ΗΛΙΑΣ ΠΑΝ.ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ

 

ΑΙΩΝΙΑ ΠΙΣΤΟΣ

Περνάω τη γέφυρα

κι άναστενάζω

νησάκι μου όμορφο

πού θα σε δώ,

να φύγουν τα σύννεφα

διατάζω,

τις μνήμες έχω

πλοηγό.

Είχε κέφια ο Θεός

για να σε φτιάξει

στο πέλαγος

παράδεισος

μικρός,

κι αν ήθελαν τα χρώματα

ν’ αλλάξει

θα έλεγαν

δεν γίνεται αλλοιώς.

‘Εφυγες και θέλεις να γυρίσεις

να πάρεις έστω μυρωδιά

στο Κάθισμα ξανά

να κολυμπήσεις

στης Γύρας

τα διάφανα νερά.

---------------------------------------

Στρώνω λουλούδια

στην Καρυά

για να περάσεις,

τάμα κάνω στην Κυρά

τέτοια ομορφιά

πώς να ξεχάσεις

φάρος η ζωή μου

στη Νηρά.

---------------

Είχε κέφια ο Θεός

δεν εξηγείται αλλιώς

Λευκάδα όνειρο,

Χρώματα, φώς

Λευκάδα μάγισσα

νοιώθω τρελός.

ΗΛ.ΓΕ.