... ΠΟΥ ΠΑΣ ΡΕ ΦΙΛΕ ;

... ΠΟΥ ΠΑΣ ΡΕ ΦΙΛΕ ;

H αύξηση της ανάπτυξης και της παραγωγικότητας εκτιμώ ότι πλέον ειναι εμφανής σε κάθε μας βήμα.Αν γυρίσεις γύρω σου βλέπεις ανθρώπους να δουλεύουν ακαταπαυστα..Στους δρόμους -τώρα που τα δημοσια έργα λόγω των επερχόμενων εκλογών ειναι σε πλήρη αναπτυξη-βλεπεις συνεργεία να δουλεύουν μανιωδως.Μονο στην Ελλάδα πιστεύω βλέπεις δυο να σκάβουν και τρεις να επιβλέπουν.Υποθετω ότι απο εδώ βγήκε το ."τρεις λαλούν και δύο χορεύουν'. Αλλά και στο κέντρο της Αθήνας , μια βόλτα στην Σταδίου ή την Πανεπιστημίου δείχνει ότι οι άνθρωποι όχι μόνο δουλεύουν αλλά και τρέχουν.Αυτη ειναι μια απορία που την είχα απο μικρός, όταν πρωτοήρθα στην μεγάλη πόλη .Αυτός ο κόσμος που πάει, γιατί τρέχει, γιατί αγωνιά;;.Βλεπεις 10 ή 11 το πρωί το μετρό απο το Σύνταγμα στην Ομόνοια να ειναι...πήχτρα. Κυκλοφοριακό πρόβλημα τις ίδιες ώρες έχουν και όλοι οι δρόμοι στο κέντρο. Άσε που όλες οι καφετέριες και τα μαγαζιά ειναι γεμάτα με κόσμο.Σε εργάσιμες ημέρες, σε εργάσιμες ωρες.Με έχει πιάσει μια μανία τελευταία και λέω να αρχίσω απο περιέργεια να ρωτάω τους διπλανούς μου: 'Που πας ρε φίλε'.Εχω αγανακτήσει. Μια μέρα μου την 'έδωσε' και πήρα απο πίσω έναν νεαρό .Με πήγε απο το Σύνταγμα στο Πολυτεχνείο με τα ποδια.Αγκομαχωντας διαπίστωσα ότι ειχε ραντεβού με καλλίγραμμη υπαρξη.Μπήκαν σε ένα φαστφουντάδικο και μίλησαν μάλλον για την ανεργία.
Προσφάτως ανακάλυψα ότι πολλοι απο τους συνοιδηπόρους μου παραμιλάνε.Στην αρχή νόμιζα ότι τρελαθηκαν.Μετα όμως διαπίστωσα ότι μιλάνε στο κινητό, με το χανς φρη.Αλλα εκεί που εντυπωσιάστηκα ήταν η σκηνή με τους εργάτες σε μια οικοδομή στην Αμφιθέας.Καθε πρωί και μεσημέρι που πηγαινοερχόμουν στο σπίτι μου τους έβλεπα να έχουν διάλειμμα και να πινουν μπύρες. Σύμπτωση , είπα μέσα μου.Μια μέρα άλλαξα ωράριο και είδα την ίδια σκηνη.Κι όμως μετά απο μερικούς μήνες η οικοδομή ειχε ολοκληρωθεί.Αυτη ειναι η Ελλάδα είπα μέσα μου.Δουλευουμε αθόρυβα...