Γηράσκω αεί... εργαζόμενος

Γηράσκω αεί... εργαζόμενος

Του Ηλία Π. Γεωργάκη elgeo@dolnet.gr

«ΤΡΕΜΩ στη σκέψη πως ένα πρωί θα πάω στην τράπεζα και δεν θα έχουν βάλει τη σύνταξή μου», εξομολογείται με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο κυρ Νίκος, συνταξιούχος του ΙΚΑ, ανάβοντας το τελευταίο του τσιγάρο από ένα πακέτο γεμάτο σημειώσεις λογαριασμών. Η ανασφάλεια αντικατέστησε την καλημέρα και την καληνύχτα. Και η φράση «μέτρον... δυσάρεστον» μας συντροφεύει στις βραδινές αυτοεξομολογήσεις μας. Μαζί με την αβεβαιότητα για την επόμενη ημέρα, η τηλεόραση και ο καναπές έγιναν οι αχώριστοι σύντροφοί μας. Δάνεια, χρέη, πίκρες, μοναξιά και άγχος. Τα χάπια αντικατέστησαν τα όνειρα. Η δραματική κατάσταση της οικονομίας μαζί με την υπερίσχυση του ατομικισμού και την οδυνηρή ήττα της κοινωνικής αλληλεγγύης μάς οδήγησαν σε μια άξενη κοινωνία με αγχωμένους και απαισιόδοξους δανειστές.
Χαίρε... κάρτα, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν! Όλοι περπατάμε βιαστικά, με το κεφάλι σκυφτό, με θολωμένη ματιά και νευρικές κινήσεις.
Και τώρα, αυτή την κρίσιμη περίοδο- παρά το σθένος και το μένος, ως Έλληνες- θέλουν να μας πείσουν να αντιμετωπίσουμε την κρίση όχι ως εθνική ήττα αλλά ως ατομική. Λες και φταίνε μισθωτοί, άνεργοι, συνταξιούχοι, αγρότες και επαγγελματίες για τη σημερινή κατάντια της οικονομίας. Αγνοώντας ότι έχουν οδηγήσει εργαζόμενους και συνταξιούχους σε οικονομική εξαθλίωση και τους καθιστούν φτωχούς συγγενείς σε σύγκριση με τους άλλους Ευρωπαίους. Με χαμηλότερες αποδοχές, μεγαλύτερη φορολογία, μικρότερη αγοραστική δύναμη αλλά και υψηλές ασφαλιστικές εισφορές (με χαμηλές συντάξεις και χαμηλού επιπέδου παροχές υγειονομικής περίθαλψης).
Και τώρα ήλθαν τα σκληρά και άδικα οικονομικά μέτρα, τα οποία επιφέρουν μείωση αποδοχών- σε ορισμένες περιπτώσεις χάνονται πάνω από τρεις βασικοί μισθοί- αλλά και συντάξεων ΔΕΚΟ, ενώ ακολουθούν και μεγάλες ανατροπές στο ασφαλιστικό καθεστώς. Παράλληλα διακρίνονται από εισπρακτική λογική χωρίς αναπτυξιακή προοπτική εξόδου από την κρίση, ενώ θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις στη ζήτηση και την κατανάλωση με αποτέλεσμα την εμβάθυνση της ύφεσης και τη διεύρυνση της ανεργίας.
Και σαν να μην φθάνει αυτή η (πρωτοφανής) οικονομική εξαθλίωση, θέλουν και άλλες περικοπές αλλά και (νέα) αύξηση στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Γηράσκω αεί...
εργαζόμενος! (TA NEA-10-03-2010).