ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ

Σαν σήμερα,πριν από 6  χρόνια,στις 4-8-2008, σε ηλικία 75 ετών,  έφυγε τοσο άδικα(από τροχαίο) για πάντα από κοντά μας, ο λατρεμένος μου πατέρας,Παναγιώτης Γεωργάκης (Λαμπούρης).Ενας ηρωας της ζωης,βιοπαλαιστής, παλιός Λευκαδίτης(μπρανέλος), κανταδόρος,καλαμπουρτζής  και δεινός ψαράς. Ξεχώριζε για το δυναμισμό του, την εντιμότητα και την καλωσύνη του. Μας δίδαξε ήθος και εντιμότητα.Αγάπη και καλωσύνη.

Αξέχαστε πατέρα μας.Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.Γιατι πεθαινουν οσοι ξεχνιούνται.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ

Αυτοί που φεύγουν

ζούνε μέσα από εμάς.

Μας μιλάνε

με το συλλαβιστό

θρόϊσμα

των ευκαλύπτων.

Με τους ήχους

της καμπάνας

τ’ Αη Νικόλα

και της καντάδας

στα καντούνια.

Μας γνέθουν

στα πυρωμένα

ηλιοβασιλέματα

στους Μύλους

στέλνοντας μελωδίες

με τον μαίστρο.

Αυτοι που φεύγουν

ζούνε μέσα απο εμάς.

Μας ακολουθούν

με τα γερασμένα μονόξυλα

στο μώλο.

Με τα κουρασμένα

κύματα

του Κάστρου.

Μας χαιρετάνε

με το αστραπόβροντο

τ΄Αη Γιαννιού

και με τον ήχο

της βροχής

στο τσίγκο.

Με το βρεγμένο χώμα

της Κουζούντελης

και το ”ω γλυκύ μου έαρ”

στην κατάνυξη του επιταφίου.

Με την οργισμένη μυρωδιά

του μάραθου

και τις μετάνοιες

στην Κυρα Φανερωμένη.

Αυτοι που φεύγουν ζούνε

μέσα απο εμάς.

Γιατί είμαστε εμείς….

ΗΛΙΑΣ Π.ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ