ΗΛΙΑΣ ΠΑΝ.ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ

 

ΣΤΙΧΟΙ  ΗΛΙΑ  ΓΕΩΡΓΑΚΗ
-----------------------

ΜΑΡΙΑ
Μια θολή
Φωτογραφία
Βρήκα χτες
Απ΄’τα παλιά
Αγκαλιά με την
Μαρία
Γύρω στα
Δεκαεννιά,
Στο ένα χέρι
Το τσιγάρο
Ανδρας

 έγινα νωρίς
Πως περάσανε
Τα χρόνια
Σαν σταγόνες
Της βροχής.
Στης λεύκας
τη σκιά
σε περιμένω
τ’ αρχικά
που γράψαμε
παιδιά
το σ΄αγαπώ
στο δένδρο

 χαραγμένο
τότε που μούδινες
όρκους και φιλιά.
Κι αν χάνονται
Τα χρόνια
Σαν τους κλέφτες
Εμεις πάντα

θα μείνουμε
Παιδιά,
Ψέματα μας λεμε
Οι καθρέφτες
Αυτό που μετράει
Είν’ η καρδιά.

--------------------------------------------------
ΣΗΜΑΙΑ
Μονάχη στον ιστό της
Κυμματίζει
Δοσμένη στου αγέρα
Την ορμή,
Σε πόλεμους λάβαρο
Ελπίζει
Στο αίμα του στρατιώτη
Να βαφθεί.
Ποτέ της δεν αισθάνθηκε
Το κρύο,
Ολοι την υμνούσαν
Με χαρά
Χαιρόταν τα παιδιά
Που στο σχολείο
Τη σήκωναν
Στα σύννεφα ψηλά.
Πέρασε βροχές και
Καταιγίδες
Μα πάντα εμενε ψηλά
Παράδειγμα σε ολες
Τις πατρίδες
Ποια είναι των λαών
Τα ιδανικά.
Μα τώρα
Απ΄την Ελλάδα
Προδομένη
Την ξέχασαν και θέλει
Να χαθεί
Ξεθώριασαν τα χρώματα,
Σχισμένη,
Για πάντα πιά
Θα μείνει ένα πανί…
--------------------------------------------------------

ΜΙΑ ZΩΗ

Εψελνε ο μαϊστρος
στα μαλλιά της.
Κι εγω τρελός
Στην αγκαλιά της
Ενας μικρός Θεός.
Νανούριζε
Τ’αστέρια της
Η νύχτα
Κι’ εσύ μην πείς
Την καληνύχτα
Άστην να την πεί
Ο ουρανός.

Κι΄αν δεν υπήρχες
Θα σ΄είχα πλάσει
Στα ‘ονειρά μου

Κάποια βραδυά
Μια ζωή
Δεν θα μου φθάσει
Να σε γεμίζω με φιλιά

Μια ζωή
δεν θα μου φθάσει
να σε κρατάω αγκαλιά.
--------------------------------
Ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ
Ο μπάρμπα Παντελής
με τα ποδήλατα
μάστορας στις ρόδες
και στ΄αδύνατα,
λεπτός , σεμνός
κι αγαπημένος
σου έδειχνε
πως είναι ευτυχισμένος.
Ο μπάρπα Παντελής
ενας πού πέρασε,
ποδήλατο η μοίρα
τον προσπέρασε,
τις ρόδες
της ζωής του
τις μετράει
τώρα
απ΄ τα αστέρια
μας κοιτάει.
Ειν΄η ζωή μας
πεταλιές
ήσουν Παντελή μας
φώς στο χτές,
ποδήλατο που
χάλασε στο χρόνο,
να ξέρεις σε θυμάμαι
αυτό μόνο.
--------------------------
ΣHMAΔΙΑ
O πόθος μου
θα γίνει
μαιστράλι,
να ψάλει
στα μαλλιά σου
προσευχές,
στο έρημο,
μικρό μας
ακρογιάλι
θα ζήσουμε
επόμενες ζωές.
-----------------------
Στο σώμα σου
σκιές
απ΄το μαγιό σου,
πέρα
απ΄το μυαλό μου
ποθητή,
ο έρωτας θα γινει
χορηγός σου,
στιγμές ,λένε,
πως είναι η ζωή.
-------------------------
Κοράλια
ξεχασμένα
τ΄ονειρά μας,
κοχύλια
λαμπιρίζουν
στο βυθό,
χτυπούσε
τρελαμένη
η καρδιά μας,
στα χείλη
κρεμασμένα
σ΄αγαπώ.
--------------------------
Σημάδια
στο κορμί σου
μαγνητίζουν ,
ο ήλιος
σε αγκάλιασε
και χτες,
καράβια οι στιγμές
που αρμενίζουν,
κοντά σου ζώ
επόμενες ζωές.
------------------------------

ΛΑΘΟΣ ΖΩΕΣ
Δεν ξέρω τι μου λές
ζούμε λάθος τις ζωές,
έχω δίκιο, ελα πές
κινητό και καναπές.
------------------
Στο μυαλό μας το κακό
χάθηκαν τα σ΄ αγαπώ,
ν΄αγαπήσω δεν τολμώ
ξέρω πώς θα πληγωθώ.
---------------------------------
Ζούμε λάθος τις ζωές
τα΄ονειρά μας σαν σκιές
εχω δίκιο, ελα πές,
σκύψε πάνω στις πληγές.
----
΄Οσο θέλω για ν΄αλλάξω
στον καθρέφτη θα τρομάξω,
μήπως και δεν ειμαι εγώ,
ψάχνω λάθος εαυτό.
--------------------------------------------
Φίλοι μας οι μοναξιές
ξέφυγαν οι αντοχές
ζούμε λάθος τις ζωές
αυτό που θάρθει ήταν χτες.
Δεν ξέρω τι μου λές
ζούμε λάθος τις ζωές
-----------------------------------
ΚΙΝΗΤΟ
Εχω ένα μικρό θεό
που το λένε κινητό,
με σκυμένο το κεφάλι
θα το προσκυνήσω πάλι.
Με σκυμένο το κεφαλι
ζούμε όλοι ενα χάλι,
η ζωή μας μια οθόνη
μαρτυρεί πως
Ζούμε μόνοι.
Σκυφτοί στο κινητό
σαν ανήμποροι θαρρώ
να σηκώσουμε κεφάλι,
προσποιούμαι ότι ζω
πάνω απ΄ένα κινητό.
Πέταξε το κινητό
με φιλιά το σ΄αγαπώ
ξέχασε το κινητό
κάτι θέλω να σου πω.
Ξέχασε όλες
Τις κλήσεις,
έλα κάτσε
να μιλήσεις
να σε πάρω
όπως παλιά
μια μεγάλη
αγκαλιά.
Να φωνάξω σ’αγαπώ
και χωρίς το κινητό.
---------------------------------
ΑΓΑΠΗ
Σε ζήλεψαν οι άγγελοι
που έμεινες στη γή
δώρο της Πρωτοχρονιάς
χαρούμενο παιδί.
Μέλισσα που βρήκε
τον ανθό της
σύννεφο που
ζήλεψε βροχή,
βρήκε η ζωή μου
τον σκοπό της
εισ΄η βραδυνή μου
προσευχή.
Το πάθος μου
στα χείλη σου
θα σβύσω,
μεθύσι με ιδρώτα
στο κορμί,
στην αγκαλιά σου
όμηρος θα ζήσω
αγάλματα
η κάθε μας στιγμή.
-----
Κι αν ένοιωσαν
οι άλλοι
τέτοια αγάπη
ίσως δεν εγνώρισαν
εμάς
στα μάτια σου
θα γίνω ένα δάκρυ,
στα χείλη σου χαρά
όταν γελάς.
----------------------------------
ΣΟΦΙΑ ΜΟΥ
Σαν χάπι θα γλυστρήσω στο σεντόνι σου
σπασμένο κοκαλάκι στα μαλιά σου,
στο σώμα σου θα στήσω ένα αντίσκηνο
να βγαίνω πρωινά στην αγκαλιά σου.
Κρεβάτι μας θα κάνουμε τα σύννεφα
τ΄αστέρια κινητά μας στο σκοτάδι,
τον πόθο πυροφάνι στην αμμόγλωσα
τα χρόνια θα τα κλείσω σ΄ένα χάδι.
Σοφία της αγάπης και του έρωτα
της νιότης μου το πρώτο καρδιοχτύπι,
ιδρώτας πρωινός στο μαξιλάρι μου
επαίτης με τις στύσεις μου ξενύχτι.
Σοφία της ζωής μου ισοδύναμο
κομμάτι απ΄το κορμί το κουρασμένο,
τα χρόνια που δεν ζήσαμε σε ήξερα
φωνάζαν οι στιγμές να σε προσμένω.
Κι΄αν ‘αδικα ο θάνατος μας χώριζε
ψυχές μας δεν θα βρούνε ησυχία,
άγαλμα θα γίνει η αγάπη μας
αιώνια λατρεία μου , Σοφία.

----------------------

NTEKOΛΤΕ
Το καυτό σου ντεκολτέ
δεν το ξέχασα ποτέ,
μία θάλασσα πλατιά
που την πήρα αγκαλιά.
Εκεί γεννήθηκα τα βράδυα
με φιλιά αλλά και χάδια,
Εκεί ένοιωσα θεός
σαν τυφλός
που είδα φώς.
Στο ντεκολτέ σου
το καυτό
λαχταρώ να κοιμηθώ,
μία νύχτα να χαθώ
να φωνάξω σ΄αγαπώ!!!
-----------
ΜΙΑ ZΩΗ

Έψελνε ο μαϊστρος
στα μαλλιά της.
Κι εγώ τρελός
Στην αγκαλιά της
Ένας μικρός Θεός.
Νανούριζε
Τ’αστέρια της
Η νύχτα
Κι’ εσύ μην πείς
Την καληνύχτα
Άστην να την πεί
Ο ουρανός.
Κι΄αν δεν υπήρχες
Θα σ΄είχα πλάσει
Στα  ‘ονειρά μου
Κάποια βραδυά
Μια ζωή
Δεν θα μου φθάσει
Να σε γεμίζω με φιλιά
Μια ζωή
δεν θα μου φθάσει
να σε κρατάω αγκαλιά.



---------------------

ΝΑΥΑΓΟΣ
Η ζωή μου βάρος
ξεχασμένος φάρος
στον ωκεανό,
κύματα τα πάθη
μη μιλάς για λάθη
σ΄ενα ναυαγό.
Δήθεν και λαμόγια
πνίγομαι στα λόγια
χώρα στο βυθό,
ακούστε με φωνάζω
φακελάκι βάζω
πάλι στο γιατρό,
αχ πως να σωθώ.
Μοναξιάς μνημείο
χώρα πολυθρόνας
των τηλεκοντρόλ,
μια ζωή χειμώνας
ζούμε για το γκόλ.
Χώρα επαιτείας
τηλεαδικίας
πάθος κινητών,
χώρα των απόντων
ξένων συμφερόντων
των αλλοδαπών.
Ξένος στη δουλειά μου
χάπια τα όνειρα μου
μόνιμα απών
Χάθηκαν οι φίλοι
σώπασαν οι λίγοι
χώρα των λαθών.
Ακούστε με φωνάζω
φακελάκι βάζω
φθάνει δεν μπορώ
αχ πως να σωθώ.
------------------------
ΕΠΙΘΥΜΙΑ
Δεν θα σου τάξω
γη και ουρανό,
Ούτε χρυσάφια,
ήλιους και αστέρια.
Θέλω μονάχα
να σου πώ
για τα χαμένα
καλοκαίρια.
Τις νύχτες
που σε κέρναγα
αρμύρα
γυρμένοι
στ' αποκούμπι
του ονείρου,
της θάλασσας
ακούγοντας
τη λύρα
Ταμένοι
στην απόγνωση
τ΄ απείρου.
Θέλω στη σκέψη σου
να γίνω
τρεχαντήρι,
στης άνοιξης
τη νιότη
να χαθώ
Ξυπόλυτοι
στου πάθους
το λιοπύρι
να σκύψω
να σου πώ
τα σ΄αγαπώ.
Nα γίνω
κοκκαλάκι
στα μαλιά σου,
στα πόδια σου
διάφανο καλτσόν
λάφυρα
να πάρω
τα φιλιά σου
δραπέτες
στο νησί
των πειρατών.
Θέλω
για πάντα
στην ψυχή σου
να αράξω
να μείνεις
μια αθάνατη
κολώνια
στο μπράτσο
τη μορφή σου
να χαράξω,
αγάλματα
να μείνουνε
τα χρόνια.
Θέλω
να μείνω
έφηβος
αιώνια
σαν ένα
διαβολάκι
που τραβάει
τα
παντελόνια.
-------------------------------------

ΑΠΟΡΙΕΣ

Είμαι ένα θύμα
Δεν λαμβάνω σήμα
Από τους ανθρώπους
Κι απορώ,
Γύρω ξηρασία
Δήθεν και ανία
Χάθηκαν οι φίλοι
Κι απορώ.
Τέλειωσαν οι νύχτες
Σαν τις καληνύχτες
Που ζητώ,
Τώρα στα κανάλια
Των πολλών τα χάλια
Βλέπω τη ζωή μου
Κι απορώ.
Θέλω να  φωνάξω
Τωρα θα ξεσπάσω
Αλμα στο κενό
Μέσα  στα σεντόνια
Γέρικα καμιόνια
Χάθηκαν τα χρόνια
Σαν νερό.,
Εδωσα  τα πάντα
Ονειρα λεζάντα
Κι εμεινε μια λάμψη
Στο φακό,
Εδωσα  τα πάντα
 Μ’εαβαλαν στην πάντα,
Κι εχω τωρα φίλο
Ένα  κινητό.