Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

Ο ΛΕΥΚΑΔΙΟΣ ΧΕΡΝ 'ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ'ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:ΘΕΟΔΩΡΑ ΓΕΩΡΓΑΚΗ

Το πρώτο μουσείο στον Ευρωπαϊκό χώρο για τον Λευκάδιο Χέρν, τον εθνικό συγγραφέα της Ιαπωνίας , θα λειτουργήσει από  αύριο, Παρασκευή, στη Λευκάδα .Πρώτες εκδόσεις, σπάνια βιβλία και ιαπωνικά συλλεκτικά αντικείμενα θα απαρτίζουν τα εκθέματα του `Ιστορικού Κέντρου Λευκάδιου Χέρν` .Τα εγκαίνια του θα γίνουν, αυριο, 4 Ιουλίου 2014 (7.30μμ).Το ιστορικό κέντρο θα στεγάζεται σε ανακαινισμένη αίθουσα στο ισόγειο του κτιρίου του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Λευκάδας. Ο επισκέπτης με τη βοήθεια φωτογραφιών, κειμένων, εκθεμάτων και διαδραστικών εφαρμογών θα περιηγηθεί στις σημαντικές στιγμές της εντυπωσιακής ζωής του Λευκάδιου Χέρν αλλά και στους πολιτισμούς της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ιαπωνίας του τέλους του 18ου και των αρχών του 19ου αιώνα μέσα από το ανοιχτό μυαλό των διαλέξεων, των κειμένων και των ιστοριών του Χέρν.Σημειωνεται οτι το μουσειο γινεται με πρωτοβουλία του  Τακη Ευσταθίου ο οποιος είναι ενας ακούραστος συλλέκτης. Με μεγάλη φροντίδα και πολλή προσπάθεια διαθέτει μία από τις μεγαλύτερες συλλογές έργων του Λευκάδιου Χερν. Πρώτες εκδόσεις, σπάνια βιβλία και ιαπωνικά συλλεκτικά αντικείμενα. Η συλλογή του θα εξοπλίσει το Μουσείο Λευκάδιου Χερν.

Παράλληλα στη Λευκάδα θα οργανωθεί ένα τριήμερο αφιερωμένο στον Ιαπωνικό πολιτισμό με αφορμή τη συμπλήρωση 110 χρόνων από το θάνατο του Λευκάδιου Χέρν. Οι εκδηλώσεις τελούν υπό την αιγίδα της Ιαπωνικής Πρεσβείας στην Ελλάδα.Στις 5 και 6 Ιουλίου 2014 στο Συνεδριακό Κέντρο του ξενοδοχείου Ionian Blue θα διεξαχθεί το Διεθνές Συμπόσιο «Το Ανοιχτό πνεύμα του Λευκάδιου Χέρν. Από τη Δύση στην Ανατολή». Σε αυτό συμμετέχουν επιστήμονες από την Ιαπωνία, την Ελλάδα, την Ιρλανδία, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Τη χώρα μας εκπροσωπούν ο Λευκαδίτης συγγραφέας Σωτήρης Χαλικιάς και ο καθηγητής Δημήτρης Βασιλειάδης.Το Διεθνές Συμπόσιο πραγματοποιείται συμβολικά στη Λευκάδα, τόπο γέννησης του Λευκάδιου Χέρν, με σκοπό να ερμηνεύσει το πνεύμα του Λευκάδιου επικεντρώνοντας στο πως αυτό διαμορφώθηκε μετά από μια ποικιλία επιδράσεων από διαφορετικές κουλτούρες στο ταξίδι της ζωής του.

Στις 5 και 6 Ιουλίου 2014 στο κτίριο του Πνευματικού Κέντρου και κατά τη διάρκεια της ημέρας θα πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις ιαπωνικού πολιτισμού όπως η τελετή τεϊοποσίας  και άλλες εκδηλώσεις  οι οποιες θα είναι ανοιχτές στο κοινό.

Το Σάββατο 5 Ιουλίου 2014 στις 21.30 στο Ανοιχτό Θέατρο θα παρουσιαστεί μια βραδιά απαγγελίας για το Λευκάδιο Χέρν από τους Ιάπωνες καλλιτέχνες Shiro Sano και Kyoji Yamamoto.
 Την Κυριακή 6 Ιουλίου 2014 στις 21.30 στο Ανοιχτό Θέατρο θα πέσει η αυλαία της διοργάνωσης με το παραδοσιακό Ιαπωνικό Κουκλοθέατρο Seiwa Bunraku και το έργο ¨Yuki Onna¨.

Ο Λευκάδιος Χερν (Γιακούμο Κοϊζούμι, 1850-1904) γεννήθηκε στην Λευκάδα μεγάλωσε στην Ιρλανδία, μετέβη ως μετανάστης στην Αμερική, και τελικά εγκαταστάθηκε και έζησε μια ήρεμη ζωή στην Ιαπωνία. Ο Χερν, που αποχωρίστηκε τους γονείς του όταν ήταν μικρός ακόμα, ταξίδευε συνεχώς καθ` όλα τα 54 χρόνια της ζωής του, χωρίς προκαταλήψεις απέναντι στους διαφορετικούς πολιτισμούς και τις φυλές που συναντούσε σε κάθε τόπο, αντιμετωπίζοντας το κάθε αντικείμενο γνωριμίας με ανοιχτό πνεύμα και συναινετική κατανόηση. Το  πρόγραμμα εκδηλώσεων διοργανώνεται στον τόπο γέννησης του Λευκάδιου Χερν, τη Λευκάδα, με τη μορφή συμποσίου όπου θα επιδιωχθεί μια πολύπλευρη ανάλυση και ερμηνεία του «ανοιχτού πνεύματος (open mind)» του Λευκάδιου Χερν, μέσω συγγραμμάτων, επιστολών και πρακτικών από διαλέξεις του.

Ο Λευκάδιος Χερν γεννήθηκε το 1850 στη Λευκάδα ως γιος του Ιρλανδού Τσαρλς Χερν και της Ελληνίδας Ρόζα Κασιμάτη. Από τότε που αποχωρίστηκε τη μητέρα του στην ηλικία των 4 ετών δεν την ξαναείδε ποτέ στη ζωή του. Συνέχισε, όμως, μαζί με τη στοργή του προς την μητέρα του να διατηρεί με περιφάνεια την ταυτότητα του ως Έλληνα. πάνω στη βάση ενός ισχυρού συναισθήματος αγάπης και πεθύμησης προς τη μητέρα του. Μπορεί να ειπωθεί ότι το γεγονός ότι γεννήθηκε στην Ελλάδα, τόπο με κατά βάση πολυθεϊστικό πολιτισμό και με υπαρκτή την ιδεολογία της μετενσάρκωσης, άσκησε ενδεχομένως μεγάλη επίδραση στη διαμόρφωση του ανοιχτού πνεύματός του. Οι πολιτιστικές ιδιαιτερότητες της αρχαίας Ελλάδας που παρουσιάζουν ομοιότητες με την πολιτιστική παράδοση της Ιαπωνίας βοήθησαν τον Χερν στην κατανόηση του Ιαπωνικού πολιτισμού, με αποτέλεσμα να αποτυπώσει μέσα του την Ελλάδα και την Ιαπωνία (τη Δύση και την Ανατολή) ως ουτοπίες με κοινά χαρακτηριστικά. Ο ίδιος ο Χερν αναφέρει ότι «Εάν κάποιος μεγάλος κλασσικός διανοούμενος, τέλεια εξοικιωμένος με τους τρόπους και τις συνήθειες αυτής της χώρας, έκανε μια λογοτεχνική μελέτη παραλληλισμού της ελληνικής και της ιαπωνικής ζωής και σκέψης, είμαι σίγουρος ότι το αποτέλεσμα θα ήταν τόσο εκπληκτικό όσο και γοητευτικό.» («Έντομα και Ελληνική Ποίηση»). Επίσης, στο έργο του «Όνειρο Καλοκαιρινής Ημέρας» που συνέγραψε κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, κάνει μια περιγραφή η οποία θυμίζει αφηρημένα τις ημέρες που πέρασε μαζί με τη μητέρα του Ρόζα στη Λευκάδα, και σε γράμμα που απευθύνεται στον αδερφό του Τζέιμς ομολογεί την αγάπη του προς τη μητέρα του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:

-ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ:

-ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΤΕΤΗΣ ΣΩΛΟΥ:

-ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΓΕΝΙΤΣΑΡΙΟΥ


Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014

ΛΕΥΚΑΔΙΟΣ ΧΕΡΝ:ΔΑΦΝΕΣ ΚΑΙ ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΑ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ



Σαν σήμερα(27/6) το 1850 γεννήθηκε( στη Λευκάδα) ο Λευκάδιος Χέρν,ο εθνικός συγγραφέας της Ιαπωνίας.Τον χαρακτήρισαν ο "Παπαδιαμάντης της Άπω Ανατολής ‘. Στη γενέτειρα του τη Λευκάδα, η προτομή του Λευκάδιου Χέρν βρίσκεται από το 1985 στο πάρκο των ποιητών- δίπλα στον Α. Βαλαωρίτη και τον Α. Σικελιανό. Επίσης ο δρόμος στο σπίτι που γεννήθηκε, στο κέντρο της πόλης, έχει το όνομα του (στα Ελληνικά και στα ιαπωνικά) ενώ οι πολιτιστικές ανταλλαγές με το Σιντσούκο στο Τόκιο και την Λευκάδα συνεχίζονται με εντατικό ρυθμό.
Ο Χέρν χαρακτηρίσθηκε ως ο αυθεντικότερος ερμηνευτής της Ιαπωνίας στη Δύση. Το βιβλίο του "Ματιές στην άγνωστη Ιαπωνία"  διδάσκονταν σε όλα τα σχολεία της χώρας επί δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι περιζήτητα και θεωρούνται  μεγάλης συλλεκτικής αξίας και εχουν μεταφραστεί σε 8 γλώσσες. Οκτώ μουσεία υπάρχουν προς τιμήν του σε όλη την Ιαπωνία ενώ το άγαλμα του ξεχωρίζει στην κεντρική πλατεία του Τόκιο . Δεκάδες μνημεία έχουν στηθεί σε κάθε γωνία τις Ιαπωνίας από όπου πέρασε.
Η ιστορία του Λευκάδιου Χέρν μοιάζει με παραμύθι. Δεν προκαλεί έκπληξη ότι η ζωή του  έγινε σίριαλ το 1987 στην ελληνική τηλεόραση με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Τσακίρη. Μάλιστα στο βιογραφικό μυθιστόρημα  "η Οδύσσεια του Λευκάδιου Χερν", ο συγγραφέας Τζόναθαν Κόλτ τον αποκαλεί «περιπλανώμενο φάντασμα’’.

BIOΓΡΑΦΙΚΟ:Λευκάδιος Χερν-Γιακούμο Κοϊζούμι. Ο Έλληνας από την Λευκάδα που ταξίδεψε μακριά και έγινε ένας εκ των εθνικών ποιητών της Ιαπωνίας. «Βλέπω τα παλιωμένα σκαριά που φτάνουν από τα απόμακρα τροπικά λιμάνια κι ανεβαίνω μυστικά στις κουπαστές τους. Όταν ξεδιπλώνουν τις κατάλευκες φτερούγες τους για να πετάξουν μακριά από δώ, στο Νότο, η ψυχή μου -αυτή η ψυχή που έχω- τα ακολουθεί με τη σκέψη της. Κάποια μέρα θα κρυφτώ στον ίσκιο ενός πανιού, στην κουλούρα ενός σχοινιού και θα σαλπάρω για πάντα μαζί τους». Αυτές οι γραμμές είναι από το χέρι ενός εκ των εθνικών ποιητών της Ιαπωνίας, του Λευκάδιου Χερν στον οποίο είναι αφιερωμένο το σύντομο αυτό σημείωμα. Ο Λευκάδιος Χερν γεννήθηκε στις 27 Ιουνίου 1850 στην Λευκάδα. Ήταν ο δευτερότοκος γιός του ιρλανδού στρατιωτικού χειρουργού του Βρετανικού Σώματος Επτανήσων, Κάρολου Χερν και της Ρόζας Κασιμάτη από τα Κύθηρα. Πριν από την γέννηση του Λευκάδιου, ο πατέρας του πήρε μετάθεση για τις Δυτικές Ινδίες, ενώ δύο χρόνια αργότερα η Ρόζα και ο μικρός της γιός έφυγαν για το Δουβλίνο, προκειμένου να μείνουν με την οικογένεια του πατέρα του. Όμως η οικογένεια του Κάρολου Χερν δεν δέχθηκε καλά,-παρά τις φαινομενικές αβρότητες,- την Ρόζα και τον Λευκάδιο, εκτός από μια θεία του Κάρολου την Σάρα Μπρενάν, στο σπίτι της οποίας έμειναν λίγο καιρό μετά την άφιξή τους στο Δουβλίνο. Ο Κάρολος Χερν επέστρεψε από τις Δυτικές Ινδίες, όμως ο έρωτάς του για την γυναίκα του είχε αρχίσει να σβήνει, ενώ η Ρόζα άρχισε να υποφέρει από νευρικές κρίσεις. Ο Κάρολος Χερν έστειλε την γυναίκα του πίσω στην Λευκάδα, έγκυο στο τρίτο τους παιδί, το πρώτο είχε πεθάνει πριν την γέννηση του Λευκάδιου, και εκμεταλλευόμενος ορισμένες γραφειοκρατικές ατέλειες των εγγράφων του γάμου του, πέτυχε να τον κηρύξουν οι αρχές ως ουδέποτε τελεσθέντα. Ο Κάρολος Χερν πήρε πίσω τα παιδιά του, χωρίζοντάς τα από την μητέρα τους, η οποία εν των μεταξύ ξαναπαντρεύτηκε και έκανε άλλα τέσσερα παιδιά. Πέθανε στο Ψυχιατρείο της Κέρκυρας, χωρίς ποτέ να πάει ξανά στην Ιρλανδία να δει τα παιδιά της. Σε ηλικία πέντε ετών, λοιπόν, ο Λευκάδιος Χερν βρέθηκε οριστικά μόνος στην Ιρλανδία με την θεία του πατέρα του να αναλαμβάνει την διαπαίδαγωγησή του και έχοντας στο νού της να τον κάνει κατ' αρχήν ένα καλό καθολικό και αργότερα κληρονόμο της περιουσίας της. Ήταν η πρώτη μεγάλη τραγωδία της ζωής του. Μεγαλώνοντας σε ένα καταθλιπτικό περιβάλλον ο μικρός Λευκάδιος, που κανείς δεν αποκαλούσε με το όνομά του, αλλά όλοι τον φώναζαν "Το Παιδί" θα αναπτύξει ένα υπερβολικό φόβο για τα φαντάσματα και τα στοιχειά. Η θεία του αποφάσισε να καταπολεμήσει αυτούς τους φόβους, κλειδώνοντάς τον τις νύχτες στο κατασκότεινο δωμάτιό του. Οι φόβοι του παιδιού μεγάλωναν όταν πήγαιναν στην εκκλησία. Μόνη ανάπαυλα σε αυτή την καταθλιπτική ζωή ήταν οι διακοπές στη Νότια Ιρλανδία, όπου έμαθε να κολυμπάει, αγάπησε την θάλασσα και άκουσε παλιές ιστορίες και θρύλους από τους ψαράδες της περιοχής. Όταν ο Λευκάδιος έφθασε σε σχολική ηλικία, η θεία του προσέλαβε κάποιον για να του διδάξει τα καθολικά δόγματα, και στοιχεία γραφής, ανάγνωσης και αριθμητικής. Έμαθε πολύ γρήγορα να διαβάζει και να γράφει καλά και η μεγάλη βιβλιοθήκη του σπιτιού -που δεν το ένιωσε ποτέ δικό του -έγινε το καταφύγιο του. Εκεί, στην βιβλιοθήκη, μια μέρα έπεσε πάνω σε ένα περίεργο βιβλίο γεμάτο χαρούμενους ημίγυμνους θεούς και θεές, ημίθεους και ήρωες. 'Ήταν ένα βιβλίο για την αρχαία ελληνική μυθολογία. Αυτές οι φιγούρες που τις αποκαλούσαν διαβολικές, γεννούσαν μέσα στην ψυχή του εννιάχρονου παιδιού ευχαρίστηση. "Εισήλθα τότε στη δική μου Αναγέννηση" είπε χρόνια αργότερα ο ίδιος. Τα βάσανά του ωστόσο δεν είχαν τελειωμό, καθώς μια μέρα το βιβλίο εξαφανίστηκε από την βιβλιοθήκη και όταν το ανακάλυψε ξανά, όλες οι εικόνες έλειπαν, ή είχαν κοπεί με ψαλίδι τα "ανήθικα" μέρη τους. Ήταν όμως αργά, το παιδί είχε ξεφύγει από τον καταθλιπτικό κόσμο της κυρίας Μπρέναν, πράγμα που αντελήφθη και η ίδια. Η γηραιά κυρία ανέθεσε την διαχείριση της περιουσίας της σε ένα μακρινό συγγενή του άνδρα της, τον Χένρυ Χερν Μολυνέ ο οποίος μεταξύ άλλων την συμβούλευσε να στείλει τον Λευκάδιο στο γαλλικό Κολλέγιο του Υβενό κοντά στην Ρουέν. Σε αυτήν τη μικρή ιερατική σχολή, ο Λευκάδιος ένιωσε ακόμα περισσότερο ξεριζωμένος και απομονωμένος, όμως έμαθε καλά γαλλικά και αυτό του επέτρεψε να έλθει σε επαφή με την γαλλική λογοτεχνία που υπήρξε και η πύλη από όπου εισήλθε στον κόσμο της συγγραφής. Τον Σεπτέμβριο του 1863, μετά από ένα χρόνο παραμονής στην Γαλλία, και πάλι ο Μολυνέ πρότεινε να σταλεί ο Λευκάδιος εσωτερικός στο Κολλέγιο Σαϊντ Κούθμπερτ στην πόλη Ουσί της Αγγλίας, ένα αυστηρό καθολικό κολλέγιο τριακοσίων μαθητών. Ως μαθητής διατύπωνε τολμηρές ερωτήσεις που έφερναν σε αμηχανία τους καθηγητές του, ενώ παράλληλα ήταν ο καλύτερος στην έκθεση και τη γλώσσα. Ταυτόχρονα για πρώτη φορά στην ζωή του άρχισε να αποκτά αυτοπεποίθηση και να γίνεται κοινωνικός. Όλα αυτά θα τελειώσουν, όταν στα δεκάξι του στη διάρκεια ενός παιχνιδιού έσπασε το σχοινί και τον τραυμάτισε σοβαρά στο μάτι που το έχασε οριστικά. Ήταν η δεύτερη μεγάλη τραγωδία της ζωής του. Ένα χρόνο αργότερα ο Μολυνέ χρεωκόπησε και η θεία του έχασε όλη την περιουσία της. Το 1868 ο Λευκάδιος που αδυνατούσε να πληρώσει τα δίδακτρα του σχολείου βρέθηκε στο Λονδίνο στο σπίτι μιας παλιάς υπηρέτριας της θείας του που δέχθηκε να του προσφέρει προσωρινά στέγη. Άνεργος και απένταρος γύριζε στην μεγάλη πόλη και περνούσε αρκετές ώρες στο Βρετανικό Μουσείο και ιδιαίτερα στην αίθουσα με τα ιαπωνικά αγάλματα του Βούδα. Μια μέρα ο Μολυνέ που κάπως είχε ορθοποδήσει οικονομικά, τον κάλεσε στο γραφείο του. Του έδωσε ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για τη Νέα Υόρκη και λίγα χρήματα για το ταξίδι, τα τελευταία χρήματα που έπαιρνε από την θεία του, όπως του είπε, προσθέτοντας ότι από εδώ και πέρα ο ίδιος ο Λευκάδιος θα ήταν υπεύθυνος για την ζωή του. Ήταν οι Ιρλανδοί εργάτες των αποθηκών του λιμανιού της Νέας Υόρκης που βοήθησαν τον Λευκάδιο Χερν να επιβιώσει όταν βρέθηκε μόνος και απένταρος στα πεζοδρόμια της μεγαλούπολης. Συχνά κοιμόταν στον δρόμο, εργάστηκε ως σερβιτόρος, υπηρέτης, τυπογράφος και διορθωτής. Πάλεψε με το κρύο, την πείνα και τη μοναξιά και θα μπορούσε να είχε χαθεί οριστικά αν δεν βρισκόταν στον δρόμο του, στο Σινσινάτι, ένας Άγγλος τυπογράφος, ο Χένρυ Γουώτκιν. Η προβληματική όραση του Λευκάδιου δεν του επέτρεπε να εργαστεί στο τυπογραφείο, όμως στου Γουώτκιν βρήκε στέγη και κυρίως μια ζεστή συντροφιά, καθώς ολόκληρα βράδια συζητούσαν για βιβλία και ιδέες . Ο Γουώτκιν τον έφερε σε επαφή με την γερμανική λογοτεχνία και φιλοσοφία, και ο Λευκάδιος διάβαζε και μετέφραζε κείμενα των ουτοπιστών σοσιαλιστών Φουριέ και Σαιν Σιμον που λάτρευε ο τυπογράφος. Τον καιρό εκείνο, επίσης, ο Λευκάδιος Χερν άρχισε να εργάζεται ως άνθρωπος για όλες τις δουλειές σε μια μικρή εμπορική εφημερίδα, την οποία εγκατέλειψε το 1872 για να εργαστεί ως διορθωτής σε μια εκδοτική εταιρεία. Στη συνέχεια σε μια κίνηση απελπισίας κατάφερε να πείσει τον εκδότη της μεγαλύτερης εφημερίδας του Σινσινάτι να τον προσλάβει δοκιμαστικά. Καλύπτοντας το αστυνομικό δελτίο προκάλεσε μεγάλη εντύπωση η ευρυμάθειά του, ο πρωτότυπος τρόπος που κάλυπτε τα θέματα και η καλλιεργημένη γραφή του. Η τοπική κοινωνία άρχισε να τον αποδέχεται, μέχρις ότου παντρεύτηκε μια νεαρή μιγάδα. Ο γάμος του στάθηκε και η αιτία της απόλυσής του. Αηδιασμένος εγκατέλειψε το Σινσινάτι, για την Νέα Ορλεάνη, τον Νοέμβριο του 1877.

Ο πρώτος καιρός στη Νέα Ορλεάνη δεν ήταν καθόλου εύκολος για τον Λευκάδιο Χερν και ο πειρασμός της αυτοκτονίας πέρασε για μερικές φορές από το μυαλό του. Στις 15 Ιουνίου 1878 έπιασε δουλειά σε μια νέα εφημερίδα, μεταφράζοντας γαλλικά λογοτεχνικά κομμάτια συγγραφέων που αγαπούσε, ενώ ταυτόχρονα φούντωνε μέσα του η επιθυμία να ταξιδέψει. Εν τω μεταξύ καθιερώνεται ως δημοσιογράφος στην Νέα Ορλεάνη, όμως ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του αιχμάλωτο της επιβίωσης. Τον Δεκέμβριο του 1884 στην Παγκόσμια Βιομηχανική Έκθεση στη Νέα Ορλεάνη την προσοχή του τράβηξαν ιδιαίτερα τα ασιατικά περίπτερα και στο ιαπωνικό περίπτερο μελέτησε με ιδιαίτερη προσοχή τα εκθέματα με την βοήθεια του ειδικού απεσταλμένου της Ιαπωνίας, Ιτζίζο Χατόρι. Θα ακολουθήσει η επιστροφή του στη Νέα Υόρκη, και κατόπιν θα φύγει για τις Γαλλικές Αντίλλες, όπου θα ζήσει για δύο χρόνια στην Μαρτινίκα. Εδώ θα ολοκληρωθεί μια ιδεολογική στροφή μέσα του: Ο Λευκάδιος Χερν θα απορρίψει τον δυτικό πολιτισμό. Το ζεστό και υγρό κλίμα της Μαρτινίκας τον εμπόδιζε να γράψει, αν και εκεί έγραψε το καλύτερο βιβλίο του -"Δυό χρόνια στις Γαλλικές Αντίλλες"- πριν πάει στην Ιαπωνία, όμως δεν ήθελε να επιστρέψει στην Νέα Υόρκη. Το βιβλίο του Πέρσιβαλ Λόουελ "Η Ψυχή της Άπω Ανατολής" του ξύπνησε το παλιό του ενδιαφέρον για την Ιαπωνία, και η πρόταση του περιοδικού Harper για μια παρουσίαση της ζωής της μακρινής εκείνης χώρας ήλθε την κατάλληλη στιγμή. Τον Μάρτιο του 1900 ο Λευκάδιος Χερν έφυγε από το Βανκούβερ με το πλοίο "Αβησσυνία" για την Γιοκοχάμα. Χρόνια αργότερα, ως πολίτης της Ιαπωνίας, ο Λευκάδιος Χερν αποτύπωσε σε ένα από τα καλύτερα κείμενά του την πρώτη εντύπωση που έκανε στους επιβάτες του πλοίου "Αβησσυνία" η θέα του ηφαιστείου Φουτζιγιάμα.

"Κοίταζαν λοιπόν ψηλά, ψηλά ως τη καρδιά του ουρανού, κι αντίκρυσαν την επιβλητική κορυφή να ροδίζει σαν θαυμαστό στοιχειωμένο μπουμπούκι λωτού στο ξεχύλισμα της επερχόμενης μέρας. Εμειναν άφωνοι. Ξαφνικά το αιώνιο χιόνι έλαμψε σαν χρυσάφι, ύστερα άσπρισε όταν ο ήλιος έριξε τις πρώτες αχτίδες του πάνω από την καμπύλη του κόσμου, πάνω από τις σκιερές οροσειρές, πάνω από τα ίδια τα αστέρια, έτσι έμοιαζε. Η βάση του γίγαντα όμως παρέμενε αθέατη. Η νύχτα έφυγε εντελώς, ένα μαλακό γαλάζιο φως πλημμύρισε το θολωτό ουρανό, τα χρώματα ξεπετάχτηκαν από τον ύπνο. Μπροστά στα μάτια των θεατών φάνηκε ο φωτεινός κόλπος της Γιοκοχάμα με την ιερή κορυφή κι αόρατη πάντα την βάση της, να κρέμεται πάνω από τον κόσμο σαν χιονισμένο φάντασμα στην απέραντη αψίδα της ημέρας".

Ο Λευκάδιος Χερν έφθασε στην Ιαπωνία και αποφάσισε να μείνει εκεί σε μια περίοδο, όπου υπό την απειλή των κανονιοφόρων των ΗΠΑ, ο αυτοκράτορας Κούτσου Χίτο είχε αρχίσει από το 1871 μια πολιτική μεταρρυθμίσεων που διέλυαν τα φεουδαρχικά υπολείμματα της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου και την μετέτρεπαν σε ισχυρή βιομηχανική χώρα με εργοστάσια, σιδηροδρόμους, τραπεζικό σύστημα, και επικοινωνίες. Εκατοντάδες νέοι στάλθηκαν στο εξωτερικό για σπουδές και στα σχολεία έγινε υποχρεωτική η εκμάθηση ξένων γλωσσών και κυρίως της αγγλικής. Το 1877 ξέσπασε η αντίδραση της παλιάς Ιαπωνίας, μια αντίδραση που επιτάχυνε την οριστική συντριβή της. Δυόμιση χιλιάδες Σαμουράι έκαναν χαρακίρι για την ήττα και όσοι επέζησαν γνώρισαν την απόλυτη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Ο Λευκάδιος Χερν βρήκε εργασία ως καθηγητής αγγλικών στη πόλη Ματσούε στην βορειοδυτική Ιαπωνία, ενώ ήταν από τους ελάχιστους, αν όχι ο μόνος, δυτικός που δεν αντιμετώπιζε την Ιαπωνία ως καθυστερημένη χώρα αλλά από την αρχή προσέγγισε τον ιαπωνικό πολιτισμό με μεγάλη αγάπη και σεβασμό. Ως δάσκαλος ήταν εξαιρετικός και ιδιαίτερα στοργικός με τους μαθητές του, καθώς κατανοούσε πόσο δύσκολο ήταν γι' αυτούς να μάθουν μια γλώσσα που αποτελούσε το εκφραστικό εργαλείο ενός πολιτισμού ολότελα διαφορετικού από τον δικό τους. Ταυτόχρονα τους εμφυσούσε την περηφάνεια για τις παραδόσεις τους. Οι μαθητές του τον λάτρευαν και ήταν αυτοί που πρωτοστάτησαν στην μεταθανάτια διάδοση του έργου του. Βορειοδυτική Ιαπωνία σημαίνει σάρωμα από τους ανέμους της Σιβηρίας και ο Λευκάδιος Χερν με δυσκολία υπέμενε το κρύο στο παγωμένο ξύλινο σπιτάκι του. Ο Ιάπωνας συνάδελφός του και φίλος του σε όλη του τη ζωή Νισίντα του πρότεινε να παντρευτεί μια γυναίκα της περιοχής και του πρότεινε την Σετζούκο Κοϊζούμι, κόρη οικογένειας σαμουράι που είχαν ξεπέσει λόγων των μεταρρυθμίσεων. Σύμφωνα με την ιαπωνική παράδοση, με το γάμο ο σύζυγος αναλάμβανε να θρέψει και όλη την οικογένεια της συζύγου του και το πιστό οικογενειακό προσωπικό. Αυτό, για τον θαυμαστή της παλιάς Ιαπωνίας, Λευκάδιο Χερν, στάθηκε ιδιαίτερα θελκτικό στοιχείο. Παντρεύτηκε την Σετζούκο και της απαγόρευσε να μάθει έστω και μια λέξη αγγλικά. Τα σοβαρά προβλήματα υγείας που του προκάλεσε ο δεύτερος χειμώνας στη Ματσούε, υποχρέωσαν τον Λευκάδιο Χερν να ζητήσει μετάθεση για την πόλη Κουμαμότο, μια ολοκαίνουργια στην ουσία πόλη, με κτίρια δυτικού τύπου και χωρίς τους ναούς και τους κήπους που τόσο αγαπούσε στην Ματσούε ο Χερν .
 Εκεί στο Κουμαμότο ο Χερν αναθεώρησε εν μέρει τις απόψεις του, όμως ήταν βαθιά σκεπτικός για τις συνέπειες αυτού του βίαιου εκσυγχρονισμού στην ψυχή της Ιαπωνίας και αυτό αποτυπώθηκε στο πρώτο του βιβλίο "Ματιές στην άγνωστη Ιαπωνία". Οι μοντερνιστικοί κύκλοι της Ιαπωνίας τον κατηγόρησαν ότι γράφει πράγματα που δεν ενδιαφέρουν τους νέους Ιάπωνες.

Το καλοκαίρι του 1893 η γυναίκα του Λευκάδιου Χερν, Σετζούκο, είναι έγκυος και ο ίδιος πολύ ανήσυχος, λόγω της ασθενικής του κράσης και του αβέβαιου μέλλοντος. Οι πολεμικές επιχειρήσεις της Ιαπωνίας εναντίον της Κίνας είχαν τροφοδοτήσει ένα κλίμα σοβινισμού που στρεφόταν κατά της παρουσίας των ξένων στην Ιαπωνία. Η δουλειά του ως εκπαιδευτικού κινδύνευε και έτσι ο Λευκάδιος Χερν παρότι είχε αποφασίσει να μην το κάνει ποτέ ξανά, έπιασε δουλειά ως συντάκτης μιας αγγλόφωνης εφημερίδας στο Κόμπε όπου εγκαταστάθηκε τον Οκτώβριο του 1894. Εκεί τελείωσε το δεύτερο βιβλίο του "Πέρα από την Ανατολή", όπου ασχολείται με την βουδιστική πίστη στην Ιαπωνία, και ένα χρόνο αργότερα το τρίτο του βιβλίο με τον τίτλο "Κοκόρο" -Καρδιά-, όπου το υλικό του προέρχεται από τις ιστορίες της μεσαιωνικής Ιαπωνίας. Ταυτόχρονα ζητά την ιαπωνική υπηκοότητα και σύμφωνα με την πρακτική υιοθετήθηκε πρώτα από την οικογένεια της γυναίκας του και έγινε Κοϊζούμι (Μικρή Πηγή) και μετά η οικογένεια διάλεξε και το μικρό του όνομα: Γιακούμο Οχτώ Σύννεφα. Τον Δεκέμβριο του 1896 το Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο του προσέφερε την έδρα του καθηγητή της Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας. Την περίοδο του Τόκιο έγραψε και τα υπόλοιπα βιβλία του για την Ιαπωνία, τα οποία γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στην Δύση, καθώς μετά την νίκη των ιαπωνικών στρατευμάτων κατά της Ρωσίας, η "Δύση" ένιωσε την ανάγκη να κατανοηθούν οι πηγές της ισχύος της Ιαπωνίας. Τον Μάρτιο του 1903 ύστερα από σύγκρουσή του με τις διοικητικές αρχές του Πανεπιστημίου, ο Λευκάδιος Χερν υπέβαλε την παραίτησή του, μια απόφαση που είχε ολέθριες συνέπειες για την υγεία του. "Έφυγε" στις 26 Σεπτεμβρίου 1904 από οξύ πνευμονικό οίδημα. Αναπαύθηκε στο παλαιό κοιμητήριο του Κοκουμπέρα. Ολοκληρώνουμε το σύντομο αυτό σημείωμα με τα λόγια που γράφτηκαν στην επιτύμβια στήλη του Λευκάδιου Χερν μετά από πρωτοβουλία των φοιτητών του: «Στον Λευκάδιο Χερν, του οποίου η πένα υπήρξε πιο ισχυρή, ακόμα και από την ρομφαία του ένδοξου έθνους που αγάπησε, έθνους η πιο μεγάλη του τιμή υπήρξε ότι τον δέχτηκε στις αγκάλες του ως πολίτη και του προσέφερε, αλίμονο, τον τάφο’’.

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ:Το πρώτο μουσείο στον ευρωπαϊκό χώρο για τον Λευκάδιο Χέρν, τον εθνικό ποιητή της Ιαπωνίας, θα λειτουργήσει σε λίγες μέρες, στη Λευκάδα.Πρώτες εκδόσεις, σπάνια βιβλία και ιαπωνικά συλλεκτικά αντικείμενα θα απαρτίζουν τα εκθέματα του «Ιστορικού Κέντρου Λευκάδιου Χέρν». Τα εγκαίνια του θα γίνουν στις 4 Ιουλίου 2014.Το ιστορικό κέντρο θα στεγάζεται σε ανακαινισμένη αίθουσα στο ισόγειο του κτιρίου του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Λευκάδας. 

Ο επισκέπτης με τη βοήθεια φωτογραφιών, κειμένων, εκθεμάτων και διαδραστικών εφαρμογών θα περιηγηθεί στις σημαντικές στιγμές της εντυπωσιακής ζωής του Λευκάδιου Χέρν αλλά και στους πολιτισμούς της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ιαπωνίας του τέλους του 18ου και των αρχών του 19ου αιώνα μέσα από το ανοιχτό μυαλό των διαλέξεων, των κειμένων και των ιστοριών του Χέρν.
Για τη δημιουργία του Ιστορικού Κέντρου Λευκάδιου Χέρν το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκάδας συνεργάζεται με τους Δήμους Kumamoto, Matsue, Shinjuku, Yaizu, το Πανεπιστήμιο Toyama, την οικογένεια Koizumi και τους Genki Miyagi, Τάκη Ευσταθίου, Μαρία Γενιτσαρίου, Masaaki Noda, Τέτη Σώλου και Fumiko Yoneda.
Εδώ θα πρεπει να τονιστει-οσον αφορά το σήμα του νεοσύστατου Ιστορικού Κέντρου-ότι  το όνομα Χερν προέρχεται από το πουλί Hearn ή heron το οποίο βρισκόταν στο εραλδικό οικόσημο των Χερν συνήθως όρθιο. Ο Χερν επίτηδες τραβούσε τον ήχο του ονόματός του για να ακούγεται σαν το όνομα του πουλιού αυτού. Όταν πήγε στην Ιαπωνία το ίδιο πουλί ενταγμένο σε κύκλο με ανοιγμένα τα φτερά είναι πάλι το σύμβολο του και η σφραγίδα του. Στο σήμα του Ιστορικού Κέντρου χρησιμοποίηθηκε το αποδημητικό αυτό πουλί να πετάει από τον γενέθλιο τόπο του προς την ανατολή.Έτσι συμβολίζεται η πορεία του ίδιου του Λευκάδιου. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι πουλιά της ίδιας οικογένειας αλλά μικρότερου μεγέθους και χωρίς φτερά στο κεφάλι βρίσκονται και στην Λευκάδα.

Παράλληλα στη Λευκάδα θα οργανωθεί ένα τριήμερο αφιερωμένο στον Ιαπωνικό πολιτισμό με αφορμή τη συμπλήρωση 110 χρόνων από το θάνατο του Λευκάδιου Χέρν. Οι εκδηλώσεις τελούν υπό την αιγίδα της Ιαπωνικής Πρεσβείας στην Ελλάδα.

Στις 5 και 6 Ιουλίου 2014 στο Συνεδριακό Κέντρο του ξενοδοχείου Ionian Blue θα διεξαχθεί το Διεθνές Συμπόσιο «Το Ανοιχτό πνεύμα του Λευκάδιου Χέρν. Από τη Δύση στην Ανατολή».

Σε αυτό συμμετέχουν επιστήμονες από την Ιαπωνία, την Ελλάδα, την Ιρλανδία, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία.

Τη χώρα μας εκπροσωπούν ο Λευκαδίτης συγγραφέας Σωτήρης Χαλικιάς και ο καθηγητής Δημήτρης Βασιλειάδης.
Το Διεθνές Συμπόσιο πραγματοποιείται συμβολικά στη Λευκάδα, τόπο γέννησης του Λευκάδιου Χέρν, με σκοπό να ερμηνεύσει το πνεύμα του Λευκάδιου επικεντρώνοντας στο πως αυτό διαμορφώθηκε μετά από μια ποικιλία επιδράσεων από διαφορετικές κουλτούρες στο ταξίδι της ζωής του.

Στις 5 και 6 Ιουλίου 2014 στο κτίριο του Πνευματικού Κέντρου και κατά τη διάρκεια της ημέρας θα πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις ιαπωνικού πολιτισμού όπως η τελετή τεϊοποσίας.Οι εκδηλώσεις θα είναι ανοιχτές στο κοινό.

Το Σάββατο 5 Ιουλίου 2014 στις 21.30 στο Ανοιχτό Θέατρο θα παρουσιαστεί μια βραδιά απαγγελίας για το Λευκάδιο Χέρν από τους Ιάπωνες καλλιτέχνες Shiro Sano και Kyoji Yamamoto.

Την Κυριακή 6 Ιουλίου 2014 στις 21.30 στο Ανοιχτό Θέατρο θα πέσει η αυλαία της διοργάνωσης με το παραδοσιακό Ιαπωνικό Κουκλοθέατρο Seiwa Bunraku και το έργο ¨Yuki Onna¨.

ΤΑΚΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ:Είναι ο άνθρωπος που έφερε τον Λευκάδιο Χερν πίσω στον τόπο του. Ο Τακης Ευσταθίου είναι ενας ακούραστος συλλέκτης. Με μεγάλη φροντίδα και πολλή προσπάθεια διαθέτει μία από τις μεγαλύτερες συλλογές έργων του Λευκάδιου Χερν. Πρώτες εκδόσεις, σπάνια βιβλία και ιαπωνικά συλλεκτικά αντικείμενα. Η συλλογή του θα εξοπλίσει το Μουσείο Λευκάδιου Χερν που θα εγκαινιστει στις 4 Ιουλιου στη Λευκάδα. Το πρώτο μουσείο προς τιμήν του μεγάλου συγγραφέα όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.( http://lafcadiohearn-takisefstathiou.blogspot.gr/2014/02/blog-post_13.html)


ΒΙΒΛΙΑ:  Πρόσφατα κυκλοφορησαν το ‘’Ιαπωνικό Μωσαϊκό’’, το ‘’Καϊντάν ‘’και το  ‘’Κοττό’’,  τρία βιβλία του Λευκάδιου Χερν στα ελληνικά σε μετάφραση της Τέτης Σώλου.Ειναι σημαντικό το γεγονός ότι εναν αιώνα και πλέον μετά την πρώτη τους έκδοση, τα τρία έργα του Λευκάδιου Χερν κυκλοφορούν ξανά στην ολοκληρωμένη μορφή τους. Το ‘’Κοττό’’ και το ‘’Ιαπωνικό Μωσαϊκό’’ κυκλοφορούν για πρώτη φορά στην Ελλάδα και στην ελληνική γλώσσα.

Αλλα Βιβλία του Λευκάδιου Χερν στα ελληνικά:
-ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ, μεταφρ. Χαλικιάς Σωτήρης, Ινδικτος, 1999, 285 σελ.
-Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΩΝ, μετάφρ. Καλαμαντής Γιώργος Κ., Κέδρος, 1998, 368σελ.
ΙΑΠΩΝΙΚΟΙ ΘΡΥΛΟΙ, μεταφρ. Νικητοπούλου Μαριάννα, εικονογράφηση Αραποστάθη
-Ηλέκτρα, Σιδέρης Ι., 150 σελ.
-ΚΑΪΝΤΑΝ, Σμυρνιωτάκης, 1996, 96 σελ.
-ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ, Χαλικιάς Σωτήρης, Ίνδικτος, 1997, 444 σελ.
-ΟΛΕΘΡΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ, μετάφρ. Καλονάρος Πέτρος, Gutenberg, 1991,
-ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΠΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕ ΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, μετάφρ. Βουκελάτου Δώρα,
Εστία, 2000, 61 σελ.
-Ο ΑΛΛΟΣ ΛΕΥΚΑΔΙΟΣ ΧΕΡΝ, Κλαίρη Παπασταύρου, Παπαζήση, Αθήνα, 2002, σελ. 259


Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

ΓΙΟΡΤΗ ΑΥΡΙΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΛΕΥΚΑΔΙΟΥ ΧΕΡΝ





Αγαπητοί φίλοι,
στη γιορτή που θα γίνει την Παρασκευή 27-6 στις 7.30 στο βιβλιοπωλείο Λεμόνι (Ηρακλειδών 22 Θησείο) για την επέτειο των γενεθλίων του Λευκάδιου Χερν και για την κυκλοφορία των τριών βιβλίων του στα ελληνικά, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε σπάνιες, πρώτες εκδόσεις έργων του Λευκάδιου από το αρχείο του Τάκη Ευσταθίου.

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

ΘΕΟΔΩΡΑ ΓΕΩΡΓΑΚΗ:ΜΕ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ





Mε τη Θοδώρα Γεωργάκη (με την οποία δεν εχουμε  συγγένεια) ειμαστε παιδικοί φίλοι.Ειχαμε την τύχη να ζήσουμε την ''χρυση'' εποχή της παλιάς Λευκάδας.Την εποχή της προσφοράς και της ανιδιοτέλειας.Του 'εμείς' και όχι του 'εγώ'.Την εποχή που μεσορανούσε το 'Πάνθεον', ο Βούλης,ο Αθηνιώτης,ο Τζεβελέκης,ο Κοκονιώρος,ο Ζαχαρής,ο Μαλακάσης  και τόσοι αλλοι.Η εποχή των ανθρώπων και όχι των αριθμών.Μαζί με τη Θοδώρα ζήσαμε το αμπαλί στου Πάπιου, την Μηλιά στην Κουζούντελη, τα 'παταλά' του Ντελημάρη, του Ζακχαίου και του Καμινάρη.Μαζι ζησαμε τις υπέροχες βραδυές με το φεστιβάλ στην πλατεία και μαζι κυνηγήσαμε τις πυγολαμπίδες στην Κουζούντελη.
Η  Θεοδώρα Γεωργάκη είναι υπάλληλος του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Λευκάδας, υπεύθυνη λειτουργίας των αιθουσών τέχνης από το 1985. Ασχολείται ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία από τα μαθητικά της ακόμα χρόνια. Τα θέματά της έχουν μια ιδιαίτερη ξεχωριστή ζωγραφική φωτεινή αίσθηση. Το 2002 πραγματοποίησε έκθεση φωτογραφίας αποτυπώνοντας το φως της Λευκάδας. Την ίδια χρονιά εκδόθηκε από τις εκδόσεις fagotto books λεύκωμα φωτογραφιών της με τίτλο «Λευκάδιον Φώς». Φωτογραφίες της υπάρχουν στα βιβλία:
«Θρησκεία μου είναι η Ελλάδα» του Γιώργου Λογοθέτη (αναφέρεται στο Μίκη Θεοδωράκη), «Στο ευαίσθητο Χάος» του Theodor Schwenk, (προλογίζει ο Ζακ Υβ Κουστώ), «Λευκάδιος Χέρν. Ο Έλληνας ποιητής της Ιαπωνίας» του Νίκου Σοφιανού, στις ποιητικές συλλογές «Η κοινωνός ουσία του χρόνου» της Ιωάννας Κόκλα, καθώς επίσης σε περιοδικά και εφημερίδες στην Ελλάδα, Αμερική, Ευρώπη και Ιαπωνία.
Η προσφορά της Θοδώρας στον Λευκαδίτικο πολιτισμό -για οσους γνωρίζουν-είναι μοναδική.Η ιδια εχει πάθος με την τέχνη και τη Λευκάδα.Δεν είναι μια συνηθισμένη δημοτική υπάλληλος.Αλλα μια σπουδαια καλλιτεχνιδα.ΟΙ φωτογραφιες της με τα συννεφα και τα δειλινα είναι μοναδικές.Και όχι μόνο.Η προσφορά της  μέσα από τις αίθουσες τέχνης στη Λευκάδα είναι αξιέπαινη.Παθιάζεται να βοηθήσει.Οπως τωρα με το μουσείο για τον Λευκάδιο Χερν.Ειναι η ψυχή του μουσείου το οποίο θα εγκαινιστεί στις 4 Ιουλίου.Και όπως μου λέει ο Τάκης Ευσταθίου( ο ανθρωπος που εφερε τον Λευκάδιο Χέρν πισω στον τόπο του) ''ειστε τυχεροί στη Λευκάδα που εχετε τη Θοδώρα''.
Σ΄αυτή λοιπον τη σπουδαία Λευκαδίτισσα και αγαπημενη μου φιλενάδα,  της αφιερώνω με αγάπη ένα κείμενο μου με τιτλο 'Η ηδονή των αναμνήσεων'.
Βουτιές στα μουράγια του Κάστρου. Μπάλα στην άμμο. Μπάνιο στην αμμόγλωσσα και στο φαναράκι. Μια εποχή, μια ανάμνηση. Μια Λευκάδα. Και θυμόμαστε, γυρίζουμε πίσω στο χρόνο για να περάσουμε νοερώς όμορφα, να απολαύσουμε την ηδονή της ανάμνησης αφού η ζωή μας σήμερα έγινε αφόρητη, μοναχική, πληκτική, σημαδεμένη από την πρωτοφανή οικονομική κρίση,την κατάθλιψη,την ανασφάλεια, το φθόνο και την υποκρισία. Θυμάμαι πηγαίναμε στο Κάστρο με τον Μαγγελάνο, τη βάρκα του Αργύρη και του Ντίνου του Μπαμπάρου. Με το μαϊστράλι να χαϊδεύει τα πρόσωπα μας, να πετάει τα καπέλα. Με τις φθηνές σαγιονάρες( ή συνήθως ξυπόλυτοι )και το μισοτρύπιο μαγιό. Με την αλμύρα να ξεραίνεται στο δέρμα. Και νάσου φόρα για το μακροβούτι, για το ποιος θα κερδίσει. Και να τα καλαμπούρια και τα πειράγματα. Και τα απόβραδα με τις πυγολαμπίδες στην Κουζούντελη, στα καφενεία με τη σουμάδα και τα παξιμάδια. Βόλτα στο παζάρι και στο μώλο. Αχ αυτά τα παιδικά μας χρόνια. Τα παιδικά χρόνια που μας σημαδεύουν. Όλους. Και θα μας σημαδεύουν για όλη μας τη ζωή. Γιατί είναι τα καλύτερα. Τα ομορφότερα. Τα αγαπημένα. Και δεν ειναι μόνο οι μνήμες, οι όμορφες στιγμές, οι πρώτοι έρωτες, τα άγουρα όνειρα, τα φαρομανητά. Είναι οι αναμνήσεις από τις αξέχαστες μυρωδιές αλλά και απο τους ήχους. Oι μυρωδιές και οι ήχοι από τη Λευκάδα. Αξέχαστες. Μοναδικές. Ανεπανάληπτες. Οι μυρωδιές από το βρεγμένο χώμα στα Βαρδάνια. Και από τους γέρικους ευκάλυπτους. Από τη μουτελη στο μόλο και τα 'ληγμένα» φύκια στο Ιβάρι. Οι διαφορετικές μυρωδιές. Οι αγαπημένες. Του μάραθου στο Κάστρο. Της ασετιλίνης στο πυροφάνι. Των μαντολάτων και της σουμάδας. Του χαλασμένου ξύλου στου 'Πάπιου'. Της ξεραμένης αλμύρας στο δέρμα ένα Αυγουστιάτικο απομεσήμερο. Των λασπωμένων αυλακιών στου Πουλιού. Η μυρωδιά από το καμένο κερί στον επιτάφιο, στον Αη Νικόλα. Από το Κυριακάτικο, μεσημεριανό. τραπέζι, (με την κατσαρόλα να 'χοροπηδάει' από ευχαρίστηση που ολοκλήρωσε το έργο της). Η μυρωδιά των περιβολιών την Πρωτομαγιά. Και του ξεροψημενου ψωμιού απο το φούρνο της Λιόνταινας και του Δειβέκη. Του πρώτου τετραδίου. Και της φθηνής κολόνιας μετά το εφηβικό ξύρισμα. Της βρασμένης κουκούτσας και του φρέσκου ψαριού. Οι μυρωδιές που έρχονται και σήμερα και με συντροφεύουν. Αλλά είναι και αυτοί οι 'ηχοι, τα ακούσματα. Που με κυνηγάνε. Με χαιδευουν ακομη στα αυτια μου. Οι ηχοι της τρελαμένης καρδιάς στο πρώτο ραντεβού. Ο ήχος τις βροχής πάνω στο τσίγκο. Της σάμπας και της μαζούρκας στο 'Πάνθεον'. Της φιλαρμονικής και της μεταμεσονύχτιας καντάδας. Της κορνέτας του Καμινάρη. Και της Διάνας την Πρωτοχρονιά. Το χαχανητό του Κοκοκιώρου. Οι φωνές των φολκλορικών συγκροτημάτων στο φεστιβάλ. Οι μπαλιές από το ποδόσφαιρο των φυλακισμένων μέσα στις φυλακές. Ο ήχος από τις σιδερένιες ρόδες από το κάρο του παππού μου, του Νιόνιου. Και από τη καμπάνα της Παναγίας των Ξένων. Οι ήχοι των γλάρων στη λιμνοθάλασσα. Και των αδέσποτων σκυλιών στην Αγία Κ άρα. Μυρωδιές και ήχοι. Ηχοι και μυρωδιές. Που μαζί με τις εικόνες, με τις μνήμες θα με κυνηγούν, θα με μαγεύουν, θα με σημαδεύουν για πάντα.
 


Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014

''ΕΦΥΓΕ'' Η ΟΙΚΟΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΗΣ ΜΑΔΟΥΡΗΣ



Ένας σημαντικός και βαθιά καλλιεργημένος ανθρώπος,η Ελένη Καραπαναγιώτη έφυγε για πάντα από κοντά μας.Σεμνή, χαμηλών τόνων με μεγάλη καρδιά, γεμάτη αγάπη και καλωσύνη. Με ευγένεια και προσήνεια .Με  αξιοπρέπεια στην επαγγελματική της πορεία. Μια προσωπικότητα που ακτινοβολούσε ήθος και ανιδιοτέλεια. Λάτρευε τη Λευκάδα και τους ανθρώπους της.Βοήθησε το νησί μας με πολλούς τρόπους και κυρίως μέσα από τον τουριστικό οδηγό ‘Διακοπές’.Δυστυχώς Η Ε.Κ. δεν θα ξαναδεί την  λατρεμένη της Μαδουρή, ούτε θα ξαναψαρέψει με το καϊκι του Βέσσα.Πήγε να συναντήσει στην γειτονιά των αγγέλων ,τον μεγάλο μου δάσκαλο στη δημοσιογραφία, τον αείμνηστο Λέοντα Καραπαναγιώτη.
Η Ελένη Καραπαναγιώτη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940 και έπειτα από τις γυμνασιακές της σπουδές στο Αρσάκειο Λύκειο Ψυχικού, μετέβη στην Γενεύη όπου σπούδασε Αρχαιολογία και Κλασική Φιλολογία.Από το 1964 άρχισε να εργάζεται στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» ως συντάκτρια αρχαιολογικού και καλλιτεχνικού ρεπορτάζ. Από το 1984 εργάστηκε για τον τουριστικό οδηγό «ΔΙΑΚΟΠΕΣ», που εξέδιδε ο Δημοσιογραφικός Οδηγός Λαμπράκη, του οποίου διετέλεσε διευθύντρια και από τη θέση αυτή συνέβαλε στην ανάδειξή του στην ηγετική θέση που κατείχε στο είδος του.Ήταν κόρη του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, υπουργού της κυβέρνησης Μεταξά που όμως παραιτήθηκε όταν έγινε η δικτατορία την 4η Αυγούστου, εγγονή του πολιτικού και τραπεζίτη Ιωάννη Βαλαωρίτη και δισέγγονη του  εθνικου ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.Υπήρξε σύζυγος του επί χρόνια διευθυντή των εφημερίδων «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ», αείμνηστου Λέοντα Καραπαναγιώτη, με τον οποίον απέκτησαν δύο κόρες, τη Ναταλία και την Τατιάνα. η οποία είναι παραγωγός ταινιών και έχει διατελέσει βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και υπηρεσιακή υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση Πικραμμένου.

Η κηδεία της Ελένης Καραπαναγιώτη θα γίνει την Τρίτη 24/6  στις 12.30 μ.μ. από τον ιερό ναό του Αγίου Λαζάρου στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.Παράκληση της οικογενείας, αντί στεφάνων, τα χρήματα να δοθούν στο Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων (ΚΥΑΔΑ). Αρ. Τραπέζης: Εθνική Τράπεζα 064/480000-15.

Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

ΤΕΤΗ ΣΩΛΟΥ:ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΛΕΥΚΑΔΙΟ ΧΕΡΝ



ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΗΛΙΑ ΓΕΩΡΓΑΚΗ
H Τέτη Σώλου, είναι μεταφράστρια των έργων του Λευκάδιου  Χερν, συγγραφέας και εικαστικός καλλιτέχνης.Μια σημαντική προσωπικότητα της τέχνης  και γνωστή δημιουργός.Ενας ανθρωπος που σε γοητεύει από την πρώτη στιγμή.
 Πρόσφατα κυκλοφορησαν το ‘’Ιαπωνικό Μωσαϊκό’’, το ‘’Καϊντάν ‘’και το  ‘’Κοττό’’,  τρία βιβλία του Λευκάδιου Χερν στα ελληνικά σε μετάφραση της Τέτης Σώλου.Ειναι σημαντικό το γεγονός ότι εναν αιώνα και πλέον μετά την πρώτη τους έκδοση, τα τρία έργα του Λευκάδιου Χερν κυκλοφορούν ξανά στην ολοκληρωμένη μορφή τους. Το ‘’Κοττό’’ και το ‘’Ιαπωνικό Μωσαϊκό’’ κυκλοφορούν για πρώτη φορά στην Ελλάδα και στην ελληνική γλώσσα.
Μάλιστα κυκλοφορούν φέτος  που είναι η επέτειος των 110 χρόνων από τον θάνατό του Χέρν  και των 150 χρόνων από την Ένωση των Νησιών του Ιονίου με την Ελλάδα και καλωσορίζουν τον Λευκάδιο που επιστρέφει στη μητρική γη. Καθένα απ' αυτά τα βιβλία είναι δεκαοχτώ μήνες δουλειάς που γινόταν χωρίς την ελπίδα ότι τα βιβλία θα εκδοθούν. Οι ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι που είχε προσεγγίσει η Τέτη Σώλου  στην αρχή, θεωρούσαν τον Χερν αντιεμπορικό. Αργότερα η οικονομική κρίση τους έκανε ακόμα πιο επιφυλακτικούς. Στην Αυστραλία, όμως, το «Ταμείο Παγκόσμιας Κυθηραϊκής Κληρονομιάς» και ο George C. Poulos είχαν όραμα να φτάσει ο μεγάλος συγγραφέας στους Έλληνες της Ελλάδας και της Διασποράς. 

Ακολουθεί  συνέντευξη που παραχώρησε η Τέτη Σώλου στον Ηλία  Γεωργάκη:

ΕΡ: Τι σημαίνει για σας ο Λευκάδιος Χερν;
ΑΠ:Ένα ελεύθερο μυαλό, πνεύμα διεισδυτικό, αδάμαστο όραμα, ακαταπόνητη εργατικότητα και λυτρωτική δημιουργικότητα.
Ο Λευκάδιος Χερν βρήκε από την παιδική του ηλικία μέσα στα βιβλία τους τη στοργή που στερήθηκε και τα βιβλία έγιναν γονείς, συγγενείς, φίλοι και καταφύγιο. Μεγαλώνοντας μέσα σε ένα στείρο, θρησκόληπτο και συντηρητικό περιβάλλον στο Δουβλίνο ανακάλυψε μέσα στα βιβλία (αυτά τα ταριχευμένα μυαλά, όπως τα είχε χαρακτηρίσει κάποιος) το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και την ελληνική παιδεία και τα κατέκτησε.
Κανένα εμπόδιο δεν στάθηκε ούτε ανυπέρβλητο ούτε και δυνατότερο από το όραμά του. Αντιμετώπισε μεγάλα εμπόδια, ικανά να καταβάλλουν και να περιθωριοποιήσουν τον άνθρωπο. Η δυσμορφία που τον σημάδεψε στην εφηβία, η μοναξιά, η προδοσία, η απώλεια της πατρικής περιουσίας και τα επακόλουθά της: η φτώχεια, η πείνα και η εξαθλίωση που ήρθαν και στοιβάχτηκαν πάνω στα τραύματα της παιδικής του ηλικίας.
Ποια τεράστια ψυχική δύναμη είχε μέσα του αυτός ο άνθρωπος! Από πού την αντλούσε, πώς την τροφοδοτούσε;
Στα μέρη που έζησε, γνώρισε κι έγραψε γι’αυτά δεν είναι ένας απλός παρατηρητής. Εισχώρησε στην ψυχή των ανθρώπων των διάφορων πολιτισμών και αντιλήφθηκε τον τρόπο σκέψης τους. Δεν είχε προκαταλήψεις, δεν έκανε διακρίσεις και αγκάλιαζε με ιδιαίτερη ευαισθησία τη διαφορετικότητα.
Η μεγάλη δύναμη της θέλησής του και η θηριώδης εργατικότητά του είναι εντυπωσιακές. Εργαζόταν ακατάπαυστα. Από τις Αναμνήσεις της συζύγου του μαθαίνουμε ότι μετά την εργασία του στο Πανεπιστήμιο, απ’ όπου εξοικονομούσε τα προς το ζην, κλεινόταν στο γραφείο του και έγραφε. Η συγγραφή ήταν για τον Λευκάδιο ψυχαγωγία και δεν τον κούραζε ποτέ. Και σκεφτείτε ότι λόγω του εφηβικού ατυχήματος είχε μείνει με ένα μάτι και αυτό μυωπικό! Για να γράψει κολλούσε τη μύτη του πάνω στο χαρτί. Άφησε πίσω του 4.000 τυπωμένες σελίδες, χωρίς να υπολογίσουμε σ’ αυτές την αλληλογραφία του και άλλα κείμενα.
Αυτή η πληθωρική δημιουργικότητα δεν ήταν μόνον ψυχαγωγία. Ήταν συγχρόνως λυτρωτική και ψυχοθεραπευτική για κείνον. Σε πρόσφατα συνέδρια ακούστηκαν εισηγήσεις ψυχολόγων που μας πληροφορούν ότι τα τραύματα της παιδικής ηλικίας και τα χτυπήματα που δέχτηκε αργότερα στη ζωή του, διατάραξαν την προσωπικότητά του. Τι τον προφύλαξε; Η εργατικότητα και η δημιουργικότητά του που δεν επέτρεψαν ποτέ στα συμπτώματα να εκδηλωθούν.
Για τους Ιαπωνες μαθητές του υπήρξε μεγάλος δάσκαλος και όχι μόνο της αγγλικής γλώσσας. Τους προέτρεπε να προσδιορίσουν την ταυτότητά τους μέσα από τη γνώση της παράδοσής τους. Και αυτό είναι ένα ελληνικό στοιχείο που διέθετε ο Χερν, γιατί δεν ξέρω ποιος άλλος λαός πάνω σ’ αυτή τη γη μπορεί να πηγαίνει μπροστά κοιτώντας πίσω, όπως οι Έλληνες.
Ο σύγχρονος άνθρωπος μπορεί να αντλήσει πρότυπα, μαθήματα και λύσεις από τη ζωή και το έργο αυτού του οικουμενικού συγγραφέα, που «το ελεύθερο πνεύμα που γνώριζε ρίζες αλλά όχι σύνορα».

ΕΡ:Ποια είναι η απήχηση στο κοινό του συγγραφικού εργου του Λευκάδιου Χέρν???
ΑΠ:Εκατόν δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του τα έργα του Χερν δεν σταμάτησαν να τυπώνονται, να κυκλοφορούν και να διαβάζονται παγκοσμίως. Στην Ελλάδα παρ’ όλο που δεν είναι άγνωστος στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό περιμένει ακόμα να ανακαλύψουμε την ευρύτητα του έργου του. Για κάποιο λόγο οι Έλληνες εκδότες εστίασαν στις καταγραφές του της απόκοσμης ιαπωνικής παράδοσης και κυκλοφόρησαν διάφορες συλλογές ανθολογημένων ιστοριών. Κάποιες από αυτές σε προσεγμένες και ωραία μετραφρασμένες εκδόσεις. Ωστόσο ο Χερν δεν θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους λογοτέχνες της Ιαπωνίας και κορυφαίος ερμηνευτής της στη Δύση λόγω των αλλόκοτων ιστοριών που μετέγραψε. Είναι ένας ποιητής που αγωνιούσε για ομορφιά και ζωγράφιζε με τις λέξεις, όπως ο ζωγράφος με τα χρώματα· ένα ελεύθερο πνεύμα, ένας σύγχρονος Οδυσσέας κι ένας οικουμενικός συγγραφέας.
Η ελληνική βιβλιογραφία μόλις φέτος περιέλαβε τις πρώτες ολοκληρωμένες εκδόσεις έργων του: Κοττό, Ιαπωνικό Μωσαϊκό και Καϊντάν. Με πλατιά αντίληψη, ευαισθησία, σεβασμό και όραμα την πρωτοβουλία της έκδοσης ανέλαβε το Ταμείο Παγκόσμιας Κυθηραϊκής Κληρονομιάς, ώστε να διαδοθεί το έργο του οικουμενικού Λευκάδιου Χερν σε ευρύτερο ελληνόφωνο αναγνωστικό κοινό, ώς τους Έλληνες της Διασποράς.

ΕΡ:Ποια είναι η κεντρική ιδέα των εκδηλώσεων της επετείου των 110 χρόνων από τον θάνατο του Χερν που θα διεξαχθούν τον Ιούλιο του 2014 στη Λευκάδα??
ΑΠ:Ο Λευκάδιος Χερν ταξιδεψε πολύ. Γύρισε τον μισό κόσμο, πριν καταλήξει στην Ιαπωνία, την χώρα όπου έζησε τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια της ζωής του.  Σε ηλικία δύο χρόνων άφησε την Ελλάδα κι έκανε το πρώτο μακρινό του ταξίδι στην Ιρλανδία. Αργότερα ακολούθησαν και άλλα: Γαλλία, Αγγλία, Αμερική, Νέα Ορλεάνη, Καραϊβική, Δυτικές Ινδίες και τέλος Ιαπωνία. Ο Λευκάδιος Χερν έφευγε πάντα χωρίς να επιστρέφει και πάντα κουβαλούσε τα φαντάσματα και τα σκοτάδια που στοίχειωσαν τα παιδικά του χρόνια.
Φέτος επιστρέφει στη γη όπου είδε το πρώτο φως, στη Λευκάδα. Το όνομα αυτής της γης κράτησε όταν εγκατέλειψε το ένα από τα δύο βαπτιστικά του ονόματα, το Πατρίκιος, και υπέγραφε ως Λευκάδιος Χερν. Το φως της Λευκάδας είχε σαν μακρινή θύμηση μέσα του κι είναι αυτό το ζωντανό φως που θα διαλύσει τα φαντάσματα και τα σκοτάδια. Ο σύγχρονος Οδυσσέας γυρίζει πανηγυρικά στον τόπο του.
Το Ελληνο-Ιαπωνικό Συμπόσιο είναι ασφαλώς πολύ σπουδαίο με εκλεκτούς εισηγητές και ενδιαφέροντα θέματα, καθώς και οι παραστάσεις που θα έχουμε τη σπάνια τύχη να δούμε με τους διάσημους Σίρο Σάνο και Κιότζι Γιαμαμότο, και το πανάκριβο κουκλοθέατρο Μπουνρακού, που είναι δώρα των Ιαπώνων φίλων. Ωστόσο, όταν οι φίλοι γυρίσουν στον τόπο τους, και η χαρά και η συγκίνηση δώσουν τη θέση τους στην καθημερινή μας ζωή, αυτό που θα μείνει στη Λευκάδα και θα μας κάνει περήφανους είναι το Ιστορικό Κέντρο Λευκάδιου Χερν, το πρώτο μουσείο του Λευκάδιου Χερν σ’ ολόκληρη την Ευρώπη.

ΕΡ:H εμπειρία σας από τη μετάφραση των βιβλίων του Λευκάδιου Χέρν??
ΑΠ:Ο Λευκάδιος Χερν μπήκε στη ζωή μου το 2006, όταν άρχισα να μεταφράζω έργα του για προσωπική μου ευχαρίστηση. Από τότε, παράλληλα με τις άλλες δραστηριότητες, ασχολούμαι συστηματικά με τη μετάφραση των έργων του. Έχω μεταφράσει αποσπάσματα από έργα του διαφόρων περιόδων. Το ενδιαφέρον μου, όμως, επικεντρώνεται στα έργα που έγραψε κατά την παραμονή του στην Ιαπωνία. Μέχρι σήμερα έχω ολοκληρώσει τη μετάφραση τριών μεγάλων έργων του: Ιαπωνικό Μωσαϊκό, Κοττό και Καϊντάν, (που είχα την τύχη και την τιμή να εκδοθούν από το Ταμείο Παγκόσμιας Κυθηραϊκής Κληρονομιάς στην επέτειο των 110 χρόνων από τον θάνατο του Χερν) και τα πέντε τεύχη των Japanese Fairy Tales. Συνεχίζω μεταφράζοντας το Shadowings με σκοπό να μεταφράσω όλα τα έργα του της περιόδου της Ιαπωνίας.
Καμιά φορά, αυτά που κάνουμε για προσωπική ευχαρίστηση είναι ένας τεράστιος όγκος δουλειάς που για να γίνει θέλει χρόνο και προσπάθεια. Για το καθένα από τα τρία μεγάλα έργα χρειάστηκαν 18 μήνες. Αν όσο έχω μελετήσει για τις υποσημειώσεις της Μεταφράστριας στα βιβλία του Χερν, είχα μελετήσει για το πτυχίο, κάτω από άριστα δεν θα έπεφτα.
Μέσα από τον Χερν γνωρίζω την ιαπωνική ψυχή, μια ψυχή που θα μείνει για πάντα άγνωστη σ’ εμάς, τον πολιτισμό και την καλλιέργεια ανθρώπων που ήδη από την εποχή του Χερν είχαν γινει σκόνη, για να σχηματίσουν άλλους γαλαξίες που δεν έχουν φτιαχτεί ακόμα. Πανανθρώπινες αξίες, ήθος και σεβασμό που ανακαλύπτει και αναδεικνύει το ηθικό εύρος του Χερν διαλύοντας προκαταλήψεις, ενοχές, φόβους και στεγανά. Ψηλαφώ την προσέγγιση και την φιλοσοφία ενός αγνωστικιστή, όπως ο ίδιος αποκαλεί τον εαυτό του, για τον οποίο η ζωή είναι μία και χωράει το ίδιο μέσα σε μια δροσοσταλίδα ή σε ολόκληρο το σύμπαν, και ο θάνατος δεν είναι απώλεια. Ενός αγνωστικιστή που χαρακτηρίζεται από σέβας, σημάδι «της σίγουρης, τρανής ψυχής», όπως θα έλεγε ο Καζαντζάκης.

ΕΡ:Τακης Ευσταθίου???
ΑΠ:Από το καλοκαίρι του 2014 και μετά δεν νομίζω ότι θα μιλάμε στην Ελλάδα για τον Λευκάδιο Χερν χωρίς αναφορά στον Τάκη Ευσταθίου. Είναι ο άνθρωπος που έφερε τον Λευκάδιο Χερν στην πατρίδα του.
Είναι ένας άνθρωπος της τέχνης και του κόσμου, που έχει κατανοήσει βαθιά το πνεύμα του Λευκάδιου –ίσως γιατί διαθέτει την ίδια ευρεία αντίληψη και διαπνέεται από την ίδια αγάπη για το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και πολιτισμό– και που έχει εργαστεί και εργάζεται ακούραστα για τη διάδοσή του παγκοσμίως. Είναι ο εμπνευστής του The Open Mind of Lafcadio Hearn και βρίσκεται πίσω από δωρεές πολύτιμων βιβλίων και αντικειμένων της συλλογής του σε μουσεία και εκπαιδευτικά ιδρύματα. Είναι μια τεράστια προσωπικότητα προικισμένη με αφιλοκέρδεια, όραμα, επιμονή, εργατικότητα, ευρύτητα πνεύματος, εκλεκτό γούστο και χιούμορ καθώς και άλλα χαρίματα που κάποιος άξιος βιογράφος θα κάνει γνωστά. Η γνωριμία μου μαζί του τον Δεκέμβριο του 2012 υπήρξε καθοριστική και από τις σημαντικότερες της ζωής μου. Το ενδιαφέρον του και η υποστήριξή του για την εργασία μου εκφράστηκαν έμπρακτα παραχωρώντας μου πρόσβαση στα πλούσια αρχεία του και αφιερώνοντάς μου άφθονο προσωπικό χρόνο για να μου πει τη γνώμη του, για να μου δώσει τη συμβουλή του, την καθοδήγησή του και πλήθος πληροφοριών, αλλά και για να μοιραστεί μαζί μου ένα έξυπνο αστείο ή έναν απολαυστικό καφέ. Γι’ αυτά και για άλλα πολλά τον ευχαριστώ θερμά.
Με το χάρισμα που διαθέτει να διακρίνει ταλέντα και να ενώνει αταίριαστους –φαινομενικά– ανθρώπους σε μια ομάδα με κοινό σκοπό ή καλύτερα σε μια οικογένεια, δημιούργησε έναν κύκλο ανθρώπων, την οικογένεια του Λευκάδιου Χερν, όπως την αποκαλεί, στην οποία εργαζόμαστε ο καθένας στον τομέα του και συνεργαζόμαστε με πνεύμα άμιλλας, αμοιβαίας εκτίμησης και αλληλοϋποστήριξης. 
-------------------------------------------------------------------
Η ΤΕΤΗ ΣΩΛΟΥ ΑΥΤΟΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ:

Είμαι η Τέτη Σώλου. Γεννήθηκα στην Αθήνα, σπούδασα πιάνο στο Ελληνικό Ωδείο και νομικά στην Κομοτηνή, στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Δεν έγινα όμως μουσικός ούτε ακολούθησα την οικογενειακή παράδοση της δικηγορίας, γιατί αυτό που αγαπούσα περισσότερο είναι η δημιουργία βιβλίων και η εικονογράφηση. Πολύ γρήγορα ανακάλυψα πόσο σημαντική είναι η αρχιτεκτονική του βιβλίου και πρόσθεσα στη δραστηριότητά μου την καλλιτεχνική επιμέλεια.
Από το 1988 έχω εικονογραφήσει πάνω από 150 βιβλία, λογοτεχνικά και μορφωτικά και ψυχαγωγικά, έχω κάνει καλλιτεχνική επιμέλεια σε βιβλία για παιδιά και ενήλικες, έχω συνεργαστεί με εφημερίδες και περιοδικά φτιάχνοντας κόμικς και σελίδες για παιδιά, έχω φτιάξει επιτραπέζια παιχνίδια, αυτοκόλλητα, αφίσες και cd-rom και έχω γράψει δικά μου βιβλία. (Τα βιβλία της σειράς Στυβοκεφαλιές, που έχω γράψει και εικονογραφήσει, έχουν ξεπεράσει τη 17η έκδοση).
Συνεργάστηκα με εκλεκτούς συγγραφείς (μερικά ονόματα: Αγγελική Βαρελλά, Ευγένιος Τριβιζάς, Γαλάτεια Γρηγοριάδου-Σουρέλη, Μάνος Κοντολέων), μεγάλους εκδοτικούς οίκους (Εκδόσεις Πατάκη, Ελληνικά Γράμματα, Ψυχογιός, μικρή Μίλητος), εφημερίδες (Έθνος, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και στο 9ο Κύμα της Ελευθεροτυπίας) και περιοδικά.
Το 2002 ανέλαβα την καλλιτεχνική επιμέλεια και την ευθύνη του δημιουργικού τμήματος στις νεοσυσταθείσες εκδόσεις μικρή Μίλητος. Έχω υπογράψει την καλλιτεχνική επιμέλεια όλων των τίτλων της μικρής Μιλήτου της περιόδου 2002-2005 και την εικονογράφηση μερικών από αυτούς. Το 2003 ανέλαβα την ευθύνη του εκδοτικού τμήματος και τον σχεδιασμό έκδοσης.
Το 2006 δημιούργησα τις εκδόσεις Πορτοκάλι, από τις οποίες κυκλοφόρησαν δεκαεννέα πολύ προσεγμένα βιβλία για παιδιά.
Το 2007 κυκλοφόρησε η πρώτη μετάφρασή μου, το βιβλίο του William Hope Hodgson «Το Σπίτι στα Σύνορα του Κόσμου».
Το 2011 έγραψα το πρώτο μου βιβλίο για μεγάλους με τίτλο «Γλυκιά Ζωή», λεύκωμα που αποτυπώνει τη ζωή στο Σουφλί τις παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και που κυκλοφόρησε εκτός εμπορίου σε αριθμημένα αντίτυπα.
Το 2012 έγραψα το βιβλίο «Θεσσαλονίκη-Μνημεία, μνήματα και μνήμες», μια ιστορική μελέτη για την παλιά πολύχρωμη και πολύγλωσση Θεσσαλονίκη των πολλών κοινοτήτων.
Το 2013 ήταν η χρονιά που δημιουργήθηκε το Σκιτσογραφείο «Το τέλειο» και γεννήθηκε η Ιζόλα, το άλτερ έγκο που φτιάχνει καρτούν, κόμικς και φανζίν για ενήλικο κοινό, δημοσιεύει στην Ελευθεροτυπία και συμμετέχει σε εναλλακτικές εκδόσεις, σε εκθέσεις κόμικς και events.
Το 2014 είναι η χρονιά που εκδόθηκαν τρία από τα έργα του Λευκάδιου Χερν που έχω μεταφράσει: Ιαπωνικό Μωσαϊκό, Κοττό και Καϊντάν, από το Ταμείο Παγκόσμιας Κυθηραϊκής Κληρονομιάς.
Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επισκεφθείτε το μπλογκ μου:
Τέτη Σώλου, η τέχνη των απλών αισθημάτων








ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΡΟΜΗΛΙΟΣ


Και πάλι θα σε βρω σε κάποια άκρη 
εκεί που ο καημός γίνεται δάκρυ, 
στις βάρκες, στο Ιβάρι και στο μώλο 
που βρίσκαμε μαζί το κόσμο όλο, 

θα κρύψουμε στις χούφτες μας στον ήλιο 
και πάλι θα σε βρω Γιάννη Σπρομήλιο. 
Μαζί στα μακροβούτια στο μουράγιο 
εκεί που η καρδιά θέλει κουράγιο, 
θα στρίψουμε τσιγάρο με αλμύρα 
καπνό θα αναστήσουμε στη Γύρα. 
Στο γήπεδο θα μπούμε απ΄τη τρύπα 
θα πιούμε, θα μεθύσουμε, στου Μυτα 
θα δούμε στον 'Απόλλωνα' ταινίες 
μαζί στα μανουάλια στις κηδείες, 
θ' ανάψουμε φωτιές στον Αη Γιάννη 
με τρύπια παντελόνια στο λιμάνι 
ψάρεμα με σάπια καλαμίδια 
προσκύνημα στα άδεια τα στασίδια 
θα τρέξουμε ξυπόλυτοι στούς δρόμους 
παίζοντας κλέφτες κι΄ αστυνόμους. 
Κι ας λένε η ζωή δεν ειναι ωραία 
εμείς πάντα θα κάνουμε παρέα, 
θα ψάχνουμε φεγγάρια μες στον ήλιο 
εκεί που θα σε βρω Γιάννη Σπρομήλιο.

του ΗΛΙΑ ΓΕΩΡΓΑΚΗ
Μουσική: Νίκος Θάνος-Μορίνας.
ΥΓ Στη μνήμη του παιδικού μου φίλου Γιαννη Παπουτσόπουλου(Σπρομήλιος)

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

ΜΑΡΙΑ ΓΕΝΙΤΣΑΡΙΟΥ:ΜΙΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΥΚΑΔΙΟ ΧΕΡΝ


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΗΛΙΑ ΓΕΩΡΓΑΚΗ

Η εικαστικός- καλλιγράφος  Μαρία Γενιτσαρίου,είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία του Ιστορικου Κεντρου  που θα στεγαστεί στο ισόγειο του Πνευματικού κέντρου στη Λευκάδα και θα είναι αφιερωμένo στο Λευκάδιο Χερν.Ειναι σημαντικό να αναφερθεί ότι εργάζεται αφιλοκερδώς.Στο χώρο θα φιλοξενηθούν οι μέχρι τώρα δωρεές του κ. Τάκη Ευσταθίου, νέα έργα που θα προσφερθούν  από την  Ιαπωνία, καθώς και ένα γλυπτό του διάσημου παγκοσμίως γλύπτη, Massaki Noda.Τα εγκαίνια του μουσειου θα γινουν στις 4 Ιουλίου και ηδη η προβολή που γινεται στα ΜΜΕ της Αθήνας είναι εντυπωσιακή.
Πρόκειται για το πρώτο μουσείο στον ευρωπαϊκό χώρο για τον Λευκάδιο Χέρν, τον εθνικό ποιητή της Ιαπωνίας το οποίο αναμενεται να προσελκύσει τουρισμό από την Ιαπωνια.Ηδη,συμφωνα με πληροφορίες, εκδηλωνεται η επιθυμία απο ζευγάρια Γιαπωνέζων να τελέσουν τον πολιτικο τους γάμο μέσα στο μουσείο!!!
Στο νέο Ιστορικο Κεντρο Λευκάδιου Χερν, ο επισκέπτης με τη βοήθεια φωτογραφιών, κειμένων, εκθεμάτων και διαδραστικών εφαρμογών, θα περιηγηθεί στις σημαντικές στιγμές της εντυπωσιακής ζωής του Λευκάδιου Χέρν αλλά και στους πολιτισμούς της Ευρώπης, της Αμερικής και της Ιαπωνίας του τέλους του 18ου και των αρχών του 19ου αιώνα μέσα από το ανοιχτό μυαλό των διαλέξεων, των κειμένων και των ιστοριών του Χέρν.
Για τη δημιουργία του Ιστορικού Κέντρου Λευκάδιου Χέρν το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκάδας συνεργάζεται με τους Δήμους Kumamoto, Matsue, Shinjuku, Yaizu, το Πανεπιστήμιο Toyama, την οικογένεια Koizumi και τους Genki Miyagi, Τάκη Ευσταθίου, Μαρία Γενιτσαρίου, Masaaki Noda, Τέτη Σώλου και Fumiko Yoneda.

Ακολουθεί η συνέντευξη της  κ. Μαρίας Γενιτσαρίου στον Ηλία Γεωργάκη: 

ΕΡ:Κύρια Γενιτσαρίου έχετε την επιμέλεια και τον σχεδιασμό του Ιστορικού Κέντρου για τον Λευκαδιο Χερν που θα εγκαινιαστεί τον Ιούλιο στη Λευκάδα.Τι θα περιλαμβάνει??
ΑΠ:Οι δύο αίθουσες του Ιστορικού Κέντρου στεγάζονται μέσα στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκάδος και βρίσκονται ακριβώς απέναντι από το Αρχαιολογικό Μουσείο. Το σκεπτικό ήταν η πρώτη αίθουσα να περιλαμβάνει την ζωή του Λευκάδιου από την γέννησή του έως την αναχώρησή του για την Ιαπωνία και η δεύτερη την ζωή του στην Ιαπωνία. Τα πάνελ στους τοίχους με χρονολογική σειρά περιγράφουν τους σημαντικότερους σταθμούς μαζί με φωτογραφίες που βάζουν τον επισκέπτη στην ατμόσφαιρα και τον τρόπο ζωής κάθε περιοχής. Μην ξεχνάμε ότι μέσα σε μία αίθουσα πρέπει να περιγράψουμε τα Κύθηρα, την Λευκάδα, την Ιρλανδία, την Αγγλία, το Σινσιννάτι, την Νέα Ορλεάνη και την Μαρτινίκα.Στην δε δεύτερη να παρουσιάσουμε τον τεράστιο όγκο δουλειάς του στην Ιαπωνία καθώς και να δώσουμε με εικόνες και αντικείμενα την δυνατότητα στον επισκέπτη να γνωρίσει στοιχεία της ζωής και των θρύλων μιας χώρας τόσο μακρινής για μας μέσα πάντα φυσικά από την ματιά του Λευκάδιου. Την εικόνα συμπληρώνουν προθήκες στις οποίες θα υπάρχουν πρωτότυπα ή αντίγραφα φωτογραφιών και καρτ ποστάλ της εποχής του Λευκάδιου, βιβλία του, αντικείμενα, επιστολές και ότι μπορέσαμε να συγκεντρώσουμε στο ξεκίνημα αυτού του Κέντρου. Η αρχή αυτής της συλλογής έχει γίνει από τον κ. Τάκη Ευσταθίου που εδώ και πολλά χρόνια συγκεντρώνει οτιδήποτε υπάρχει γύρω από τον Λευκάδιο, και που με γενναιοδωρία δώρισε για την δημιουργία του Ιστορικού Κέντρου καθώς φυσικά και από την Οικογένεια Κοϊζούμι, και ειδικότερα τον κ. Μπον Κοϊζούμι δισέγγονο του Λευκάδιου Χερν και την σύζυγό του Σόκο που είναι και οι διοργανωτές του Συμποσίου φέτος τον Ιούλιο. Επίσης όλα τα Μουσεία και τις πόλεις που στην Ιαπωνία φιλοξενούν συλλογές και αρχεία για τον Λευκάδιο και που με μεγάλη αγάπη έστειλαν προσωπικά αντικείμενα, επιστολές και φωτογραφίες για την συμπλήρωση της συλλογής. Οι δε άνθρωποι του Πνευματικού Κέντρου παρόλη την άσχημη οικονομική κατάσταση που βρίσκονται μαζί με όλους μας φυσικά κάνουν το μέγιστο δυνατό ώστε το αποτέλεσμα να είναι ανάλογο της προσωπικότητας που θέλουμε να αναδείξουμε.
Εννοείται πως αυτό που φτιάχνουμε τώρα είναι απλά η αρχή. Κάθε μουσείο ή ιστορικό κέντρο συμπληρώνεται και αναπτύσσεται με τον χρόνο και αυτό ισχύει και για το Ιστορικό Κέντρο του Λευκάδιου Χερν.

ΕΡ:Ποια ειναι η εμπειρία σας στην ενασχόληση σας με το εργο του Λευκάδιου Χέρν???

ΑΠ:Να πάρουμε λίγο τα πράγματα από την αρχή. Με τον Λευκάδιο Χερν δεν ασχολούμαι τώρα για πρώτη φορά. Λόγω της ενασχόλησής μου με την ελληνική καλλιγραφία, ο Λευκάδιος ήταν μία καταπληκτική ευκαιρία να μπορέσω να φτιάξω χειρόγραφα χρησιμοποιώντας στοιχεία πολλών πολιτισμών. Ο τρόπος που ο Λευκάδιος ενσωμάτωνε όλα αυτά τα στοιχεία χωρίς να προσβάλει ή να προβάλει κανένα με μάγεψε και μου έδωσε την ευκαιρία να φτιάξω αρκετά όμορφα έργα που για πρώτη φορά εκτέθηκαν το 2012 στον καταπληκτικό χώρο του Ευγενίδιου Πλανηταρίου και μετά τώρα το 2014 στον χώρο του BETON 7. Κάθε φορά παρατηρούσα τους ανθρώπους να εντυπωσιάζονται με την ιστορία της ζωής του Λευκάδιου και να ψάχνουν για περισσότερα στοιχεία. Τότε έγινε και η διαπίστωση ότι υπήρχε η απόλυτη πια ανάγκη της δημιουργίας ενός χώρου που θα έδινε την ευκαιρία στον επισκέπτη να πάρει σωστή και τεκμηριωμένη πληροφορία. Λόγω γνώσεων και εμπειρίας προσφέρθηκα εθελοντικά και χωρίς αμοιβή να συνεισφέρω στην δημιουργία του Ιστορικού Κέντρου. Θεωρώ ότι στις δύσκολες εποχές που ζούμε το παράδειγμα του Λευκάδιου Χερν είναι κάτι που πρέπει όλοι μας να μιμηθούμε. Ένας άνθρωπος που όλες τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετώπισε δεν τις αντιμετώπισε με μιζέρια και τρόμο αλλά με δημιουργία και ανοικτό πνεύμα. Και δυστυχώς στις μέρες μας αυτό που λείπει από γύρω μας είναι ακριβώς αυτές οι δύο υπέροχες δυνατότητες, της δημιουργίας και του ανοικτού πνεύματος.

ΕΡ:Μιιλήστε μας για τη συνεργασία σας με τους Λευκαδίτες???

ΑΠ:Οι Λευκαδίτες είναι εξαιρετικά τυχεροί άνθρωποι. Ζουν σε ένα υπέροχο νησί, που έχει την τύχη να έχει γεννήσει πολλούς και καταξιωμένους πνευματικούς μας ανθρώπους - πόσα μέρη στην Ελλάδα έχουν την δυνατότητα να έχουν τόσους ποιητές ώστε να τους έχουν φτιάξει και πάρκο - όχι μόνο στο παρελθόν αλλά ακόμη και τώρα. Έχουν μεγάλη καρδιά και είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν όσο μπορούν. Οι παρούσες οικονομικές συνθήκες δυστυχώς δεν τους επιτρέπουν να δώσουν όσα θα ήθελαν πραγματικά να δώσουν και αυτή η μη δυνατότητα φυσικά δημιουργεί διάφορα προβλήματα αλλά στο τέλος υπερισχύει τελικά αυτό που είπα πιο πριν περί μεγάλης καρδιάς. Δυστυχώς επίσης έχουν το ίδιο πρόβλημα που έχουν όλοι οι άνθρωποι εκτός Αθηνών. Αισθάνονται - και πολλές φορές όχι άδικα - ότι είναι πολύ μακρυά από το κέντρο των αποφάσεων άρα και παραμελημένοι.

ΕΡ:Τακης Ευσταθίου???

ΑΠ:Γνώρισα τον κ. Τάκη Ευσταθίου το 2012 όταν έκανα την έκθεση για τον Λευκάδιο Χερν και εντυπωσιάστηκα από δύο χαρακτηριστικά του. Το πάθος του και την επιμονή του. Πάθος για την τέχνη, τον Λευκάδιο Χερν. την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, το ανοικτό πνεύμα αυτού του κόσμου. Επιμονή στο να πετύχει τους στόχους του ασχέτως χρόνου και κόπου. Επίσης έχει την καταπληκτική ιδιότητα να φέρνει κοντά φαινομενικά ασύνδετες προσωπικότητες και να πετυχαίνει από αυτές τις συνεργασίες εξαιρετικά δημιουργικά αποτελέσματα. Μια προσωπικότητα ανοιχτόκαρδη και γενναιόδωρη χωρίς την απαίτηση ανταλλάγματος από αυτές που σιγά σιγά χάνονται από γύρω μας. Το όνειρό του ήταν να "επαναπατρίσει" τον Λευκάδιο στα γενέθλια χώματα του. Να επιστρέψει τον Λευκάδιο πίσω και να κλείσει τον κύκλο. Και χαίρομαι πολύ που τον βοηθώ να το πραγματοποιήσει.

ΕΡ:Ποια η γνώμη των γιαπωνέζων με τους οποίους συνεργάζεστε για το Μουσείο και για τη Λευκάδα;

ΑΠ:Είναι όλοι εξαιρετικά ενθουσιασμένοι και συγκινημένοι. Παρόλο που και για αυτούς οικονομικά οι συνθήκες δεν είναι ανθηρές προσπαθούν με πολύ αγάπη και ενθουσιασμό να ετοιμάσουν ένα συμπόσιο και να βοηθήσουν στο Ιστορικό Κέντρο με όλες τους τις δυνάμεις. Είμαστε εξαιρετικά διαφορετικοί λαοί και σε νοοτροπία και στον τρόπο που λειτουργούμε όμως τρέφουν μεγάλο σεβασμό για ότι κάνουμε, και νοιώθουν πολύ έντονα ίσως περισσότερο έντονα από εμάς την ιστορική σημασία και αναγκαιότητα του εγχειρήματος. Μην ξεχνάμε ότι ο σεβασμός στους προγόνους και η διατήρηση της μνήμης τους είναι εξέχων στοιχείο του Ιαπωνικού πολιτισμού. Άλλωστε οι Ιάπωνες δεν ξέχασαν ποτέ την Ελλάδα του Λευκάδιου απλά εμείς τώρα συνειδητοποιούμε πόση σημασία έχει για αυτούς αυτό που γίνεται τώρα.

ΕΡ:Εκτιμάτε ότι με το Μουσείο θ’ ανοίξει ένα παράθυρο για να έρθουν γιαπωνέζοι τουρίστες στη Λευκάδα;​

ΑΠ:Φυσικά. Και μάλιστα το είδος του τουρίστα που ενδιαφέρεται για κάτι περισσότερο από ήλιο και θάλασσα. Οπότε μπορεί να δώσει και περισσότερα πράγματα στις πολιτιστικές ανταλλαγές αυτού του τόπου.

BΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:ΓΕΝΙΤΣΑΡΙΟΥ ΜΑΡΙΑ .Γεννήθηκε τον Φλεβάρη του 1966
1980 Β' Πανευρωπαϊκό Βραβείο Μαθητικής Ζωγραφικής Οργάνωση: Κέντρο Ευρωπαϊκής Εκπαίδευσης
1981 Α' Πανευρωπαϊκό Βραβείο Μαθητικής Ζωγραφικής Οργάνωση: Κέντρο Ευρωπαϊκής Εκπαίδευσης
1985-6 Σπουδές Ελεύθερου Σχεδίου-Ζωγραφικής Σχολές Πετρά Εργαστήρι Αντώνη Απέργη
1986 Συμμετοχή σε ομαδική έκθεση ζωγραφικής  Αίθουσα 'Παρνασσός' Διοργάνωση ΟΤΟΕ
1988 Συμμετοχή σε διεθνή ομαδική έκθεση Παρίσι Ιmmebie Ventadour Paris-Peniche Boer 11 Port Henri ΙV Διοργάνωση Τράπεζα της Γαλλίας
1990-1 Σπουδές αγιογραφίας και εφαρμογών της Πειραματικό εργαστήρι Πειραιά
1994 Εικονογράφηση Ελληνογερμανικού Βιβλίου  ‘Αισώπου Μύθοι’ Fabelin  Nach Asop Συγγραφέας:Sophia Angelis Verlag Deutsches Sprathientrum
1995 Εικονογράφηση παιδικού παραμυθιού 'Λουλουδοκυβέρνηση’ Συγγραφέας: Γιώτα Σοτσόλα –Κούγιαλη Εκδόσεις Καστούμη 1995 Συμμετοχή στην Πανευρωπαϊκή έκθεση βιβλίου της Πάδοβα 1997 από όπου και έγινε η επιλογή του Υποψηφιότητα για πανευρωπαϊκό βραβείο παιδικής λογοτεχνίας Pier Pαοιο Vergerio 1998
1996-7 Σπουδές Παλαιογραφίας Τμήμα Παλαιογραφίας Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος
1997 Εικονογράφηση Παιδικού Εκπαιδευτικού Βιβλίου "Μάθε Για Το Μέλι" Συγγραφέας: Γιώτα Σοτσόλα –Κούγιαλη Εκδόσεις Καστούμη 1997
1997. Συμμετοχή σε Ομαδική Έκθεση Βαλκανικής Ζωγραφικής μετά από επιλογή του Εικαστικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίικης  Χρηματιστηριακό Κέντρο Μακεδονίας Στα πλαίσια της Θεσσαλονίκης Πολιτιστικής  Πρωτεύουσας 1997
1998. Συμμετοχή με σχεδιασμό φιγούρας πάνω σε παραδοσιακά μουσικά όργανα σε Έκθεση Χειροποίητων Παραδοσιακών Μουσικών Οργάνων Ίδρυμα Γουλανδρή Χόρν  Οργάνωση Μουσείο Παραδοσιακών Μουσικών Οργάνων Φοίβου Ανωγειανάκη
1998 Ατομική έκθεση χειρογράφων Σύλλογος Υπαλλήλων της Τράπεζας της Ελλάδος
1999 Εικονογράφηση παραμυθιού για ενήλικες «Περιστέρια και Κόρακες» Συγγραφέας Γιάννης Ανδριώτης Εκδόσεις Ερίννη,  Στρατής Γ.  Φιλιππότης
2001 Συμμετοχή σε ομαδική έκθεση ζωγραφικής Σύλλογος Υπαλλήλων της Τράπεζας της Ελλάδος
2001 Ιδέα, σχεδιασμός, εικονογράφηση κόμικ «Ευρωγνωσία» και επιτραπέζιου παιγνιδιού «Ευρωδρομίες» Τράπεζα της Ελλάδος / Ενημερωτική εκστρατεία για το Ευρώ
2004 Εικονογράφηση ποιητικής συλλογής «Τα μικρά β΄» Συγγραφέας Γιώργος Δουατζής Εκδόσεις Εξάντας
2005 Εικονογράφηση παιδικού παραμυθιού «Οι Απίθανες Περιπέτειες του Ονούφριου Νερουλάκη» ένα οικολογικό παραμύθι για τον κύκλο του νερού Συγγραφέας Πηνελόπη Μωραϊτου –Μαγδαληνή Σπανού Εκδόσεις Κιβωτός
Διαδραστική έκθεση στο Παιδικό Μουσείο Αθηνών για το νερό με θέματα από το βιβλίο.
2012 Παράλληλες Γραφές. Έκθεση χειρογράφων και ζωγραφικής.Αφιέρωμα στον Λευκάδιο Χερν. Μαρία Γενιτσαρίου και Ντέπυ Ρίζου. Εκθεσιακός χώρος Μερκάτο, Χώρα Κυθήρων.
2012 Ατομική έκθεση. "Καλλιγραφικές αποτυπώσεις σε περγαμηνή, Αφιέρωμα στον Λευκάδιο Χερν"  'Ιδρυμα Ευγενίδου- Ψηφιακό Πλανητάριο.
Εργαστήριο Ελληνικής Καλλιγρφίας για παιδιά σε συνεργασία με την Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Ευγενίδου
2012 Συμμετοχή σε ομαδική έκθεση "Τα παραμύθια μας. Κείμενα και εικόνες, άλλοτε και σήμερα"  'Ιδρυμα Ευγενίδου- Ψηφιακό Πλανητάριο

Χριστουγεννιάτικο εργαστήριο Ελληνικής Καλλιγραφίας για παιδιά σε συνεργασία με την Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Ευγενίδου

Δημοφιλείς αναρτήσεις