ΗΛΙΑΣ ΠΑΝ.ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ

 

ΤΟ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ  ΒΟΜΒΑ ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

ΤΟΥ ΗΛΙΑ  ΓΕΩΡΓΑΚΗ

 

Το μείγμα γήρανσης του πληθυσμού, υπογεννητικότητας και έκρηξης των ευέλικτων μορφών απασχόλησης βάζει ‘’βόμβα’’ στα θεμέλια του  συστήματος  κοινωνικής  ασφάλισης  με δυσοίωνες προβλέψεις.Η ηλικιακή μας πυραμίδα είναι αντεστραμμένη εις βάρος των νέων και οι δημογραφικές προβολές δείχνουν ότι επίκειται επιδείνωση της κατάστασης. Ζούμε περισσότερο και γεννάμε λιγότερο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, το 2030 η χώρα μας αναμένεται να είναι  η πιο γερασμένη ευρωπαϊκή χώρα, ξεπερνώντας την Ιταλία. Η δημογραφική γήρανση πιέζει τα διανεμητικά συστήματα, καθώς διαρκώς περισσότεροι συνταξιούχοι μοιράζονται τις εισφορές διαρκώς λιγότερων ασφαλισμένων, και τα οδηγεί, αναπόδραστα, σε χαμηλότερα ποσοστά αναπλήρωσης.Η σημερινή επίσημη εικόνα της σχέσης απασχολούμενων συνταξιούχων δείχνει ότι σε κάθε συνταξιούχο αντιστοιχούν 1,5 εργαζόμενοι, ενώ πριν δεκαπέντε χρόνια η σχέση αυτή ήταν κοντά στο ένας συνταξιούχος προς δύο εργαζόμενοι.

Επιστημονικές   εκτιμήσεις  αναφέρουν ότι  το δημογραφικό πρόβλημα θα επιδεινωθεί στο μέλλον με τις παρακάτω  επιπτώσεις:

 ·         Πλήρης αντιστροφή της ηλικιακής πυραμίδας

·         Δραματική επιδείνωση του «Λόγου εξάρτησης» (εργαζόμενοι ανά συνταξιούχο)

·         Διαρκώς αυξανόμενο βάρος μοιράζεται στους ώμους διαρκώς λιγότερων

 Και  με  τα παρακάτω  δημοσιονομικά αποτελέσματα:

 

·         Υψηλή συνταξιοδοτική δαπάνη

·         Υψηλές μεταβιβάσεις από τον προϋπολογισμό

·         Περιορισμός δυνατοτήτων για άσκηση άλλων δημοσίων πολιτικών

Τα  στατιστικά  στοιχία είναι εντυπωσιακά:

Τα τελευταία 40 έτη (1980-2020):

·         O αριθμός των νέων κάτω των 25 ετών μειώθηκε κατά 35%.

·         Οι γεννήσεις  μειώθηκαν κατά 44%.

·         Οι ηλικιωμένοι (άνω των 65) σχεδόν διπλασιάστηκαν (+93%).

Παράλληλα  οι γεννήσεις στην Ελλάδα από 157.000 που ήταν το 1960, μειώθηκαν σε 148.000 το 1980, σε 103.000  το 2000 και σε 84.000 το 2019. Αν διατηρήσουμε το σημερινό σύστημα συντάξεων κοινωνικής ασφάλισης (αποκλειστικά διανεμητικού χαρακτήρα), θα πρέπει ένας ολοένα και μικρότερος πληθυσμός εργαζομένων να πληρώνει για τις συντάξεις ολοένα και περισσότερων συνταξιούχων

Επισημαίνεται ότι η επιβάρυνση του ασφαλιστικού συστήματος εξαιτίας του δημογραφικού προβλήματος υπολογίζεται στα 49,5 δισ. ευρώ μέχρι το 2065. Ενώ οι ετήσιες απώλειες ασφαλιστικών εισφορών λόγω της πλήρους κυριαρχίας των ελαστικών μορφών απασχόλησης στην αγορά εργασίας, φθάνουν τα 2,5 δισ. ευρώ.Mελέτη για το δημογραφικό εκτιμά ότι το προσδόκιμο ζωής θα αυξάνεται μέχρι το 2065. Θεωρεί όλες τις άλλες οικονομικές και δημογραφικές παραμέτρους σταθερές. Στην περίπτωση αυτή το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, εκτιμάται ότι θα επιβαρυνθεί, μόνο εξαιτίας  της  αύξησης  του προσδόκιμου ζωής, κατά 49,4 δισ. ευρώ. Δηλαδή, η αναλογιστική υποχρέωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης θα αυξηθεί κατά 49,4 δισ. ευρώ. Ως εκ τούτου για την χρηματοδότηση της επιβάρυνσης του συστήματος, εξαιτίας της αύξησης του προσδόκιμου ζωής, θα πρέπει να βρεθούν επιπλέον πρόσθετοι πόροι ύψους 0,5% του ΑΕΠ. Διαφορετικά απαιτούνται εφιαλτικά μέτρα όπως η μείωση των συντάξεων κατά 30%, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης  στα 73 έτη έως το 2060 η αύξηση των εισφορών για την κύρια σύνταξη από 20% που είναι σήμερα σε 27% και στην επικουρική από 6% σε 8,1%.

Σε αναλογιστική μελέτη  του  υπουργειου  Εργασίας , αναφέρεται ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας από 10,729 εκατομμύρια το 2018 μειώνεται σε 8,453 εκατομμύρια το 2070. Επιπλέον, ο δείκτης εξάρτησης ηλικιωμένων σχεδόν διπλασιάζεται σε 30 χρόνια και συγκεκριμένα αυξάνεται από 34,4 το 2018, σε 63,4 το 2050 και στη συνέχεια μειώνεται σε 58,4 το 2070. Επίσης το προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση, για τους άνδρες, αναμένεται να αυξηθεί από 79,0 το 2018 σε 86,3 το 2070 και για τις γυναίκες από 84,1 το 2018 σε 90,1 το 2070.Το προσδόκιμο ζωής της ηλικίας 65 ετών των ανδρών αναμένεται να αυξηθεί από 18,7 το έτος βάσης σε 23,7 στο τέλος της περιόδου προβολής, ενώ για τις γυναίκες από 21,5, σε 26,4. Το προσδόκιμο ζωής των 65 ετών αποτελεί σημαντικό παράγοντα για τις αναλογιστικές προβολές, καθώς η νομοθετημένη ηλικία συνταξιοδότησης συνδέεται αυτόματα με το πόσα χρόνια εκτιμάται ότι θα καταβάλλεται η συνταξιοδοτική παροχή.

Σχετική εκτίμηση  γίνεται και στη μελέτη του καθηγητή Πάντειου Πανεπιστηµίου Σάββα Ροµπόλη και του υποψήφιου διδάκτορα Βασίλη Μπέτση η οποία οδηγείται στο  συμπέρασμα ότι  αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ακόμα και στα 72 και δημοσιονομικό κόστος 50 δισ. ευρώ απειλεί να φέρει σε ορίζοντα μικρότερο των πέντε δεκαετιών το εκρηκτικό μείγμα γήρανσης του πληθυσμού, υπογεννητικότητας και έκρηξης των ευέλικτων μορφών απασχόλησης.