ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ(ΣΤΟΥΣ ΛΕΥΚΑΔΙΤΕΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΓΙΑ ΠΆΝΤΑ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ).

Αυτοί που φεύγουν
ζούνε μέσα από εμάς.
Μας μιλάνε
με το συλλαβιστό
θρόϊσμα
των ευκαλύπτων.
Με τους ήχους
της καμπάνας
τ’ Αη Νικόλα
και της καντάδας
στα καντούνια.
Μας γνέθουν
στα πυρωμένα
ηλιοβασιλέματα
στους Μύλους
στέλνοντας μελωδίες
με τον μαίστρο.
Αυτοι που φεύγουν
ζούνε μέσα απο εμάς.
Μας ακολουθούν
με τα γερασμένα μονόξυλα
στο μώλο.
Με τα κουρασμένα
κύματα
του Κάστρου.
Μας χαιρετάνε
με το αστραπόβροντο
τ΄Αη Γιαννιού
και με τον ήχο
της βροχής
στο τσίγκο.
Με το βρεγμένο χώμα
της Κουζούντελης
και το ”ω γλυκύ μου έαρ”
στην κατάνυξη του επιταφίου.
Με την οργισμένη μυρωδιά
του μάραθου
και τις μετάνοιες
στην Κυρα Φανερωμένη.
Αυτοι που φεύγουν ζούνε
μέσα απο εμάς.
Γιατί είμαστε εμείς….
ΗΛΙΑΣ Π.ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ