ΗΛΙΑΣ ΠΑΝ.ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ

 

ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ :ΠΩΣ  ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΟΙ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΜΗΔΕΝΙΚΩΝ ΩΡΩΝ ΚΑΙ Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΕ  ΔΥΟ  ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ

Τη δυνατότητα εργασίας σε πολλαπλούς εργοδότες, 6ήμερη εβδομαδιαία εργασία με προσαυξημένο ημερομίσθιο, μείωση της δοκιμαστικής περιόδου εργασίας σε 6 από 12 μήνες και συμβάσεις κατά παραγγελία, προβλέπει μεταξυ αλλων το  εργασιακό νομοσχέδιο (σε κύρωση της Κοινοτικής Οδηγίας (2019/1152) το οποίο  δόθηκε από το υπουργειο  Εργασίας  σε δημόσια  διαβουλευση.

Με το  νομοσχέδιο-μεταξύ αλλων-νομιμοποιείται η εργασία σε περισσότερους του 1 εργοδότη,Ειδικότερα, σήμερα απαγορεύεται να έχει κάποιος μισθωτός στην Ελλάδα 2 δουλειές. Σε καμία περίπτωση όμως η Οδηγία δεν θίγει το υπερεθνικό, ήδη θεσμοθετημένο, πλαίσιο για τα μέγιστα χρονικά όρια εργασίας, τα οποία πρέπει να τηρούνται απαρεγκλίτως.Συγκεκριμένα ,

Σήμερα στη χώρα μας επιτρέπεται να εργαστεί κάποιος μόνο σε 2 εργοδότες, εφόσον έχει συνάψει αντίστοιχες συμβάσεις μερικής απασχόλησης.

Αντιθέτως είναι παράνομη η εργασία, αν κάποιος εργάζεται το πρωί σε έναν εργοδότη με πλήρη απασχόληση και το απόγευμα εκτελεί μια εργασία με μερική απασχόληση.

Αυτή η στρέβλωση έχει οδηγήσει στην αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία πάρα πολλούς εργαζομένους.

Πλέον επιτρέπεται  η δεύτερη δουλειά αν κάποιος το επιθυμεί!

Έτσι, μετά την ενσωμάτωση της Οδηγίας, θα επιτρέπεται πλέον η δεύτερη δουλειά σε άλλον εργοδότη, για ό,τι αυτό σημαίνει για την αύξηση των εισοδημάτων του, διασφαλίζεται ο έλεγχος της δεύτερης εργασίας, που μέχρι σήμερα αποτελούσε ένα μαύρο πεδίο  για εργαζόμενους και εργοδότες και όλα αυτά χωρίς να προκαλείται έκπτωση του επιπέδου προστασίας του που αφορά τον ελάχιστο χρόνο ανάπαυσης του, που είναι οι 11 ώρες /24ωρο ( ΠΔ 88/1999), που σημαίνει με απλά λόγια ότι,

-εντός ενός 24 ΩΡΟΥ χωρά μόνο μια πλήρης απασχόλησή και μια μερική  απασχόληση κατ’ ανώτατο όριο,

-δεν θίγεται η 40ωρη/5νθημερη εργασία,

-δεν θίγεται το ανώτατο όριο των 48 ωρών (στον οποίο  περιλαμβάνεται ο χρόνος υπερεργασίας και υπερωρίας) ως μέσος όρος στους 4 μήνες περιόδου αναφοράς, όπως ορίζεται στο ΠΔ 88/1999.

 

Θα  πρεπέι να επισημανθεί ότι μια καινοτομία του εργασιακού νομοσχεδίου είναι οι λεγόμενες συμβάσεις «μηδενικών ωρών» (zero hour contracts) που αποτελούν μια καλή ευκαιρία για τις μητέρες με μικρά παιδιά , φοιτητές ,  τεχνικά επαγγέλματα , εργαζόμενους  στο πεδίο του θεάματος ,ακροάματος ή της εστίασης που επιθυμούν έκτακτη απασχόληση ολίγων ωρών. Στόχος της διάταξης είναι να θεσπιστούν κανόνες και να μην γίνεται κατάχρηση της εν λόγω μορφής απασχόλησης.

Με τις συμβάσεις  μηδενικών ωρών ο εργαζόμενος καλείται 24 ώρες πριν να δουλέψει μόνο όταν έχει ανάγκη η επιχείρηση ( και συμφωνεί και ο ίδιος)  και πληρώνεται μόνο για τις ώρες που εργάστηκε. Στόχος της διάταξης είναι η πάταξη της μαύρης εργασίας αφού ο εργαζόμενος θα είναι αναγκαστικά δηλωμένος, με άδειες και ασφαλιστικές εισφορές. Η επιχείρηση δεν θα μπορεί να πάρει άλλους από αυτούς που έχει δηλώσει.

Παράδειγμα: Επιχείρηση catering έχει αναλάβει κοσμική εκδήλωση 200 ατόμων έχοντας υπολογίσει ότι το προσωπικό που θα χρειαστεί είναι 10 εργαζόμενοι. Δύο ημέρες πριν την εκδήλωση πληροφορείται η επιχείρηση ότι οι καλεσμένοι θα είναι επιπλέον 100 άτομα.

Σήμερα για τον έκτακτο αυτό φόρτο εργασίας που θα χρειαζόταν 3 επιπλέον εργαζόμενους (τους λεγόμενους «εξτρατζίδες») θα έψαχνε τελευταία στιγμή να προσλάβει έκτακτο προσωπικό, όπου τις περισσότερες φορές επειδή καθίσταται αδύνατο αυτό, τελικά προσφεύγει στην αδήλωτη εργασία , βρίσκοντας 3 εργαζόμενους και πληρώνοντας τους  στο χέρι το μεροκάματο χωρίς ασφαλιστικές εισφορές.

Η ανάγκη τον αναγκάζει εκ των πραγμάτων να προσφύγει σε παράνομη επίλυση του έκτακτου και αιφνίδιου γεγονότος. Μετά την  ενσωμάτωση της Οδηγίας θα μπορούσε να έχει ένα σύνολο εργαζομένων με σύμβαση κατά παραγγελία, αορίστου χρόνου , όπου θα είχε συμφωνήσει το σύνολο ωρών απασχόλησης , ανά εβδομάδα / μήνα χωρίς όμως εκ των προτέρων να έχει προσδιοριστεί επακριβώς ο χρονικός προγραμματισμός εκτέλεσης της εργασίας αν δηλ. θα λάβει χώρα  Δευτέρα με Παρασκευή.

Παρά ταύτα η σύμβαση κατά παραγγελία θα δημιουργούσε ασφάλεια και στις δύο πλευρές:

1ο διότι ο εργαζόμενος θα είχε μια νόμιμη σύμβαση εργασίας που υπόκειται σε όλο το ισχύον προστατευτικό πλαίσιο μας που αφορά τα ωράρια την υπερεργασία και την υπερωρία

2ο διότι θα είχε διασφαλίσει τα ένσημα του

3ο διότι θα ήταν εξασφαλισμένη με νόμιμο τρόπο η αμοιβή του για τις ώρες που θα εκτελούσε την εργασία του

4ο διότι ο εργοδότης δεν θα χρειάζεται πλέον να καταφύγει σε παράνομες λύσεις.

Επιπλέον, πλέον θα υπάρχει μια διαρκής σύνδεση της επιχείρησης με τον εργαζόμενο, έτσι ώστε αφενός να απαγορεύονται καταχρήσεις (π.χ. στελέχη της επιχείρησης να καλούν συγκεκριμένους και μόνο εργαζομένους), αφετέρου ο εργαζόμενος να έχει προβάδισμα πρόσληψης με σύμβαση αορίστου χρόνου αν η επιχείρηση χρειαστεί πρόσθετο μόνιμο προσωπικό.