Ηλίας Λογοθέτης ο ηθοποιός

ΗΛΙΑΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ:

Λευκάδα: ''Η πιο μεγάλη απουσία μου-η πιό μεγάλη λατρεία μου.''

Αν βάλεις στην μηχανή αναζήτησης στο διαδίκτυο τη λέξη ηθοποιός το πρώτο
όνομα που θα εμφανιστεί θα ειναι: Ηλίας Λογοθέτης. Γιατι ειναι πράγματι ο
ηθοποιός που καταθέτει τη ψυχή του στο σανίδι. Σεμνός, διαβασμένος,
χαμογελαστός, πάντα με χιούμορ και καλή διάθεση, δεινός τραγουδιστής,
διορατικός, πάντα με άποψη ειναι ιδιαίτερα αγαπητός στο ευρύ κοινό. Είχε την
μεγάλη τύχη να μεγαλώσει στην αξέχαστη παλιά Λευκάδα, με τους διανοούμενους,
τις φάρσες, το φεστιβάλ, τα φαρομανητά, την πολιτιστική πανδαισία, τα
ξενύχτια στου '' Μουτρούκαλη''. Κι αυτή την Λευκάδα συνεχίζει να κουβαλάει
στην καρδιά του. Ειναι 'η πιο μεγάλη απουσία μου-η πιό μεγάλη λατρεία μου.',
μας αποκάλυψε στη συνέντευξη που είχαμε μαζί του. Και όταν τον ερώτησα αν θα
επιστρέψει στο νησί η απάντηση του ειναι εντυπωσιακή: ''Πρέπει να
προετοιμάσω την καρδιά μου. Το μυαλό μου ειναι προετοιμασμένο'''.

Στις 19 Οκτωβριου 2009 , άρχισαν - για τρίτη χρονια- οι παραστάσεις του
θεατρικού εργου ΄''Το αμάρτημα της μητρός μου'' του Γ. Βιζυηνού στο θέατρο
Τέχνης Κάρολος Κούν με πρωταγωνιστές τον μεγάλο
Λευκαδίτη ηθοποιό Ηλία Λογοθέτη και τη συζυγό του Μαρία Ζαχαρή. Η παράσταση
από 25/12/2009 θα παίζεται στο Θέατρο Βαφείο -Λάκης Καραλής (Αγίου Όρους 16
και Κων/πόλεως 115 στάση Μετρό Κεραμεικός). Αξίζει να σημειώθει ότι ''Το
Αμάρτημα της Μητρός μου'' του Γ. Βιζυηνού παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην
ιστορία του ελληνικού θεάτρου δίχως την παραμικρή διασκευή, γλωσσική
επέμβαση ή τροποποίηση. Και με την ευκαιρία επαναλαμβάνω την πρόταση
μου-προς το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκάδας- να δοθεί το όνομα του Ηλία
Λογοθέτη στον δημοτικό κινηματογράφο 'Απόλλων'' στην πόλη της Λευκάδας.
Ειναι λάθος να τιμούνται οι σπουδαίοι ανθρωποι μετά το θάνατό τους.


Ας δουμε όμως ενα τμήμα απο το μεγάλο βιογραφικό του μεγάλου Λευκαδίτη
ηθοποιου(γεννηθηκε στην πόλη της Λευκάδας το 1939):

Σπουδές: Δραματική Σχολή «Θεάτρου Τέχνης» Κάρολου Κουν. Αποφοίτησε το 1967.
Ως μαθητής της Σχολής εμφανίστηκε σε πολλά έργα. Αναφέρεται ιδιαίτερα η
συμμετοχή του στην «Αγγέλα» του Γ. Σεβαστίκογλου, στον «Επιστάτη» του Χ.
Πίντερ ('Aστον) και στη «Δολοφονία του Μαρά» του Π. Βάις. Πρώτη
επαγγελματική εμφάνιση: 1967, με το «Θέατρο Τέχνης», στο έργο του Λ.
Πιραντέλλο «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα» (Ηθοποιός).

Θίασοι: «Θέατρο Τέχνης» (1967-70): Ρ. Βενγκάρντεν «Το Καλοκαίρι»
(Σκορδάκης), Σαίξπηρ «Με το ίδιο μέτρο» (Λούκιος), Αριστοφάνη «Λυσιστράτη»
(Κορυφαίος), Σοφοκλή «Οιδίπους Τύραννος» (Κορυφαίος), Σ. Μπέκετ «Το τέλος
του παιχνιδιού» (Κλοβ) κ.α. - θίασος Γιάν. Φέρτη - Ξένιας Καλογεροπούλου
(1971): Ν. Γκόγκολ «Ο Επιθεωρητής» (Ιβάν Κούσμιτς Σπέκιν) - θίασος 'Aγγ.
Αντωνόπουλου (1973): Α. Υσσόν «Σύστημα Φαμπρίτζι» (Οττάβια), Λ. Μπους -
Φεκέτε «Ένας τέλειος τζέντλεμαν» (Φραντς) - θίασος Κάκιας Αναλυτή - Κ.
Ρηγόπουλου (1974-75): Κ. Μουρσελά «Το αυτί του Αλέξανδρου» (Απόστολος) -
θίασος Ν. Ξανθόπουλου (1974): Γ. Λαζαρίδη «Οδός ευκαιρίας» (Νότης) -
«Αμφιθέατρο» Σπ. Ευαγγελάτου (1975-78): Β. Κορνάρου «Ο Ερωτόκριτος»,
Αριστοφάνη «Λυσιστράτη» (Μυρίνη) και «Βάτραχοι» (Ξανθίας), Σαίξπηρ «Τίτος
Ανδρόνικος» (Τίτος) κ.α. - θίασος Θαν. Βέγγου (1978): Αλ. Σακελλάριου «Τι
έκανες στον Τρωϊκό πόλεμο, Θανάση» (Ραψωδός) - θίασος 'Aγγ. Αντωνόπουλου -
Μιρ. Κουνελάκη (1979): Τζ. 'Aξελροντ «Εφτά χρόνια φαγούρα» (Μπρουμπάκερ) -
Συνθιασάρχης με τους Κ. Αρζόγλου, Π. Μιχαλόπουλο (1980-81): Ν. Πέλλεϋ
«Ξανθιά φράουλα» (Ντομένικο) - «Εθνικό Θέατρο» (1982): Σαίξπηρ «Οθέλλος»
(Οθέλλος) - θίασος Σμαρ. Γιούλη (1983): Π. Στόουν « Η γυναίκα της χρονιάς»
(Τζέραλντ), Ντ. Φο «Ούνα φάτσα, άλλη ράτσα» (Αντόνιο Μπεράτι) - θίασος
Αλίκης Βουγιουκλάκη (1983): Ρ. Σουέντσελ «Βίκτωρ και Βικτώρια» (Φράντσι) -
Συνθιασάρχης με τον Γιάν. Βόγλη (1987): Ζ. Ζ. Μπρικέρ - Μ. Λαζέγκ «Παράξενο
αρσενικό» (Συνταγματάρχης Φρανκ Χάρντερ) - θίασος Γ. Κιμούλη (1989): Φ.
Ντοστογιέφσκι «Έγκλημα και τιμωρία» (Πετρόβιτς) - θίασος Αλ. Βουγιουκλάκη
(1990): Σοφοκλή «Αντιγόνη» (Τειρεσίας) - θίασος Μίρκας Παπακωνσταντίνου
(1992): Μπ. Σνάιντερ «Σαχάρα Πάρτι» (Ρούντυ Γκάλαχερ) - θίασος Κατ.
Βασιλάκου (1992): Χ. Πίντερ «Ένας ασήμαντος πόνος» (Έντουαρντ) - θίασος
Βάσιας Παναγοπούλου (1994-95): Ζ. Φεϋντώ «Το νου σου στην Αμέλια» -
Συνεργασία με τους Χ. Κλυνν, Β. Τριφύλλη κ.α.(1995): επιθεώρηση «Καυκαλήθρες
και τσιτσίραβλα» (νούμερα: «Γαβ στόρυ», «Τσάο Μπραβοφαντάστικο κ.α.) -
θίασος Π. Φιλιππίδη (1995-96): Φεϋντώ - Ντεβαλλιέρ «Ξενοδοχείο ο Παράδεισος»
(Ξαβιέ) - Θέατρο «Δελφινάριο» (1997): Λάκη Μιχαηλίδη - Γ. Σκούρτη - Μήτσου
Ευθυμιάδη «Έλλην εξασθενής» (επιθεώρηση) - Θέατρο «Αλάμπρα» (1997-98): Μπ.
Έλτον «Ποπ-Κορν» - Θέατρο «Μουσούρη» (1998-99, σε συνεργασία με το Γ.
Μιχαλακόπουλο): Ευγ. Ιονέσκο «Το μάθημα» (Καθηγητής) και η «Φαλακρή
τραγουδίστρια» (Κύριος Σμιθ), σε ενιαίο πρόγραμμα μονόπρακτων του Ιονέσκο,
με τον τίτλο «Ο πάππος μου ήτο Ασιάτης» - ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης (καλοκαίρι
1999): Αριστοφάνη «Πλούτος» (Καρίων), - Θέατρο «Φάσμα» (2000): Πίντερ «Νεκρή
Ζώνη» (Spooner), - Θέατρο «Φάσμα»: «Blue ORANTL» Τζων Πενχωλ, - Ανοιχτό
Θέατρο (2003): Βιτράκ «Βίκτωρ ή τα παιδιά στην εξουσία»κα.

Κινηματογράφος: «Βαβυλώνια» (1970 - διασκευή του ομώνυμου θεατρικού έργου
του Δ. Βυζάντιου), «Θανάση, σφίξε κι άλλο το ζωνάρι», «Πολίτες δεύτερης
κατηγορίας», «'Aρπα κόλλα», «Τα παιδιά της χελιδόνας», «Τοπίο στην ομίχλη»,
«Το μετέωρο βήμα του πελαργού», (2002): Γεώργιος Βιζυηνός «Το μόνο της Ζωής
του Ταξιδιού», κ. α

Τηλεόραση: Έπαιξε σε πολλά θεατρικά έργα, στην εκπομπή «Θέατρο της Δευτέρας»
(ΕΡΤ-1). Τηλεοπτικές σειρές: «Έκτο ανακριτικό γραφείο» του Ν. Φώσκολου, «Ο
θυρωρός» του Κ. Πρετεντέρη, «Το μινόρε της αυγής», «Ο κίτρινος φάκελος»,
«Σιγά, η πατρίδα κοιμάται», «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά», «Ο ιός του πατέρα»,
«Κόντρα στον 'Aνεμο» Ελληνική Τηλεόραση 1975, κ.α. Ραδιόφωνο: Την περίοδο
1965-67 έλαβε μέρος σε πολυάριθμες ραδιοφωνικές θεατρικές εκπομπές. κα

'Aλλες δραστηριότητες: Σκηνοθέτησε το έργο του Μπ. Έλτον «Ποπ-Κορν» (1997).
Καθηγητής Υποκριτικής στη Δραματική Σχολή «Ράμπα» και στο «Θεατρικό
Εργαστήρι» του Βασ. Διαμαντόπουλου. Μέλος του Σ.Ε.Η.. Επίσης έλαβε μέρος σε
πολλά Φεστιβάλ Θεάτρου: Αγγλία - Γαλλία - Αυστρία - Ρωσία - Ηρώδειο -
Επίδαυρο - Ιταλία, ως ηθοποιός του Θεάτρου Τέχνης και του Αμφιθεάτρου.

Τιμητικές διακρίσεις: Βραβείο ερμηνείας από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου
Θεσσαλονίκης 1970 για τις ταινίες «Βαβυλωνία» (στο ρόλο του Αστυνόμου) και
«Τα παιδιά της χελιδόνας» του Κ. Βρεττάκου (1988).

Σύζυγός του η ηθοποιός Μαρία Ζαχαρή και γιος του ο επίσης ηθοποιός
Αλέξανδρος Λογοθέτης.

Δίδαξε στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή « Θεατρικά Δρώμενα ΙΑΣΜΟΣ » και στο
Θεατρικό Εργαστήρι Βασίλη Διαμαντόπουλου.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Μια εικόνα απο τα παιδικά σου χρόνια;

ΑΠ: Η Κουζούντελη φωτισμένη απο τις πυγολαμπίδες. Ενα ονειρικό τοπίο.

ΕΡ: Λευκάδα;

ΑΠ: Η πιό μεγάλη απουσία μου-η πιό μεγάλη λατρεία μου.

ΕΡ: Μια νύχτα που δεν θα ξεχάσεις ποτέ.

ΑΠ: Νύχτα αποκριάς. Βροχή. Κατακλυσμός. Βρίσκομαι τυλιγμένος σ΄ενα καμιλό
παλτό πάνω σ΄ενα σωρό ελιες σε μια αποθήκη που ειχε ο Μήτσουρας στην
Κουζούντελη.

ΕΡ: Αξέχαστη καντάδα;

ΑΠ: Στο σπίτι του εισαγγελέα Συμπέθερου για το καλωσόρισμα στη Λευκάδα. Στην
αρχή μας παρεξήγησε οτι κάνουμε καντάδα στην πανέμορφη σύζυγο του αλλά μετά
μας φόρτωσε κεράσματα! ''Ω! μην κοιμάσαι ξύπνα να σε δώ, ψυχή χαριτωμένη....
''.

ΕΡ: Αγαπημένοι παλιοί φίλοι;

ΑΠ: Πανάγος, Ζαχαρής, Βαλαμόντε, Ασδραχάς, Ψάθας, Πάλμος, Αγγελος Παταλέας,
Πάπιος μα προαπάντων ο θείος μου. ο Χρήστος Ο Καλογιάνος.

ΕΡ: Κώστας Βαλαμόντε;

ΑΠ: Μαέστρος του σουρεαλισμού, μέγιστος ποιητής, μεγάλος ζωγράφος.

ΕΡ: Αγιομαυρίτικη φάρσα-μύθος

ΑΠ: Οι 'Γάτες'. Οι Ιταλοί έρχονται στη Λευκάδα για να αγοράσουν γάτες. Ο
Ζαχαρής σκηνοθετεί με μαεστρία τη φάρσα που άξιζε ενα Οσκαρ.

ΕΡ: Ενα ονειρο σου;

ΑΠ: Να ξαπασπρωξω τη σχεδία στο Πέραμα, μαζί με τη φίλη μου τη Βέρα.

ΕΡ: Στίχος που σε σημαδεύει;

ΑΠ: 'Άγνωστε καβαλάρη σκονισμένε, στο χάνι πούρθες χτες να κοιμηθείς,,,,'(
Σπυρος Φιλιππας-Πανάγος). Με αυτό κέρδισα την υποτροφία το 1964 στο Θέατρο
Τέχνης του Κούν.

ΕΡ: Λευκαδίτικος πολιτισμός;

ΑΠ: Πολιτισμός προχωρημένος, πολιτισμός καρδιάς και νού. Σπάνια περίπτωση.

ΕΡ: Λευκαδίτες

ΑΠ: Παράξενοι, απόκοσμοι, ευαίσθητοι, υποκριτές, θανάσιμα ερωτευμένοι,
δεινοί κανταδόροι, νοσταλγοί της αιώνιας επιστροφής στην ευλογημένη Λευκάδα,
τη χωρα των ποιητών

ΕΡ: Σχεδιάζεις επιστροφή;

ΑΠ: Εχει δρομολογηθεί. Όμως το ταξίδι ειναι επικίνδυνο. Πρέπει να
προετοιμάσω την καρδιά μου. Το μυαλό μου ειναι προετοιμασμένο.

ΕΡ: Σπύρος Φίλιππας-Πανάγος;

ΑΠ: Ο Δίας μου, ο Απόλλωνας μου, ο Διόνυσος μου, ο αιτιος της ταλαιπωρίας
μου στο θέατρο, ο αιτιος της ευτυχίας μου στη σκηνή, όλη μου η μνήμη για τη
Λευκάδα μας. 'Ο Βαγγέλης ο Μετανάστης'.

ΕΡ: Χωρίς τη Λευκάδα;

ΑΠ: Σιωπή.....

Κλείνουμε το αφιέρωμα στον μεγάλο αυτό Λευκαδίτη ηθοποιό(και αγαπημένο μου
νονό) με ενα ποίημα που του έχω αφιερώσει αλλά και με την πίκρα οτι η
σημερινή Λευκάδα δεν τον εχει τιμήσει, οπως πρέπει και οπως αξίζει.

ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ

Aπ' την αλμύρα, γόνος του Πουλιού

με την καντάδα τμήμα του μυαλού,

τα δύσκολα τα χρόνια στην Ελλάδα

ανοίγει τα φτερά του απ΄τη Λευκάδα.

Φρούφαλος, Ελένης ον ο γιός

φωνή ταμπεραμέντο, όλο χάρη

στο 'Πανθεον΄θαμώνας τακτικός

με την κιθάρα στα καντούνια σιγοντάρει.

Γαλάζια των ματιών του η θωριά

Λευκάδας να θυμίζει ακρογιάλι,

μεγάλη η ζεστή του η καρδιά

ποθεί του Αη Γιαννιού το μαϊστράλι.

Φιλί που δεν ακούμπησε ποτέ

τα χείλη τα γλυκά που λαχταρούσε

τα κόκκινα χορεύουν στη ζωή

σκεφτόταν συνεχώς, για κείνη ζούσε.



Ο Φίλιππος -Πανάγος αρχηγός

στο πνεύμα και στη σκέψη ήταν πρώτος,

αστεία, συζητήσεις, τσακωμοί

ξενύχταγε μαζί τους κι΄ο Κορώτος.

Κουζουντελη ο δρόμος φωτεινός

απλώνονται παντού πυγολαμπίδες

οι μνήμες μας κρατάνε στη ζωή

όρθιες να στέκουν οι ελπίδες.

Ταλέντο που ζητούσε αφορμή

η φτώχεια ήταν δύσκολη κι΄η πείνα,

μα ξάφνου μια μέρα βροχερή

ξεκίνησε να πάει στην Αθήνα

Οι φίλοι τον παρότρυναν θερμά

φαινόταν στην αρχή σαν ένα αστείο,

φτωχός αλλά με πίστη στη καρδιά

τον έβαλαν στο πρώτο λεωφορείο.

Του πλήρωσαν τα ναύλα ομαδικώς

ανοίγει τα φτερά του προς το φώς

και νατος οντισιόν μπροστά στον Κουν

διαμάντι η φωνή του που ακούν,

Σε στίχους του Πανάγου οι εξετάσεις

πέρασε ευθύς χωρίς συστάσεις

είχε το ταλέντο και τη τύχη

κι΄ας σήκωσε ψηλά ξανα τον πήχυ.

Μεγάλος θεατρίνος θα γεννεί

ψυχή του στο σανίδι εναποθέτει,

στον άνθρωπο που γνώρισες μη πεις:

αυλαία στον Ηλία Λογοθέτη.