Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ

 Σηκώθηκα με διάθεση. Άνοιξα ραδιόφωνο, με χαρούμενη μουσική. Όλοι οι σταθμοί ειχαν κέφια. Ετοιμάστηκα. Στις ειδήσεις όλα ήταν χαρμόσυνα. Μειώθηκε το χρέος και τα ελλείμματα, έπεσαν τα σπρεντς, έπεσαν τα επιτόκια, σε υψη-ρεκορ το χρηματιστήριο, τέλος οι ουρές αναμονής στο ΙΚΑ, παρελθόν οι μίζες και η διαφθορά. Στο 2% η ανεργία. Στο ασανσέρ άκουσα μια μεγάλη καλημέρα απο τον αμίλητο του πέμπτου. Η πρώτη έκπληξη.

Στο δρόμο δεν βρήκα κίνηση. Δεν άκουσα ούτε ενα κορνάρισμα. Δεν είδα ούτε μια μούντζα. Ούτε ενα σκουπίδι στους δρόμους. Ούτε ενας δεν μιλούσε στο κινητό. Και οι οδηγοί, με περισσή ευγένεια, σταματούσαν για να περάσουν οι πεζοί. Εξεπλάγην που ο ταξιτζής, μπροστά μου, με τα αλάρμ αναμενα ζήτησε συγγνώμη -με μια χειρονομία- γιατί καθυστέρησε για να πάρει πελάτη. Δεύτερη έκπληξη.

Στο μετρό όλοι ήταν χαμογελαστοί, διάβαζαν λογοτεχνικά βιβλία και εφημερίδες. Και οι νεότεροι προσέφεραν τη θέση τους στους ηλικιωμένους. Ήμουν μάλιστα μάρτυρας ενός άγριου καβγά μεταξύ δυο νέων για το ποιός θα δώσει πρώτος τη θέση του σε μια ηλικιωμένη. Τσιμπήθηκα. Τρίτη έκπληξη.

Στην Πανεπιστημίου κεφάτοι άνθρωποι στο δρόμο. Τα μαγαζιά γεμάτα. Γυναίκες φορτωμένες με τσάντες απο ψώνια. Κίνηση. Ρυθμός. Τα πρωτοσέλιδα διθυραμβικά για το θαύμα της ελληνικής οικονομίας με εξαγγελίες για σημαντικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων. Η τροικα παρελθόν. Τα πεζοδρόμια να αστράφτουν και χωρις να εχουν παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Τέταρτη έκπληξη. Τσιμπήθηκα.

Στον ''Ευαγγελισμό', που πήγα για να επισκεφθώ συγγενή μου, ένοιωσα οτι δεν βρίσκομαι στην Ελλάδα. Τι χλιδή, τι καθαριότητα, τι οργάνωση. Να τα χαμογελα και οι φιλοφρονήσεις. Ούτε μια διαμαρτυρία. Μάλιστα ακομη και υγιέστατοι ζητούσαν να επισκεφθούν το νοσοκομείο-πρότυπο.

Στην Ομονοια(και στις γύρω περιοχές) 'εξαφανίστηκαν '' οι μετανάστες και οι ναρκομανείς. Και οι τουρίστες δεν προλαβαίνουν να τραβούν βίντεο και φωτογραφίες μπροστά σε αυτή την μοναδική ομορφιά.

Ηταν μεσημέρι, οταν κοντά στην Κλαυθμώνος μια 25χρονη ξανθια με γούνα, μίνι και ψηλές μπότες, μου ''έκλεισε το μάτι ''. Κεραυνός. Σεισμός. Τσιμπήθηκα μέχρι.. μαυρίσματος. Γύρισα πίσω μου και ξαναγύρισα, μήπως κάνω λάθος. Και αυτη, φιλήδονα - με προκλητική ευθύτητα -μου ζήτησε να πάμε για καφέ. Καμία έκπληξη. Πάντα ζούσα στον κόσμο μου. (TA NEA-16/02/2011).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοφιλείς αναρτήσεις