ΗΛΙΑΣ ΠΑΝ.ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ

ΟΙ ΔΥΟ ΧΡΗΣΤΟΙ

Μπαινόβγαινε , σχεδόν κάθε βράδυ, στο πρακτορείο 'Λότο' της γειτονιάς του, στη Νέα Σμύρνη.Ευγενικός, αρχοντικός, πρόσχαρος, με ευθύβολο βλέμα και τη σιγουριά της ζωής ανάγλυφη στο πρόσωπο του.Χιονισμένα μαλιά κι΄ ενα κασκόλ ριγμένο ατημέλητα στο λαιμό του, συμπλήρωναν το πορτρέτο ενός σεβάσμιου ηλικιωμένου.Η τόσο απλή σχέση του με ολους μας ήταν μια καλησπέρα, μια καληνύχτα και καμία ευχή για τις γιορτές.Προχτες έπιασε, με την υπεύθυνη του πρακτορείου, μια σύντομη κουβέντα στο..πόδι.Και εκει " επεσε" η φράση-κλειδί: 'Μεγαλόπολη".Διπλα μου ο φίλος μου, ο κυρ Χρήστος, ανοιξε την
κουβέντα.Και ετσι εγινε η επαφή.Τα δάκρυα αρχισαν να τρέχουν.Κοντά στο 1925γεννηθεντες. Εζησαν δύσκολα χρόνια αλλά με διαφορετικούς, αληθινούς, ανθρωπους.Ο ενας Χρήστος καθηγητής στη σχολή της Αστυνομίας και ο άλλος Χρηστος μαθητής στην ίδια σχολη.Οι μνήμες, τα ονόματα, οι σκέψεις έγιναν κουβάρι.Μετατραπηκαν σε ουίσκι, σε οινοποσίες, σε διαδρομές του μυαλου.Σε αναφορές για γνωστούς και φίλους που δεν ζουν πια.Σε συζητήσεις για τον τρόπο αντιμετώπισης του εγκλήματος.
Είχαν να βρεθούν περιπου 50 χρόνια.Για μισό αιώνα! Κι΄ενω βλεπόταν συνεχώς δεν είχε αναγνωρίσει ο ενας τον αλλον.Ωσπου εγινε η τυχαία συνάντηση μέσα στο πρακτορείο.Και έριξαν σχοινιά για να κρατηθούν στις μνήμες.

Κάθομαι με τις ώρες και τους θαυμάζω.Τους ακούω χωρίς να βαριεμαι.Παρόλο που εζησαν σε άλλη εποχή.Κατ΄αρχας οι δυο Χρήστοι ειναι πάνω απο 75 ετών και λειτουργούν λες και ειναι παιδιά.Κι έπειτα εχουν και οι δυο άποψη( και τη λένε), εχουν ώριμη σκέψη, εχουν αντοχές, ειναι καλοστεκούμενοι, εχουν χιούμορ και ψυχραιμία.Θυμούνται και ζουν.Ζουν και θυμουνται.Εχουν απαντήσει σε ενα κουΐζ για δυνατούς λύτες: Ζ-ή.





--------------------------------------------------------------------------------