ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΓΡΑΨΑ:ΜΙΑ ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΣΣΑ

Είναι σπάνιο στη σημερινή εποχή να έχεις αληθινούς φίλους.Ο εγωισμός, η μοναξιά,η  υποκρισία  αλλά και η ψυχοφθόρα καθημερινότητα της μεγαλούπολης μας στερεί τη δυνατότητα να αναπτυχθούν ισχυρές και ειλικρινείς φιλίες.Εγω αισθάνομαι τυχερός που έχω λίγους,μετρημένους, αλλά αληθινούς φίλους.Και μια από αυτές είναι η διακεκριμένη Λευκαδίτισσα Ελισάβετ(Ελσα) Γράψα.Ενας άνθρωπος διαμάντι και σπουδαίος επιστήμονας η οποία με τιμά με τη φιλία της.Η Ελσα είχε την μεγάλη τύχη να μεγαλώσει στην αξέχαστη παλιά Λευκάδα, με τους διανοούμενους, τις φάρσες, το φεστιβάλ, τα φαρομανητά, την πολιτιστική πανδαισία, τα ξενύχτια στου «Μουτρούκαλη».Κι αυτή την Λευκάδα συνεχίζει να κουβαλάει στην καρδιά της.

 Η Ελισάβετ Γράψα είναι παντρεμένη με τον Ηλία Λιακάκο, ένα σπουδαίο ανθρωπο .Έχουν  ένα γιο τον Λυκούργο  και μια κόρη την Τασία.Η Ελσα είναι Διδάκτωρ Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (Paris I) 1996. Με προγενέστερες σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και μεταπτυχιακές σπουδές DEA στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris I) 1991. Επιπλέον, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές Θεατρολογίας στο Πανεπιστήμιο της Τουλούζης (Θέατρο του Παραλόγου). Είναι πτυχιούχος Μουσικών Σπουδών του Ελληνικού Ωδείου Αθηνών (θεωρητικά πτυχία). Γνωρίζει τρεις γλώσσες: Γαλλικά, Ιταλικά, Αγγλικά. 

Από το 1982 έως το 1994 εργάστηκε ως καθηγήτρια στο Γυμνάσιο Χαλανδρίου, στην Ανωτέρα Σχολή Νηπιαγωγών Εκάλης και στη Σχολή Ικάρων.
Παράλληλα από το 1988 είναι διευθύντρια της εταιρείας “ΜΕΝΤΙΚΑΜΕΡΚ ΑΕ” που δραστηριοποιείται στον φαρμακευτικό τομέα και από το 1993 έχει την επίβλεψη της εταιρείας “MOEL CONFERENCES” που δραστηριοποιείται στον τομέα των Συνεδρίων, Επιστημονικών Εκδηλώσεων, Επικοινωνίας, Πολιτισμού και Τουρισμού.
Έχει λάβει μέρος ως κεντρική εισηγήτρια σε πολλές πολιτιστικές και λογοτεχνικές ημερίδες, διαλέξεις, συμπόσια και άλλες συναφείς εκδηλώσεις, εστιάζοντας σε θέματα ιστορικής έρευνας, θεάτρου του παραλόγου και ποίησης.
Παράλληλα, ως Πρόεδρος και ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Νησιωτικού και Μεσογειακού Πολιτισμού «ΜΕΣΟΝΗΣΟΣ» (www.mesonisos.gr) ανέπτυξε έντονη δράση, εντός και εκτός Ελλάδας, έχοντας την επιστημονική επίβλεψη και διοργάνωση ημερίδων, εκδόσεων κλπ.
Εκτός των διατριβών δημοσίευσε:
«Η Ελλάδα πάντα μπορεί…Αθήνα 1896. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες και ο Τύπος της εποχής» (2012). Το βιβλίο, αναφέρεται στην αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων, με περιγραφή του κλίματος της εποχής, σε κοινωνικό-πολιτικό επίπεδο. Η ιστορική έρευνα συνοδεύεται από πλούσιο φωτογραφικό υλικό και άρθρα εφημερίδων της εποχής. Το πόνημα έχει μεταφραστεί στην αγγλική γλώσσα.
«108 Χρόνια πριν, μόλις χθες» (2002) ερευνητική μελέτη για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896.«Ο Ταξιδευτής» (2010) μικρό θαλασσινό ανθολόγιο.
Υπό έκδοση είναι τα βιβλία «Ο Ιουλιανός ο Παραβάτης», ιστορική και φιλοσοφική έρευνα και «Τα Μοναστήρια της Αττικής», φιλοσοφική, ιστορική και κοινωνική έρευνα. Δεκαεπτά κριτικές σε θεατρικά προγράμματα σχετικές με τα έργα του παραλόγου (1990-1996), «Η Ιστορία της Λευκάδας», δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ηχώ» της Λευκάδας (2003), «Ο Σικελιανός και ο Χρησμός» (2007), εισήγηση στο Θεατρολογικό Συνέδριο για το Αρχαίο Δράμα, «Η Ιστορία της Επτανήσου» (2007), εισήγηση στην επετειακή εκδήλωση του συλλόγου Ζακυνθινών Αττικής.

Ιδρυτικό μέλος και με θητεία στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ελληνικού Affiliate του Αμερικανικού Διεθνούς Κοινωφελούς Ιδρύματος για την καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού SUSAN G. KOMEN BREAST CANCER FOUNDATION.
Υπήρξε εκλεγμένο μέλος του ΔΣ της Παγκρήτειας Ένωσης Γυναικών. Εξελέγη μέλος του Συλλόγου Λευκαδίων Αττικής «Η Αγία Μαύρα», όπου και διατέλεσε Γενική Γραμματέας.
Είναι μέλος του διακεκριμένου με πολλά διεθνή βραβεία Μουσικοφιλολογικού Σωματείου «Ορφέας», των Φολκλορικών χορών του ίδιου Σωματείου, καθώς και της Επτανησιακής Χορωδίας.Από το 1997 έως σήμερα αναπτύσσει έντονη συνδικαλιστική δράση στο Εμπορικό και Βιομηχανικό ΕπιμελητήριοΑθηνών (ΕΒΕΑ).Στις Δημοτικές Εκλογές του 2002 ήταν υποψήφια δημοτική σύμβουλος της δημοτικής παράταξη «Όμορφη Πόλη» με επικεφαλής τον Χρήστο Παπουτσή.
Συμμετείχε στα Διοικητικά Συμβούλια των Οργανισμών του Δήμου Αθηναίων: Κέντρο Απασχόλησης & Επιχειρηματικότητας (ΚΑΕ), Τεχνόπολις (Γκάζι), Μουσικά Σύνολα.
Το 2005 εκλέχτηκε στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.Το 2007 πολιτεύτηκε στην Περιφέρεια Αττικής.Το 2008 επανεξελέγη στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Το 2009 πολιτεύτηκε στην Περιφέρεια Αττικής και έλαβε την έκτη εκλόγιμη θέση από όπου μετατοπίστηκε στην έβδομη θέση (Α’ Επιλαχούσα) κατόπιν της απόφασης του Προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ κ. Γ. Παπανδρέου να επιλέξει την έδρα της Περιφέρειας Αττικής. Το 2012 πολιτεύτηκε στην Περιφέρεια Αττικής. Το 2013 επανεξελέγη στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΠΑ.ΣΟ.Κ.Πρόσφατα(3/10/2013),τοποθετήθηκε γραμματέας στο τομέα τουρισμού του ΠΑΣΟΚ.

ΥΓ: Στην αγαπημένη φίλη μου, την Ελσα Γράψα, αφιερώνω ενα κειμενο μου με τίτλο ‘Η ηδονή των αναμνήσεων’’:

 Βουτιές στα μουράγια του Κάστρου. Μπάλα στην άμμο. Μπάνιο στην αμμόγλωσσα και στο φαναράκι. Μια εποχή, μια ανάμνηση. Μια Λευκάδα. Και θυμόμαστε, γυρίζουμε πίσω στο χρόνο για να περάσουμε νοερώς όμορφα, να απολαύσουμε την ηδονή της ανάμνησης αφού η ζωή μας σήμερα έγινε αφόρητη, μοναχική, πληκτική, σημαδεμένη από την πρωτοφανή οικονομική κρίση,την κατάθλιψη,την ανασφάλεια, το φθόνο και την υποκρισία. Θυμάμαι πηγαίναμε στο Κάστρο με τον Μαγγελάνο, τη βάρκα του Αργύρη και του Ντίνου του Μπαμπάρου. Με το μαϊστράλι να χαϊδεύει τα πρόσωπα μας, να πετάει τα καπέλα. Με τις φθηνές σαγιονάρες( ή συνήθως ξυπόλυτοι )και το μισοτρύπιο μαγιό. Με την αλμύρα να ξεραίνεται στο δέρμα. Και νάσου φόρα για το μακροβούτι, για το ποιος θα κερδίσει. Και να τα καλαμπούρια και τα πειράγματα. Και τα απόβραδα με τις πυγολαμπίδες στην Κουζούντελη, στα καφενεία με τη σουμάδα και τα παξιμάδια. Βόλτα στο παζάρι και στο μώλο. Αχ αυτά τα παιδικά μας χρόνια. Τα παιδικά χρόνια που μας σημαδεύουν. Όλους. Και θα μας σημαδεύουν για όλη μας τη ζωή. Γιατί είναι τα καλύτερα. Τα ομορφότερα. Τα αγαπημένα. Και δεν ειναι μόνο οι μνήμες, οι όμορφες στιγμές, οι πρώτοι έρωτες, τα άγουρα όνειρα, τα φαρομανητά. Είναι οι αναμνήσεις από τις αξέχαστες μυρωδιές αλλά και απο τους ήχους. Oι μυρωδιές και οι ήχοι από τη Λευκάδα. Αξέχαστες. Μοναδικές. Ανεπανάληπτες. Οι μυρωδιές από το βρεγμένο χώμα στα Βαρδάνια. Και από τους γέρικους ευκάλυπτους. Από τη μουτελη στο μόλο και τα ‘ληγμένα» φύκια στο Ιβάρι. Οι διαφορετικές μυρωδιές. Οι αγαπημένες. Του μάραθου στο Κάστρο. Της ασετιλίνης στο πυροφάνι. Των μαντολάτων και της σουμάδας. Του χαλασμένου ξύλου στου ‘Πάπιου’. Της ξεραμένης αλμύρας στο δέρμα ένα Αυγουστιάτικο απομεσήμερο. Των λασπωμένων αυλακιών στου Πουλιού. Η μυρωδιά από το καμένο κερί στον επιτάφιο, στον Αη Νικόλα. Από το Κυριακάτικο, μεσημεριανό. τραπέζι, (με την κατσαρόλα να ‘χοροπηδάει’ από ευχαρίστηση που ολοκλήρωσε το έργο της). Η μυρωδιά των περιβολιών την Πρωτομαγιά. Και του ξεροψημενου ψωμιού απο το φούρνο της Λιόνταινας και του Δειβέκη. Του πρώτου τετραδίου. Και της φθηνής κολόνιας μετά το εφηβικό ξύρισμα. Της βρασμένης κουκούτσας και του φρέσκου ψαριού. Οι μυρωδιές που έρχονται και σήμερα και με συντροφεύουν. Αλλά είναι και αυτοί οι ‘ηχοι, τα ακούσματα. Που με κυνηγάνε. Με χαιδευουν ακομη στα αυτια μου. Οι ηχοι της τρελαμένης καρδιάς στο πρώτο ραντεβού. Ο ήχος τις βροχής πάνω στο τσίγκο. Της σάμπας και της μαζούρκας στο ‘Πάνθεον’. Της φιλαρμονικής και της μεταμεσονύχτιας καντάδας. Της κορνέτας του Καμινάρη. Και της Διάνας την Πρωτοχρονιά. Το χαχανητό του Κοκοκιώρου. Οι φωνές των φολκλορικών συγκροτημάτων στο φεστιβάλ. Οι μπαλιές από το ποδόσφαιρο των φυλακισμένων μέσα στις φυλακές. Ο ήχος από τις σιδερένιες ρόδες από το κάρο του παππού μου, του Νιόνιου. Και από τη καμπάνα της Παναγίας των Ξένων. Οι ήχοι των γλάρων στη λιμνοθάλασσα. Και των αδέσποτων σκυλιών στην Αγία Κάρα. Μυρωδιές και ήχοι. Ήχοι και μυρωδιές. Που μαζί με τις εικόνες, με τις μνήμες θα με κυνηγούν, θα με μαγεύουν, θα με σημαδεύουν για πάντα.