ΗΛΙΑΣ ΠΑΝ.ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ

 

ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ …

 Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1960 με όλη την καταπληκτική παρέα των.. εντιμότατων μπρανέλλων στα ντουζένια τους. Το ΄Πανθεον'΄στις φλόγες με τα φαρομανητά και τα αμπωξίδια. Ατελείωτες οι ιστορίες, οι φάρσες και τα καλαμπούρια. Φοβεροί τύποι. Κι αυτή ήταν η ιδιαιτερότητα των μπρανέλων. Το χιούμορ, ο αυτοσαρκασμός, η διαφορετική προσέγγιση της ζωής, ο ιδιόρρυθμος τρόπος σκέψης. Παρά τη φτώχεια και τις κακουχίες. Αλήθεια και ποιος δεν θυμάται τον Ταγέα και τον Μπίρια. Ο Γεράσιμος καλόκαρδος και μεγάλη ψυχή - είχε ένα καροτσίνι τη Σούζη -και σύχναζε στου ''Μυτα''. Ο Σταυρος ο Ταγέας φώναζε 'Αβάρααα!΄'.

Και ποιος δεν θυμάται τον Αντρέα τον Όπερα ή Ριγολέτο(που έσπρωχνε το καροτσινι του σφυρίζοντας ριγολέτο) τον μπάρμπα Αντρέα με τα γλυκά του, τον Βαλαμόντε(Κοκονιώρο) με τις διαλέξεις, τον αξέχαστο Βούλη Βρεττό, τον Μπολσεβίκο, το Ζακχαίο, τον Σεραφείμ, το φοβερό Ζαχαρή με τις φάρσες του, το Γιάννη το Δεσύλα, τον Άγγελο τον παταλέα, τον Σπυραντώνη, το Νιόνιο τον Πατσά. Ατέλειωτη η λιστα:: ο Σπύρος Φίλιππας- Πανάγος, ο Μαλιαρής, ο Τσίνας, ο Ερμόλαος Σκεπετάρης, ο Κονίας, ο Γιάννης Αθηνιώτης, ο Λίζας, ο Μπαμπάρος, ο Μούρτας, ο Μπατίστας, ο Κορομλέος, ο Πάπιος( με το ιστορικό καφενείο στην Κουζουντελη), ο Πούλος, ο Μπολσεβίκος, ο Νιόνιος ο Σοροκρασής, ο Μπατίστας, ο Κλίνιας, o Κεφάλας, ο Καρύδης(΄΄ω δρόμο πατέρα΄΄), ο Λιώρης με την παράγκα του, ο Κοτσώλος, ο Αντώνης Κανιός, ο καθηγητης Μανούδης, ο Γούρμος, ο Γιάννης ο Σπρομήλιος,. ο Νίκος ο Μανιώρος, ο Φωτάκιας, ο Χαμπέος, ο Καρκαλίτσος, ο Λέτσος, ο Τζεβελέκης, ο Κουφάκιας. Και τόσοι αλλοι. Ηταν η εποχη που εβγαιναν τα χάβαρα στο Κάστρο, οι αυγωμενοι παγούροι στο Ιβάρι, η ψιλή γαρίδα και οι καποσάντες, πριν τους εξαφανίσει η μολυνση. Με το πέραμα της Βέρας, τις αλυκές και τα μονοξυλα. Ο ''Γλάρος''΄, η ΄'Λουτσίντα'', το ''Πάτραι'' και η ΄Πύλαρος'. Ο Κουτσινής, ο Μπελεμές, ο Μουτρούκαλης. Τα κουρεία με τα μαντολάτα και τα μονά -ζυγά, ο Κουφάκιας με τον περιφημο πατσά. Ηταν η η εποχή που το αμπαλί σημαδευε την ιδιαιτερότητα της Λευκάδας. Ο Γιάννης ο Κάλιας, ο Αλέκος Μπουρσινός, ο ανεπανάληπτος Σπύρος Ανυφαντής(Μπρούμης), ο Γαγάς, ο Τασος Βαγενάς, ο Χρηστος Τετράδης, ο Κώστας Ματαράγκας, ο Τασος Δρακόπουλος, ο Πάνος Καραβίας-Κοντοπίθιας, ο Φάνης Ανυφαντής(Μπρούμης), ο Νικος Σάντας, ο Νικος Κατωχιανός-Σφυρής, ο Μεμάς Τζεφρώνης-Αλογος, ο Βασίλης Κάλλιας, ο Φανούρης Μήτσουρας και τόσοι άλλοι.
Λοιπον που λέτε, ο πατέρας μου ο αλησμόνητος Πάνος ο Λαμπούρης- ενας φτωχός ψαράς βιοπαλαιστής-και ο παπούς μου ο Νιόνιος ενας ταπεινός μεροκαματιάρης, συμφώνησαν το 1961 με τον Ηλία Λογοθέτη-Φρούφαλο (στα 23 του τοτε) να με βαφτίσουν. Προηγήθηκε απο τον ίδιο η κουμπαριά με τους γονείς μου. Στον Αγιο Νικόλαο, λοιπόν, το μυστήριο, ολα τελειωμένα και έτοιμα. Το όνομα του μωρού-φυσικα Διονυσης-αγόρι και το πρωτο παιδί ο υπογράφων, μην τον βασκάνουμε.

΄Αρχισε το μυστήριο. '' Και το όνομα αυτού'', ρωτάει ο παπάς:

-''Ηλίας, Ηλίας!!! '' φωνάζει με σεντόρεια φωνη ο Φρούφαλος.

Παγωμάρα και σιωπή μέσα στην εκκλησία.

-΄΄Ηλιας'', λέει και ο παπάς και να η... κατάδυση στην κολυμπήθρα.

Καταλαβαίνει κανείς τι έγινε μετά. Τα μουτσουφλίδια και τα βρισίδια που ακολούθησαν. Ο παπούς μου το 'ελαβε βαρέως''.

''΄Δεν ξερω, Ηταν μια αύρα, κάποια μυστική φωνή με ώθησε και με παρέσυρε, απολογείται σήμερα ο νονός μου. ΄’Ενας αγαπημένος, λατρεμένος, ανθρωπος και ηθοποιός. Και σπουδαίος Λευκαδολάτρης.

Κατα λάθος, Ηλίας, λοιπον. Αλλα ενα τόσο ομορφο λάθος!

-------------------------------------

ΗΛΙΑΣ

 

΄Εχω λάθος όνομα, το ξέρω

τρελός νονός σε  βάφτισε Ηλία,

μέσα μου όμως υποφέρω,

είναι μία  θλιμένη ιστορία.

--------------------------------------

Ο  Φρούφαλος με βάφτισε ο Λίας

γύρω στο  ’60  το βαφτίσι,

πήρα λάθος όνομα…διά βίας,

 έπρεπε να με πούν: Διονύση.

 

‘Εγινε μεγάλη  φασαρία

έσπασαν  σταυροί και μανουάλια,

σούσουρο  τρελό στην εκκλησία,

νεύρα είχαν όλοι, κι ήταν χάλια.

-----------------------------------

Πέθανε ο παπούς μου, ο Διονύσης

δεν πήρα τ’ ‘ονομά  του, κι ήταν κρίμα

πρέπει εθιμικά  να τον τιμήσεις

μου  είπαν όλοι, και ξεκίνα.

------------------------------------

Σκέφτομαι σ΄  ένα μου εγγόνι

να σβύσω αυτό που με πληγώνει

Διονύσης, ίσως  Διονυσία,

είναι εξιλέωση, Ηλία.

 

Ελπίζω και σ΄  εκείνο το  βαφτίσι

τρελός νονός  μήπως    βρεί  αιτία ,

κι αντί  να το πει  Διονύση

να βγάλει το παιδί, πάλι, Ηλία!!!