Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΚΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ










ειδικό αφιέρωμα

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΚΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ


'Χορεύουν τα κόκκινα'. Η φωνή του κομπέρ επιβλητική, κρυστάλλινη,
επιτακτική. Προσκαλούσε. Χορεύουν τα κόκκινα. Τα πρώτα ζευγάρια ντυμένα
κομψά σηκώθηκαν αργά-αργά. Έσυραν τα βήματα στην πίστα σε ένα ταγκό. Τα φώτα
χαμήλωσαν. Και η ΄κομπαρσίτα' αρχισε να ξετυλίγεται μέσα στη νύχτα. Οι
πρώτες σερπατίνες άρχισαν να αιωρούνται. Ακούγονται γέλια, σχόλια,

'Χορεύουν τα κόκκινα'. Ο ρυθμός, η μουσική, ο χορός. Ο έρωτας. Βρισκόμαστε
στη δεκαετία του 1960 στο θρυλικό ' Πάνθεον', στην πόλη της Λευκάδας. Το
'Πάνθεον' ήταν ένας μεγάλος χειμερινός κινηματογράφος σε ένα καντούνι στην
παλιά πόλη που τις απόκριες εξυπηρετούσε τις ανάγκες των αποκριάτικων
εκδηλώσεων. Άλλες εποχές, άλλοι άνθρωποι. Το 'Πάνθεον' με τους
καταπληκτικούς διακόσμους, με τις μοναδικές αποκριάτικες στολές, τους
αυτοσχεδιασμούς και προπαντός με τη διάθεση. Με διάθεση για χορό, για
ξεφάντωμα, για διασκέδαση. Για ανάταση ψυχής. Παρά τα βάσανα, τη φτώχεια,
τις πίκρες.

Το 'Πανθεον'΄ηταν μια αίθουσα που στέγασε για πολλά χρόνια τους ρυθμούς της
καρδιάς χιλιάδων ανθρώπων. Μικρών και μεγάλων. Φιλοξένησε την απόδραση, τη
φυγή, το χαμόγελο. Αποτελούσε το σήμα κατατεθέν της παλιάς Λευκάδας. Της
Λευκάδας που έφυγε και άφησε πίσω της πόνο και νοσταλγία. Των υπέροχων
ανθρώπων, της αλληλεγγύης, της κατανόησης, της αγάπης. Της εποχής του
'εμείς' και όχι του 'εγώ', του χαμόγελου, της αληθινής καληνύχτας.

Προσκλητήριο μνήμης. Μαζούρκες, βάλς εστασιόν, καντρίλιες, ταγκό, τσατσά,
ρούμπα. Βούλης, Φρουφαλος, Ζαχαρής, Μορίνας, Καμινάρης, Κονίας, Λίζας,
Μαλακάσης, Αθηνιώτης, Πανάγος, Σίδερης, Κοτσώλος, Κοκονιώρος. Και τόσοι
αλλοι. Πρωταγωνιστες σε μια παράσταση ψυχης. Με τη ζωή αυτοπτη μαρτυρα.
Ορφέας, Φιλαρμονική, Ν. Χορωδία, Τηλυκράτης. Φιλολογικά πρωινα, θεατρικές
παραστάσεις. Μαθήματα πολιτισμού απο τη μικρη και φτωχη Λευκάδα.

Μαζί με το 'Πάνθεον έφυγε και μια εποχή. Δυστυχώς σήμερα δεν χορεύουμε.
Βλέπουμε, Δεν συζητάμε. Χαζεύουμε στην τηλεόραση. Δεν τραγουδάμε. Ακούμε.
Δεν χαμογελάμε. Είμαστε σκυθρωποί, με σκυμμένα τα κεφάλια, εγκλωβισμένοι στα
προβλήματα της καθημερινότητας. Σήμερα δεν έχουμε φίλους γιατί φοβόμαστε την
προδοσία. Δεν εμπιστευόμαστε γιατί ειναι σίγουρο πως θα πληγωθούμε. Και δεν
δίνουμε γιατί φοβόμαστε την αχαριστία. Είμαστε εγκλωβισμένοι σε θλιβερές
ειδήσεις, συκοφαντίες, ζήλιες και αν ασφάλειες. Και κοιμόμαστε λυπημένοι. Τα
χάπια αντικατέστησαν τα όνειρα.

Επιβιώνουμε στη μοναξιά της στιγμής. Έχουμε γίνει οι δολοφόνοι του χρόνου.
Προσποιούμαστε οτι ζούμε καλά, σε μια υπερκαταναλωτική κοινωνία, οπου όλοι
δουλεύουμε για τις τράπεζες. Και σκεφτόμαστε συνέχεια το θάνατο γιατί
στηριζόμαστε σε γερασμένες επιθυμίες.. Γινόμαστε ολοένα και πιο απρόθυμοι να
κοιτάξουμε ο ένας τον άλλο στα μάτια. Προσέχουμε μη διασταυρωθούν τα βήματα
μας με τα βήματα του γείτονα. Τρέχουμε βιαστικά να προλάβουμε κάτι, χωρίς να
ξέρουμε τι ακριβώς.

Το σύνθημα χορεύουν τα κόκκινα' ήταν το κάλεσμα του κομπέρ για να ανέβουν
στην πίστα όσα ζευγάρια στο '΄Πάνθεον' φορούσαν στο πέτο τους ένα μικρό
κόκκινο ύφασμα που το καρφίτσωναν στην είσοδο προκειμενου να μην υπάρχει
συνωστισμός στην πίστα. Σε άλλους φορούσαν ένα κομμάτι απο μπλε ύφασμα.

Το 'χορεύουν τα κόκκινα' δεν ακούγεται πιά. Το 'Πάνθεον΄δεν λειτουργεί. Η
παλιά Λευκάδα χάθηκε σαν μονόξυλο που βούλιαξε στο Ιβάρι. Αλλά οι μνήμες
όρθιες, αντρειωμένες, περήφανες, στέκουν. Οι μνήμες που γνέφουν, προκαλούν,
προσκαλούν, φωνάζουν: ''Χορεύουν τα κόκκινα"!!! (το κείμενο περιλαμβάνεται
στο ομωνυμο βιβλίο του συγγραφεά ΗΛΙΑ Π. ΓΕΩΡΓΑΚΗ το οποίο κυκλοφορεί απο
τις εκδόσεις ''ΑΓΚΥΡΑ'').

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΚΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ



-------------------------------------------------------------------

(Βούλης Βρεττός).

Τι τουαλέτες, τι μπιζού,

τι φλέρτ και υποκλίσεις,

αβρά χειροφιλήματα

ονείρου εμφανίσεις

Μεσ΄του Κομπίτση, Μπελεμέ

Ντόβα και ΚΤΕΛ ακόμα,

Λευκάδα και περίχωρα

γλέντι ως τ΄αλλο γιόμα....

Στα κέντρα αυτα, κι αλλα πολλά

και 'Πάνθεον' κεντρομάνα,

εχαν' η μανα το παιδί

και το παιδί τη μάνα!

Ορχήστρες, τραγουδίστριες,

τύποι εντός τής πίστας

κι ο 'Γούρμος' κι ο Μουτρούκαλης',

λησταί επί της λίστας!

Κι όλα τα σωματεία μας

θα του χρωστάνε χάρη

μ΄ακομα μεγαλύτερη

στου 'Πάνθεον' το... Χάρη

Των σωματείων τσακωμοί

ποιο θα πρωτοτυπήσει

ποιου μαιτρ η χειρ, καλλίτερο

διάκοσμο θα ποιήσει!...

Ορχήστρα που ξεσήκωνε

ως και τους πεθαμένους

και μεσ΄στην πίστα έφερνε

τους σκνίπα μεθυσμένους!

Βάρα τη τρόμπα σου γλυκά

σολίστα Καμινάρη

ελευθέρα, μη ντρέπεσαι

κι ας είσαι στο πατάρι!

Χτύπά τα, Λίζα, χτύπα τα

τα κλαμπατσίμπανά σου

κι όλα τα εξαρτήματα

πούχεις αυτού μπροστά σου!

Μπαμπάρο, όλα λάλατα

τενόρο και ατίρο

τέντωνε τη φυσούνα σου

ολη, Κονία Σπύρο....

Εμπρός μαέστρο, φύσατο

δωστου να καταλάβει

σε λίγο πιά δεν θα μπορείς

επίκειται η... βλάβη!

Αλλαλαγμός, ξεφάντωμα,

διαρκής πανζουρλισμός

σωστός ανεμοστρόβιλος

καρναβαλιού σεισμός!

Κι ο Ζαχαρής μέγας φαρσέρ

πατούσε και βροντούσε

και πάντοτε τη 'ρεζεντά''

στα κέντρα τραγουδούσε!

Βερδίκης ο αμίμητος

άσσος στις παντομίμες

ως ταυρομάχος έμεινε

σε ολονων τις μνήμες.

Ο γραφικός Ζακχαίος μας

σε ντέφι, καστανιέτες

πρώτος στ΄ανατολίτικα

σπανιόλικα, κλακέτες.

Όμοιος με 'φόξ' χόρευε φόξ

κι όλοι κάναν στην πάντα

-Ο Ντίνος ο Τζετζέκος γάρ-

με παρτενέρ, το.. Σάντα.

Και ο Ηλίας Φρούφαλος

-η πιό κεφάτη νότα-

άρπαζε το μικρόφωνο

και τ΄αλλαζε τα... φώτα!

Κέφι πολύ σκορπάγανε

κι οι τύποι 'εκτός σάλας'

και πρώτος σόλο δεσποινίς

-Ο Σπύρος ο Κεφάλας!



-------------------------------------

ΑΒΑΝΤΙ

(Σπύρος Φίλιππας-Πανάγος).

Όμορφο πάλι

το καρναβάλι

θα το περάσουμε.

Και μέσ' στη ζάλη

κάθε μας χάλι

θα το ξεχάσουμε

Μέσα στο 'μπέβε'

μήτε το ΤΕΒΕ

πιά δεν σκεφτόμαστε.

Πώς εχουμ' όλοι

στο πορτοφόλι

ονειρευόμαστε.

Εμπρός 'αβάντι'!

Παίξε Σαράντη

κι άσε τη λίμα σου

Και συν τοις άλλοις,

μην αμφιβάλεις

και για το χρήμα σου.

Παίξε με κέφι

Κι εσύ το ντέφι

κυρά μου χτύπα το.

Είμαι της τσέπης

γιορτή και βλέπεις

τόχουμε τρίπατο.

Λευκάδα αφέντρα,

σε πέντε κέντρα

καρναβαλίζεσαι

Κι απο την πείνα

κανένα μήνα

θα βασανίζεσαι.

Εμπρός 'αβάντι',

παίξε Σαράντη,

να ξεθυμάνουμε.

Οπως γλεντάμε

και τα πετάμε,

έτσι τα βγάνουμε.

Μάσκαρες κι άλλες

μικρές μεγάλες

μας πλημμυρίζουνε

Κι όσοι χρωστάμε,

μασκέ γλεντάμε,

μη μας γνωρίζουνε.

Παίρνεις τη Γιάννα

για Μεξικάνα

με τα δυό τσόλια της

Λίγο μετάξι

και σουν' εν τάξει

δίπλα στον... Γκόλια της.

Εμπρός 'αβάντι',

παίξε Σαράντη,

μέχρι το χάραμα.

Σαράντη, παίξε

Θεέ μου φέξε,

κι ειναι για τάραμα...!

------------------

ΠΑΝΘΕΟΝ

(Ηλίας Γεωργάκης)

Σε ένα βάλς

εζιτασιόν,

με το Μορίνα

ακορντεόν

θα σε χορέψω,

έλα στο ΄Πάνθεον'

λοιπόν

στο πανηγύρι

των τρελών

μην μένεις έξω.

Σάμπα, μαζούρκα

και ταγκό,

νύχτες που

σβήνουν στο χορό

θα λαχταρήσω,

εδώ δεν νοιώθεις

μοναχός

ειναι το κέφι οδηγός

γυρισε πίσω.

Ειναι ο μετρ

στα σκηνικά

στα σκετς

και στα θεατρικά

ο Αθηνιωτης,

έλα στο Πάνθεον

κι' εσύ

στα κόκκινα,

στα θαλασσί

πουλιά της νιότης.

Εδώ τα πάντα

σου γελούν,

δεν προσποιούνται

σου μιλούν,

ζωή σου γνέφει

έλα στο Πάνθεον

κι εσύ

έχουμε μόνιμα

γιορτή

παίξε το ντέφι.

Έρχεται η μαντάμ

Σουσου,

στο πυροφάνι

του μυαλού

να η Πιπίνα,

όμως κρατάνε οι καρδιές

έχουμε πάντα αντοχές

παρά την πείνα.

Ειναι ο Βούλης αρχηγός

ο Φρουφαλος ο τρομερός

κορνέτα με τον Καμινάρη

Λίζας, Μπαμπαρος και λοιποί

ακούγεται η μουσική

ως το Ιβάρι.

Έλα στο Πάνθεον

κι εσύ

κάθε στιγμή ειναι ζωή,

έβγα στην πίστα

χόρεψε με τον Ζαχαρή

άσε την πίκρα να χαθεί

σκέψεις σε λίστα.

Εδώ φωνάζουν

οι στιγμές,

έφυγαν

λες και ήταν χτες

οι συγκινήσεις,

έλα στο Πάνθεον

κι εσύ

στους

μάσκαρες,

στα κομφετί

για να γλεντήσεις.

Κι όταν θα έρθει

το πρωί

των μπουρανέλλων

η φυλη,

θα σου μιλήσει,

έλα στο 'Πάνθεον '

κι εσύ

κλεισε στη μνήμη

τη ζωή

που έχεις ζήσει.

Αλήθεια τι μνήμες ξεσηκώνει μέσα μου το παλιό Λευκαδίτικο καρναβάλι.
Εκείνους τους αξέχαστους χορούς στο θρυλικό 'Πάνθεον', το μπρίο, το κέφι, τα
κοκινα-μπλε στο πέτο. Τις παρλάτες του Βούλη, τους διακόσμους του Γιάννη
Αθηνιώτη και του Δημου Μαλακάση. Το 'Πανθεον' αντικατοπριζε το μεγαλείο της
Λευκαδιτικης ψυχής. Του Λευκαδιτη που εκανε το πονο του χορό. Τη φτωχεια του
σερπατίνα. Και την αγάπη για τη ζωη την εκανε τραγούδι, ξενυχτι, μεθυσι. Ο
αξέχαστος Βούλης Βρεττός εγραψε το1972(αναφερομενος στο Λευκαδίτικο
Καρναβάλι) ότι ' ο Λευκαδίτης απ ΄όταν γεννηθεί έχει στο αίμα του την
αποκριά, ζει το καρναβάλι γιατί το νοιώθει πραγματικά και δίνεται σ΄ αυτό
ολόψυχα και το περιμένει σαν μια όαση μέσα στη χειμωνιάτικη επαρχιώτικη
πλήξη'. Και είχε δικιο. Μόνο που οι καιροι άλλαξαν. Και η τηλεόραση μας
καθήλωσε στην πολυθρόνα. Δυστυχώς. Το παλιό Λευκαδίτικο καρναβάλι έμεινε
αξέχαστο γιατί είχε χορό, ξεφάντωμα, ξενύχτια. Έμεινε αξέχαστο και όσοι το
έζησαν- το αναπολούν- γιατί δεν υπήρχε υποκρισία, δεν υπήρχε η τηλεοπτική
ισοπέδωση. Ειχε κατάθεση ψυχής, ειχε ειλικρίνεια. Παρα τη φτώχεια και την
κακουχία της εποχής ο Λευκαδίτης διασκέδαζε με την καρδιά του, συμμετείχε,
αγαπούσε τη ζωή.

Οπως εγραψε ο αειμνηστος Πανταζής Κοντομίχης («Λευκαδίτικες σελίδες» -
εφημερίδα του Μουσικοφιλολογικού Συλλόγου OΡΦΕΥΣ -1963), απ' το 1880 μέχρι
περίπου το 1905, ο φημισμένος Λευκαδίτης ζωγράφος Σπύρος Γαζής, πατέρας της
κυρίας Ουρανίας Αρβανίτη, που ήταν σπουδαγμένος στη Βενετία, είχε αναλάβει
την καλλιτεχνική και ευπρόσωπη εμφάνιση της μάσκαρας στη Λευκάδα.
Επιτηρούσε, έντυνε, διευθετούσε, χρωμάτιζε και σχεδίαζε αποκριάτικα
κοστούμια, σύμφωνα με την ευαισθησία του και την αισθητική του διάθεση,
χωρίς να παίρνει ούτε μια δεκάρα. Παρουσίαζε τότε εξαίσιες μασκαράτες σε
ομαδικά καρναβάλια μέσα στην πλατεία με διάφορες σατιρικές απαγγελίες
τσουχτερές αλλά και μορφωτικές. Έντυνε αρλεκίνους, κολομπίνες, ντομινό,
σείχηδες, παληάτσους, το δωδεκάθεο, μαχαραγιάδες, πιερόττους, πρίγκηπες,
τους ήρωες του '21 και άλλες ιστορικές και παραβολικές παραστάσεις. Οι
μαζικές αποκριάτικες εμφανίσεις ήταν φημισμένες για την οργανωτική τους
εκτέλεση και μαζευόντανε κόσμος και κοσμάκης από τα γύρω για να
παρακολουθήση τα χάζα. Τον ίδιο καιρό, άλλος μερακλής που διοργάνωνε
μάσκαρες με μορφωτικότατο περιεχόμενο ήταν ο τσαγκάρης, ιεροψάλτης και
αγαθότατος Λευκαδίτης Θοδωρής Θεμελής ή Μπολμπόλης κι έκανε με μάσκες
ολόκληρες θεατρικές υπαίθριες παραστάσεις στην Πλατεία με αποκριάτικο
περιεχόμενο. Παράστησε την "Αμαρτωλών σωτηρία", την "Ιουδήθ", τους
"Καλαβρέζους", τη "Φιορέντσα" με έμμετρες απαγγελίες και μαζευόντανε πολύς
κόσμος ν' ακούσει και να δει. Μαθαίνω πως όλα αυτά τα έμμετρα σατιρικά του ο
σχωρεμένος μπάρμπα Θοδωρής τα κρατούσε και ίσως τώρα να τα κατέχουν οι
κληρονόμοι του, που 'ναι στην Αθήνα, γι' αυτό δεν θα πρέπει να χαθούνε. Από
του 1905 μέχρι τον πόλεμο του '12, ίσως και παλαιότερα -όχι όμως
εξακριβωμένα- καθιερώθηκε το γαϊτανάκι, που είναι φράγκικη αποκριάτικη
συνήθεια, γιατί απαντάται το Μεσαίωνα, στην Ιταλία προπαντός. Το γαϊτανάκι
γινόταν στην πλατεία (να, γιατί διασκέδαζε τότε ο κοσμάκης, τώρα θέλουμε
εισιτήρια και εισόδους για να ξεσκάσει ο λαουτζίκος.), ξέχωρα απ' τις
περιοδείες που έκανε στις φτωχογειτονιές του Πουλιού, της Άγια-Κάρας και του
Αη-Αντωνιού, και λάβαινε μέρος όλος ο λαός, πλούσιοι και φτωχοί. Το
σκάριαζαν ο Πάνος Κατωπόδης ή Καουτσούς, ο Θωμάς Κονιδάρης, ένας ιταλιάνος
τσαγκάρης που ξέμεινε στη Λευκάδα ο Μαστροριζάριο και ένας χωροφύλακας, που
αγάπησε τη Λευκάδα, ονόματι Ζωγράφος που ήταν και φίνος χοροδιδάσκαλος. Το
Γαϊτανάκι είχε την ιδιορρυθμία να τυλίγονται και να ξετυλίγονται σ' ένα
κοντάρι έγχρωμες κορδέλες με διάφορες τυποποιημένες χορευτικές φιγούρες και
που έπρεπε κανείς με μαεστρία και ακρίβεια, γιατί αλλιώς μπερδεύονταν και
δεν εύρισκες άκρη και πάτο. Το έπλεκαν και το ξέπλεκαν οκτώ ή δώδεκα
χορευτές σε ρυθμό καντρίλιας και στα τελευταία χρόνια οι διοργανωτές βάνανε
να κρατάει το κοντάρι ο πελώριος Τάσος Κατσής (ο ασκητής της Βαγιάς), που
τον ντύνανε με διαόλου κέρατα και ουρά και σεργιάνιζε το γαϊτανάκι στις
γειτονιές με την τρελλή του παρέα. Δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχει κανένας
Λευκαδίτης που να θυμάται τις φιγούρες. Μόλις και μετά βίας θυμούνται
μερικές διασκορπισμένες και συγκεχυμένες φιγούρες οι κ.κ. Σπύρος Αχείμαστος,
Γιάννης Καλυβιώτης, Νιόνιος Κονιδάρης, Μαρινάκης και μερικοί άλλοι που ήτανε
χορευταράδες στα νιάτα τους. Τέλος ο χορός του γαϊτανακιού διατηρήθηκε μέχρι
το 1922.

Απ' το 1922 μέχρι το Β' Παγκ. Πόλεμο μεσολαβήσανε οι τραγικότητες και οι
συμφορές στη Μικρασία και ο κόσμος έχασε στο διάστημα αυτό την όρεξή του και
δεν ξανάγιναν μαζικά και λαϊκά καρναβάλια στην Πλατεία. Παρ' όλα αυτά όμως ο
Λευκαδίτης δεν τόβαλε κάτω. Μια χρονιά, τις Αποκριές, έτυχε να γίνουν
δημαρχιακές εκλογές και οι Λευκαδίτες θελήσανε να τις σατιρίσουνε. Μερικοί
νέοι τους κατσαρίστηκε να ντυθούνε με ξερά κολλάρα, παριστάνοντας τους
"υποψηφίους δημάρχους" και από πίσω τους καμιά δεκαριά ντυμένοι "νάνοι", που
κρατούσανε σκούπες και σκουπόξυλα. Όταν λοιπόν ένα βράδυ στην πλατεία
γινόταν η προεκλογική συγκέντρωση και ήταν μαμούδια ο κόσμος για το "λόγο",
ξάφνου από ένα ατσούπι της Πλατείας ξεκαμπίσανε οι "νάνοι" με τους
υποψηφίους δημάρχους -μασκαράδες. Το τί σαματάς έγινε δε λέγεται. Όλος
ετούτος ο κόσμος που "άκουγε με προσοχή το λόγο", ενώθηκε με τους "νάνους"
κι αρχίσανε τη διασκέδαση. Επακολούθησε διαλογική έμμετρη συζήτηση μεταξύ
των "νάνων" και των "μασκαρεμένων" υποψηφίων, με πετυχημένα πιπεράτα
στιχάκια και έμμετρες ερωταποκρίσεις με αποκριάτικο περιεχόμενο. Έτσι, και
οι υποψήφιοι δήμαρχοι (οι ξεμασκάρωτοι) ικανοποιηθήκανε γιατί είχανε "κόσμο"
στην προεκλογική τους συγκέντρωση αλλά και ο κοσμάκης διασκέδασε με τα
κωμικά γκέσα που κάνανε οι μασκαρεμένοι "νάνοι".

Απο την πλευρά του ο αξέχαστος Βούλης Βρεττός -με την μοναδική του πένα-
εγραψε το 1972 για το λευκαδίτικο καρναβάλι:

- O Λευκαδίτης απ΄οταν γεννηθεί έχει στο αίμα του την αποκριά, ζει το
καρναβάλι γιατί το νοιώθει, πραγματικά και δίνεται σ΄' αυτό ολοψυχα-και το
περιμένει σαν μια όαση μέσα στην χειμωνιάτικη επαρχιώτικη πλήξη. Απ΄ τα
σπάργανα μέχρι τα βαθιά του γεράματα μασκαρώνεται όχι για να καλυφθεί και να
υποκριθεί αλλά γιατί έτσι το νοιώθει. Σκασίλα του αν την άλλη μέρα θα βρει
κενωμένο φαϊ 'η αν θα βγει έξω κουρελής. Όλα τα θυσιάζει για μιας βραδιάς
ξεφάντωμα καρναβαλιού, για μια ντορατζίδικη εμφάνιση μασκέ, για λίγες
στροφές του βάλς και ρεβεράνς της μαζούρκας, για την εκτέλεση λίγων
παραγγελμάτων καντρίλιας και λανσιέδων. Οσο κι΄αν όσο κι΄αν ειναι
κατσουφιασμένος και μουτρωμένος, οσο κι΄αν φαίνεται άπραγος και σοβαρός,
μόλις πατήσουν οι απόκριες δεν τον κρατάς, ούτε με τις αλυσίδες απο το
πέραμα του Κάστρου, ούτε με τα κλειδιά απ΄τα χάνια του Κατίνη και του
Τετράδη.

-Οι τουαλέτες, κατι το καταπληκτικό!. Απο δυο μηνες μπροστά όλες οι
μοδίστρες της χώρας πιασμένες. Ράβανε και δεν προφταίνανε. Τα εμπορικά
ξεπούλησαν ολα τους τα νέα υφάσματα, λαμέ, τούλια, μαροκέν, λούτρια, σιφόν,
βελούδα, μεταξωτά, ταφτάδες, δαντέλες, μπροκάρ κλπ ενώ οι κομμώτριες
μερόνυχτα ξαμαλιαζανε, τσουρουφλίζανε και μπογιατίζανε κεφάλια, ξύνανε και
ξεφλουδίζανε νύχια, χαλκομανιάζανε μούτρα και βγάζανε... τρίχες η δε
αισθητικός πλανιάριζε κρέατα, έσπαζε μπιμπίκια, έξυνε μασχάλες και ζύμωνε
και τέντωνε με σελοτεϊπα, στήθια.

-Η πόλις ειχε στολιστεί αποκριάτικα ενώ σ΄ολους τους πόντζους, τα πρεβάζια,
τις προβολές και τις σοάντστες ειχαν απλωθεί πολύχρωμες καρπέτες, κιλίμια,
διάδρομοι, ταπέτα, κουβέρτες και σφρίδια ακόμη, οι δε πόντζοι ειχαν γεμίσει
απο ανθρώπινες μουτσούνες, αμασκάρωτες βέβαια, που ήταν πιο εντυπωσιακές και
κωμικές από τις μασκαρεμένες.

---Εκεί στο 'ΠΑΝΘΕΟΝ' κάθε βράδυ, μια μεγάλη μάζα ανθρώπων(πάσης τάξεως,
φύλου και ηλικίας) πήγαινε κι ερχότανε σαν άμπωτης και πλήμμυρα, μέσα στην
πίστα καθώς κι απάνω στη σκηνή και γαλαρία πούλεγες πως δεν θα έβγαινες άλλο
απο μέσα, απ' το αδιαχώριστο και το χορό μα περισσότερο απ΄το δεφτέρι και
μολύβι του Γούρμου και Μουτρούκαλη οι οποίοι δεν ήσαν μονάχα μπουφετζήδες
αλλα και μέλη της ορχήστρας -τα δυο πρωτα πιάνα της παλαιάς Λευκάδας.

''Ο Γούρμος κι ο Μουτρούκαλης

το ταιριαστό ζευγάρι

σου πέρνανε και τον παρά,

σου κάνανε και τη χάρι!''.

Απ΄τον φωταγωγό του ΄Πάνθεον', πέφτανε βροχή οι σερπατίνες, τα κομφετί και
τα μπαλόνια ενώ οι σοκολάτες, τα παστέλια και τα μαντολάτα του Φιλίπου
'Χαρία', Μεσσήνη, Μπόρσα και Μπαλωμένου σε ταράζανε στον τριόμφο, τη
μουντσουφλιά και κατακεφαλιά. Στο κέντρο της πίστας όλοι οι σύγχρονοι τύποι
της Λευκάδας στα νούμερα τους: σόλο χορό τραγούδι, σκέτς μα ξέχωρα ο Γιώργος
ο Βερδίκης, στις άφθαστες ταυρομαχίες του, ο Λώλος Μαλλιαρής ως Σαρλώ, ο
Κεφάλας γυναίκα του δρόμου με την ομπρέλα του πάντα, κι ο Ζαχαρής στα
ζεμπεκικα και χασάπικα, ανεβασμένος στους ώμους του Δήμου Σάντα και
Τζετζέκου, κάνοντας εκείνους τους απίθανους μορφασμους και γκριμάτσες. Κι
όσοι δεν αντεχανε να δια... πιστωθούν, καθόντανε σε κάποια ακρή ή απάνω στη
γαλαρία στιβαγμένοι σαν παστές σαρδέλλες και κάνανε ντόρο με τις μάσκαρες.
Αυτοι την παθαίνανε χειρότερα. Χειρότερα ακόμα την παθαίνανε οι
καθυστερημένοι που δεν κατορθώσανε να προχωρήσουν μέσα στο 'ΠΑΝΘΕΟΝ' απο την
πολυκοσμία και γινότανε παπάκια απο τη βροχή και κατάμαυροι απ΄την τσιμπισά
που τρώγανε εξω στο στενό, περιμένοντας στα χαμένα μήν αδειάσει καμια θέση ή
μη βρεθεί καμία μάσκαρα που να θέλει συνοδό. Ετσι κάθε βράδυ το 'ΠΑΝΘΕΟΝ'
ηταν στις φλόγες.

----Xoρευτηκε το γαϊτανάκι που δίδαξε ο ακούραστος παλιός χορευταράς και
μέτρ Νιόνιος Κονιδάρης(Πατσάς), αφιχθείς επί τούτου εξ Αθηνών. Μετά έγινε το
φάτο! Εκτέλεση μουσικού προγράμματος απο την ποντικίσια μπάντα που διηύθυνε
ο Βερδίκης 'εν εξάλλω καταστάσει', χρησιμοποιώντας για μπακέτα τα σβούρδουλα
του παλιού παιδονόμου, κυρ Αναστάση με τα μουστάκια. Για όργανα
χρησιμοποιήθηκαν η Γκράν -κάσα του Μπούζου, το μπάσο του Κουφάκια, το
ταμπούρλο του Λίζα, τα πιάτα του Μπατίστα, το φλάουτο του Βαγγέλη Καζάζη, το
τρομπόνι του Αποστόλη Μπρούμη, το κλαρίνο του Καμπύλαφκου, τα βιολιά του
Ταμπατούρλα και Μπουμπούλια, η φλογέρα του γέρου -Καπογιανέλου, το ντέλφι
της Πριγάμπας, το κλάξον του 'Σάμψον' του Μπάλτσα. Παιχτήκανε και
τραγουδηθήκανε θαυμάσιες παλιές και νέες μελωδίες ως και τοπικά τραγούδια
που ειχε σκεπάσει ο χρόνος όπως: 'άσπρο, μαύρο, κόκκινο της Κογιογούς το
κόσκινο', 'δεν έχουμε λεπτά, να πάμε σινεμά, τσιρμπόμ-τσιρμπόν..',. ''έλα
κι΄εσύ μαζί μ΄εμέ, στου Παναγή στου Μπελεμέ, δεν ξέρω τώρα που θε νάβρω και
του Κόκκινου το μαύρο-ελεήστε Χριστιανοί που να βρώ τον Κουτσουνή, για που
πρέπει να του δίνω, για να βρώ τον Φερεντίνο'', 'Με το σεισμό, μα τι κακό,
αχ! ειναι πράγματι πολύ τρομακτικό'', 'Μια δεκάρα της Μπούζαινας, και τα
γατιά του Τσούφλα, του Μπαλωμένου οι γάιδαροι και Σκλεπετή οι σκύλοι..''.
''Ω! Πω-πώ, ψυχή μου πράμα, ποιος θαπλώσει να το πάρει, αρμυρήθρες απ΄τη
Γύρα, και παγούρς απ΄ το Ιβάρι. Απο τον τεκέ Κοκούτσες απ τη Σάλτενη
χυβάδια, καποσάντες απ΄ τις λούτσες, ω! πώ, πω ψυχη μου πράμα, άμα φάς θα
ξαναζήσεις, μάραθο απο το Κάστρο, κάρδαμο Μεγάλης Βρύσης''. Σόλο τραγούδησε
ο Ανδρέας ο Οπερας(Ντούσκας), που τον συνόδευσαν ο Ζαχαρής, ο Μάριος Χόρτης,
ο Πούλος, ο Πάπιος κι ο Λομπράνος. Εκεί παρουσιάστηκε κι΄ο Θοδωρής ο Κβέλης
κι είπε το παλιό του τραγούδι που έλεγε πάντα στις ταβέρνες ενώ ο ψευδός
Ταρντανέλιας τραγούδησε το τραγούδι που έλεγε κάποτε ερωτευμένος. Το μουσικό
πρόγραμμα έκλεισε με το Ντε Βαλαμόντε που τραγούδησε τη ''Ξανθιά Βαρόνη'',
έκανε κορνέτα με τη μύτη και χόρεψε το χορό του διαβόλου, μα γλίστρησε και
βρέθηκε ξαφνικά στα ποδάρια του, μια νεκροκεφαλή!

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

ΤΟ ΠΑΚΕΤΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ

ΤΟ ΠΑΚΕΤΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ
του ΗΛΙΑ Π. ΓΕΩΡΓΑΚΗ

Aνατροπές στον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων, ενοποιήσεις ταμειων, κατάργηση όλων των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, αλλαγές στο θεσμό της διαδοχικής ασφάλισης αλλά και σταδιακή εξίσωση των ορίων ηλικίας ανδρών-γυναικων στο δημόσιο περιλαμβάνει το πακέτο του νεου ασφαλιστικου που προωθεί το επόμενο τρίμηνο η κυβέρνηση. Επικαλούμενη την τραγική οικονομική κατάσταση των ασφαλιστικων ταμείων αλλα και τις στρεβλώσεις στο συστημα, η πολιτική ηγεσία του υπουργειου Εργασιας διαπιστωνει οτι:
-Με τις σημερινές τάσεις, οι προβλεπόμενες δαπάνες για τις συντάξεις το 2060 αναμένεται να ξεπεράσουν το 24% του ΑΕΠ και το εκτιμώμενο έλλειμμα του συστήματος κοινωνικήςασφάλισης υπολογίζεται σε άνω του 15% του ΑΕΠ. Η συμβολή του προϋπολογισμού στο συνταξιοδοτικό σύστημα (συμπεριλαμβανομένων των συντάξεων δημοσίων υπαλλήλων)αυξήθηκε από 8,9 δις ευρώ (4,5% του ΑΕΠ) το 2005 σε 15,8 δισεκατομμύρια ευρώ (6,6% τουΑΕΠ) το 2009. Το αντίστοιχο ποσοστό στον προϋπολογισμό του 2010 είναι 14,5 δισεκατομμύρια (6,0% του ΑΕΠ).
-Οι μειώσεις που θα προκύψουν από τον περιορισμό επιτυχής εφαρμογή των προωθούμενων κυβερνητικών μέτρων αναμένεται να μειώσει τις μεταφορές πιστώσεων που απαιτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό για το σύστημα συντάξεων από 6,6% του ΑΕΠ το 2009, σε 5,2% με 5,5% του ΑΕΠ το 2012.
-Στη στη χώρα μας 1.100.000 άτομα εργάζονται σε καθεστώς ανασφάλιστης "μαύρης" εργασίας, από τους οποίους οι περισσότεροι, δηλαδή 600.000 είναι έλληνες και 500.000 αλλοδαποί, οι οποίοι ασφαλίζονται με χαμηλότερες αποδοχές και λιγότερα ημερομίσθια.
-Οι έλεγχοι της Ειδικής Υπηρεσίας ελέγχου του ΙΚΑ δείχνουν ότι 2-3 στους 10 εργαζόμενους είναι ανασφάλιστοι.
--- Στα 8 δισ. ευρω ετησίως κινείται η εισφοροδιαφυγή.
--Οι δαπάνες υγείας τον τελευταίο χρόνο αυξήθηκαν κατά 25% ενω στα 4,5 δισ. ευρώ κινουνται οι δαπάνες μόνο σε ιδιωτικά φαρμακεία!
-Στα 4,6 δισ. ευρω οι οφειλές (κράτους και ιδιωτών) προς το ΙΚΑ(αυξηση απο 2003 εως 2009 κατα 177%)!
-Στα 13 δισ. ευρώ είναι τα συσσωρευμένα χρέη του δημοσίου προς τα ταμεία.
Τα σημαντικότερα μέτρα για την αντιμετώπιση αυτής της κρισιμης κατάστασης που προωθεί η κυβέρνηση περιλαμβάνουν τα εξής:
1. ΟΡΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ: Σε περίοδο 7ετιας, απο το 2013 εως το 2020, θα γίνει η σταδιακή εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών-γυναικων στο δημόσιο μετά τη γνωστή καταδίκη της χώρας μας απο το δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ενω απο το 2018 θα ισχύσει(μαζι με τα τρία νεα ταμεία, δηλ. μισθωτων, αγροτών και αυτοπασχολουμένων) η θεσμοθέτηση μιας βασικής σύνταξης ως κοινής αφετηρίας για όλες τις κύριες συντάξεις και η ενίσχυση της ανταποδοτικής σχέσης εισφορών - παροχών. Συμφωνα με ασφαλεις πληροφορίες η προσαρμογή του συνταξιοδοτικού καθεστώτος των δημοσίων υπαλλήλων- στην προοπτική της εξίσωσης των ορίων ανδρών και γυναικών-εχει προκαλέσει αναστάτωση στο δημοσιουπαλληλικό χώρο- δεν πρόκειται να επηρεάσει όσες εργαζόμενες έχουν θεμελιώσει ή θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα μέσα στα επόμενα χρόνια. Δηλαδή, δεν θα επιβαρυνθούν με επιπλέον έτη υποχρεωτικής παραμονής στην εργασία όσες γυναίκες έχουν συμπληρώσει τα απαιτούμενα με βάση το ισχύον καθεστώς χρόνια υπηρεσίας (20 ή 25, κατά περίπτωση) και βρίσκονται κοντά την προβλεπόμενη ηλικία καταβολής της σύνταξης (55 για μειωμένη σύνταξη ή 60 για πλήρη οι έγγαμες).
Το κυβερνητικό σχέδιο για την εξίσωση των ορίων ηλικίας-ανδρών γυναικών στη δημόσια διοίκηση (το σχετικό νομοσχέδιο θα κατατεθεί εντός του Φεβρουαρίου και θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση στο τέλος Ιανουαρίου) σύμφωνα με πληροφορίες θα προβλέπει μεταβατική περίοδο 7 ετών για την εφαρμογή του νέου ασφαλιστικού συστήματος, διατήρηση του σημερινού καθεστώτος για όσες γυναίκες θεμελιώνουν τουλάχιστον έως το 2013 ή έχουν ήδη θεμελιωμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα και κατοχύρωση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης στο Δημόσιο.
Πάντως με την εξίσωση των ορίων, περίπου 140.000 εργαζόμενες στο δημόσιο θα είναι πλέον υποχρεωμένες να συνταξιοδοτούνται είτε στα 60 με μειωμένη σύνταξη, είτε στα 65 με πλήρη. Μεγάλες χαμένες θα είναι οι «παλαιές ασφαλισμένες», δηλαδή όσες ξεκίνησαν να εργάζονται την 1η Ιανουαρίου 1983 έως και τις 31 Δεκεμβρίου 1992. Οι συγκεκριμένες ασφαλισμένες θα δουν τα όρια συνταξιοδότησης να αυξάνονται ακόμη και αν υποβάλουν αίτηση για μειωμένη σύνταξη. Μεταξύ άλλων θίγονται:
- Οι μητέρες ανηλίκων που χάνουν το δικαίωμα να συνταξιοδοτούνται πρόωρα σε ηλικία 50 ετών μετά από 25 χρόνια υπηρεσίας
-οι τρίτεκνες που σήμερα δικαιούνται να συνταξιοδοτηθούν μετά από 20 χρόνια υπηρεσίας ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας
- Οι γυναίκες που δεν ανήκουν στις παραπάνω κατηγορίες αλλά είχαν το δικαίωμα να αποχωρήσουν πρόωρα στα 55 τους με μειωμένη σύνταξη.
-Οι αλλαγές αγγίζουν και τις νεότερες ασφαλισμένες μητέρες ανηλίκων που στο εξής θα αποχωρούν στα 65 αντί για τα 55 έτη
2. ΔΙΑΔΟΧΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ: Mε πρίμ στη σύνταξη σχεδιάζει η κυβέρνηση να επιλύσει τις αδικίες που προκαλεί το ισχύον καθεστώς στο θεσμό της διαδοχικής ασφάλισης. Έτσι εντός του Μαρτίου (και ανεξάρτητα απο το νομοσχέδιο για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος)θα γίνει η νομοθετική παρέμβαση του υπουργείου Εργασίας στο πρόβλημα των χαμηλών συντάξεων που καταβάλλουν τα ταμεία (και το δημόσιο) σε όσους έχουν ασφαλιστεί διαδοχικά σε περισσότερα του ενός ταμεία(διαδοχική). Το νέο μέτρο θα τεθεί σε ισχύ με την ψήφιση του νομοσχεδίου (Aπριλίος) και θα αφορά όσους συνταξιοδοτηθούν μετά τη δημοσίευση του νόμου στην εφημερίδα της κυβέρνησης. Η εκτίμηση ειναι οτι η τελική σύνταξη (θα παρέχεται απο το τελευταίο ταμειο οπως σήμερα )θα ειναι αυξημένη εως και 20% σε σύγκριση με το ισχύον καθεστώς. Το τελικό σχέδιο στο οποίο κατέληξε το υπ. Εργασίας προβλέπει την προσαύξηση των μισθών επί των οποίων γίνονταν οι κρατήσεις εισφορών με βάση το Δείκτη Τιμών Καταναλωτή πλέον ενός ποσού ωρίμανσης (συντελεστής 1,8%) έτσι ώστε το τμήμα της σύνταξης που θα απονέμει κάθε ταμείο να είναι υψηλότερο σε σχέση με ό,τι ισχύει έως και σήμερα χωρίς, όμως, να υποχρεώνει τα ταμεία να καταβάλλουν ποσά τα οποία θα απέχουν πολύ σε σχέση με τις καταβληθείσες εισφορές. Με την ενδιάμεση αυτή λύση (που απέχει από το αρχικό σχέδιο, με βάση το πόρισμα Μπούρλου το οποίο είχε εισηγηθεί οι συντάξεις να χορηγούνται από το Ταμείο με τα περισσότερα έτη ασφάλισης και με τις δικές του προϋποθέσεις) υπολογίζεται ότι οι νέες συντάξεις με διαδοχική ασφάλιση θα είναι πιο ανταποδοτικές σε σχέση με τις εισφορές και δικαιότερες τόσο για τους ασφαλισμένους όσο και για τα ταμεία. Ειδικό θέμα για το Δημόσιο και την ΑΔΕΔΥ αποτελεί, ωστόσο, το γεγονός ότι στις συντάξιμες αποδοχές επί των οποίων υπολογίζεται το ποσό της σύνταξης δεν περιλαμβάνονται βασικά επιδόματα με αποτέλεσμα οι καταβαλλόμενες συντάξεις στους διαδοχικά ασφαλισμένους να είναι χαμηλότερες έως και 25% σε σχέση με όσες καταβάλλονται σε όσους ήταν ασφαλισμένοι σε ενα μόνο ταμείο στη διάρκεια του εργασιακού τους βίου. Τονίζεται οτι σήμερα όσοι συνταξιοδοτούνται με διαδοχική ασφάλιση εισπράττουν για τον ίδιο χρόνο ασφάλισης χαμηλότερες έως και 30% συντάξεις σε σύγκριση με όσους ασφαλίζονται σε ένα ταμείο στη διάρκεια του εργασιακού τους βίου. Παράλληλα η έκδοση της σύνταξης με διαδοχική ασφάλιση καθυστερεί σημαντικά και φθάνει και τα 2,5 έτη. Στο καθεστώς της διαδοχικής ασφάλισης, δηλαδή της ασφάλισης σε 2 και 3 ταμεία, υπάγεται σήμερα το 40% των μισθωτών, δηλαδή περίπου 2 εκ εργαζόμενοι.
3. ΤΡΟΠΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ: Το κυβερνητικό σχέδιο, προβλέπει την 2018 την ένταξη δημόσιων και ιδιωτικών υπαλλήλων σε έναν ενιαίο φορέα που θα αποτελέσει τη μετεξέλιξη του σημερινού ΙΚΑ. Με τον τρόπο αυτό καθιερώνεται για όλους βασική εγγυημένη σύνταξη η οποία θα απονέμεται από το κράτος και για το υπόλοιπο ποσό θα παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο σε σχέση με σήμερα το ύψος των εισφορών που έχει καταβάλει ο εργαζόμενος, αλλά και η διάρκεια του εργασιακού βίου. Αυτό σημαίνει ότι τα κατώτατα όρια των συντάξεων, όπως τα γνωρίζουμε σήμερα θα αλλάξουν, θα εξαλειφθούν τα κίνητρα της πρόωρης συνταξιοδότησης (π.χ. με 15 έτη ή 25 έτη) ενώ κανένα ένσημο δεν θα πηγαίνει χαμένο. Στόχος της κυβέρνησης είναι να υπάρχει μία βασική σύνταξη για όλους, η οποία θα αυξάνεται ανάλογα με τα χρόνια παραμονής στην εργασία. Οι εργαζόμενοι με τη συμπλήρωση 4.500 ημερών ασφάλισης θα παίρνουν τη βασική σύνταξη και στη συνέχεια το ποσό αυτό θα προσαυξάνεται ανάλογα με τον αριθμό των ενσήμων. Ουσιαστικά θα εφαρμοστεί ένα «αναλογικό» σύστημα, ώστε κάθε χρόνος ασφάλισης μετά τη συμπλήρωση 15ετίας να οδηγεί σε προσαύξηση της βασικής σύνταξης. Σήμερα δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές στο ποσό της σύνταξης για όσους έχουν από 4.500 έως και 7.500 ημέρες ασφάλισης. Έτσι, πολλοί εργαζόμενοι με τη συμπλήρωση 4.500 ενσήμων (με τα οποία θεμελιώνουν δικαίωμα συνταξιοδότησης) σταματούν την ασφάλιση και στρέφονται στην ανασφάλιστη εργασία ώσπου να φθάσουν στο όριο ηλικίας.
4-ΕΙΣΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ-ΔΑΠΑΝΕΣ ΥΓΕΙΑΣ: Το πακέτο των οικονομικών μέτρων που θα εφαρμόσει η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης για την αναμόρφωση του ασφαλιστικου περιλαμβάνουν:
1. Καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής με στόχο την αύξηση των εσόδων των Ταμείων μέσα στο 2010 κατά 1,150 δισεκατομμύρια ευρώ. Ο στόχος του προγράμματος είναι να περιοριστεί η εισφοροδιαφυγή στο 20% το 2011 (έσοδα 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ) και στο 15% το 2012 (επιπλέον έσοδα 4 δισεκατομμύρια ευρώ) από το 25% - 30% που είναι σήμερα.
2. Περιστολή της φαρμακευτικής δαπάνης κατά 650 εκατ. ευρώ το 2010 και εξοικονόμηση από δαπάνες υγείας άλλων 900 εκατ. ευρώ το 2011 και 1,5 δισ. ευρώ το 2012.
3. Εξοικονόμηση 2 δισ. ευρώ μέσα από περικοπές που μένει να προσδιοριστούν (δεν θα αφορούν στη μείωση προσωπικού, καθώς το 33,2% των οργανικών θέσεων στα Ταμεία είναι κενές και χρειάζεται να ενταθούν οι έλεγχοι).
4. Σταδιακή αύξηση των εισφορών υπέρ του κλάδου ασθενείας του ΟΓΑ από 1,5% που είναι σήμερα στο 2,5% επί του ποσού της ασφαλιστικής κατηγορίας που έχει επιλέξει ο κάθε ασφαλισμένος και από 4% σε 5% για τον συνταξιούχο. Η αύξηση των εισφορών θα εισφέρει στο ταμείο του ΟΓΑ 310 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, ενώ άλλα 100 ευρώ θα εξοικονομήσει ο κλάδος των συντάξεων με την κατάργηση της μεταφοράς του 15% της κρατικής επιχορήγησης υποχρεωτικά στον κλάδο ασθενείας.

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Κίτρινη κάρτα στην ψυχολογία

[ ΠΡΟΒΟΛΕΙΣ ]
Κίτρινη κάρτα στην ψυχολογία

Του Ηλία Γεωργάκη

ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΑΣ το πρωί και βρίσκεις μπροστά σου λογαριασμούς για φως- νερό- τηλέφωνο, ειδοποιήσεις από τράπεζες, Εφορία και ασφαλιστικά ταμεία κάτι συμβαίνει.
Όταν ανοίγεις το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και ακούς μόνο δυσάρεστες ειδήσεις για θανάτους, αυξήσεις φόρων, μειώσεις συντάξεων, έκρηξη της ανεργίας και ανατροπές στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς είναι σίγουρο ότι ανησυχείς αφού ξέρεις τι συμβαίνει. Και όταν οι υπουργοί της κυβέρνησης διαλαλούν ότι τα ασφαλιστικά ταμεία καταρρέουν, ότι υπάρχει κίνδυνος με την καταβολή των συντάξεων αλλά και των επιδομάτων ανεργίας και πως η οικονομία βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού νιώθεις ένα ράκος. Και δικαιολογημένα. Όσο αισιόδοξος κι αν είσαι, πέφτεις σε βαριά μελαγχολία. Τόσα χρόνια, σου ζητάνε να κάνεις θυσίες για να σωθεί η οικονομία. Ζητάνε να πληρώσεις φόρους (χωρίς το κράτος να σε σέβεται), ζητάνε να μειώσεις τη σύνταξή σου και να παραμείνεις περισσότερα χρόνια στη δουλειά (ενώ το ασφαλιστικό σύστημα πάει από το κακό στο χειρότερο). Αλήθεια, ποια ευθύνη έχει ο ασφαλισμένος στο υπό κατάρρευση ασφαλιστικό σύστημα όπου:
- Η συμβολή του προϋπολογισμού στο συνταξιοδοτικό σύστημα (συμπεριλαμβανομένων των συντάξεων δημοσίων υπαλλήλων) αυξήθηκε από 8,9 δισ. ευρώ (4,5% του ΑΕΠ)
το 2005 σε 15,8 δισ. ευρώ (6,6% του ΑΕΠ) το 2009. Το αντίστοιχο ποσοστό στον προϋπολογισμό του 2010 είναι 14,5 δισ. ευρώ (6,0% του ΑΕΠ).
- Στα 8 δισ. ευρώ ετησίως κινείται η εισφοροδιαφυγή.
Και δεν είναι μόνο οι τραγικές αυτές διαπιστώσεις. Όλες οι κυβερνήσεις μόνο ζητάνε. Κι εσύ προσφέρεις χωρίς να παίρνεις. Και νιώθεις κορόιδο αφού βλέπεις πού είναι η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή. Και καταλαβαίνεις ότι σε εξαπατούν αφού δεν υπάρχει κοινωνική δικαιοσύνη, δεν υπάρχει πολιτική βούληση για συγκρούσεις με τους μεγαλοφοροφυγάδες. Η σημερινή κυβέρνηση εκτός από τη σοβαρή καθυστέρηση στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού και τα αργά βήματά της στις μεταρρυθμίσεις παίρνει κίτρινη κάρτα στο μείζον κεφάλαιο της ψυχολογίας. Κι αυτό, γιατί δημιουργεί άσχημη ψυχολογία και στους πολίτες αλλά και στην αγορά. Οι πολίτες επέλεξαν αυτήν την κυβέρνηση για να επιλύσει αυτά τα σοβαρά προβλήματα. Και αυτό περιμένει... (TA NEA-21-01-2010].

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

... ΠΟΥ ΠΑΣ ΡΕ ΦΙΛΕ ;

... ΠΟΥ ΠΑΣ ΡΕ ΦΙΛΕ ;

H αύξηση της ανάπτυξης και της παραγωγικότητας εκτιμώ ότι πλέον ειναι εμφανής σε κάθε μας βήμα.Αν γυρίσεις γύρω σου βλέπεις ανθρώπους να δουλεύουν ακαταπαυστα..Στους δρόμους -τώρα που τα δημοσια έργα λόγω των επερχόμενων εκλογών ειναι σε πλήρη αναπτυξη-βλεπεις συνεργεία να δουλεύουν μανιωδως.Μονο στην Ελλάδα πιστεύω βλέπεις δυο να σκάβουν και τρεις να επιβλέπουν.Υποθετω ότι απο εδώ βγήκε το ."τρεις λαλούν και δύο χορεύουν'. Αλλά και στο κέντρο της Αθήνας , μια βόλτα στην Σταδίου ή την Πανεπιστημίου δείχνει ότι οι άνθρωποι όχι μόνο δουλεύουν αλλά και τρέχουν.Αυτη ειναι μια απορία που την είχα απο μικρός, όταν πρωτοήρθα στην μεγάλη πόλη .Αυτός ο κόσμος που πάει, γιατί τρέχει, γιατί αγωνιά;;.Βλεπεις 10 ή 11 το πρωί το μετρό απο το Σύνταγμα στην Ομόνοια να ειναι...πήχτρα. Κυκλοφοριακό πρόβλημα τις ίδιες ώρες έχουν και όλοι οι δρόμοι στο κέντρο. Άσε που όλες οι καφετέριες και τα μαγαζιά ειναι γεμάτα με κόσμο.Σε εργάσιμες ημέρες, σε εργάσιμες ωρες.Με έχει πιάσει μια μανία τελευταία και λέω να αρχίσω απο περιέργεια να ρωτάω τους διπλανούς μου: 'Που πας ρε φίλε'.Εχω αγανακτήσει. Μια μέρα μου την 'έδωσε' και πήρα απο πίσω έναν νεαρό .Με πήγε απο το Σύνταγμα στο Πολυτεχνείο με τα ποδια.Αγκομαχωντας διαπίστωσα ότι ειχε ραντεβού με καλλίγραμμη υπαρξη.Μπήκαν σε ένα φαστφουντάδικο και μίλησαν μάλλον για την ανεργία.
Προσφάτως ανακάλυψα ότι πολλοι απο τους συνοιδηπόρους μου παραμιλάνε.Στην αρχή νόμιζα ότι τρελαθηκαν.Μετα όμως διαπίστωσα ότι μιλάνε στο κινητό, με το χανς φρη.Αλλα εκεί που εντυπωσιάστηκα ήταν η σκηνή με τους εργάτες σε μια οικοδομή στην Αμφιθέας.Καθε πρωί και μεσημέρι που πηγαινοερχόμουν στο σπίτι μου τους έβλεπα να έχουν διάλειμμα και να πινουν μπύρες. Σύμπτωση , είπα μέσα μου.Μια μέρα άλλαξα ωράριο και είδα την ίδια σκηνη.Κι όμως μετά απο μερικούς μήνες η οικοδομή ειχε ολοκληρωθεί.Αυτη ειναι η Ελλάδα είπα μέσα μου.Δουλευουμε αθόρυβα...

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

ΔΥΟ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΧΡΩΜΑ ΛΕΥΚΑΔΑΣ

ΔΥΟ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΧΡΩΜΑ ΛΕΥΚΑΔΑΣ
Δυο(ακόμη) βραβεύσεις απο την Ακαδημία Αθηνών σε Λευκαδίτες. Ή μάλλον δεν θα μπορούσε να απουσιάσουν Λευκαδίτες απο τις βραβεύσεις, κάθε Δεκέμβριο, απο την Ακαδημία Αθηνών. Έτσι λοιπόν:
1. Το Βραβείο Δημητρίου Λαμπαδαρίου, με χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ, απονεμήθηκε για την ερευνητική εργασία στον κλάδο της Γεωδαισίας, στους κ.κ. Ευστάθιο Στείρο, Πάνο Ψιμούλη και στον Λευκαδίτη (καθηγητή Πανεπιστημίου) Δημήτριο Καράμπαλη για την εργασία τους «Potential of Global Positioning System (GPS) to measure frequencies of oscillations of engineering structures».
Ο Δημήτριος Λ. Καράμπαλης γεννήθηκε στη Λευκάδα (1954). Απέκτησε Δίπλωμα Αρχιτέκτονα Μηχανικού από το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο το 1977 και Μάστερς και Διδακτορικό Δίπλωμα στην επιστήμη του Πολιτικού Μηχανικού από το Πανεπιστήμιο της Μινεσσότα των Η.Π.Α. τα έτη 1980 και 1984 αντίστοιχα. Εργάστηκε ως Λέκτορας στο Ohio State University των Η.Π.Α. (1983-1984) και ως Επίκουρος και Αναπληρωτής Καθηγητής στο University of South Carolina των Η.Π.Α. τα χρονικά διαστήματα 1984-1990 και 1990-1993 αντίστοιχα. Υπηρέτησε επίσης και ως Επισκέπτης Καθηγητής στο Εργαστήριο Εδαφομηχανικής και Βραχομηχανικής του Πανεπιστημίου της Καρσλρούης (1986). Κατά το χρονικό διάστημα 1989-1992 παρείχε υπηρεσίες τεχνικού συμβούλου σε θέματα ανάλυσης γεφυρών στην εταιρία LPA Group Incorporated (Columbia, South Carolina), ενώ κατά το χρονικό διάστημα 1992-1994 παρείχε υπηρεσίες τεχνικού συμβούλου σε θέματα Ευστάθειας και Δυναμικής Ανάλυσης για λογαριασμό της αεροδιαστημικής βιομηχανίας Gulfstream Aerospace Corporation (Savanah, Georgia). Από το 1996 μέχρι και σήμερα διατελεί Τεχνικός Σύμβουλος σε ζητήματα ανάλυσης και σχεδιασμού πύργων ανεμογεννητριών για λογαριασμό του Κέντρου Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΚΑΠΕ). Το 1993 εκλέχτηκε στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή στον Τομέα Κατασκευών του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Παν/μίου Πατρών και το 1998 στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή, θέση την οποία και κατέχει ως σήμερα. Ο Δ.Λ. Καράμπαλης εργάζεται ερευνητικά στις περιοχές της Ανάλυσης και του Σχεδιασμού των Κατασκευών με έμφαση στη Δυναμική και την Ευστάθεια των Κατασκευών και την Αλληλεπίδραση Εδάφους-Κατασκευής, καθώς και των Αριθμητικών Μεθόδων με έμφαση στις Μεθόδους Συνοριακών & Πεπερασμένων Στοιχείων. Έχει 44 δημοσιεύσεις σε πρακτικά Διεθνών & Εθνικών Επιστημονικών Συνεδρίων καθώς και 22 δημοσιεύσεις σε διεθνή έγκριτα περιοδικά. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει κεφάλαια σε 7 βιβλία στην Αγγλική Γλώσσα, 1 βιβλίο στην Αγγλική γλώσσα, καθώς και 3 βιβλία στην Ελληνική γλώσσα για τη διδασκαλία των φοιτητών του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών. Είναι μέλος του Editorial Board του περιοδικού Journal of Engineering Analysis with Boundary Elements και της σειράς των εκδόσεων Advances in Boundary Elements. Διατελεί μέλος της American Society of Civil Engineers (ΑSCE) (1984), του Prestressed Concrete Institute (1984), της American Academy of Mechanics (1985), της International Association of Boundary Element Methods (1989), της International Association for Computer Methods & Advances in Geomechanics (1989) και της Ελληνικής Εταιρίας Θεωρητικής & Εφαρμοσμένης Μηχανικής (1991). Από το 1977 είναι μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος και μέλος του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Ελλάδος
2. Επίσης το βραβείο Ελένης και Πάνου Ψημένου, με χρηματικό έπαθλο 5.000 ευρώ, για έργο που αναφέρεται στην Νεοελληνική Ιστορία ή Φιλολογία από το 1669 μέχρι σήμερα, απονεμήθηκε στον εκλεκτό Λευκαδίτη συγγραφέα Χρίστο Σολδάτο, για το εκπληκτικό έργο του «Σπυρίδων Ι. Ζαμπέλιος (1815-1881)», τόμος Α΄ και Β΄ (Εκδόσεις Σταμούλη, 2003, 2009). Τίτλος βιβλίου: ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΖΑΜΠΕΛΙΟΣ (1815-1881), τόμοι 2. Υπότιτλος: Ο ιστορικός του Βυζαντινού Ελληνισμού. Χρόνος έκδοσης τ. Α': 2003, σελίδες 512, σχήμα 8ο, 17-24 cm Χρόνος έκδοσης τ. Β': 2009, σελίδες 400, σχήμα 8ο, 17-24 cm Τιμή πώλησης τ. Α': 25.00 ευρώ και τ. Β': 20,00 ευρώ Κεντρική διάθεση: Βιβλιοπωλείο Λ. Γρηγόρη, Σόλωνος 71, Αθήνα Βιβλιοπωλείο, «Πολιτεία», Ασκληπιού 1, Αθήνα. Βιβλιοπωλείο «Κατάρτι», Μαυρομιχάλη 9, Αθήνα.
Ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος γεννήθηκε το 1815. Είχε προικιστεί με σπάνια ευφυία κι είχε την τύχη να κάνει άριστες σπουδές στην Κέρκυρα, την Ιταλία, την Γαλλία και τη Γερμανία, ν' ακούσει σοφούς Έλληνες και ξένους καθηγητές και να ζήσει σε μια άκρως ενδιαφέρουσα περίοδο της ελληνικής κι ευρωπαϊκής ιστορίας. Η έκρηξη των εθνικιστικών κινημάτων του ΙΘ' αι. στην Ευρώπη με τις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης αναζωογόνησε τις σκέψεις και τις ιδέες του για τις τύχες της Ευρώπης και για τη δική του πονεμένη πατρίδα. Ανάμεσα στην ένδοξη ελληνική αρχαιότητα και το θρίαμβο της εθνεγερσίας του 1821 ο Ζαμπέλιος βλέπει το «ανάμεσα» κενό 20 αιώνων και τρομάζει. Με ιεραποστολικό ζήλο ρίχνεται στη μελέτη του με τις δύο κορυφαίες ιστορικές πραγματείες του («Άσματα Δημοτικά της Ελλάδας», 1852 και «Βυζαντινές Μελέτες», 1857) αποδεικνύει πως η περίοδος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν μια εποχή αργής απλά σταθερής ανάδυσης του Ελληνισμού μέσα από τα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα και τις δομές του Ρωμαϊκού κόσμου στην επικράτηση της ελληνικής εθνότητας και τη μεταμόρφωση του Ανατολικού imperium στην ένδειξη Ελληνική Βυζαντινή Αυτοκρατορία, που πρόσφερε στα 1.100 χρόνια της ζωής της σοφία, θεσμούς και τέχνη στην ανθρωπότητα. Πρώτος ο Ζαμπέλιος αποκατέστησε την τιμή και την ελληνικότητα του Βυζαντίου και με τις σοφές μελέτες του έγινε ο θεμελιωτής της Νεοελληνικής ιστοριογραφίας και ο αρχιτέκτονας της διαχρονικής ενότητας του έθνους. Στον τ. Α' ο συγγραφέας Χρ. Σολδάτος αναφέρεται στις σπουδές του Ζαμπέλιου, τις επιδράσεις και τους προσανατολισμούς των νεανικών του χρόνων, στο θέμα της διαχρονικής ενότητας της ελλην. ιστορίας, τις γλωσσικές απόψεις του και την ιδεολογία του. Στο τ. Β' ο συγγραφέας διασαφηνίζει την ιστορική και φιλοσοφική σκέψη του Ζαμπελίου στους αγώνες του να αναδείξει τη λαμπρή πορεία του Βυζαντινού Ελληνισμού και τις αρχές της Νεώτερης Ελλάδας.
Μαζι με τα θερμά μου συγχαρητήρια στούς βραβευθέντες εγω να θυμίσω οτι παρά την κρίση αξιών, θεσμών και ιδεών, παρά την πνευματικοπολιτιστική ξηρασία η Λευκάδα (ο μικρότερος νομός της χώρας) “προσφέρει” σήμερα εντυπωσιακά ρεκόρ που την κάνουν ξεχωριστή(και εμάς, τους Λευκαδίτες, υπερήφανους). Η Λευκάδα(μεταξ'υ αλλων) διαθέτει 110 εν ζωή καθηγητές Πανεπιστημίων σε όλο το κόσμο(τους οποίους μετά απο πολυετή έρευνα έχω καταγράψει) καθως 67 επαγγελματίες δημοσιογράφους, εκατοντάδες επιστήμονες, λογοτέχνες και καλλιτέχνες κα.
-Ki ενα αρθρο μου απο 'ΤΑ ΝΕΑ''με τιτλο''Νέοι δρόμοι για την απασχόληση'': Ολα δυσοίωνα. Όλα μαύρα. Υπό κατάρρευση η οικονομία και το ασφαλιστικό σύστημα, έκρηξη της ανεργίας, της εγκληματικότητας αλλά και των χρεών. Και για αυτή την τραγική κατάσταση φέρει μεγάλη ευθύνη και η κυβέρνηση η οποία καθημερινά- μέσω των υπουργών τηςμας βομβαρδίζει με φράσεις-κλισέ περί κατάρρευσης ή μη πληρωμής των συντάξεων. Δημιουργώντας έτσι μια ατμόσφαιρα απαισιοδοξίας που έχει αντίκτυπο και στην αγορά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας είναι η απασχόληση και ο εφιάλτης της ανεργίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι 200.000 ανέργους προσέθεσαν το 2009 στις λίστες ανεργίας του ΟΑΕΔ η οικονομική κρίση και η απουσία στοχευομένων ενεργητικών πολιτικών για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας και της απασχόλησης. Και για το 2010 οι προβλέψεις κάνουν λόγο για 800.000 ανέργους! Κάθε οικογένεια έχει πλέον και ένα μέλος της άνεργο ή υποαπασχολούμενο. Το 25% της νέας γενιάς είναι άνεργοι, ενώ το 60% του συνολικού αριθμού των ανέργων έχει ηλικία έως 34 ετών. Αλλά ακόμη και αν εισέλθει ένας νέος στην αγορά εργασίας θα αντιμετωπίσει σωρεία προβλημάτων, αφού η ανασφάλιστη εργασία και η εργασιακή ανασφάλεια σημαδεύουν σήμερα την αγορά εργασίας που θυμίζει ζούγκλα με μισθούς πείνας, ευέλικτες μορφές απασχόλησης, περικοπές εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Υπολογίζεται πως μόνο στη Βόρειο Ελλάδα περίπου 25 επιχειρήσεις έχουν επιβάλει σε 3.500 εργαζομένους 4ήμερη απασχόληση, με συνέπεια τη μείωση του μισθού τους κατά 25%. Είναι γεγονός ότι το πρότυπο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας που βασίστηκε στην ιδιωτική κατανάλωση και τον υπέρμετρο δανεισμό στη φορολογική και εισοδηματική ανισότητα και στη βελτίωση του επιπέδου ανταγωνιστικότητας με τη μείωση του κόστους εργασίας (απορρύθμιση εργασιακών σχέσεων, ευέλικτες και ανασφαλείς θέσεις εργασίας, αποδόμηση της κοινωνικής ασφάλισης και υγείας) έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Έτσι, στο πλαίσιο ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου, η προτεραιότητα της οικονομικής πολιτικής και της πολιτικής απασχόλησης απαιτείται να επικεντρωθεί στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με την αύξηση των δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων κυρίως σε νέους κλάδους οικονομικής δραστηριότητας (π.χ. ανανεώσιμες πηγές ενέργειας) και όχι με τη διαχείριση της ανεργίας και τη διευθέτηση των ανισορροπιών στην ελληνική αγορά εργασίας. ( ''ΤΑ ΝΕΑ''-Τρίτη 5/01/2010).

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
Oλα δυσοίωνα. Όλα 'μαύρα'. Υπό κατάρρευση η οικονομία και το ασφαλιστικό σύστημα, έκρηξη της ανεργίας, της εγκληματικότητας αλλά και των χρεών. Η απαισιοδοξία ειναι πλέον συνυφασμένη με την καθημερινότητα των πολιτών. Και για αυτή την τραγική κατάσταση φέρει μεγάλη ευθύνη και η κυβέρνηση η οποία καθημερινά -μεσω των υπουργών της- μας βομβαρδίζει με φράσεις-κλισέ περί κατάρρευσης ή μη πληρωμή των συντάξεων. Δημιουργώντας έτσι μια ατμόσφαιρα απαισιοδοξίας που εχει αντίκτυπο και στην αγορά.
Στον τομέα πάντως που παρατηρείται το μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας ειναι η απασχόληση και ο εφιάλτης της ανεργίας. Ειναι χαρακτηριστικό οτι διακόσιες χιλιάδες επιπλέον άνεργους προσέθεσαν το 2009 στις λίστες ανεργίας του ΟΑΕΔ η οικονομική κρίση και η απουσία στοχευόμενων ενεργητικών πολιτικών για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας και της απασχόλησης. Και για το 2010 οι προβλέψεις κάνουν λόγο για 800.000 ανέργους! Κάθε οικογένεια εχει πλέον και ενα μέλος της άνεργο ή υποαπασχολούμενο. Το 25% της νέας γενιάς είναι άνεργοι ενώ το 60% του συνολικού αριθμού των ανέργων έχει ηλικία έως 34 ετών.
Διακόσιες χιλιάδες άνεργοι προστέθηκαν το 2009 στις λίστες ανεργίας του ΟΑΕΔ και η κυβέρνηση ''επιστρατεύει '' την χρηματοδότηση επί τέσσερα χρόνια των εισφορών για την απασχόληση νέων εργαζομένων (η σχετική δαπάνη ξεπερνά τα 100 εκ.  για το έτος 2010). Μάλιστα το ΙΝΕ ΓΣΕΕ εκτιμά οτι το 2010 θα σημειωθεί νέα έκρηξη της ανεργίας με 100.000 νέους άνεργους(που θα ξεπεράσουν τους 800.000) με το 25% της νέας γενιάς είναι άνεργοι ενώ το 60% του συνολικού αριθμού των ανέργων έχει ηλικία έως 34 ετών. Και τα νέα, επίσημα, στοιχεία για την ανεργία είναι απογοητευτικά. Ο αριθμός των εγγεγραμμένων στον ΟΑΕΔ ανέργων στα τέλη του περασμένου Δεκεμβρίου έφτασε τις 762.000 παρουσιάζοντας αύξηση κατά 199.483 άτομα σε σύγκριση με τον Ιανουάριο του ’09. Το ποσοστό των ανέργων, με βάση τον αριθμό των απασχολουμένων σε ολόκληρη τη χώρα (4.577.844 σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, του μηνός Σεπτεμβρίου, της ΕΣΥΕ), εκτινάσσεται, έτσι, στο 14,3%.
Ειδικότερα οι ανεργοι τον Δεκέμβριο έφτασαν τις 531.000 από 473.212 που ήταν μόλις τον προηγούμενο μήνα και από τις 305.711 που ήταν, κατά μέσο όρο, στη διάρκεια του 2008 (πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση). Ο αριθμός των επιδοτούμενων ανέργων, παράλληλα, παραμένει σταθερός στις 250.000.
Εδω θα πρεπει να τονιστεί οτι η μη ασφάλιση 762.000 ατόμων στερεί από τα ασφαλιστικά ταμεία ετησίως πάνω από 3 δισεκατομμύρια ευρώ.
Το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ στην τελευταία έκθεσή του προβλέπει ότι η πραγματική ανεργία θα συνεχίσει την ανοδική πορεία της και θα φτάσει στο 17,3% αν η ελληνική οικονομία παραμείνει σε κατάσταση ύφεσης και δεν ληφθούν ουσιαστικά μέτρα για την τόνωση της απασχόλησης.
Σε μια προσπάθεια αναχαίτισης της ανεργιας η κυβέρνηση προθωθεί την εφαρμογή τετραετούς προγράμματος πρόσληψης ανέργων νέων, ηλικίας μέχρι 30 ετών, σε ιδιωτικές επιχειρήσεις που κατά την ημέρα έναρξης του προγράμματος απασχολούν έως 50 άτομα, με την επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών από το κράτος. Πρόκειται για επιδότηση τόσο των εργοδοτικών εισφορών, όσο και των εισφορών του εργαζόμενου, που για τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του προγράμματος θα αφορά το 100%, το δεύτερο το 75%, τον τρίτο χρόνο το 50% των εισφορών και τον τέταρτο η επιδότηση θα φορά το 25% των εισφορών. Για την προστασία των ήδη εργαζομένων, εισάγεται ως προϋπόθεση ότι ο εργοδότης που επιθυμεί να προσλαμβάνει ανέργους με επιδότηση των εισφορών, δεν θα πρέπει να προβαίνει σε απολύσεις προσωπικού, χωρίς τη συνδρομή σπουδαίου λόγου, τόσο κατά τη διάρκεια ισχύος του προγράμματος, όσο και για ένα χρόνο πριν και μετά απ’ αυτό. Αλλιώς, χάνουν το δικαίωμα της επιδότησης.
Αλλά ακόμη και αν εισέλθει ένας νέος στην αγορά εργασίας θα αντιμετωπίσει σωρεία προβλημάτων αφού η ανασφάλιστη εργασία και η εργασιακή ανασφάλεια ''σημαδεύουν΄΄ σημερα την αγορά εργασίας που θυμίζει ζούγκλα με μισθούς πείνας, ευέλικτες μορφές απασχόλησης, περικοπές εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Υπολογίζεται πως μόνο στη Βόρειο Ελλάδα, περίπου 25 επιχειρήσεις έχουν «επιβάλει» σε 3.500 εργαζόμενους 4ήμερη απασχόληση, με συνέπεια τη μείωση του μισθού τους, κατά 25%.
Ειναι γεγονός οτι το πρότυπο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας που βασίστηκε στην ιδιωτική κατανάλωση και τον υπέρμετρο δανεισμό στη φορολογική και εισοδηματική ανισότητα και στη βελτίωση του επιπέδου ανταγωνιστικότητας με τη μείωση του κόστους εργασίας (απορύθμιση εργασιακών σχέσεων, ευέλικτες και ανασφαλείς θέσεις εργασίας, αποδόμηση της κοινωνικής ασφάλισης και υγείας) έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο.
Έτσι στο πλαίσιο ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου, η προτεραιότητα της οικονομικής πολιτικής και της πολιτικής απασχόλησης απαιτείται να επικεντρωθεί στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με την αύξηση των δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων κυρίως σε νέους κλάδους οικονομικής δραστηριότητας(πχ ανανεώσιμες πηγές ενέργειας) και όχι με τη διαχείριση της ανεργίας και τη διευθέτηση των ανισορροπιών στην ελληνική αγορά εργασίας.

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

ΤΑ ΡΕΚΟΡ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ

ΤΑ ΡΕΚΟΡ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ
Παρά την κρίση αξιών, θεσμών και ιδεών, παρά την πνευματικοπολιτιστική ξηρασία η Λευκάδα (ο μικρότερος νομός της χώρας) “προσφέρει” σήμερα εντυπωσιακά ρεκόρ που την κάνουν ξεχωριστή(και εμάς, τους Λευκαδίτες, υπερήφανους).
Η Λευκάδα λοιπόν διαθέτει:
- 110 εν ζωή καθηγητές Πανεπιστημίων σε όλο το κόσμο(τους οποίους μετά απο πολυετή έρευνα έχω καταγράψει).
- 67 επαγγελματίες δημοσιογράφους, εκατοντάδες επιστήμονες, λογοτέχνες και καλλιτέχνες.
Και όχι μόνο:
---Απο τους μεγάλους εθνικούς ποιητές της χώρας. Σολωμός, Α. Βαλαωρίτης, Κ. Παλαμάς, και Α. Σικελιανός) οι δυο(Βαλαωριτης-Σικελιανος) είναι απο τη Λευκάδα.
--Τόσο η Χαραμογλειος Λευκαδιακή Βιβλιοθήκη όσο και η συλλογή σπανίων δίσκων -φωνογράφων του Τάκη Κατωπόδη(Ντελημάρη) ειναι μοναδικές ,τουλάχιστον, στον Ευρωπαϊκό χώρο.
---Η Λευκάδα διαθέτει μια απο τις 3 καλύτερες αμμουδιές στη Μεσόγειο και ίσως στο κόσμο, το Πόρτο Κατσίκι. Kαι όχι μόνο. Διαθέτει τις καλύτερες παραλιες της Μεσογείου σύμφωνα με δημοψήφισματα στο διαδικτυο (Πόρτο Κατσίκι, Εγκρεμνοί, Κάθισμα).
---Διαθέτει δυο απο τις δέκα καλύτερες στο κόσμο περιοχές για σέρφινγκ: τον κόλπο της Βασιλικής και την περιοχή του Αη Γιάννη.
---Είναι νομός που αποτελείται απο 24 συνολικά νησάκια(μεταξυ αυτών το Σκορπιός του Ωνάση, το Σκορπίδι του Λιβανού, τη Μαδουρή του Α. Βαλαωρίτη κα)
---Διαθέτει το μεγαλύτερο ενάλιο σπήλαιο στον κόσμο, τη σπηλιά Παπανικολή στο Μεγανήσι.
Επίσης δεν εχει τέλος ο κατάλογος των προσωπικοτήτων της Λευκάδας: Βαλαωρίτης, Σικελιανός, Ζαμπεληδες, Σβορωνος, Π. Κοντομίχης Π. Ροντογιάννης, Α. Μπάλτσα,Ηλ. Λογοθέτης, Λάκης Σάντας, Τζαβαλάς Καρούσος, Γεράσιμος Γρηγόρης, Θεόδωρος Στάμος, Δημ. Ζακυνθινός, Λευκάδιος Χέρν, Κατηφόρης, Τζεβελέκης, Χαραμόγλης,Απ. Κακλαμάνης, Ηλίας Βεργίνης, Δήμος Μαλακάσης, Νικος Θάνος-Μορίνας, οικογενεια Μαμαλούκα, Βουλης Βρεττος, Γιαν. Αθηνιώτης,Σπ. Φιλιππας-Πανάγος και τόσοι αλλοι.
Χαρακτηριστικά αντιγράφω απο τη ''Βικιπαίδεια'', (την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια) τα σημαντικά πρόσωπα της Λευκάδας:
-Ιωάννης Ζαμπέλιος, δικαστικός, συγγραφέας (1787 - 1856)
-Γεώργιος Τερτσέτης, νομικός, ποιητής (1800 - 1880)
-Σπυρίδων Ζαμπέλιος, ιστορικός (1815 - 1881)
-Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, ποιητής (1824 - 1879)
-Λευκάδιος Χερν, ποιητής και συγγραφέας (1850 - 1904), εθνικός ποιητής της Ιαπωνίας
-Δημήτριος Γολέμης, αθλητής (1877 -;), χάλκινος Ολυμπιονίκης το 1896, στα 800 μ.
-Άγγελος Σικελιανός, ποιητής (1884 - 1951)
-Τζαβαλάς Καρούσος, ηθοποιός (1904 - 1969)
-Γεράσιμος Γρηγόρης, λογοτέχνης (1907 - 1985)
-Νίκος Σβορώνος, ιστορικός (1910 ή 1911) - 1989
-Θεόδωρος Στάμος, ζωγράφος, πρωτοπόρος του αφηρημένου εξπρεσσιονισμού (1922 - 1997)
-Πανταζής Κοντομίχης, φιλόλογος, συγγραφέας, λαογράφος (1924)
-Δέσποινα Θεμελή-Κατηφόρη, ιστορικός (1931 - 1988)
-Αριστόξενος Σκιαδάς, καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών (1932 - 1994)
-Απόστολος Κακλαμάνης, πολιτικός (1936)
-Ηλίας Λογοθέτης, ηθοποιός (1938)
-Αγνή Μπάλτσα, τραγουδίστρια της όπερας (1944)
-Γιάννης Κονιδάρης, εκδότης (1947 - 2007)
-Δημήτριος Παξινός, δικηγόρος, Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (1949)
-Γιάννης Σολδάτος, συγγραφέας, σκηνοθέτης, εκδότης (1952)
-Έλλη Στάη, δημοσιογράφος (1954)
-Μαρία Βαμβακινού, πολιτικός (1959), μέλος της βουλής των αντιπροσώπων στην Αυστραλία από το 2001.
-Ευαγγελία Αραβανή, μοντέλο (1986), Σταρ Ελλάς 2005.
Και ας μην ξεχνάμε οτι η μικρή Λευκάδα απέδειξε στη δύσκολη δεκαετία του 1950, μέσα στις στάχτες του εμφυλίου, οτι η δύναμη της ψυχής και προπαντός η συλλογικότητα μπορούν να κάνουν θαύματα. Και ας μην ξεχνάμε επισης την πρωτοπορία της Λευκάδας όχι μόνο στις γιορτές -Λογου και Τέχνης (όπου βρήκαν στη συνέχεια πολλούς μιμητές) αλλά και στην ίδρυση και λειτουργία καλλιτεχνικών και αθλητικών συλλόγων καθώς και άλλων συλλογικών δραστηριοτήτων. Να θυμηθούμε ότι το 1850 ιδρύθηκε η “Φιλαρμονική”, το 1875 η Λευκάδα είχε ένα από τα 16 σε όλη την Ελλάδα θέατρα, το 1937 ιδρύεται ο πρωτοπόρος “Ορφέας” και το 1927 ο “Τηλυκράτης.

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΥ


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.

ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ(εκδόσεις 'ΑΓΚΥΡΑ')

Γεωργάκης Ηλίας

Περιέχει δώρο CD

Το “Χορεύουν τα κόκκινα” είναι η τέταρτη λογοτεχνική περιπλάνηση του βραβευμένου δημοσιογράφου ΗΛΙA Π. ΓΕΩΡΓAΚΗ. Oι ανθρώπινες σχέσεις, ο έρωτας, η περιπέτεια της ζωής, η μοναξιά, η καθημερινότητα ερχονται να προστεθούν στην αναζήτηση, στην αγωνία για ένα καλύτερο αύριο. Και πάντα –μόνιμος χορηγός ονείρων– η Λευκάδα.

http://www.agyra.gr
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΚΥΡΑ
Λ. Κατσώνη 271
Αγ. Ανάργυροι

210 2693800
210 2693806

ΑΓΚΥΡΑ ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ
Σόλωνος 124 -Αθήνα

210 3837540 - 210 3837667
210 3837066




ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΥ''Χορεύουν τα Κόκκινα'' του Ηλία Π. Γεωργάκη

Γράφει η Αργυρώ Βερυκίου - Μπαλντά


Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο του κ. Ηλία Γεωργάκη, που κυκλοφορεί εδώ και κάποιο
χρονικό διάστημα από τις εκδόσεις «Άγκυρα» μου ήρθαν στο μυαλό κάποιες
φράσεις που διάβασα σε διήγημα του Μένη Κουμανταρέα από το βιβλίο του «Η
γυναίκα που πετάει» (εκδόσεις «Κέδρος»).

«Σε τι λοιπόν, σας ερωτώ, θα χρησίμευε η λογοτεχνία αν όχι στο να μας κάνει
να σκεφτόμαστε, να μας κρατά σε εγρήγορση, να μας παρηγορεί και να φωτίζει
τη ζωή μας, χωρίς απαραίτητα να την εξηγεί;».

Έτσι ακριβώς. Η φράση που αποτελεί και τίτλο του βιβλίου «Χορεύουν τα
Κόκκινα», ίσως να προβληματίσει τον επίδοξο αναγνώστη που δεν είναι
Λευκαδίτης, αλλά και Λευκαδίτης κάποιας ηλικίας, διότι στους νέους και πολύ
νέους πάλι αυτός ο τίτλος δεν έχει κάτι να τους θυμίσει, δεν έχει κάτι να
τους πει. Όμως ανοίγοντας τις μέσα σελίδες υπάρχει πάλι και ως τίτλος του
πρώτου πεζού κειμένου που με αφηγηματικά γλαφυρό τρόπο δίνει το νόημα και τη
σημασία της φράσης «χορεύουν τα κόκκινα». Ακουμπά σε αυτά που πιο πάνω
αναφέρθηκαν: «... να μας κάνει να σκεπτόμαστε, να μας κρατά σε
εγρήγορση...». Σκεπτόμαστε αυτομάτως το «Πάνθεο», την αίθουσα που «... επί
πενήντα χρόνια στέγασε τους ρυθμούς της καρδιάς χιλιάδων ανθρώπων...» όπως
γράφει ο ίδιος ο συγγραφέας. Αποτελούσε το σήμα κατατεθέν της παλιάς
Λευκάδας. Ήταν η αίθουσα κινηματογράφου, χοροεσπερίδων, διαλέξεων, θεατρικών
παραστάσεων μαθητικών, ερασιτεχνικών, αλλά και επαγγελματικών περιοδευόντων
θιάσων που έρχονταν κατά καιρούς στην πόλη. Αναφέρω τις πέντε παραστάσεις σε
μια μέρα με τον «Έμπορο της Βενετίας» του Σαίξπηρ από κλιμάκιο του Εθνικού
Θεάτρου με πρωταγωνιστή στο ρόλο του Σάιλοκ τον αείμνηστο Νίκο Τζαβαλά
Καρούσσο. «... έλα στο «Πάνθεον» / λοιπόν / στο πανηγύρι / των τρελών / μη
μένεις έξω. / Σάμπα, μαζούρκα / και ταγκό / νύχτες που / σβήνουν στο χορό /
θα λαχταρήσω... /... εδώ δε νοιώθεις / μοναχός / είναι το κέφι οδηγός /
γύρισε πίσω... /... Κι όταν θα έρθει / το πρωί / των μπουρανέλων / η φυλή /
θα σου μιλήσει...».

Δημοσιογράφος μάχημος ο κ. Γεωργάκης, έχει στο βιβλίο του πεζά μα και
ποιήματα. Διαβάζοντάς το συναντάς την πραγματικότητα του χτές και του
σήμερα, αλλά και τ' όνειρο, τον ρομαντισμό και την αγάπη για τη γεννέτειρά
του, το νησί του, τη Λευκάδα. Εικόνες της καθημερινής σημερινής
πραγματικότητας που βγαίνουν μέσα από σύντομα αναγνώσματα, γεμάτα όμως
συναίσθημα και αγωνία για τις δυσκολίες των απλών ανθρώπων, που ζουν με την
ελπίδα, που δεν επικοινωνούν πια μεταξύ τους.

Ο αείμνηστος Αντώνης Σαμαράκης χρόνια πριν, στο βιβλίο του «Ζητείται Ελπίς»
είχε γράψει: «Τώρα που οι στέγες των σπιτιών των ανθρώπων είναι τόσο κοντά,
οι καρδιές τους ειναι τόσο μακριά...». Αλλά και η έλειψη της ασφάλειας κάνει
τους ανθρώπους να σταυροκοπιούνται: «Που είμαστε ακόμη ζωντανοί με τόσα που
συμβαίνουν γύρω μας, με τις αρρώστιες, τους θανάτους, αλλά και την
αβεβαιότητα που σκιάζει το μέλλον».

Το πολύτιμο αγαθό της υγείας είναι αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης για
χιλιάδες ασφαλισμένους από τα ιδιωτικά θεραπευτήρια, αφού και η πολιτεία με
τη δωρεάν προσφορά στα δημόσια νοσοκομεία βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση
λόγω τρομερών ελείψεων σε θέσεις στην εντατική, έλειψη προσωπικού,
απαράδεκτα κτίρια. Η οδήγηση στους δρόμους καρμανιόλες και με οδηγούς
ειδικούς ως Έλληνες όπως ο Στέλιος που είναι ειδικός σε όλα, από το
ποδόσφαιρο μέχρι τ' αυτοκίνητα και από τους σεισμούς μέχρι τη θερμοκρασία
του σώματος. Βρίζει τους πολιτικούς, αλλά φανατίζεται πριν από τις εκλογές
και τρέχει να ψηφίσει και με τα δύο χέρια. Είναι προπονητής στο ποδόσφαιρο,
ειδικός στις μηχανές και άριστος γνώστης στα πολιτικά δρώμενα. Ο μοναχικός
άνθρωπος, ο κυρ Μιχάλης - συνταξιούχος θυρωρός - καθισμένος στην κουνιστή
του πολυθρόνα είχε μοναδικές απολαύσεις το φαγητό και τον ύπνο. Δεν είχε
τηλεόραση, δεν άκουγε ραδιόφωνο, δεν έβλεπε τα θλιμένα ρεπορτάζ, τα ψέματα
των πολιτικών, δεν άκουγε τις φρούδες υποσχέσεις των κομμάτων. Λίγα πάρε
δώσε με τους περαστικούς, φαγητό και ύπνος και με την ελπίδα λιποτάκτη στ'
όνειρό του λίγο πριν από τα χριστούγεννα πέθανε. Ακολουθούν: Ο απέναντι
φίλος (ένας σκύλος) που καθημερινά πηγαινοέρχεται στο ερημικό μπαλκόνι του
τρίτου ορόφου. Εκεί έχει και το σπιτάκι του και δεν έχει ακούσει κανείς το
γαυγισμά του. Μόνο καμιά φορά σηκώνει τα δυό του πόδια στα κάγκελα - ίσως
για να ξεμουδιάσει, ποιός ξέρει... «Ίσως κάποια ώρα να του δίνουν λίγο
φαγητό και νερό, ίσως να τον βγάζουν κάποια βόλτα, αλλά μου δίνει την
αίσθηση του ξεχασμένου...».

Όλα τα κείμενα του κ. Γεωργάκη αποτελούν παρεμβάσεις στο δημόσιο βίο, είναι
η δημοκρατική του συνείδηση, η συνείδηση του πολίτη και η έγνοια του για
τους πολιτειακούς και πολιτικούς θεσμούς. Είναι μιά ευθεία αναφορά στη
Δημοκρατία των ιδεών, στους θεσμούς που αναδεικνύουν τη συμμετοχή στα κοινά
και στην παιδεία των πολιτών. Παρατηρεί κανείς ότι λείπει ολωσδιόλου το
ερωτικό στοιχείο. Μα σ' αυτή την καθημερινότητα την τόσο πεζη και
αποπνιχτική, τι συμβαίνει;... Συμβαίνει ότι ακολουθούν στίχοι και ήχοι για
τον έρωτα, τη ζωή, για τη Λευκάδα. Για τις καληνύχτες που χάσαμε και τις
καλημέρες που ελπίζουμε.

Έρωτας ατελείωτος, αιώνιος, φλογερός είναι η Λευκάδα, η παλιά Λευκάδα, η
νοσταλγία γι' αυτήν με τις κιθάρες, με τις καντάδες, με τις σοροκάδες, με
τις καμάρες. Κάθε στιγμή μια Κυριακή, γέλια και φάρσες μα και του Ανδρέα οι
πάστες. Ο «Γλάρος» το καράβι της γραμμής, ο Άη Γιάννης, η Μαδουρή, οι Μύλοι,
η δύση στη Γύρα, το μπάνιο στο Κάστρο, αμπαλί στου Πάλα, η βόλτα στον Πόντε
κι ο Βαλαμόντες φιλόσοφος, ποιητής, ζωγράφος καί από τζάκι - αφού ήταν Ντε
Βαλαμόντε. Κι ο Βούλης με τις παρλάτες, κι ο Αθηνιώτης ο ευπατρίδης, ο
καλλιτέχνης, ο ποιητής κι ο Μαλακάσης ο επιστήμονας, ο ζωγράφος, ο
λογοτέχνης κι ο γιατρός ο Γρηγόρης ο σωτήρας, ο παραστάτης των φτωχων και
των κατατρεγμένων, ο ιδεαλιστής, πυξίδα μέσα στην πίκρα και μια λαμπάδα στην
κυρά Φανερωμένη, ψυχής λιακάδα. Κι ο Σπύρος Φίλιππας Πανάγος αρχηγός στο
πνεύμα και στη σκέψη πρώτος. Ψάρεμα με πυροφάνι με τη βάρκα τη Μαριορή και
κει στο Διαβασίδι, στου Άη Νικόλα το νησάκι τα νερά, τρέμει αργά το
πυροφάνι. Κι ο ψαράς όρθιος στην πλώρη κάνει σκοπό την πίκρα του.

Και πολλοί άλλοι στίχοι ακόμα ακολουθούν με μήνυμα στη μοναξιά από το
κομπιούτερ και με πιοτό πάλι απόψε θα ξεχάσει γιατί ένα άδειο χαρτί είναι η
ψυχή του, αλλά και πάντα ταξιδευτής ο νους τρέχει απ' το Λευκάτα στο
Σκορπιό, και στη Μαδουρή, και στο Βλυχό, και στο Μεγανήσι και στον Άη Νικήτα
τα χρέη θα ξοφλήσει στο Μαΐστρο. «Αυτή η νιότη που απομένει / στα όνειρά μου
/ λέγεται Λευκάδα». Λευκάδα μ' όλες τις εποχές, μ' όλους τους καιρούς.
«Χειμωνιάτικη λιακάδα / βρίσκεις πάντα αφορμή / να γυρίσω στη Λευκάδα / όταν
ήμουνα παιδί».

Κλείνοντας δεν παραλείπω να αναφερθώ στο καλαίσθητο εξώφυλλο του βιβλίου
όπου μέσα σε φόντο κατακόκκινο δεσπόζει παλία φωτογραφία με το δάσκαλο
Μορίνα να παίζει ακορντεόν και σε πρώτο πλάνο ο σπουδάιος ηθοποιός και
Λευκαδίτης Ηλίας Λογοθέτης - μαθητής τότε του Γυμνασίου - με την παρτενέρ
του Γωγώ Γαντζία. Η αμφίεση είναι ανάλογη γιατί είναι απόκριες 7 Μαρτίου -
είναι ο χορός του Ορφέα με αποκριάτικο διάκοσμο. Σ' αυτό το χορό ο Ηλίας με
τη Γωγώ στο κωμικό ντουέτο «ο Πιπίνος και η Πιπίνα». Στον Ηλία Λογοθέτη - το
νονό του - ο Ηλίας Γεωργάκης αφιερώνει ένα πολύ τρυφερό κι αισθαντικό
ποίημα:

«Χωρίς Αυλαία»

«... Σε στίχους του Πανάγου οι εξετάσεις

Πέρασε ευθύς χωρίς συστάσεις

Είχε το ταλέντο και την τύχη

Κι ας σήκωσε τόσο ψηλά τον πήχη»

Δημοφιλείς αναρτήσεις