ΗΛΙΑΣ ΠΑΝ.ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ

 

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΦΑΡΩΝ--ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Ο ΦΑΡΟΣ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ ΣΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟ ΔΟΥΚΑΤΟ

(ΑΝΟΙΚΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟ)

Στο νοτιότερο σημείο του νησιού της Λευκάδας, δεσπόζει το επιβλητικό ακρωτήρι Λευκάτας, ή Νιράς, ή Κάβο της Κυράς ή Κάβο Δουκάτο. Λευκά απόκρημνα βράχια δεσπόζουν σε ύψος 60 μέτρων από τα νερά του Ιονίου πελάγους. Είναι ένα τοπίο άγριας ομορφιάς που μνημονεύεται στα έργα αρχαίων ποιητών.

Σύμφωνα με τον μύθο η Σαπφώ, η λυρική ποιήτρια από τη Λέσβο, ερωτεύτηκε ένα θαλάσσιο δαίμονα και ακόλουθο της Αφροδίτης, τον Φάωντα, ο οποίος χάρη στην Αφροδίτη ομόρφυνε και έγινε ελκυστικός στις γυναίκες. Ανάμεσα σε εκείνες που δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στην ομορφιά του ήταν και η Σαπφώ, η οποία τον ερωτεύτηκε και έγιναν εραστές. Κάποια στιγμή ο Φάων δυσαρεστήθηκε μαζί της και την εγκατέλειψε. Η Σαπφώ από τη θλίψη της ανέβηκε στα απόκρημνα βράχια της Λευκάδας και έπεσε στη θάλασσα.

Τα πιο αρχαία χρόνια, περίπου το 1.200 π.Χ. λέγεται πως οι Φοίνικες θυσίαζαν από τον βράχο ανθρώπους για να κατευνάσουν την οργή των θεών και να γαληνεύει η θάλασσα. Οι Φοίνικες στεκόντουσαν στο ύψος του βράχου και πετούσαν νέους στο γκρεμό για να μπορέσουν να πλεύσουν στη θάλασσα χωρίς τρικυμία. Αργότερα από τα βράχια της Λευκάδας έριχναν τους κατάδίκους. Μάλιστα λέγεται πως τούς άλειφαν με πούπουλα και όσοι προσγειωνόντουσαν δίχως να σκοτωθούν, έπαιρναν αμνηστία.

Ο Φάρος στο ακρωτήρι Δουκάτο, πρωτολειτούργησε, σύμφωνα με την Υπηρεσία Φάρων, το 1890. Κατά την διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ο φάρος παρέμεινε σβηστός. Το 1945, στα πλαίσια ανασυγκρότησης του Φαρικού Δικτύου, επαναλειτούργησε ως επιτηρούμενος. Το 1950 ο φάρος καταστράφηκε από σεισμό και λειτούργησε προσωρινά αυτόματος πυρσός ασετιλίνης μέχρι το 1956, όπου αποπερατώθηκαν οι εργασίες επισκευής. Το 1982 ξεκίνησαν οι εργασίες ηλεκτροδότησης του Φάρου οι οποίες ολοκληρώθηκαν στα τέλη του 1985. Από το 1986 ο φάρος λειτουργεί ως επιτηρούμενος ηλεκτρικός με χαρακτηριστικό μία λευκή αναλαμπή ανά 10 δευτερόλεπτο και φωτοβολία 24 ναυτικά μίλια.

Σε μικρή απόσταση από το ακρωτήρι ορθώνεται το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου. Πρωτοκτίστηκε, περίπου το 1087, όταν από την περιοχή πέρασαν οι Σταυροφόροι μεταφέροντας το λείψανο του Αγίου Νικολάου από τα Μύρα της Μικράς Ασίας στο Μπάρι της Ιταλίας. Ανακαινίστηκε τα τέλη του 16ου - αρχές του 17ου αιώνα. Αναφέρονται δεκατρείς εικόνες του τέμπλου ως έργα του αγιογράφου Ανδρέα Μπέτζου (1799) καθώς και η δεσποτική εικόνα του Αγίου Νικολάου ως έργο του Δημητρίου Φώσκαρη (1699), η οποία θεωρείται η πιο παλιά ενυπόγραφη και χρονολογημένη φορητή εικόνα της Λευκάδας. Στο χώρο που βρίσκεται το μεγάλο αλώνι του μοναστηριού, αριστερά μετά την κύρια είσοδο του υπάρχουν λίθινες μικρές κατασκευές που ανάγονται χρονολογικά στην μυκηναϊκή περίοδο και η χρήση τους (τότε) είναι άγνωστη. Αργότερα, κατά τη Βυζαντινή περίοδο αλλά και μέχρι σχεδόν τα μέσα του 20ου αι. χρησιμοποιήθηκαν από τοπικούς παραγωγούς μελιού ως κυψέλες και πλέον είναι γνωστές ως «λίθινες κυψέλες»

ΥΓ :Την Κυριακή, 17 Αυγούστου, 18 φάροι της Ελλάδας( μεταξύ αυτων και ο ΦΑΡΟΣ ΛΕΥΚΑΤΑΣ Ή ΔΟΥΚΑΤΟΝ), θα είναι ανοικτοί για το κοινό από τις 10 το πρωί ως τις 2 το μεσημέρι και από τις 5 το απόγευμα ως τις 8 το βράδυ.

Tο Ελληνικό Φαρικό Δίκτυο περιλαμβάνει περισσότερους από 140 πέτρινους παραδοσιακούς φάρους και φανούς, οι 46 από τους οποίους έχουν χαρακτηριστεί Νεότερα Διατηρητέα Ιστορικά Μνημεία από το υπουργείο Πολιτισμού.