ΛΕΥΚΑΔΑ

Ξανάρθες στις πεδιάδες του ήλιου

Κυνηγημένη απο χίμαιρες και αναμνήσεις.

Στο περβάζι της νοσταλγίας

Μυρίζεις άνθια κατάλευκα

Μέσα σε χρώματα βιολέτας

Και σ΄ανθισμένα περιβόλια.

Στην ολοκέντητη ποδιά σου

Που ξεδιπλώνεται

Σ΄ακρωτήρια και όρμους

Ακουμπώ τα ονειρά μου.

Αφρογέννητη πατρίδα της μούσας.

Σε ροδαυγές χρυσοστόλιστες

Καλωσορίζεις τον πόθο.

Λαμπρόχρωμη πλημμύρα των αισθήσεων.

Συναυλία της αλμύρας και του πεύκου.

Γλυστράς στο σώμα του καλοκαιριού

Ονειροπολείς στις κάτασπρες αυλές

Στους πόντζους και στα στενοσόκακα.

Χαμένη ηλιαχτίδα στους Σκάρους.

Παραδομένη στ΄ άνεμου τη δόνηση

Αγέρωχη δρασκελίζεις τη νύχτα,

Κρύβοντας τα κύματα στο Κάστρο.

Μυριοπόθητη γαλήνη του Ιβαριού.

Σκυμμένη στις ξανθές ανταύγειες

Στης Λάμιας τη γλυκιά ανατολή.

Μαντεύεις τη βγαλσά στον Πόντε.

Φωλιάζεις στους έρωτες στους Μύλους.

Κουρασμένο απομεσήμερο στο Πέραμα.

Αλαφρογέρνεις στα μονόξυλα του μώλου,

Ανοίγοντας τα βλέφαρα της μέρας.

Οσο ζώ μακριά σου

Νοιώθω να με  καλείς.

Γιά πάντα θα είμαι δίπλα σου

Και θα σ΄αγγίζω.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ

ΗΛΙΑ Π. ΓΕΩΡΓΑΚΗ ‘ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΠΛΕ’(1990).