ΗΛΙΑΣ ΠΑΝ.ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ

 

ΕΦΥΓΕΣ' ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ(4/8) ΠΡΙΝ 15 ΧΡΟΝΙΑ

-ΚΙ ΟΜΩΣ ΖΕΙΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ!

----------------------

ΠΑΤΕΡΑΣ

'Ηρθες χτες το βράδυ και με ξύπνησες

‘σήκω για να πάμε στο λιμάνι’’,

τι έγινε πατέρα μου’’, τον ρώτησα,

΄΄πάμε η ανάγκη είναι μεγάλη.΄΄

Φύγαμε στη νύχτα σαν φαντάσματα

έτρεμε η καρδιά μου, σαν να σπάσει

πήγαμε στη βάρκα του, που βούλιαζε

φώναζε να σώσει ότι προφτάσει.

Εκείνη τ΄Αη Γιαννιού η καταιγίδα

λάμπαξα , η νύχτα ήταν μέρα,

το δάκρυ του σιγόθαμπα το είδα

κουράγιο να σου δώσω, αχ πατέρα.

Χάθηκε η γή κάτω απ΄τα πόδια του

έκλαιγε, ανήμερο θηρίο,

σπασμένα τα σχοινιά της κι ολο βούλιαζε

κι΄έκανε θυμάμαι ένα κρύο.

Στο μώλο ξαφνικά όλα γαλήνεψαν

χαθήκαμε στο όνειρο κι δύο,

τα χρόνια επιβάτες που ταξίδεψαν

πατέρα η ζωή μάς είπε αντίο.

ΗΛ.ΓΕ.

---------------------------------------------------------------------

Σαν σήμερα το 2008-σε ηλικία 75 ετών- έφυγε τόσο άδικα(από τροχαίο) για πάντα από κοντά μας, ο λατρεμένος μου πατέρας,Παναγιώτης Γεωργάκης (Λαμπούρης).Ενας ΄ήρωας της ζωής,βιοπαλαιστής, παλιός Λευκαδίτης(μπρανέλος), κανταδόρος,καλαμπουρτζής και δεινός ψαράς.Ξεχώριζε για το δυναμισμό του, την εντιμότητα και την καλοσύνη του.

Μας δίδαξε ήθος και εντιμότητα.Αγάπη και καλωσύνη.

Λατρεμένε μας πατέρα.Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.

Γιατί πεθαίνουν, όσοι ξεχνιούνται.