ΗΛΙΑΣ ΠΑΝ.ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ

ΜΙΑ ΗΧΗΡΗ ΑΠΟΥΣΙΑ
-----------------------------------------------------
ΠΑΤΕΡΑΣ
‘
Ένα παλιοσάγιασμα* είχε ο ψαράς

στη βάρκα του τη γέρικη

στο κρύο ο φουκαράς.

Χειμώνας είχε τάραμα*

αργά στα Διαβασίδια

ζωή χωρίς αντίκρυσμα

ζωή χωρίς στολίδια.

Μερόνυχτα ολομόναχος

στο ψάρεμα δοσμένος

φτωχός, σκυφτός, περήφανος

βράχος ρημαγμένος.

Στις γειτονιές του φεγγαριού

που ταξιδεύεις,

το ξέρω πως τα βράδυα

θα ψαρεύεις,

παίρνεις το μικρό σου το βαρκάκι

όρθιος στην πλώρη με καμάκι.

Το νοιώθω πως μας σκέφτεσαι

πατέρα

μας λείπεις σαν τον ήλιο

με τη μέρα,

άγαλμα μένει η μορφή σου

ο τύπος σου, η όμορφη ψυχή σου.

Για πάντα η καρδιά μας

σου ανήκει,

αθάνατος θα μείνεις μες στη λύπη

μνήμες που δεν χάθηκαν στο χρόνο

να ξέρεις σ΄αγαπάμε:αυτό μόνο!

*Σάγισμα καί σιάγιασμα = ὕφασμα ὑφαντό ἀπό μαλλί γιδιῶν βαρύ καί ζεστό ἀλλά ἀκαλαίσθητο, λόγω τῆς σκληρότητας τῶν τριχῶν, χρησιμοποιεῖται σάν τάπης καί σκέπασμα.

*τάραμα:φοβερό κρύο.

ΥΓ Σαν σήμερα, στις 4-8-2008, σε ηλικία 75 ετών, έφυγε τοσο άδικα(από τροχαίο) για πάντα από κοντά μας, ο λατρεμένος μου πατέρας,Παναγιώτης Γεωργάκης (Λαμπούρης).Ενας ηρωας της ζωης,βιοπαλαιστής, παλιός Λευκαδίτης(μπρανέλος), κανταδόρος,καλαμπουρτζής και δεινός ψαράς. Ξεχώριζε για το δυναμισμό του, την εντιμότητα και την καλωσύνη του. Μας δίδαξε ήθος και εντιμότητα.Αγάπη και καλωσύνη.Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.Γιατι πεθαίνουν οσοι ξεχνιούνται.