Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΣΙΚΟΥΔΙΑ

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΣΙΚΟΥΔΙΑ

Η απώλεια του Νίκου Κακαουνάκη με συγκλόνισε. Όχι γιατί ήταν ένας σπουδαίος, ασυμβίβαστος, δημοσιογράφος αλλά (κυρίως) γιατί ήταν ένας σημαντικός άνθρωπος.
Είχα την τύχη να συνεργαστώ μαζί του στα πρώτα μου δημοσιογραφικά βήματα στις αρχές της δεκαετίας του 1980 στο ελεύθερο ρεπορτάζ στα 'ΝΕΑ'. Ήταν τότε προϊστάμενος στο ελεύθερο ρεπορτάζ με διευθυντή τον αείμνηστο Λέοντα Καραπαναγιώτη. Γλεντζές, ευαίσθητος, ειλικρινής συχνά-πυκνά διασκεδάζαμε στο 'Χάραμα'με τον Τσιτσάνη και στον 'Δία΄με την Μπέλου. Αξέχαστα τα γλέντια και τα ξενύχτια μαζί του. Σε κρητικά μαγαζιά, σε κουτούκια .Παντού. Ήταν ψυχάρα. Και πάντα αλληλέγγυος στα προβλήματα σου. Δεν ήταν ποτέ ο κύριος Νίκος αλλά ο Νίκος. Γιατί ήταν απλός. Όπως απλή είναι και η ζωή. Αλλά και μαχητής. Ήξερε ότι το ταξίδι της ζωής είναι μικρό. Γι΄ αυτό και το ζούσε έντονα.
Αντίo Νίκο. Και να θυμάσαι ότι την τελευταία τσικουδιά θα την πιούμε μαζί στα μπουζούκια των αγγέλων.