ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΑΧΟΣ: Ο ΛΕΥΚΑΔΙΤΗΣ ΒΕΤΕΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΣΚΙΤΣΟΓΡΑΦΙΑΣ

Μετά από περίπου εξήντα χρόνια καριέρας στη σκιτσογραφία και δημοσιογραφία, ο γνωστός  Λευκαδίτης, βετεράνος,γελοιογράφος Κώστας Βλάχος εκθέτει- από σήμερα Δευτέρα 23/5/2016- στο κτίριο της ΕΣΗΕΑ σκίτσα του και πίνακες ζωγραφικής.Τίτλος  της έκθεσης του είναι «ΠΕΝΗΝΤΑ χρόνια μέλος της ΕΣΗΕΑ» θέλοντας να τονίσει ότι όλα αυτά τα χρόνια συνεργάστηκε ως γελοιογράφος με τις κυριότερες Αθηναϊκές  εφημερίδες και περιοδικά.Παράλληλα στην έκθεση παρουσιάζονται και πίνακες ζωγραφικής  του Κώστα Βλάχου, καθώς η ζωγραφική ήταν η πρώτη του επιλογή πριν από το ξεκίνημα της καριέρας του.Η έκθεση αυτή του Κ. Β. παρουσιάζεται στο κτίριο της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20, γ΄ όροφος-στάση Μετρό Συντάγματος) με τη συμβολή του Μορφωτικού της Ιδρύματος και θα διαρκέσει από Δευτέρα 23 έως 31 Μαΐου πρωί και απόγευμα με ελεύθερη είσοδο.

Ακολουθεί μία συνέντευξη μαζί του:

ΕΡ: Κύριε Βλάχο μιλήστε μας για την εκθεση  σας στην Αθήνα???

ΑΠ:Έχω αρκετές φορές εκθέσει τη δουλειά μου μέσω ατομικών και ομαδικών εκθέσεων αλλά η επιλογή μου να εκθέσω αυτή τη φορά στο Μέγαρο της ΕΣΗΕΑ είναι για εμένα συμβολική και συναισθηματική.Άλλωστε έχω δώσει ως τίτλο σ' αυτή την έκθεση "πενήντα χρόνια μέλος της ΕΣΗΕΑ". Αυτές οι πέντε δεκαετίες μου στον χώρο της δημοσιογραφίας αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, μια αμφίδρομη σχέση, καθώς η ΕΣΗΕΑ με το κύρος της προσδίδει τιμή στα μέλη της όπως και τα μέλη έχουν την υποχρέωση να τιμούν την ιδιότητα του επαγγελματία δημοσιογράφου. Αισθάνομαι, λοιπόν, ότι αυτή μου η έκθεση θα φιλοξενηθεί στο επαγγελματικό μας σπίτι και επισκέπτες της θα είναι, όπως ελπίζω, πολλοί συνάδελφοι από παλιά αλλά και νεότεροι…

ΕΡ: Πώς ξεκινήσατε να κάνετε σκίτσα;

ΑΠ:Όλα τα παιδιά, από μικρά, εκφράζονται πάνω σε χαρτιά ζωγραφίζοντας σχέδια και παραστάσεις που τα εντυπωσιάζουν. Στην περίπτωσή μου αυτή η διάθεση "έκφρασης" δε σταμάτησε ποτέ και στην ηλικία των δώδεκα ετών είχα μια ενθάρρυνση από κάποιο δάσκαλο που μου έδωσε την άδεια να φτιάξω ένα μεγάλο χάρτη της Ελλάδας με χρώματα ανθρώπους, αυτοκίνητα, πλοία και τρένα που αναρτήθηκε στον τοίχο της τάξης. Ο θαυμασμός των συμμαθητών και ο έπαινος του δασκάλου ήταν που με "καθιέρωσαν" σαν καλλιτέχνη. Έκτοτε, δε σταμάτησα ποτέ να σκιτσάρω και να ζωγραφίζω ώσπου γνωρίστηκα με δύο σπουδαίους ζωγράφους στη δεκαετία του '50, τον Κώστα Αρτέμη τον αγιογράφο και τον Αλέξανδρο Αλεξανδράκη το γνωστό ζωγράφο για τα σχέδιά του από τον πόλεμο του 1940.Τότε πήγαινα ολοταχώς, λοιπόν, για ζωγράφος όταν ξαφνικά είδα να δημοσιεύονται σ' ένα παιδικό περιοδικό σκίτσα μου που θα έλεγα, ότι ήταν οι πρώτες μου γελοιογραφίες.Παρά το γεγονός, ότι είχα πολύ καλή επίδοση στο ελεύθερο σχέδιο που οδηγεί στη ζωγραφική, εκείνες οι πρώτες δημοσιευμένες γελοιογραφίες, για τις οποίες με πλήρωσαν κιόλας, ήταν η αιτία για να αλλάξω πορεία και στόχο.Ενώ, λοιπόν, ήμουν ακόμα μαθητής γυμνασίου έγινα και μαθητής ενός σπουδαίου Λευκαδίτη σκιτσογράφου και λογοτέχνη του Γεράσιμου Γρηγόρη που τελικά υπήρξε και ο μέντοράς μου στο χώρο του Τύπου. Έτσι με τις γνώσεις που απέκτησα κοντά του, μόλις αποφοίτησα από το γυμνάσιο σε ηλικία δέκα οκτώ ετών (1958) με προσέλαβαν και με ενέταξαν στο μισθολόγιο ως σκιτσογράφο της εφημερίδας "Αθηναϊκή" όπου παρέμεινα μέχρι που δυστυχώς έκλεισε το 1970 κατά την περίοδο της δικτατορίας. Φυσικά όλα εκείνα τα χρόνια διετέλεσα τακτικός συνεργάτης με τα περιοδικά "ΡΟΜΑΝΤΖΟ", "ΘΗΣΑΥΡΟΣ", "ΠΑΝΘΕΟΝ" κ.λπ. Μετά το κλείσιμο της "Αθηναϊκής" εργάστηκα σε άλλες εφημερίδες της εποχής όπως "Η ΗΜΕΡΑ", "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ", "ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ", "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ" κ.α.Παράλληλα με "όχημα" πάντα τη γελοιογραφία ασχολήθηκα για δέκα περίπου χρόνια με την παραγωγή διαφημιστικών ταινιών με κινούμενα σχέδια. μερικές από τις ταινιούλες εκείνες έκαναν μεγάλη εμπορική επιτυχία για τα προϊόντα που διαφήμιζα.Τέλος, για τριάντα δύο χρόνια εξέδιδα ένα μηνιαίο ενημερωτικό περιοδικό στα βόρεια προάστια τον "Κηφισό" που προέβαλε την κοινωνική και πολιτισμική ζωή της ευρύτερης περιοχής.Ολόκληρη, λοιπόν, η σκιτσογραφική και δημοσιογραφική μου καριέρα είχε ως υπόβαθρο την καλλιτεχνική μου εμπειρία στη σκιτσογραφία για σχεδόν έξι δεκαετίες.

ΕΡ: Η δημιουργία, η γελοιογραφία, σας  δίνει ζωή???

ΑΠ:Δύο είναι τομείς στους οποίους ο γελοιογράφος αναπτύσσει την κριτική του. Ο ένας είναι η πολιτική επικαιρότητα και ο άλλος η κοινωνική καλοπροαίρετη σάτιρα.Και οι δύο αυτές εκφράσεις του χιούμορ εμπεριέχουν έναν υψηλό βαθμό υπερβολής, απαραίτητο στοιχείο του χιούμορ, καθώς δημιουργεί την ευχάριστη εντύπωση και "ξαφνιάζει" τον αναγνώστη θεατή του σκίτσου. Στην πολιτική γελοιογραφία η "μαεστρία" θα λέγαμε του γελοιογράφου έγκειται στο να καταφέρει να παρουσιάσει την υπερβολή ως τη ρεαλιστική εικόνα ενός πολιτικού γεγονότος.Στην κοινωνική γελοιογραφία, που κι αυτής ο ρόλος είναι πολύ σημαντικός κι ας έχει παραμερισθεί στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, ο γελοιογράφος επισημαίνει με καλοπροαίρετο χιούμορ καταστάσεις καθημερινής συμπεριφοράς υποδεικνύοντας με την κριτική του τον τρόπο που ο καθένας μπορεί να αποφύγει τη δική του γελοιοποίηση.Τελικά ο γελοιογράφος μπορεί να θεωρηθεί ένας από τους ελάχιστους επαγγελματίες που απολαμβάνουν τη δουλειά τους ακόμα και όταν … κουράζονται σκιτσάροντας...

ΕΡ: :Η γελοιογραφία στην  εποχή των μνημονίων?

ΑΠ:Όταν ο γελοιογράφος προσπαθεί να δημιουργήσει απ' αυτά που συμβαίνουν στην καθημερινότητα μια εικόνα που θα κάνει τον άλλο να γελάσει ή έστω να χαμογελάσει, αυτό είναι η ευχαρίστησή του και η βασική του ανταμοιβή που δε μετριέται σε χρήμα. Μερικοί μάλιστα γελοιογράφοι έχουν μια τόσο μεγάλη διείσδυση στην εξέλιξη των γεγονότων που με ένα σκίτσο τους μπορεί να κάνουν προβλέψεις για το μέλλον ή να προσδιορίζουν τρέχουσες συμπεριφορές με φιλοσοφική προσέγγιση..Προσωπικά θαυμάζω αρκετούς Έλληνες και ξένους γελοιογράφους γι' αυτές τις ικανότητές τους.

ΕΡ: Η εμπερία σας από την πολύχρονη πορεία στο χώρο των ΜΜΕ

ΑΠ:Επειδή υπήρξα Πρόεδρος των Ελλήνων Γελοιογράφων για τρία χρόνια στα οποία δημιουργήσαμε με τους συναδέλφους πολλές ωραίες και επιτυχημένες καλλιτεχνικές δράσεις και επαφές, πιστεύω, ότι όλοι νιώθουμε αγάπη και εκτίμηση μεταξύ μας καθώς "κακoς άνθρωπος" δεν υπάρχει σ' αυτό τον καλλιτεχνικό χώρο.Προσωπικά, αισθάνομαι και ιδιαίτερα ευτυχής από τη σχέση μου με τους συναδέλφους καθώς με έχουν τιμήσει με τον τίτλο του επίτιμου Προέδρου της λέσχης μας.

ΕΡ: Γελοιογραφία και πολιτικοί??

ΑΠ:Οι πολιτικοί ανάλογα με το πολιτισμικό κοινωνικό και πολιτικό τους επίπεδο μπορεί να αντέξουν μια γελοιογραφία που θα αφορά το πρόσωπο και τη δράση τους. Κάποιοι εξαγριώνονται ενώ άλλοι θεωρούν, ότι το χιούμορ όταν είναι καλοπροαίρετο τους ωφελεί.Όμως το χιούμορ των γελοιογράφων ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια δεν είναι πάντα καλοπροαίρετο… και όσο η πολιτική αντιπαράθεση αγριεύει αγριεύουν και τα σκίτσα.Βέβαια, η συμβουλή μας προς τους πολιτικούς είναι να μην γίνουν γίνεται θέμα γελοιογραφίας, γιατί τότε δεν υπάρχει έλεος.

ΕΡ: Το Όνειρο σας??

ΑΠ:Έχω προσπαθήσει δυνατά μαζί με τους συναδέλφους τα χρόνια που ήμουν Πρόεδρος της Λέσχης Ελλήνων γελοιογράφων να δημιουργήσουμε το Μουσείο Ελληνικής Γελοιογραφίες και ακόμα δεν τα καταφέραμε να εκπληρώσουμε ένα "όνειρο" που και οι προηγούμενες γενιές των συναδέλφων είχαν ως στόχο να πραγματοποιηθεί.Σε όλες σχεδόν τις Ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει σχετικό μουσείο και εμείς οι Έλληνες γελοιογράφοι έχουμε σπουδαίο μουσειακό υλικό γι' αυτή την περίπτωση. Ας μην ξεχνάμε ότι υπήρξαν και κατά την Ελληνική αρχαιότητα ονομαστοί γελοιογράφοι μόνο που δεν δημοσίευαν σε εφημερίδες και περιοδικά τα σκίτσα τους, αλλά επάνω σε αγγεία που ήταν πολύ δημοφιλή στο κοινό της εποχής τους. Εμείς, λοιπόν, οι γελοιογράφοι είμαστε έτοιμοι και με το σχετικό ιστορικό υλικό στα χέρια μας, οι αρμόδιοι όμως Υπουργοί έχουν τα χέρια τους άδεια.

ΕΡ: Λευκάδα??

ΕΡ:Η Λευκάδα για όσους ζούμε στην Αθήνα και αλλού είναι το νησί των πατεράδων και των παιδιών μας, αλλά δεν είναι μόνο ένας απλός τόπος διακοπών. Είναι τόπος προσκυνήματος κάθε φορά που πάμε εκεί για λίγες ή πολλές ημέρες.Όλη η Ελλάδα έχει ομορφιές αλλά όσοι έζησαν και ζούνε στη Λευκάδα είναι λίγο "φευγάτοι", όπως οι ποιητές και οι ζωγράφοι. Μερικοί μάλιστα Λευκαδίτες έχουν γίνει "κανονικοί" ποιητές και ζωγράφοι.