ΤΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ, ΤΑ ΤΩΡΙΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ

ΤΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ, ΤΑ ΤΩΡΙΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ
Ο φίλος μου ο Βύρωνας είχε την καλοσύνη να μου χαρίσει ενα όμορφο βιβλίο με τίτλο ''Τα περασμένα και τα τωρινά''. Ενα καλαίσθητο βιβλίο με ποιήματα του Ανδρέα Ιωαν. Σταύρακα(Κόκορος) - με εξώφυλλο απο τα χέρια του εκλεκτού Λευκαδίτη ζωγράφου Σωτήρη Θεριανού.
Στίχοι απο έναν ευαίσθητο Λευκαδίτη που πάλεψε με τη ζωή και βγήκε νικητής. Οπως όλοι αυτοί οι πατεράδες μας, της περήφανης γενιάς της δεκαετίας του 1930, που πέρασαν φτώχια, δυστυχία, πολέμους, αρρώστιες αλλά κατάφεραν να επιβιώσουν (και άλλοι να μεγαλουργήσουν) να μεγαλώσουν οικογένειες, με μοναδικά οπλα τον ιδρώτα, το ηθος μαζί με την τιμιότητα. Ειναι οι ήρωες της ζωής που πάντα πρέπει να τους έχουμε παράδειγμα προς μίμηση. Εντυπωσιακός ειναι ο πρόλογος στο βιβλίο του κυρ-Ανδρέα, της εγγονής του Ειρήνης Χόρτη (''... μέσα απο τα ποιήματα του ξεπηδούσαν, μηνύματα, διδάγματα και παραδείγματα, άξια να μεταφερθούν στη δική μου εποχή, σαν χρήσιμα εργαλεία για να ερμηνευθούν ακόμα και σύγχρονα προβλήματα και ''κρίσεις'' του σήμερα.).
Δειγμα των στίχων του Α. Σταύρακα, από το βιβλίο του(τιτλος ''Η καντάδα''):
Απόψε τα μεσάνυχτα
καντάδα θα σου κάνω,
και την καρδιά σου τη γλυκιά
με νότες θα την ράνω.
Μην πέσεις, να με καρτερείς
ν΄ακούσεις τα τραγόύδια
και ριξε μ΄απ' τη γλάστρα σου
ενα μπουκέ λουλούδια.
Ακροβάτης θα γενώ
θ΄ανεβω στον οντά σου
να κουρνιάσω σα πουλί
μέσα στην αγκαλιά σου.
Της παρθενιάς σου το φιλί\
απόψε να μου δώσεις
και τα ταμπού τα ψευτικα
μια και καλή να διώξεις.
Τη πρώτη γλύκα του κορμιού
αποψε ν΄απολάψεις και
στον παράδεισο για μια στιγμή
σ΄ορκίζομαι να φτάσεις.
Τα νιάτα ειναι μια φορά
κάνε ο,τι προφτάσεις
για κείνα που δεν εκανες
κάποτε θα κλάψεις.
(Φλεβάρης 1955).
Κυρ -Ανδρέα σ' ευχαριστούμε. Στους στίχους σου βρήκα την αγάπη και τη στοργή ενός πατέρα, το βάθος της ψυχής ενός φίλου και την ικανοποίηση ενός κουρασμένου πολεμιστή της ζωής.
Με τη σειρά μου σου αφιερώνω με αγάπη(σε εσένα και στον φίλο μου τον Βύρωνα Θεμελή) ενα ποίημα μου για τη μικρή Λευκάδα μας( που μας ενωνει και για πάντα θα μας ενώνει):
ΛΕΥΚΑΔΑ DNA
Λευκάδα μου,
Άγια μου Μαύρα.
Ορθή επανάληψη
της ομορφιάς.
Υστερόγραφο
του πόθου.
Το μπλε
στο πράσινο,
το άσπρο
στο γαλάζιο,
το όνειρο
στο χρώμα.
Λευκάδα μου,
πηχιαίοι τίτλοι
αισθημάτων,
με τις νύχτες
αξημέρωτες
στον Αη-Νικήτα.
Υπερβολή
της φύσης
Μαδουρή,
με τις μετάνοιες
των πεύκων
στη θάλασσα.
Στερνοπούλι
Μεγανήσι.
Άγια μου Μαύρα,
με τον Λευκάτα
σε στύση
να φλερτάρει
την Κεφαλονιά.
Ερωτική
φαντασίωση
της Γύρας
με την Πρέβεζα.
Δικτατορία
της άμμου,
Εγκρεμνοί.
Ψευδαίσθηση
του Ιονίου
πως νίκησε
το Πόρτο Κατσίκι.
Λευκάδα
φωτοτυπικό
ονείρων.
Καλοσύνη
του πράσινου,
φλυαρία
του μπλε.
Σημαιοστολισμός
της αμμόγλωσσας
με φύκια,
λιτανεία
των γλάρων
στο Ιβάρι.
Λευκάδα μου,
παρασύνθημα
ψυχής,
με το κύμα
επιβήτορα
στη Νηρά.
Μαθητούδια
με σηκωμένα
χέρια
οι ελιές
στη Γύρα.
Καταφύγιο
αιώνων
το Κάστρο
σου.
Λευκάδα μου,
πρωτοσέλιδο
νοσταλγίας.
Γλέντι
της αλμύρας
με τη Σέσουλα.
Ξυπόλυτο
καλοκαίρι
στο Κάθισμα.
Με τα
μονόξυλα
μεθυσμένους
αλήτες,
στο μόλο.
Λευκάδα μου,
θερινό
ανάκτορο
του ήλιου.
Με τα πόδια
ανοιχτά
στον λεβάντε,
της πρώτης
καντάδας
καρδιοχτύπι.
Ιδρωμένο
απομεσήμερο
στους Μύλους.
Μπερδεμένη
μπετονιά
στον Πόντε,
με τα πυροφάνια
χαμένες
πυγολαμπίδες.
Άγια μου
Μαύρα,
‘ξωκλήσι
στο πέλαγος,
αγιόκλημα
και γιασεμί
στου πόθου
τον αυλόγυρο.
Με το κύμα
σε ήχους,
με τ’ αστέρια
σε στίχους.
Νησί ζωή,
νησί φιλί.
Λευκάδα
μάνα,
Λευκάδα
DNA.
(απο την συλλογή 'ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ''-εκδόσεις ''Αγκυρα'').