ΣΤΗ ΧΑΡ'ΤΣΗ

ΣΤΗ ΧΑΡ'ΤΣΗ

Αφιέρωμα στη γιορτή(Αγίου Πνεύματος) της ΙΜ Φανερωμένης Λευκάδας.

--'Κυρά Φανερωμένη μου, παρηγοριά του κόσμου, τ΄αγιο Σου χέρι δός μου για ν'
ανεβώ στο βράχο Σου''.

--«Κυρά-Φανερωμένη μου, του Λευκαδίτη σκέπη / χαρά στον που σε προσκυνά,
χαρά στον που σε βλέπει / σεμνή Παρθένο να κρατάς στ' απέριττο θρονί σου /
το γιόκα σου τον ακριβό και το μονογενή σου».

--Η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ (Αριστοτέλη Βαλαωρίτη)

Χαμογελά η ανατολή και ροδοκοκκινίζει

ολίγο ολίγο η καταχνιά, που τα βουνά στολίζει.

Λαλεί τ΄ ορνίθι της αυγής, το πρόβατο βελάζει.

Ξυπνούν στα πλάγια οι πέρδικες, η μια την άλλη κράζει.

Ξυπνά κι ο γέρο γούμενος, τον όρθρο του σημαίνει

και μουρμουρίζοντας σιγά, στην εκκλησιά πηγαίνει,

την άγια εικόνα της Κυράς σκυφτά να προσκυνήσει.

Κι εκεί που ετέντων ο παπάς τα χείλη να φιλήσει

του κάστηκε πως έλειπε - παράδοξη ιστορία -

απ΄ το θρονί της το χρυσό η Δέσποινα Μαρία.

Ετρόμαξ΄ ο καλόγερος. Στην πλάκα γονατίζει,

χτυπά το μέτωπο στη γη, παρακαλεί, δακρύζει.

Με μιας αστράφτ΄ η εκκλησιά κι αισθάνεται ένα χέρι

όπου τον ανασήκωνε. Μοσχοβολάει τ΄ αγέρι.

Τα μάτια του άνοιξ΄ ο παπάς. Στο κάτασπρο του γένι

το δάκρυ του εσταζε βροχή.. Κοιτάζει καθισμένη

στο θρόνο βλέπει την Κυρά, που του χαμογελούσε

και το Παιδί, που εχαίρετο και που τον ευλογούσε.

- Σε ποιο καλύβι αγνώριστο, σε ποια καρδιά θλιμμένη

να πέρασες τη νύχτα Σου, Κυρά Φανερωμένη;

Ποιό μαραμένο λούλουδο η χάρη Σου, Κυρούλα,

κρυφά ν΄ ανάστησε, σαν ουρανού δροσούλα;

-----------------------------------------------------------------

ΚΥΡΑ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ(Νικος Καρύδης):

Κυρά Φανερωμένη μου, του Λευκαδίτη σκέπη,

χαρά σ 'τον που σε προσκυνά, χαρά στον που σε βλέπει.

Σεμνή Παρθένο να κρατάς στ' απέριττο Θρονί σου

τον Γιόκα σου τον ακριβό και τον Μονογενή σου.

Κι από τα πεύκα γύρωθε κι από τον κάμπο κάτω

κι απ' του Ιονίου την πνοή που γέμει αφρό δροσάτο.

Κι από τα θάμνα, τα στρουθιά και τα άγρια λουλούδια

μύρα, ψαλμούς, λιβανωτό σου στέλνουν τα αγγελούδια.

Κάμε, Κυρά μου, του φτωχού τον μόχθο ευλογία,

του ανήμπορου τον πυρετό κάν' τον δροσιά αγία.

Της μάνας τον παραδαρμό που `χει παιδί στα ξένα

κάν' τον τραγούδι και χορό με κορυφαία εσένα.

Βλόγα, Κυρά μου, του φτωχού το λάδι και το αμπέλι

ως σ' ευλογούν ακοίμητοι οι δυό σου οι Αγγέλοι.

Κι ως στέκονται ο ένας ζερβά κι ο άλλος στα δεξιά σου,

στέλνε μας θεία μηνύματα και σώζε τα παιδιά σου.

Φανέρωνέ μας, Δέσποινα, την κρύφια τη βουλή σου,

διώξ' το κακό κι αγκάλιασε το όμορφο το νησί σου.

Ως αγκαλιάζει με στοργή τα τέκνα της η μάνα,

ως αγκαλιάζει την ψυχή του δειλινού η καμπάνα.

Κι αξίωσέ μας αν ποτέ στα ξένα κοιμηθούμε

στο χώμα της δικής σου γης ανάπαυση να βρούμε.

Κυρά Φανερωμένη μου, της πίστης μου λαμπάδα,

Κυρά μου και Βασίλισσα, βοήθα την Λευκάδα.

--------------------------------------------------------------------------------------------

ΚΥΡΑ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ (Ηλίας Γεωργάκης)

Aνεβαίνω τα σκαλιά

βλέπω θάλασσα πλατιά,

του Θεού την ομορφιά

στο Ιβάρι τον ψαρά.

Βλέπω πόλη, ελαιώνα

και στον Κάστρο τον αιώνα,

τη ζωή μου να περνά

σαν τη βάρκα στ΄ανοιχτά.

Κατεβαίνω τα σκαλιά

με το σύννεφο αγκαλιά

βλέπω Κάστρο-Αη Γι'αννη

των κυμάτων το σεργιάνι,

βλέπω Γύρα, βλέπω Μύλους

στην αμμογλωσσα δυο φίλους.

Ανεβαίνω τα σκαλιά

με την πίστη στην καρδιά

στη Κυρά να προσκυνήσω

μια χάρη να ζητήσω.

Στη Κυρά Φανερωμένη

θα της πώ να περιμένει

στην εικόνα θα σταθώ

με ελπίδα θυμιατό

Στην Κυρά την Παναγιά

θα ανάψω δυό κεριά

πως μια μέρα θα γυρίσω

άγιο χώμα να φιλήσω.

-----------------------------------------------

Στη χάρ'τση(οπως ελεγαν οι παλιοί μπρανέλλοι). Γιορτάζει η Kυρα Φανερωμένη.
Η Κυρα μας. Αλήθεια πόσα τάματα, πόσες ικεσίες, πόσες προσευχές
''ακουμπήσανε ''στην εικόνα της. Πόσες φορές οι Λευκαδίτες δεν την
επικαλέστηκαν στις δύσκολες στιγμές τους;;;. Με τις λαμπάδες και τα
αφιερώματα στα χέρια -και τις λαχτάρες στη καρδιά- πόσοι και πόσοι στο διάβα
των αιώνων δεν έφτασαν στην πόρτα της Ιεράς Μονής για να προσευχηθούν στη
μεγάλη ευεργέτιδα του νησιού! Η Κυρά μας. Αποκούμπι στην πίκρα. Βάλσαμο στη
ψυχή. Εκτός απο την μοναδική σε ομορφιά θέση που βρίσκεται το μοναστήρι(με
την καταπληκτική θέα στο Ιονιο, στους Μύλους, στη Γύρα, στον Αη Γιάννη, στην
πόλη και στη λιμνοθάλασσα)ειναι άξιο θαυμασμού το εκκλησιαστικό μουσείο που
λειτουργεί ακριβώς δίπλα στο ναό. Και θα ήταν παράλειψη να μην γίνει αναφορά
στο έργο και την προσφορά του εκλεκτού ηγούμενου της Μονής κ. Νικηφόρου.
Χρόνια πολλά σε ολους.!!