ΑΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ:ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΑ-ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΙΜΟΤΗΤΑ(Μ.Ο.450 ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ).
-ΕΠΙΣΗΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΑ SITE ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΝ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΟΥ.
Μέσα σε μια απεργιακή καταιγίδα εχει προγραμματιστεί να ψηφιστεί την Πέμπτη 20/10/2011, στη Βουλή ,το περίφημο πολυνομοσχέδιο- με το οποίο επιχειρείται μια άνευ προηγουμένου φορολογική επιδρομή και νεες περικοπές σε μισθούς-συντάξεις-εφάπαξ μαζί με απολύσεις-προκαλώντας λαϊκή κατακραυγή.
Και με( τα νέα) βάρβαρα μέτρα μας κλέβουν τη ζωή αλλά και την αξιοπρέπεια. Έχουμε χρέος όλοι να αντισταθούμε σθεναρά κατα της κυβέρνησης και της τρόικας καθώς και των αδιέξοδων, νεοφιλελεύθερων πολιτικών που το μόνο που καταφέρνουν να επιφέρουν είναι να οδηγούν την ανεργία στα ύψη, τους εργαζόμενους στην εξαθλίωση, την ελληνική οικονομία σε βαθύτερη ύφεση και να διαλύουν τον κοινωνικό ιστό. Μισθωτοί, συνταξιούχοι, άνεργοι, επαγγελματίες και νέοι '' ξεχειλίζουν'' από οργή και αγανάκτηση για τα νέα μέτρα που πλήττουν για ακόμη μια φορά τους ίδιους, ενώ οι έχοντες και κατέχοντες αυτοί που έκλεψαν το δημόσιο πλούτο, αυτοί που δεν πλήρωσαν τους φόρους, πίνουν στην υγειά των κοροΐδων. Αυτή η πολιτική δεν είναι μόνο άδικη, είναι αδιέξοδη και αναποτελεσματική. Με το νέο μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δεν θα μείνει τίποτα όρθιο. Μαζί με νεες δραματικές μειώσεις μισθών και συντάξεων, ξεπουλιέται, η δημόσια περιουσία, οι δημόσιες επιχειρήσεις, τα δημόσια κοινωνικά αγαθά κλπ.
Σύμφωνα με το περίφημο άρθρο 37 του πολυνομοσχεδίου- το «πάγωμα» των κλαδικών συμβάσεων είχε οριστεί στα δύο χρόνια, ενώ τώρα πάει μέχρι το 2015 (Μεσοπρόθεσμο). Ο υπουργός Οικονομικών ξεκαθάρισε, μάλιστα, ότι το άρθρο 37 είναι «επιταγή» της Τρόικας και η ψήφισή του απαραίτητη προϋπόθεση για την εκταμίευση της 6ης δόσης.Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι διευκρινίζεται πως η επιχειρησιακή σύμβαση «δεν επιτρέπεται να περιέχει όρους εργασίας δυσμενέστερους για τους εργαζομένους από τους όρους εργασίας εθνικών συλλογικών συμβάσεων''. Αυτό σημαίνει οτι καταργείται η αρχή της ευνοϊκότερης για τον εργαζόμενο σύμβασης (δηλ. η συρροή) ανοίγοντας το δρόμο για την επαναδιαπραγμάτευση όλων των όρων αμοιβής και τον επανακαθορισμό τους μέσω της υπογραφής επιχειρησιακών συμβάσεων, οι οποίες θα υπερισχύουν έναντι των κλαδικών και των ομοιοεπαγγελματικών. Οι επιχειρησιακές θα μπορούν να υπερισχύουν εκτός από τις ομοιεπαγγελματικές και από τις κλαδικές, όμως, δεν θα μπορούν να προβλέπουν δυσμενέστερους όρους από την EΓΣΣE(Εθν. Γενικη Συλ. Συμβαση Εργασιας). Η κατάργηση της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, που οδηγεί σε υπερίσχυση της επιχειρησιακής σύμβασης εργασίας έναντι της κλαδικής ή της ομοιοεπαγγελματικής σε περίπτωση συρροής, σε συνδυασμό με την ικανότητα σύναψης επιχειρησιακών συμβάσεων όχι μόνο από αντιπροσωπευτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων, αλλά και από ενώσεις προσώπων, σηματοδοτεί τη δυνατότητα για ανεξέλεγκτες και απότομες μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα.
Η ΓΣΕΕ εκτιμά οτι η μείωση θα είναι εως και 25%. Απο την πλευρά της η πρώην υπουργός Εργασίας κ. Λούκα Κατσέλη εκτιμά οτι η απότομη μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα από 10%-30% θα αφαιρέσει, σύμφωνα με υπολογισμούς, 4,5 - 13,5 δισεκατομμύρια ευρώ από την ελληνική οικονομία, δηλαδή μείωση κατά 2,09% - 6,26% του ΑΕΠ. Επομένως-κατα την κα Κατσέλη- η ύφεση που προβλέπεται στο προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2012 (-2,5%) θα ξεπεράσει με συντηρητικές εκτιμήσεις το -5%.
Aυτά για το αρθρο 37 με τις συμβάσεις εργασίας. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθούν τα επίσημα στοιχεία του υπ. Εργασίας, για την σημερινή κατάσταση στην αγορά εργασίας(ιδιωτικός τομέας):
1. Υψηλή ανεργία στο 16 -17%(εκτίμηση απο το υπουργείο Εργασίας). Η εκτίμηση του ΙΝΕ- ΓΣΕΕ ειναι οτι η πραγματικη ανεργία( περιλαμβάνει ολες τις μορφες υποαπασχολησης) στο τέλος του 2012 θα σκαρφαλώσει στο 26%.
2. Μια στις 3 επιχειρήσεις καθυστερεί την πληρωμή των αποδοχών κατά 3 μήνες κατά μέσο όρο.
3.Κατα 21,5% λιγότερες συμβάσεις για πλήρη απασχόληση.
4. Κατα 45,2% περισσότερες συμβάσεις μερικής απασχόλησης.
5.Κατα 10,5% χαμηλότερες αποδοχές.
6. Σωρεία ατομικών συμβάσεων χωρίς κανόνες.
7.Στο 22% η ανασφάλιστη εργασία.
ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ
Φεύγουμε απο το αρθρο 37 του πολυνομοσχεδίου και πάμε στις ραγδαiές εξελίξεις στο οικονομικό πεδίο για να δουμε τι σημαiνει εκλεγχόμενη χρεoκοπία.Εχουμε και λέμε:
Όταν μια χώρα δεν μπορεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, απλώς... χρεοκοπεί. Οι κυριότερες άμεσες επιπτώσεις είναι:
α) αδυναμία του Δημοσίου να καλύψει τις υποχρεώσεις του (νοσοκομεία, σχολεία, μισθοί υπαλλήλων),
β) κατάρρευση των οικονομικών συναλλαγών με συνέπεια την κατάρρευση εσόδων, πτωχεύσεις τραπεζών και εταιρειών, εκτίναξη της ανεργίας,
γ) μηδενισμός του εξωτερικού εμπορίου,
δ) αδυναμία ακόμη και βραχυπρόθεσμου δανεισμού,
ε) ως συνέπεια όλων των προηγουμένων, κοινωνική έκρηξη.
Από τις πολλές μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις είναι η αδυναμία δανεισμού από τις αγορές για πολλά χρόνια, η εμπλοκή με τους δανειστές σε πολύχρονες νομικές διαμάχες, η εξασθένηση της διεθνούς θέσης της χώρας.
Το όφελος είναι η μείωση του χρέους, η έκταση της οποίας οριστικοποιείται μετά τις νομικές διαδικασίες με τους δανειστές. Στην περίπτωσή μας είναι αμφίβολο το όφελος εάν η χρεοκοπία συνοδευθεί με αποχώρηση από την ευρωζώνη, διότι το ευρώ, νόμισμα στο οποίο έχει συναφθεί σχεδόν το σύνολο των υποχρεώσεων, θα είναι πλέον ξένο συνάλλαγμα.
Μέσα από μια διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας η χώρα, προβλέποντας το αναπόφευκτο, έρχεται σε συνεννόηση με τους δανειστές της πριν αναγκασθεί να κηρύξει χρεοστάσιο, ώστε να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας για αμφότερες τις πλευρές. Οι δανειστές έχουν συμφέρον να εμπλακούν στη διαπραγμάτευση ώστε να ελαχιστοποιήσουν τις ζημίες τους και να καταλήξουν σε μια αξιόπιστα διαχειρίσιμη κατάσταση στον συντομότερο δυνατό χρόνο. Η κατάληξη της διαπραγμάτευσης δεν μπορεί παρά να είναι σε ένα «σημείο ισορροπίας» για το οποίο οι δανειστέςνα έχουν πεισθεί ότι η χώρα θα μπορεί να αντεπεξέλθει στις νέες υποχρεώσεις της.
Οσο περισσότερο προετοιμασμένη είναι η χώρα για το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας, τόσο καλύτερα μπορεί να διαπραγματευθεί. Η προετοιμασία πρακτικά σημαίνει να έχει εξασφαλίσει η χώρα επαρκές ταμειακό απόθεμα για να καλύψει τις άμεσες υποχρεώσεις της μετά τη χρεοκοπία και συγχρόνως οικονομική (αλλά και πολιτική) στήριξη.
Δεδομένου ότι η χώρα είναι διασωληνωμένη στον Μηχανισμό Στήριξης, η Ελλάδα βρίσκεται στην τραγικά μοναδική θέση να είναι αναγκασμένη να εκχωρήσει και τις δύο καρέκλες στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης στους δανειστές της.
Η διαδικασία συντεταγμένης χρεοκοπίας ελέγχεται απολύτως από το Eurogroup ενώ η χώρα μας δεν διαθέτει κανένα διαπραγματευτικό χαρτί (πλην της αβέβαιης «θανάσιμης» απειλής κατά του ευρώ) και φαίνεται να χάνει και την πολιτική συμπαράσταση που είχε από παραδοσιακούς συμμάχους. Οσον αφορά την ενδεχόμενη ελεγχόμενη χρεοκοπία, η περίπτωση της Ελλάδας έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: η όποια οικονομική στήριξη μπορεί να έρχεται μόνον από τους δανειστές της, ενώ τα ταμειακά της διαθέσιμα επαρκούν μόνο για μερικές εβδομάδες.
Από το σύνολο των 355 δισ. του ελληνικού χρέους, περισσότερο από το μισό είτε κατέχεται αμέσως από την τρόικα (65 δισ. δάνεια του μηχανισμού στήριξης), είτε από φορείς της ευρωζώνης των οποίων απαιτείται η ανακεφαλαιοποίηση σε περίπτωση ελληνικού χρεοστασίου (περίπου? 120 δισ. ομόλογα που κατέχουν κεντρικές και εμπορικές τράπεζες).
Από το υπόλοιπο, περίπου 100 δισ. κατέχουν ελληνικοί φορείς (τράπεζες, Ταμεία, Τράπεζα της Ελλάδος - συμπεριλαμβάνονται τα βραχυπρόθεσμα έντοκα γραμμάτια). Στα ποσά αυτά πρέπει να προστεθεί η παροχή ρευστότητας από την ΕΚΤ προς τις ελληνικές τράπεζες ύψους 105 δισ. έναντι εγγυήσεων του Δημοσίου και των τραπεζών. Εκτός από το δημόσιο χρέος, το ιδιωτικό χρέος προς φορείς της ευρωζώνης είναι περίπου 160 δισ. Το ερώτημα που τίθεται είναι: τι θα επιχειρήσουν οι εταίροι και δανειστές μας να ελέγξουν κατά τη διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας;
Το φάσμα των επιλογών είναι ευρύ: από την απομόνωση μετάδοσης του προβλήματος Ελλάδα και την εγκατάλειψη της χώρας στην τύχη της, μέχρι τον διακανονισμό με τρόπο ώστε η επόμενη μέρα να καταλήξει σε αξιόπιστα βιώσιμο χρέος με τις λιγότερες δυνατές επιπτώσεις της χρεοκοπίας για την Ελλάδα. Κάθε λύση έχει διαφορετικό οικονομικό και πολιτικό κόστος. Οι εταίροι μας ήδη από τον Μάιο 2010 έχουν δείξει ότι η απομόνωση της Ελλάδας κάθε άλλο παρά είναι ψηλά στις προτεραιότητές τους. Πρόθεσή τους ήταν η σταθεροποίηση της κατάστασης σχετικά με το ελληνικό χρέος μέχρι το 2013-14, οπότε και θα μπορούσε να δοθεί οριστική λύση με την ενεργοποίηση του ESM.
Ωστόσο, η ιδιότυπα αντιμνημονιακή πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης κατά τη διαχείριση της κρίσης οδήγησε στην αποτυχία του πρώτου πακέτου στήριξης (αντίθετα με τη διαφαινόμενη επιτυχία των παρεμβάσεων στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία) και έχει βάλει στην ημερήσια διάταξη τόσο το ζήτημα της οριστικής λύσης τουλάχιστον δύο χρόνια νωρίτερα όσο και τα σενάρια που προσεγγίζουν την εγκατάλειψη της χώρας από τους κοινοτικούς υποστηρικτές της.
Η πρόωρη ανακίνηση του ζητήματος της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, λόγω της αδυναμίας ή της απροθυμίας της Ελλάδας να ανταποκριθεί στις ανειλημμένες υποχρεώσεις της, ενώ η χώρα εξακολουθεί να έχει ελλείμματα της τάξεως του 9%, με έντονα αρνητικό ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, την οικονομία της σε άθλια χάλια και εντελώς αναποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό, μόνο ευχάριστη προοπτική δεν είναι.
Η απαρέγκλιτη εφαρμογή των συμφωνιών με τους εταίρους μας και οι ριζικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και στην κοινωνία είναι μονόδρομος, για όσους επιθυμούν να μην έχει χαρακτηριστικά άτακτης χρεοκοπίας ο όποιος οριστικός διακανονισμός του χρέους. Η Ελλάδα χρειάζεται να αγοράσει χρόνο και κυρίως να τον αξιοποιήσει προς όφελος της κοινωνίας. (Γιώργος Προκοπάκης, '' Τα Νέα, '' 17/09/2011).
-ΕΠΙΣΗΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΑ SITE ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΝ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΜΟΥ.
Μέσα σε μια απεργιακή καταιγίδα εχει προγραμματιστεί να ψηφιστεί την Πέμπτη 20/10/2011, στη Βουλή ,το περίφημο πολυνομοσχέδιο- με το οποίο επιχειρείται μια άνευ προηγουμένου φορολογική επιδρομή και νεες περικοπές σε μισθούς-συντάξεις-εφάπαξ μαζί με απολύσεις-προκαλώντας λαϊκή κατακραυγή.
Και με( τα νέα) βάρβαρα μέτρα μας κλέβουν τη ζωή αλλά και την αξιοπρέπεια. Έχουμε χρέος όλοι να αντισταθούμε σθεναρά κατα της κυβέρνησης και της τρόικας καθώς και των αδιέξοδων, νεοφιλελεύθερων πολιτικών που το μόνο που καταφέρνουν να επιφέρουν είναι να οδηγούν την ανεργία στα ύψη, τους εργαζόμενους στην εξαθλίωση, την ελληνική οικονομία σε βαθύτερη ύφεση και να διαλύουν τον κοινωνικό ιστό. Μισθωτοί, συνταξιούχοι, άνεργοι, επαγγελματίες και νέοι '' ξεχειλίζουν'' από οργή και αγανάκτηση για τα νέα μέτρα που πλήττουν για ακόμη μια φορά τους ίδιους, ενώ οι έχοντες και κατέχοντες αυτοί που έκλεψαν το δημόσιο πλούτο, αυτοί που δεν πλήρωσαν τους φόρους, πίνουν στην υγειά των κοροΐδων. Αυτή η πολιτική δεν είναι μόνο άδικη, είναι αδιέξοδη και αναποτελεσματική. Με το νέο μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δεν θα μείνει τίποτα όρθιο. Μαζί με νεες δραματικές μειώσεις μισθών και συντάξεων, ξεπουλιέται, η δημόσια περιουσία, οι δημόσιες επιχειρήσεις, τα δημόσια κοινωνικά αγαθά κλπ.
Σύμφωνα με το περίφημο άρθρο 37 του πολυνομοσχεδίου- το «πάγωμα» των κλαδικών συμβάσεων είχε οριστεί στα δύο χρόνια, ενώ τώρα πάει μέχρι το 2015 (Μεσοπρόθεσμο). Ο υπουργός Οικονομικών ξεκαθάρισε, μάλιστα, ότι το άρθρο 37 είναι «επιταγή» της Τρόικας και η ψήφισή του απαραίτητη προϋπόθεση για την εκταμίευση της 6ης δόσης.Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι διευκρινίζεται πως η επιχειρησιακή σύμβαση «δεν επιτρέπεται να περιέχει όρους εργασίας δυσμενέστερους για τους εργαζομένους από τους όρους εργασίας εθνικών συλλογικών συμβάσεων''. Αυτό σημαίνει οτι καταργείται η αρχή της ευνοϊκότερης για τον εργαζόμενο σύμβασης (δηλ. η συρροή) ανοίγοντας το δρόμο για την επαναδιαπραγμάτευση όλων των όρων αμοιβής και τον επανακαθορισμό τους μέσω της υπογραφής επιχειρησιακών συμβάσεων, οι οποίες θα υπερισχύουν έναντι των κλαδικών και των ομοιοεπαγγελματικών. Οι επιχειρησιακές θα μπορούν να υπερισχύουν εκτός από τις ομοιεπαγγελματικές και από τις κλαδικές, όμως, δεν θα μπορούν να προβλέπουν δυσμενέστερους όρους από την EΓΣΣE(Εθν. Γενικη Συλ. Συμβαση Εργασιας). Η κατάργηση της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης για τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, που οδηγεί σε υπερίσχυση της επιχειρησιακής σύμβασης εργασίας έναντι της κλαδικής ή της ομοιοεπαγγελματικής σε περίπτωση συρροής, σε συνδυασμό με την ικανότητα σύναψης επιχειρησιακών συμβάσεων όχι μόνο από αντιπροσωπευτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων, αλλά και από ενώσεις προσώπων, σηματοδοτεί τη δυνατότητα για ανεξέλεγκτες και απότομες μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα.
Η ΓΣΕΕ εκτιμά οτι η μείωση θα είναι εως και 25%. Απο την πλευρά της η πρώην υπουργός Εργασίας κ. Λούκα Κατσέλη εκτιμά οτι η απότομη μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα από 10%-30% θα αφαιρέσει, σύμφωνα με υπολογισμούς, 4,5 - 13,5 δισεκατομμύρια ευρώ από την ελληνική οικονομία, δηλαδή μείωση κατά 2,09% - 6,26% του ΑΕΠ. Επομένως-κατα την κα Κατσέλη- η ύφεση που προβλέπεται στο προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2012 (-2,5%) θα ξεπεράσει με συντηρητικές εκτιμήσεις το -5%.
Aυτά για το αρθρο 37 με τις συμβάσεις εργασίας. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθούν τα επίσημα στοιχεία του υπ. Εργασίας, για την σημερινή κατάσταση στην αγορά εργασίας(ιδιωτικός τομέας):
1. Υψηλή ανεργία στο 16 -17%(εκτίμηση απο το υπουργείο Εργασίας). Η εκτίμηση του ΙΝΕ- ΓΣΕΕ ειναι οτι η πραγματικη ανεργία( περιλαμβάνει ολες τις μορφες υποαπασχολησης) στο τέλος του 2012 θα σκαρφαλώσει στο 26%.
2. Μια στις 3 επιχειρήσεις καθυστερεί την πληρωμή των αποδοχών κατά 3 μήνες κατά μέσο όρο.
3.Κατα 21,5% λιγότερες συμβάσεις για πλήρη απασχόληση.
4. Κατα 45,2% περισσότερες συμβάσεις μερικής απασχόλησης.
5.Κατα 10,5% χαμηλότερες αποδοχές.
6. Σωρεία ατομικών συμβάσεων χωρίς κανόνες.
7.Στο 22% η ανασφάλιστη εργασία.
ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ
Φεύγουμε απο το αρθρο 37 του πολυνομοσχεδίου και πάμε στις ραγδαiές εξελίξεις στο οικονομικό πεδίο για να δουμε τι σημαiνει εκλεγχόμενη χρεoκοπία.Εχουμε και λέμε:
Όταν μια χώρα δεν μπορεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, απλώς... χρεοκοπεί. Οι κυριότερες άμεσες επιπτώσεις είναι:
α) αδυναμία του Δημοσίου να καλύψει τις υποχρεώσεις του (νοσοκομεία, σχολεία, μισθοί υπαλλήλων),
β) κατάρρευση των οικονομικών συναλλαγών με συνέπεια την κατάρρευση εσόδων, πτωχεύσεις τραπεζών και εταιρειών, εκτίναξη της ανεργίας,
γ) μηδενισμός του εξωτερικού εμπορίου,
δ) αδυναμία ακόμη και βραχυπρόθεσμου δανεισμού,
ε) ως συνέπεια όλων των προηγουμένων, κοινωνική έκρηξη.
Από τις πολλές μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις είναι η αδυναμία δανεισμού από τις αγορές για πολλά χρόνια, η εμπλοκή με τους δανειστές σε πολύχρονες νομικές διαμάχες, η εξασθένηση της διεθνούς θέσης της χώρας.
Το όφελος είναι η μείωση του χρέους, η έκταση της οποίας οριστικοποιείται μετά τις νομικές διαδικασίες με τους δανειστές. Στην περίπτωσή μας είναι αμφίβολο το όφελος εάν η χρεοκοπία συνοδευθεί με αποχώρηση από την ευρωζώνη, διότι το ευρώ, νόμισμα στο οποίο έχει συναφθεί σχεδόν το σύνολο των υποχρεώσεων, θα είναι πλέον ξένο συνάλλαγμα.
Μέσα από μια διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας η χώρα, προβλέποντας το αναπόφευκτο, έρχεται σε συνεννόηση με τους δανειστές της πριν αναγκασθεί να κηρύξει χρεοστάσιο, ώστε να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας για αμφότερες τις πλευρές. Οι δανειστές έχουν συμφέρον να εμπλακούν στη διαπραγμάτευση ώστε να ελαχιστοποιήσουν τις ζημίες τους και να καταλήξουν σε μια αξιόπιστα διαχειρίσιμη κατάσταση στον συντομότερο δυνατό χρόνο. Η κατάληξη της διαπραγμάτευσης δεν μπορεί παρά να είναι σε ένα «σημείο ισορροπίας» για το οποίο οι δανειστέςνα έχουν πεισθεί ότι η χώρα θα μπορεί να αντεπεξέλθει στις νέες υποχρεώσεις της.
Οσο περισσότερο προετοιμασμένη είναι η χώρα για το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας, τόσο καλύτερα μπορεί να διαπραγματευθεί. Η προετοιμασία πρακτικά σημαίνει να έχει εξασφαλίσει η χώρα επαρκές ταμειακό απόθεμα για να καλύψει τις άμεσες υποχρεώσεις της μετά τη χρεοκοπία και συγχρόνως οικονομική (αλλά και πολιτική) στήριξη.
Δεδομένου ότι η χώρα είναι διασωληνωμένη στον Μηχανισμό Στήριξης, η Ελλάδα βρίσκεται στην τραγικά μοναδική θέση να είναι αναγκασμένη να εκχωρήσει και τις δύο καρέκλες στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης στους δανειστές της.
Η διαδικασία συντεταγμένης χρεοκοπίας ελέγχεται απολύτως από το Eurogroup ενώ η χώρα μας δεν διαθέτει κανένα διαπραγματευτικό χαρτί (πλην της αβέβαιης «θανάσιμης» απειλής κατά του ευρώ) και φαίνεται να χάνει και την πολιτική συμπαράσταση που είχε από παραδοσιακούς συμμάχους. Οσον αφορά την ενδεχόμενη ελεγχόμενη χρεοκοπία, η περίπτωση της Ελλάδας έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: η όποια οικονομική στήριξη μπορεί να έρχεται μόνον από τους δανειστές της, ενώ τα ταμειακά της διαθέσιμα επαρκούν μόνο για μερικές εβδομάδες.
Από το σύνολο των 355 δισ. του ελληνικού χρέους, περισσότερο από το μισό είτε κατέχεται αμέσως από την τρόικα (65 δισ. δάνεια του μηχανισμού στήριξης), είτε από φορείς της ευρωζώνης των οποίων απαιτείται η ανακεφαλαιοποίηση σε περίπτωση ελληνικού χρεοστασίου (περίπου? 120 δισ. ομόλογα που κατέχουν κεντρικές και εμπορικές τράπεζες).
Από το υπόλοιπο, περίπου 100 δισ. κατέχουν ελληνικοί φορείς (τράπεζες, Ταμεία, Τράπεζα της Ελλάδος - συμπεριλαμβάνονται τα βραχυπρόθεσμα έντοκα γραμμάτια). Στα ποσά αυτά πρέπει να προστεθεί η παροχή ρευστότητας από την ΕΚΤ προς τις ελληνικές τράπεζες ύψους 105 δισ. έναντι εγγυήσεων του Δημοσίου και των τραπεζών. Εκτός από το δημόσιο χρέος, το ιδιωτικό χρέος προς φορείς της ευρωζώνης είναι περίπου 160 δισ. Το ερώτημα που τίθεται είναι: τι θα επιχειρήσουν οι εταίροι και δανειστές μας να ελέγξουν κατά τη διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας;
Το φάσμα των επιλογών είναι ευρύ: από την απομόνωση μετάδοσης του προβλήματος Ελλάδα και την εγκατάλειψη της χώρας στην τύχη της, μέχρι τον διακανονισμό με τρόπο ώστε η επόμενη μέρα να καταλήξει σε αξιόπιστα βιώσιμο χρέος με τις λιγότερες δυνατές επιπτώσεις της χρεοκοπίας για την Ελλάδα. Κάθε λύση έχει διαφορετικό οικονομικό και πολιτικό κόστος. Οι εταίροι μας ήδη από τον Μάιο 2010 έχουν δείξει ότι η απομόνωση της Ελλάδας κάθε άλλο παρά είναι ψηλά στις προτεραιότητές τους. Πρόθεσή τους ήταν η σταθεροποίηση της κατάστασης σχετικά με το ελληνικό χρέος μέχρι το 2013-14, οπότε και θα μπορούσε να δοθεί οριστική λύση με την ενεργοποίηση του ESM.
Ωστόσο, η ιδιότυπα αντιμνημονιακή πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης κατά τη διαχείριση της κρίσης οδήγησε στην αποτυχία του πρώτου πακέτου στήριξης (αντίθετα με τη διαφαινόμενη επιτυχία των παρεμβάσεων στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία) και έχει βάλει στην ημερήσια διάταξη τόσο το ζήτημα της οριστικής λύσης τουλάχιστον δύο χρόνια νωρίτερα όσο και τα σενάρια που προσεγγίζουν την εγκατάλειψη της χώρας από τους κοινοτικούς υποστηρικτές της.
Η πρόωρη ανακίνηση του ζητήματος της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, λόγω της αδυναμίας ή της απροθυμίας της Ελλάδας να ανταποκριθεί στις ανειλημμένες υποχρεώσεις της, ενώ η χώρα εξακολουθεί να έχει ελλείμματα της τάξεως του 9%, με έντονα αρνητικό ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, την οικονομία της σε άθλια χάλια και εντελώς αναποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό, μόνο ευχάριστη προοπτική δεν είναι.
Η απαρέγκλιτη εφαρμογή των συμφωνιών με τους εταίρους μας και οι ριζικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και στην κοινωνία είναι μονόδρομος, για όσους επιθυμούν να μην έχει χαρακτηριστικά άτακτης χρεοκοπίας ο όποιος οριστικός διακανονισμός του χρέους. Η Ελλάδα χρειάζεται να αγοράσει χρόνο και κυρίως να τον αξιοποιήσει προς όφελος της κοινωνίας. (Γιώργος Προκοπάκης, '' Τα Νέα, '' 17/09/2011).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου