Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Η ΗΔΟΝΗ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ


Βουτιές στα μουράγια του Κάστρου. Μπάλα στην άμμο. Μπάνιο στην αμμόγλωσα και στο φαναράκι. Μια εποχή, μια ανάμνηση. Μια Λευκάδα. Και θυμόμαστε, γυρίζουμε πίσω στο χρόνο για να περάσουμε νοερώς όμορφα, να απολαύσουμε την ηδονή της ανάμνησης αφού η ζωή μας σημερα έγινε αφόρητη, μοναχική, πληκτική, σημαδεμένη απο την ανασφάλεια, το φθόνο και την υποκρισία. Θυμάμαι πηγαίναμε στο Κάστρο με τον Μαγγελάνο, τη βάρκα του Αργύρη και του Ντίνου του Μπαμπάρου. Με το μαϊστράλι να χαϊδεύει τα πρόσωπα μας, να πετάει τα καπέλα. Με τις φθηνές σαγιονάρες( ή συνήθως ξυπόλυτοι )και το μισοτρύπιο μαγιό. Με την αλμύρα να ξεραίνεται στο δέρμα. Και νάσου φόρα για το μακροβούτι, για το ποιός θα κερδίσει. Και νά τα καλαμπούρια και τα πειράγματα. Και τα απόβραδα με τις πυγολαμπίδες στην Κουζούντελη, στα καφενεία με τη σουμάδα και τα παξιμάδια. Βόλτα στο παζάρι και στο μώλο. Αχ αυτα τα παιδικά μας χρόνια. Τα παιδικά χρόνια που μας σημαδεύουν. Ολους. Και θα μας σημαδεύουν για όλη μας τη ζωή. Γιατί ειναι τα καλύτερα. Τα ομορφότερα. Τα αγαπημένα. Και δεν ειναι μόνο οι μνήμες, οι όμορφες στιγμές, οι πρώτοι έρωτες, τα άγουρα όνειρα, τα φαρομανητά. Ειναι οι αναμνήσεις απο τις αξέχαστες μυρωδιές αλλά και απο τους ήχους. Oι μυρωδιές και οι ήχοι απο τη Λευκάδα. Αξέχαστες. Μοναδικές. Ανεπανάληπτες. Οι μυρωδιές απο το βρεγμένο χώμα στα Βαρδάνια. Και απο τους γέρικους ευκαλύπτους. Απο τη μούτελη στο μώλο και τα 'ληγμένα''΄φύκια στο Ιβάρι. Οι διαφορετικές μυρωδιές. Οι αγαπημένες. Του μάραθου στο Κάστρο. Της ασετυλίνης στο πυροφάνι. Των μαντολάτων και της σουμάδας. Του χαλασμένου ξύλου στου 'Πάπιου'. Της ξεραμένης αλμύρας στο δέρμα ενα Αυγουστιάτικο απομεσήμερο. Των λασπωμένων αυλακιών στου Πουλιού. Η μυρωδιά απο το καμένο κερί στον επιτάφιο, στον Αη Νικόλα. Απο το Κυριακάτικο, μεσημεριανό. τραπέζι, (με την κατσαρόλα να 'χοροπηδάει' απο ευχαρίστηση που ολοκλήρωσε το έργο της). Η μυρωδιά των περιβολιών την Πρωτομαγιά. Και του ξεροψημένου ψωμιού απο το φούρνο της Λιόνταινας και του Δειβέκη. Του πρώτου τετραδίου. Και της φθηνής κολώνιας μετά το εφηβικό ξύρισμα. Της βρασμένης κουκούτσας και του φρέσκου ψαριού. Οι μυρωδιές που έρχονται και σήμερα και με συντροφεύουν. Αλλά ειναι και αυτοί οι 'ήχοι, τα ακούσματα. Που με κυνηγάνε. Με χαϊδεύουν ακόμη στα αυτιά μου. Οι ήχοι της τρελαμένης καρδιάς στο πρώτο ραντεβού. Ο ήχος τις βροχής πάνω στο τσίγκο. Της σάμπας και της μαζούρκας στο 'Πάνθεον'. Της φιλαρμονικής και της μεταμεσονύχτιας καντάδας. Της κορνέτας του Καμινάρη. Και της Διάνας την Πρωτοχρονιά. Το χαχανητό του Κοκοκιώρου. Οι φωνές των φολκλορικών συγκροτημάτων στο φεστιβάλ. Οι μπαλιές απο το ποδόσφαιρο των φυλακισμένων μέσα στις φυλακές. Ο ήχος απο τις σιδερένιες ρόδες απο το κάρο του παππού μου, του Νιόνιου. Και απο τη καμπάνα της Παναγίας των Ξένων. Οι ήχοι των γλάρων στη λιμνοθάλασσα. Και των αδέσποτων σκυλιών στην Αγια Κάρα. Μυρωδιές και ήχοι. Ήχοι και μυρωδιές. Που μαζί με τις εικόνες, με τις μνήμες θα με κυνηγούν, θα με μαγεύουν, θα με σημαδεύουν για πάντα ....

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΓΕΩΡΓΑΚΗ

ΜΑΡΙΑ 

Μια θολή

Φωτογραφία

Βρήκα χτες

Απ΄’τα παλιά

Αγκαλιά με την

Μαρία

Γύρω στα

Δεκαεννιά,

Στο ένα χέρι

Το τσιγάρο

Ανδρας έγινα νωρίς

Πως περάσανε

Τα χρόνια

Σαν σταγόνες

Της βροχής.

Στης λεύκας

τη σκιά

σε περιμένω

τ’ αρχικά

που γράψαμε

παιδιά

το σ΄αγαπώ

στο δένδρο χαραγμένο

τότε που μούδινες

όρκους και φιλιά.

Κι αν χάνονται

Τα χρόνια

Σαν τους κλέφτες

Εμεις πάντα θα μείνουμε

Παιδιά,

Ψέματα μας λεμε

Οι καθρέφτες

Αυτό που μετράει

Είν’ η καρδιά.


--------------------------------------------------

ΣΗΜΑΙΑ


Μονάχη στον ιστό της

Κυμματίζει

Δοσμένη στου αγέρα

Την ορμή,

Σε πόλεμους λάβαρο

Ελπίζει

Στο αίμα του στρατιώτη

Να βαφθεί.

Ποτέ της δεν αισθάνθηκε

Το κρύο,

Ολοι την υμνούσαν

Με χαρά

Χαιρόταν τα παιδιά

Που στο σχολείο

Τη σήκωναν

Στα σύννεφα ψηλά.

Πέρασε βροχές και

Καταιγίδες

Μα πάντα εμενε ψηλά

Παράδειγμα σε ολες

Τις πατρίδες

Ποια είναι των λαών

Τα ιδανικά.

Μα τώρα

Απ΄την Ελλάδα

Προδομένη

Την ξέχασαν και θέλει

Να χαθεί

Ξεθώριασαν τα χρώματα,

Σχισμένη,

Για πάντα πιά

Θα μείνει ένα πανί….
--------------------------------------------------------------------
ΑΠΕΝΑΝΤΙ

Τόσα χρόνια με κοιτάζει

λές και θέλει να μου πεί

πως τα χρόνια είναι κύμα

που τελειώνουν στην ακτή.
Το κεφάλι της μου γνέθει

στη ζωή της λέει ναί

καλημέρες-καληνύχτες

που δεν είπαμε ποτέ.

Στο απέναντι μπαλκόνι

μια γριούλα με πληγώνει,

μιά καρδιά που είναι μόνη

στο απέναντι μπαλκόνι.

Με το χέρι της μου στέλνει

φιλικό χαιρετισμό

κι' αν καμιά φορά θα λείπει

νοιώθω πως ανησυχώ.

Δεν μιλήσαμε ποτέ μας

ούτε πρόκειται θαρρώ

μα τα λέμε στ΄ονειρά μας

κι ας υπάρχει το κενό.

Στο απέναντι μπαλκόνι

μια ελπίδα με ενώνει

μια γριούλα μένει μόνη
στο απέναντι μπαλκόνι.
------------------------------------------------------------
OΣΟ ΚΙ ΑΝ ΦΕΥΓΩ
Toν μαίστρο
θα προστάξω
το Μαγιάπριλο
θαρθώ,
τη ψυχή μου
να πετάξω,
στην Ελάτη
αετό.
Να ζητήσω
στο μελτέμι
να με φέρει
στο Νυδρί,
να πετάξω
σαν το γλάρο
Μεγανήσι,
Μαδουρή.
Να λυγίσω
σαν το πεύκο
σαν αλήτισσα ιτια,
στού Πουλιού
το τριανέμι
να κοιτάξω
τη Κυρα.
Οσο κι΄αν φεύγω
σε ζητώ
στο Ιβάρι
δειλινό
ενα βότσαλο
στο Πόρο
στη ζωή μου
είσαι δώρο,
πλατάνι
στη Καρυα
πηγάδι
στο Φρυά.
Οσο κι αν φεύγω
είμαι εδώ,
ένας γλάρος
στο Βλυχό,
στους Σκάρους
κυπαρίσσι,
στο Κάβαλο
μελίσσι,
κρινάκι στην ακτή
μια στροφή
στην Εγκλουβή,
ένας φάρος
στο Λευκάτα
προσευχή
στα Λαζαράτα,
μια αυλή
στο Σπαρτοχωρι,
' μυγδαλιά
στο Σπανοχωρι,
ενα δίχτυ
στη ντουγάνα
καλοκαίρι
στη Νικιάνα.
Λευκάδα μάνα
του πόθου σήμα.
πευκοβελόνα
στη Νηρά.
Λευκάδα μάνα
παραμάνα
στο πανωφόρι
τη χειμωνιά.
Λευκάδα κόρη
γλάρος
στην πλώρη,
στο ξεροβόρι
μια αγκαλιά
Λευκάδα πόνος
γυρίζω μόνος
με μιά κιθάρα
στην αμμουδιά.
------------------------------------------------------
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ
Λένε πως θα σε μαγέψει
την καρδιά σου θα την κλέψει
δεν μπορείς ν΄αντισταθείς
έλα και μην καρτερείς.
Της βαρκούλας το πανί
θα μας πάει Μαδουρή,
φεγγαράδα στο Βλυχό
πάμε Κάλαμο, Καστό.
Στο Νυδρί και στα Χορτάτα
βαρτζαμί στα Λαζαράτα
Πόρος, Σύβρος Βουρνικά
Κάθισμα για μιά βουτιά.
*Τα τοπία στη Λευκάδα
δεν υπάρχουν στην Ελλάδα
Της Λευκάδας τα τοπία
του Θεού η ευλογία.
Τ΄Αη Γιαννιού τα δειλινά
δεν θα βρίσκεις πουθενά
η Κυρά Φανερωμένη
στην καρδιά σου ριζωμένη.
Στα πλατάνια της Καρυάς
και στα βράχια της Νηράς
βόλτα στη Βασιλική
Μεγανήσι, Εγκλουβή.
Θα σε πιάσει απ΄το χέρι
μεθυσμένο καλοκαίρι
θα σου δείξει μυστικά
φρέσκο ψάρι στη Λυγιά.
*Της Λευκάδας τα τοπία
ειναι ποίημα, μαγεία.
Τα τοπία στη Λευκάδα
ομορφαίνουν την Ελλάδα.
————————————
Χρυσαφένιες αμμουδιές
και απάτητες κορφές
τα νερά της άλλο μπλέ
που δεν ειναι είδατε ποτέ.
Το γλυκό το μαϊστράλι
θα μας βγάλει Περιγιάλι,
μία στάση στη Νικιάνα
πυροφάνια στη ντουγάνα.
Έγινε στο κύμα δίκη
δια βοής Πόρτο Κατσίκι
πεύκα, ρείκια και θυμάρι
κορμοράνοι στο Ιβάρι.
*Τα τοπία στη Λευκάδα
δεν υπάρχουν στην Ελλάδα
Της Λευκάδας τα τοπία
του Θεού η ευλογία.
——————————————
Μια βραδιά στον Αι Νικήτα
οτι θα ποθήσεις ζήτα.
Εγκρεμνοί και Αγιοφίλι
Γύρα, Κάστρο να κι΄οι Μύλοι.
Με κιθάρες και καντάδες
στα καντούνια οι κυράδες
Καλαμίτσι και Δρυμώνας
δεν υπάρχει εδω χειμώνας.
Καταπράσινο νησί
στεναγμός του ποιητή
οταν έρθεις θα ενδώσεις
και με στίχους θα πληρώσεις.
*Της Λευκάδας τα τοπία
ειναι ποίημα, μαγεία.
Τα τοπία στη Λευκάδα
ομορφαίνουν την Ελλάδα.
----------------------------------------------------
AΥΤΟΊ ΠΟΥ ΦΕΎΓΟΥΝ 
(ΣΤΟΥΣ ΛΕΥΚΑΔΊΤΕΣ ΠΟΥ ΈΦΥΓΑΝ
ΓΙΑ ΠΆΝΤΑ ΑΠΌ ΚΟΝΤΆ ΜΑΣ)
Αυτοί που φεύγουν
ζούνε μέσα απο εμάς.
Μας μιλάνε
με το συλλαβιστό
θρόϊσμα
των ευκαλύπτων.
Με τους ήχους
της καμπάνας
τ’ Αη Νικόλα
και της καντάδας
στα καντούνια.
Μας γνέθουν
στα πυρωμένα
ηλιοβασιλέματα
στους Μύλους
στέλνοντας μελωδίες
με τον μαίστρο.
Αυτοι που φεύγουν
ζούνε μέσα απο εμάς.
Μας ακολουθούν
με τα γερασμένα μονόξυλα
στο μώλο.
Με τα κουρασμένα
κύματα
του Κάστρου.
Μας χαιρετάνε
με το αστραπόβροντο
τ΄Αη Γιαννιού
και με τον ήχο
της βροχής
στο τσίγκο.
Με το βρεγμένο χώμα
της Κουζούντελης
και το ”ω γλυκύ μου έαρ”
στην κατάνυξη του επιταφίου.
Με την οργισμένη μυρωδιά
του μάραθου
και τις μετάνοιες
στην Κυρα Φανερωμένη.
Αυτοι που φεύγουν ζούνε
μέσα απο εμάς.
Γιατί είμαστε εμείς….
--------------------
ΛΕΥΚΑΔΑ ΜΑΓΙΣΣΑ
Ντυμένο
ονειρο
στο μπλέ,
ψυχής
ακροθαλάσσι,
μια νύχτα
δεν θα φθάσει
για να
σ΄ονειρευτώ,
να τρέξω στα
καντούνια σου,
στις κάτασπρες
αυλες σου
και τις
ομορφιές σου
να κάνω
φυλακτό.
——————-
Λευκάδα
μάγισσα
τα χρόνια
χάλασα
στη ξενιτειά.
μα σε
νοστάλγησα,
κύματα
ναύλωσα
νάρθω κοντά
—————–
Να φύγω με
μονόξυλο
στα κύμματα
του Κάστρου
και στην τροχιά
του άστρου
να σε συναντώ,
να πλέξω
με αγιοκλιμα
μνήμες
να σου στείλω
και στης
Κυράς
το μύρο
να σωθώ.
—————-
Λευκάδα
μαγισσα
φεγγάρια
δάνεισα
για να
σε δω,
Λευκάδα
μαγισσα
τσιγάρα
μάζεψα
για το
φευγιό.

Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

ΣΤΙΧΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΓΕΩΡΓΑΚΗ





1.ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΦΕΥΓΩ

Toν μαίστρο
θα προστάξω
το Μαγιάπριλο
θαρθώ,
τη ψυχή μου
να πετάξω,
στην Ελάτη
αετό.
Να ζητήσω
στο μελτέμι
να με φέρει
στο Νυδρί,
να πετάξω
σαν το γλάρο
Μεγανήσι,
Μαδουρή.
Να λυγίσω
σαν το πεύκο
σαν αλήτισσα ιτια,
στού Πουλιού
το τριανέμι
να κοιτάξω
τη Κυρα.
Οσο κι΄αν φεύγω
σε ζητώ
στο Ιβάρι
δειλινό
ενα βότσαλο
στο Πόρο
στη ζωή μου
είσαι δώρο,
πλατάνι
στη Καρυά
πηγάδι
στο Φρυά.

Οσο κι αν φεύγω
είμαι εδώ,
ένας γλάρος
στο Βλυχό,
στους Σκάρους
κυπαρίσσι,
στο Κάβαλο
μελίσσι,
κρινάκι στην ακτή
μια στροφή
στην Εγκλουβή,
ένας φάρος
στο Λευκάτα
προσευχή
στα Λαζαράτα,
μια αυλή
στο Σπαρτοχώρι,
' μυγδαλιά
στο Σπανοχώρι
ενα δίχτυ
στη ντουγάνα
καλοκαίρι
στη Νικιάνα.
Λευκάδα μάνα
του πόθου σήμα.
πευκοβελόνα
στη Νηρά.
Λευκάδα μάνα
παραμάνα
στο πανωφόρι
τη χειμωνιά.
Λευκάδα κόρη
γλάρος
στην πλώρη,
στο ξεροβόρι
μια αγκαλιά
Λευκάδα πόνος
γυρίζω μόνος
με μιά κιθάρα
στην αμμουδιά.
---------------------------------------------

2.ΛΕΥΚΑΔΑ ΜΑΓΙΣΣΑ
Ντυμένο
όνειρο
στο μπλέ,
ψυχής
ακροθαλάσσι,
μια νύχτα
δεν θα φθάσει
για να
σ΄ονειρευτώ,
να τρέξω στα
καντούνια σου,
στις κάτασπρες
αυλές σου
και τις
ομορφιές σου
να κάνω
φυλακτό.
Λευκάδα
μάγισσα
τα χρόνια
χάλασα
στη ξενιτιά.
μα σε
νοστάλγησα,
κύματα
ναύλωσα
νάρθω κοντά .
Να φύγω με
μονόξυλο
στα κύματα
του Κάστρου
και στην τροχιά
του άστρου
να σε συναντώ,
να πλέξω
με αγιόκλημα
μνήμες
να σου στείλω
και στης
Κυράς
το μύρο
να σωθώ.
Λευκάδα
μάγισσα
φεγγάρια
δάνεισα
για να
σε δω,
Λευκάδα
μάγισσα
τσιγάρα
μάζεψα
για το
φευγιό.
--------------------------------------------

3.TAΞΙΔΙ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ

Λένε πως θα σε μαγέψει

την καρδιά σου θα την κλέψει
δεν μπορείς ν΄αντισταθείς

έλα και μην καρτερείς.

Της βαρκούλας το πανί

θα μας πάει Μαδουρή,

φεγγαράδα στο Βλυχό

πάμε Κάλαμο, Καστό.

Στο Νυδρί και στα Χορτάτα

βαρτζαμί στα Λαζαράτα

Πόρος, Σύβρος, Βουρνικά

Κάθισμα για μια βουτιά.

*Τα τοπία στη Λευκάδα

δεν υπάρχουν στην Ελλάδα

Της Λευκάδας τα τοπία

του Θεού η ευλογία.

Τ΄Αη Γιανιού τα δειλινά

δεν θα βρίσκεις πουθενά

η Κυρά Φανερωμένη

στην καρδιά σου ριζωμένη.

Στα πλατάνια της Καρυάς

και στα βράχια της Νηράς

βόλτα στη Βασιλική

Μεγανήσι, Εγκλουβή.

Θα σε πιάσει απ΄το χέρι

μεθυσμένο καλοκαίρι

θα σου δείξει μυστικά

φρέσκο ψάρι στη Λυγιά.

*Της Λευκάδας τα τοπία

ειναι ποίημα, μαγεία.
Τα τοπία στη Λευκάδα

ομορφαίνουν την Ελλάδα.

Χρυσαφένιες αμμουδιές
και απάτητες κορφές

τα νερά της άλλο μπλέ

που δεν ειναι είδατε ποτέ.

Το γλυκό το μαϊστράλι

θα μας βγάλει Περιγιάλι

μία στάση στη Νικιάνα

πυροφάνια στη ντουγάνα.

Έγινε στο κύμα δίκη

δια βοής Πόρτο Κατσίκι

πεύκα, ρείκια και θυμάρι

κορμοράνοι στο Ιβάρι.


*Τα τοπία στη Λευκάδα

δεν υπάρχουν στην Ελλάδα

Της Λευκάδας τα τοπία

του Θεού η ευλογία.

Μια βραδιά στον Αι Νικήτα
οτι θα ποθήσεις ζήτα.

Εγκρεμνοί και Αγιοφίλι

Γύρα, Κάστρο να κι΄οι Μύλοι.

Με κιθάρες και καντάδες

στα καντούνια οι κυράδες

Καλαμίτσι και Δρυμώνας

δεν υπάρχει εδω χειμώνας.
Καταπράσινο νησί
στεναγμός του ποιητή
οταν ερθεις θα ενδώσεις

και με στίχους θα πληρώσεις.

*Της Λευκάδας τα τοπία

ειναι ποίημα, μαγεία.

Τα τοπια στη Λευκάδα

ομορφαίνουν την Ελλάδα.



Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ(ΜΙΚΡΟΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ)




Η Λευκάδα των ποιητών και των λογίων. Των ρεκόρ και του απέραντου γαλάζιου. Η Λευκάδα με το άλλο μπλε της θάλασσας. Με τα πεύκα να υποκλίνονται στα κύματα. Η Ομηρική Ιθάκη. Πρωτοπόρος στον πολιτισμό. Με τα μονόξυλα τους έρημους αλήτες στο μώλο. Η Λευκάδα των παιδικών μας χρόνων. Η μεγάλη ερωμένη. ''Η αβασίλευτη στο πέλαο δόξα', του Σικελιανού.

Η Λευκάδα της καρδιάς μας. Με τις μοναδικές ομορφιές, τη καταπράσινη φύση, τον πολιτισμό της, την παράδοσή και τους ανθρώπους της. Όσοι έρχονται στη Λευκάδα ειναι σίγουρο οτι θα ξαναγυρίσουν. Γιατί η Λευκάδα ειναι μάγισσα. Σε κερδίζει, σε αιχμαλωτίζει. σε καθηλώνει.

Πολλά ειναι τα μοναδικά της πλεονεκτήματα. Κατ΄αρχας ειναι η πλωτή γέφυρα του νησιού το οποίο το καθιστά γενικότερα προσβάσιμο για τον επισκέπτη, από οποιοδήποτε μέρος κι αν έρχεται, ο οποίος ταυτόχρονα κερδίζει χρόνο και χρήματα γιατί δεν επιβαρύνεται με έξοδα φέρρυ - μπόουτ. Επίσης γιατί οι παραλίες του νησιού (Πόρτο Κατσίκι, Εγκρεμνοί, Κάθισμα, Αγιοφίλι, Γύρα, Αη Γιαννης κα) είναι από τις πιο όμορφες της Μεσογείου ενω τα Πριγκηπονησσα (ενα σύμπλεγμα νησιών απέναντι απο το Νυδρί) ειναι απείρου κάλους(σσ μεταξύ αυτών και η Μαδουρη του Βαλαωρίτη και ο Σκορπιός του Ωναση). Ελάτε λοιπόν να κάνουμε ενα μικρό ταξίδι στη δική μου Λευκάδα. Να μυρίσουμε τον οργισμένο μάραθο του Κάστρου, να χαθούμε στα κύματα της Νηράς και να ''ακούσουμε'' τη συναυλία της αρμύρας και του πεύκου:

1: Η ΛΕΥΚΑΔΑ ΤΩΝ ΓΕΥΣΕΩΝ: Η Λευκάδα φημίζεται για τις φθηνές ταβέρνες (σε σύγκριση με άλλους τουριστικούς προορισμούς)με μοναδικές γευσεις. Βουνό και θάλασσα συνδυάζουν ενα γαστρονομικό μωσαϊκό. Απο καλαμάρι γόνο μεχρι φρυγαδέλι και απο αλανιάρες τσιπούρες μέχρι αρνί στα κληματόφυλλα.

ΠΟΛΗ: Στην πόλη της Λευκάδα τα πρωτεία κατέχουν τα 'Επτάνησα'', διπλά στην κεντρική πλατεία, με 15 μαγειρευτά φαγητά και σπεσιαλιτε τις σαρδέλες στα κάρβουνα. Ο Γιώργος Σολδάτος και η γυναίκα του η Χριστίνα- πάντα με το χαμόγελο- σας περιμένουν. Ταβέρνα με καντάδες εχει ο ''Ρεγάντος''(σε καντούνι της πόλης). Μαγειρευτα εχει και η 'Μαργαριτα''στο λιμ΄΄ανι.Στο παγωτό ξεχωρίζει ο 'Σταυρακας΄' (στην κεντρική αγορά της πόλης ).

ΛΥΓΙΑ΅: Η φημισμένη ψαροταβέρνα του 'Γιάννη', στο γραφικό ψαροχωρι της Λυγιας. ικανοποιεί τις απαιτήσεις ολων. Βρισκεται διπλα στη θάλασσα και πολλοι λένε οτι ''οποιος δεν πήγε στον Γιαννη δεν γνώρισε τη Λευκάδα''. Και δεν ειναι υπερβολή αν ληφθεί υποψην οτι δεν υπαρχει ντοπιος ή ξένος τουριστικός οδηγός που να μην εχει τον 'Γιαννη'' στις προτάσεις του. Ψάρια, καλαμάρια και γενικά ολα τα θαλασσινά φρέσκα και σε λογικές τιμές. Κι οχι μονο. Η ταβερνα προσφέρει σπιτικες πατάτες, μοναδικα κρεατά και μαγειρευτα (σε πλούσιες μερίδες)ενω στο τέλος προσφερονται γλυκά ταψιου με το καλιτερο γαλακτομπούρικο. Ζητηστε απο τον Γιαννη(Λογοθέτη)να σας φτιάξει κοκορα αλανιάρη μακαρονάδα με χοντρό μακαρόνι.

Ιδιατερα γραφικη ειναι και η παραθαλάσσια ''Ανάσα του Ζορμπά' στη Νικιάνα με φρεσκο ψάρι αλλα και ο ΄Μηνάς΄στην περιοχη Μαγεμένου(δίπλα στη Νικιάνα).

ΣΥΒΟΤΑ:Η «Σπυριδούλα» 2Ψαροταβέρνα από το 1970, δίπλα στιςψαροταβέρνες με επιλογή την αστανομακαρονάδα και ο «Σταύρος» στο λιμανάκι με φρέσκα θαλασσινά.

ΤΣΟΥΚΑΛΑΔΕΣ«Η Ελιά»: Από τις καλύτερες ταβέρνες για ψητά και μαγειρευτά στο νησί. Σπεσιαλιτέ το αρνί στα κλιματόφυλλα.

ΚΑΘΙΣΜΑ(παραλια): Το ΄''Μονάτο'' παίζει χωρίς αντίπαλο. Με τοπικη κουζινα και θέα στο απέραντο γαλάζιο του πελάγους.

ΧΑΡΑΔΙΑΤΙΚΑ:«Παύλος» Όλοι έρχονται στο χωριό(σσ βρίσκεται μετα το Νυδρί) για τη φημισμένη ψησταριά με τα ντόπια κρέατα, παραγωγής της ταβέρνας. Δοκιμάστε κοκορέτσι, το ντόπιο φρυγαδέλι, κοντοσούβλι χοιρινό, σπληνάντερο και παϊδάκια.
ΕΞΑΝΘΕΙΑ: ''Η Ράχη΄΄. Με μαγευτική θεα στο Ιόνιο.

ΧΟΡΤΑΤΑ: «Το Αλώνι». Μεσογειακή κουζίνα με ντόπια λευκαδίτικα υλικά και διεθνείς γαστρονομικές πινελιές.

ΠΛΑΓΙΑ: Η Πλαγιά ενα μικρό χωριό βρισκεται απέναντι απο τη Λευκάδα στο νομό Αιτωλοακαρνανίας. Σε δέκα λεπτά απο την πόλη της Λευκάδας βρισκεσται στην Πλαγιά και στη φημισμένη ταβέρνα του 'Κολοκύθα'' με τις τρεις ψησταριές στο ιδιο μαγαζί! Κόλαση. Επίσης καλές ψησταριές θα βρειτε στην πλατεία της Καρυάς, στα Λαζαρατα, στον Συβρο στον Ευγηρο και στη Βαυκερή, στον Αγιο Πέτρο και στο Καλαμίτσι. Ο Πόρος, ο Αγιος Νικήτας το Νυδρί αλλα η Βασιλική εχουν καλες ψαροταβέρνες(σσ δεν τις αναφέρω γιατι δεν εχω προσωπική αποψη). Ταβέρνες θα βρειτε στο Αθάνι και στο δρόμο προς Πόρτο Κατσίκι-Εγκρεμνούς).

2. Η ΛΕΥΚΑΔΑ ΤΩΝ ΡΕΚΟΡ: Η Λευκάδα -o μικροτερος νομος της χ΄ωρας-διαθέτει:

- 110 εν ζωή καθηγητές Πανεπιστημίων σε όλο το κόσμο
- 67 επαγγελματίες δημοσιογράφους καθως και εκατοντάδες επιστήμονες, λογοτέχνες και καλλιτέχνες. Και όχι μόνο:

---Απο τους μεγάλους εθνικούς ποιητές της χώρας. Σολωμός, Α. Βαλαωρίτης, Κ. Παλαμάς, και Α. Σικελιανός) οι δυο(Βαλαωριτης-Σικελιανος) είναι απο τη Λευκάδα.

--Τόσο η Χαραμογλειος Λευκαδιακή Βιβλιοθήκη όσο και η συλλογή σπανίων δίσκων -φωνογράφων του Τάκη Κατωπόδη(Ντελημάρη) ειναι μοναδικές, τουλάχιστον, στον Ευρωπαϊκό χώρο.

- Επίσης η Λευκάδα διαθέτει μια απο τις 3 καλύτερες αμμουδιές στη Μεσόγειο και ίσως στο κόσμο, το Πόρτο Κατσίκι. Μια παραλία-ονειρο που ειχα την τυχη να ειμαι ο πρώτος το 1976(σσ μαθητής γυμνασίου) να δημοσιεύσω σχετικό ρεπορτάζ και φωτογραφίες( με τιτλο ''Ε! εσείς εκεί κάτω ''(σσ δεν υπήρχε δρόμος αλλα μονοπατι). Και μάλιστα θυμάμαι οτι με θεωρούσαν τρελό και 'ψώνιο' οταν εγραψα για την μοναδική της ομορφιά. Kαι εχει η Λευκάδα μας όχι μόνο το Πόρτο Κατσίκι. Διαθέτει τις καλύτερες παραλιες της Μεσογείου σύμφωνα με δημοψήφισματα στο διαδικτυο (Πόρτο Κατσίκι, Εγκρεμνοί, Κάθισμα, Αγιοφίλι).

-Ακόμη διαθέτει δυο απο τις δέκα καλύτερες στο κόσμο περιοχές για σέρφινγκ: τον κόλπο της Βασιλικής και την περιοχή του Αη Γιάννη..

-Είναι νομός που αποτελείται απο 24 συνολικά νησάκια(μεταξυ αυτών το Σκορπιός του Ωνάση, το Σκορπίδι του Λιβανού, τη Μαδουρή του Α. Βαλαωρίτη κα).

-Ακόμη Διαθέτει το μεγαλύτερο ενάλιο σπήλαιο στον κόσμο, τη σπηλιά Παπανικολή στο Μεγανήσι.

Και ας μην ξεχνάμε οτι η μικρή Λευκάδα απέδειξε στη δύσκολη δεκαετία του 1950, μέσα στις στάχτες του εμφυλίου, οτι η δύναμη της ψυχής και προπαντός η συλλογικότητα μπορούν να κάνουν θαύματα. Αξιζει να αναφερθεί η πρωτοπορία της Λευκάδας όχι μόνο στις γιορτές -Λογου και Τέχνης (όπου βρήκαν στη συνέχεια πολλούς μιμητές) αλλά και στην ίδρυση και λειτουργία καλλιτεχνικών και αθλητικών συλλόγων καθώς και άλλων συλλογικών δραστηριοτήτων. Να θυμηθούμε ότι το 1850 ιδρύθηκε η "Φιλαρμονική", το 1875 η Λευκάδα είχε ένα από τα 16 σε όλη την Ελλάδα θέατρα, το 1937 ιδρύεται ο πρωτοπόρος "Ορφέας" και το 1927 ο "Τηλυκράτης(ο οποίος φέτος πέτυχε την ιστορική του άνοδο στην Γ΄εθνική κατηγορία).

3. ΤΙ ΘΑ ΠΑΡΕΤΕ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ:

-Σαλάμι αέρος Λευκάδος '΄Ντελημάρη''-κοντά στο ΙΚΑ της πόλης- σε μεγάλη διασταύρωση

--Μαντολάτο-παστέλι 'Φεξη''( απέναντι απο το σαλάμι Ντελημάρη).

----Ροζολί(τοπικό λικέρ-καταπληκτικό) μόνο στην ποτοποιία Φραγκόύλη-πίσω από την εκκλησία της Μητρόπολης(πόλη).

----Κρασιά: 'Λευκαδίτικη Γή' και 'Πλαγιές''

--Καρσάνικα κεντήματα(στο ορεινό κεφαλοχώρι Καρυά.

-Φακές απο το ορεινό χωριο Εγκλουβή.

4. ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ:

ΚΥΚΛΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ Πόλη Λευκάδας, Καρυώτες, Λυγιά, Νικιάνα, Περιγιάλι, Νυδρί, Βλυχό, Πόρος, Σύβοτα, Βασιλική, Αγ. Πέτρος, Αθάνι, Δράγανο, Εξάνθεια, Δρυμώνας, Καλαμίτσι, Αγ. Νικήτας, Τσουκαλάδες, Λευκάδα. Λευκάδα, η πόλη, καλωσορίζει τον επισκέπτη από την πρώτη ματιά, καθώς περνά από τις ακτές της Ακαρνανίας στο νησί από μια στενή λωρίδα γης και από μια πλωτή γέφυρα 50 μέτρων. Η γέφυρα επιτρέπει και τη διέλευση μικρών πλοίων από τη διώρυγα της Λευκάδας. Στην είσοδο του νησιού δεσπόζει το κάστρο της Αγίας Μαύρας και αμέσως ο επισκέπτης αντικρίζει την Αμμόγλωσσα, καταπληκτική παραλία και συνεχίζει εάν το επιθυμεί να μπεί στη πόλη από τη Γύρα με τους ανεμόμυλους και την παραλία του Άϊ Γιάννη. Στην είσοδο της πόλης, τον επισκέπτη τον υποδέχονται οι μεγάλοι ποιητές της Λευκάδας, στο πάρκο των ποιητών. Η Δημόσια Βιβλιοθήκη με τη Συλλογή Μεταβυζαντινών Εικόνων Επτανησιακής Τέχνης, η Χαραμόγλειος Ειδική Λευκαδιακή Βιβλιοθήκη, το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Μουσείο Φωνογράφου, οι πάμπολλες εκκλησίες (βασιλικές μονόχωρες), ο Ελαιώνας της, τα παραδοσιακά καφενεία της, η μοναδική φύση της, προκαλούν τον επισκέπτη για ένα ονειρεμένο ταξίδι στο νησί των ποιητών και των λογίων. Ακολουθώντας το δρόμο με νότια κατεύθυνση, παράλληλα προς την ανατολική ακτή του νησιού περνάμε από το χωριό Καλλιγόνι, 2 χλμ. νότια της πρωτεύουσας. Στην περιοχή αυτή βρέθηκαν ερείπια της αρχαίας πόλης Νηρίκου, κατοικημένης από τη 2η χιλιετία π.Χ. Υπάρχουν υπολείμματα από κυκλώπεια τείχη, δεξαμενές, υδραγωγείο καθώς και ερείπια θεάτρου προρωμαϊκής εποχής που ανακάλυψε ο Γερμανός Αρχαιλόγος Δαίρπφελδ. Βρέθηκαν ακόμη τμήματα από βυζαντινά τείχη. Νοτιότερα βρίσκεται το χωριό Καρυώτες με τις αλυκές Αλεξάνδρου και η Λυγιά (6χλμ. από την πόλη), το μεγαλύτερο αλιευτικό κέντρο του νησιού. Παραθαλάσσιο ψαροχώρι κτισμένο γύρω από ένα γραφικό λιμανάκι. Συνεχίζοντας συναντάμε τη Νικιάνα (10χλμ. από την πόλη), πανέμορφο καταπράσινο ψαροχώρι, κτισμένο στους πρόποδες των Σκάρων, συνδυάζει διακοπές βουνού και θάλασσας. Επισκεφθείτε το Μοναστήρι των Αγίων Πατέρων σε ύψωμα του βουνού Σκάροι, όπου γίνεται μεγάλο πανηγύρι την πρώτη Κυριακή μετά την Ανάληψη. Το Περιγιάλι, 1 χιλιόμετρο πριν το Νυδρί με ωραία θάλασσα και τουριστικά καταλύματα και με μαγευτική θέα προς τα Πριγκηπονήσια. Από το Περιγιάλι ξεκινάει μικρός δρόμος με δυτική κατεύθυνση για Πλατύστομα, χτισμένο σε ύψωμα με υπέροχη θέα.

Το, από 25ετίας δημοφιλέστερο τουριστικό θέρετρο του νησιού, Νυδρί (16χλμ. από την πόλη) προσφέρει υπέροχη παραλία, διάφανη θάλασσα, δυνατότητα για θαλάσσια σπορ, ενοικίαση σκαφών, πολλά ξενοδοχεία, πανσιόν, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ταβέρνες και κέντρα διασκέδασης. Είναι σε γενικές γραμμές ένας κοσμοπολίτικος τόπος που παράλληλα όμως έχει πολλά ενδιαφέροντα και φυσικές ομορφιές. Κτισμένο σε γραφικό τοπίο με θέα τα γύρω νησιά. Κολυμπήστε στο Σκορπιό, το μαγευτικό νησί του Ωνάση, επισκεφτείτε τον τάφο του Γερμανού αρχαιολόγου Δαίρπφελδ, το νησί του Βαλαωρίτη Μαδουρή, τους καταρράκτες στο Δημοσάρι, το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής. Στο λιμάνι του Νυδριού συνωστίζονται πολυτελή κότερα, ιστιοπλοϊκά, ψαρόβαρκες, καΐκια και κάθε λογής πλεούμενο. Επίσης το Νυδρί συνδέεται με φέρι-μπόουτ με Μεγανήσι, Ιθάκη και Κεφαλονιά.
Το Βλυχό (20 χλμ. από την πόλη), ανάμεσα από βουνό και θάλασσα, που φωλιάζει στο μυχό του ομώνυμου κλειστού όρμου και σε περιοχή χαρακτηρισμένη ως ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, με τον κατάφυτο λόφο Γένι όπου οι ελιές φτάνουν μέχρι την θάλασσα πάνω από την αμμουδιά Δεσίμι.
Ο Πόρος (27χλμ. από την πόλη) χτισμένος αμφιθεατρικά σε πλαγιά με πολύ πράσινο. Είναι ένα αυθεντικό Λευκαδίτικο χωριό με όμορφα διώροφα σπίτια με κεραμοσκεπή και περιποιημένους κήπους. Μέσα στην ηρεμία της φύσης και τη πλούσια βλάστηση προσφέρει στον επισκέπτη την πεντακάθαρη γαλαζοπράσινη θάλασσα του Μικρού Γιαλού και μεσαιωνικό Πύργο. Τα Σύβοτα (33χλμ. από την πόλη), είναι ένας γραφικός οικισμός σφηνωμένος μέσα στο γαλήνιο φιόρδ με τους κατάφυτους λόφους γύρω, με το τέλειο φυσικό λιμάνι του, όπου συνωστίζονται κάθε είδους σκάφη και τις μοναδικές ψαροταβέρνες στην άκρη της παραλίας. Η Βασιλική, (38χλμ. από την πόλη), γραφικό κεφαλοχώρι, χτισμένο στον κόρφο του απάνεμου ομώνυμου όρμου. Είναι περιτυλιγμένο από καταπράσινες πλαγιές, δαντελωτές αμμουδιές και πεντακάθαρες θάλασσες. Τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε αξιόλογο παραθεριστικό κέντρο και προσφέρει τουριστικά καταλύματα, κάμπινγκ, καταστήματα, ταβέρνες, νυκτερινά κέντρα και δυνατότητες για θαλάσσια σπορ. Ο όρμος της Βασιλικής είναι φημισμένος για το Wind Surfing.
Ο Άγιος Πέτρος, χαρακτηριστικό Λευκαδίτικο ορεινό χωριό, με θαυμάσια θέα στη Βασιλική προς νότο.
Το Αθάνι, πανέμορφο καταπράσινο παραδοσιακό χωριό, σε θέση που ελέγχει τις μοναδικές και πεντακάθαρες παραλίες Πόρτο Κατσίκι, Γιαλός, Εγκρεμνοί, και καταλήγετε οδικώς στο νοτιότερο άκρο του νησιού στο ακρωτήριο Λευκάτας ή Κάβος της Νηράς για να επισκεφθείτε τα ερείπια ναού του Απόλλωνα και την εκκλησία του Αγίου Νκολάου. Ο Δράγανος, ορεινό χωριό με το θαυμάσιο μέλι. Η Εξάνθεια με τα χρωματιστά, παραδοσιακά σπίτια, κτισμένη αμφιθεατρικά σε πλαγιά. Ο Δρυμώνας ένα από τα πλέον παραδοσιακά χωριά του Νομού. Το Καλαμίτσι (23χλμ. νοτιοδυτικά της πόλης), είναι ένα από τα πιο παλιά χωριά της Λευκάδας, ορεινό παραδοσιακό με γραφικούς ανεμόμυλους και παράδοση στην υφαντική, που προσφέρει στον επισκέπτη την φημισμένη παραλία Κάθισμα με τα κρυστάλλινα, γαλαζοπράσινα νερά και την καταπληκτική άμμο. Τα Χορτάτα ενα ορεινό χωριό με γραφικά πέτρινα σπίτια. Έχει θαυμάσια θέα της Νοτιοδυτικής Λευκάδας Το Κομηλιό είναι ένα μικρό χωριό με πέτρινα σπίτια, στενά δρομάκια και λιγοστούς κατοίκους.

Ο 'Αγιος Νικήτας (12χλμ. από την πόλη), ένα παραδοσιακό παραθαλάσσιο ψαροχώρι που έχει μεταμορφωθεί σε ένα από τα μεγαλύτερα παραθεριστικά κέντρα του νησιού, λόγω του όμορφου φυσικού περιβάλλοντος, της κρυστάλλινης θάλασσας και των ωραίων παραλιών του. Με θαυμάσια θέα και ηρεμία σας προσφέρει την ομώνυμη παραλία του Αγίου Νικήτα και τις γειτονικές παραλίες Πευκούλια και Μύλος.

Το παραδοσιακό χωριό Τσουκαλάδες (6χλμ. από την πόλη), με το πλούσιο πράσινο και τα γραφικά αγροτόσπιτα προσφέρει ηρεμία και γαλήνη. Στη διαδρομή προς την πόλη της Λευκάδας επισκεφτείτε το υπέροχο μοναστήρι της Φανερωμένης,

ΟΡΕΙΝΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ: Ανηφορίζοντας από την πόλη 1ος σταθμός το χωριό Λαζαράτα (10χλμ. από την πόλη), έδρα του Δήμου Σφακιωτών, το χρώμα της φύσης, οι καλοσυνάτοι, φιλόξενοι και ευγενείς κάτοικοί του σας προσφέρουν μοναδικές και αξέχαστες διακοπές. Τα παραδοσιακά ορεινά χωριά Σπανοχώρι, Κάβαλος, Ασπρογερακάτα και Πινακοχώρι, στεφανωμένα με πράσινο, κτισμένα αμφιθεατρικά στο βουνό έχουν ταιριάξει την παράδοση με τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Προσφέρουν την ηρεμία της υπαίθρου και την ειλικρινή ανθρώπινη επικοινωνία με σεβασμό προς τον επισκέπτη. Επισκεφθείτε το φαράγγι της Μέλισσας, το Λαογραφικό Μουσείο στον Κάβαλο και δείτε τα πανέμορφα καμπαναριά των Εκκλησιών της περιοχής. Πιείτε τον καφέ σας στα Ασπρογερακάτα κάτω από τα αιωνόβια πλατάνια. Στη θέση Φρυάς, μεταξύ Καβάλου και Ασπρογερακάτων, σώζονται «Τούρκικα πηγάδια» ιδιαίτερης τεχνοτροπίας από την περίοδο 1478-1684. Ένα από αυτά υδροδοτούσε όλα τα χωριά του Δήμου.
Συνεχίζοντας τη διαδρομή σας θα συναντήσετε τους Πηγαδισάνους και στη συνέχεια την Καρυά (14χλμ. από την πόλη), ορεινό κεφαλοχώρι με πολλά νερά και βλάστηση. Είναι απλωμένο αμφιθεατρικά σε λόφους και έχει σπίτια χτισμένα με την τοπική αρχιτεκτονική αλλά και παλιούς μύλους. Μπορείτε να επισκεφθείτε το Λαογραφικό Μουσείο Καρυάς και το παλιό Μοναστήρι του Αγ. Ιωάννη στο λιβάδι (17ος αιώνας) και να αγοράσετε χειροποίητα καταπληκτικής τεχνικής κεντήματα, τα «Καρσάνικα κεντήματα». Οπωσδήποτε βέβαια θα πιείτε τον καφέ σας ή θα απολαύσετε το ουζάκι σας στην όμορφη πλατεία με τα αιωνόβια πλατάνια. Μην ξεχάσετε, όσο και ταλαιπωρημένοι να είστε, να συνεχίσετε την διαδρομή σας προς το χωριό Εγκλουβή. Εκεί μπορείτε να αγοράσετε τις καταπληκτικές «φακές Εγκλουβής» και να ανεβείτε να θαυμάσετε τα αγροτικά μνημεία των Βόλτων, ανάβοντας και ένα κερί στο ξωκλήσι του Αγ. Δονάτου και να θαυμάσετε την πανοραμική θέα από το ψηλότερο μέρος του Νομού από το εκκλησάκι του Αγ. Ηλία. Επιστρέφετε στη πόλη με την ίδια διαδρομή ή έχετε και τις εναλλακτικές λύσεις κατεβαίνοντας από το χωριό Εγκλουβή: ή να περάσετε από το ορεινό χωριό Πλατύστομα και να κατεβείτε προς το Περιγιάλι θαυμάζοντας τη θέα από τα πριγκηπονήσια ή να περάσετε από το ορεινό χωριό Αλέξανδρος και να κατεβείτε προς τη Νικιάνα, περνώντας από το Μοναστήρι των Αγ. Πατέρων στους Σκάρους ή να περάσετε από το ορεινό χωριό Βαυκερή και να κατεβείτε προς Νυδρί θαυμάζοντας από ψηλά την πανέμορφη θέα του νησιώτικου συμπλέγματος.

ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ: Από το Νυδρί καθημερινά με φέρυ - μπόουτ σε απόσταση τεσσάρων ναυτικών μιλίων μπορείτε να επισκεφθείτε το μικρό κατάφυτο νησί της Λευκάδας το Μεγανήσι. ΄Εχει τρεις οικισμούς το Βαθύ, το Κατωμέρι και το Σπαρτοχώρι και τρία γραφικά λιμάνια, τα Σπήλια, τον Αθερινό και το Βαθύ. Από την πόλη της Λευκάδας και το Νυδρί διοργανώνονται ημερήσιες κρουαζιέρες με καΐκια για τα πριγκηπονήσια (Σκορπιός του Ωνάση, Μαδουρή του Αρ. Βαλαωρίτη, Σπάρτη, Σκορπίδι, Χελώνι και το Μεγανήσι). Επίσης από τη Βασιλική διοργανώνονται ημερήσιες εκδρομές για για τις εκπληκτικής ομορφιάς παραλίες Πόρτο Κατσίκι, Εγκρεμνούς και Αγιοφύλλι. Μπορείτε να νοικιάσετε από μικρά βαρκάκια έως ταχύπλοα και ιστιοπλοϊκά από γραφεία ενοικιάσεως σκαφών και να απολαύσετε τα απόμερα ερημικά λιμανάκια της χερσονήσου στο Γένι και το Δεσίμι (απέναντι από το Νυδρί) καθώς και του Μεγανησίου και να φθάσετε μέχρι τα κατάφυτα νησάκια Καστό (με την καταπληκτικής ομορφιάς φωκότρυπα) και Κάλαμο (με το πευκοδάσος που φθάνει μέχρι τη θάλασσα).

5. Η ΛΕΥΚΑΔΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ:

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ: Μικρό και σημαντικό στεγάζεται στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Λευκαδίων. Παρουσιάζει εκθέματα που καλύπτουν μια μεγάλη χρονική περίοδο, που ξεκινά από τη μέση παλαιολιθική εποχή (200.000 - 35.000 π.Χ.) και φτάνει έως τους ύστερους ρωμαϊκούς χρόνους. Στο μουσείο εκτίθενται σε ξεχωριστή αίθουσα τα ευρήματα των ανασκαφών του Γερμανού αρχαιολόγου Γουλιέλμου Δαίρπφελντ με εργαλεία, κεραμικά, χάλκινα, κοσμήματα και κτερίσματα τάφων, κυρίως από την αρχαία Νήρικο, το Νυδρί, τη Χοιροσπηλιά στην Εύγηρο και από τη σπηλιά στο Φρύνι. Ανάμεσα στα εκθέματα και μια πήλινη φιάλη από την πρώιμη εποχή του Χαλκού κι ένα πήλινο ειδώλιο γυναικείας
μορφής του 3ου αιώνα π.Χ. Τηλ. 26450 21635

ΜΟΥΣΕΙΟ ΦΩΝΟΓΡΑΦΟΥ: Όταν ο κρεοπώλης στο επάγγελμα και ντόπιος συλλέκτης Τάκης Κατωπόδης αποφάσισε κοντά στο 1990 να ανοίξει αυτό το μικρό ιδιωτικό μουσείο, χάριζε στο νησί μια αποκλειστικότητα. Παλιοί φωνόγραφοι, ραδιόφωνα, δίσκοι, φωτογραφικές μηχανές, διακοσμητικά, σφραγίδες, νομίσματα και φωτογραφίες γεμίζουν το μοναδικό στο είδος του μουσείο στην Ελλάδα. Ένα στενό μέσα από τον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης, ανάμεσα σε 50 φωνογράφους, θα δείτε το πρώτο ραδιόφωνο και το πρώτο ακορντεόν που ήρθαν στο νησί και την πρώτη εφημερίδα του Ιονίου Κράτους από το 1830. Τηλ. 26450 21088

ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Είναι η αρχαιότερη Φιλαρμονική της Ελλάδας μετά από εκείνη της Κέρκυρας με έτος ίδρυσης το 1850 και το αρχαιότερο σωματείο του νησιού. Από τότε που ιδρύθηκε από επιφανείς Λευκαδίτες, μεταξύ των οποίων και ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, έμελε να δοξαστεί και να διακριθεί. Παρούσα στους πανηγυρισμούς της Ένωσης των Ιονίων νήσων στα 1864, στους Ολυμπιακούς της Αθήνας του 1896, στη Μεσολυμπιάδα του 1906 ήταν η πρώτη φιλαρμονική που έδωσε θεατρικές παραστάσεις, κέρδισε χρυσά μετάλλια, βραβεία και άλλες διακρίσεις Το 1983 ήταν η χρονιά που κέρδισε το Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών. Σήμερα αριθμεί 1000 μέλη και συνεχίζει να διοργανώνει ετήσιες συναυλίες, γιορτές και εκδηλώσεις (ξεχωρίζει το ετήσιο Τριήμερο Εορταστικών Εκδηλώσεων στις 12 Δεκεμβρίου και η συναυλία τον Ιούλιο στην Ιερά Μονή Φανερωμένης), ενώ στις δραστηριότητές της περιλαμβάνονται Μουσική σχολή, Μπάντα, Μπαντίνα και Μουσικά σύνολα.

ΓΙΟΡΤΕΣ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ: Πρόκειται μαζί με το Φεστιβάλ Αθηνών για έναν από τους παλαιότερους πολιτιστικούς θεσμούς της Ελλάδας. Από το 1955 όταν και πρωτοδιοργανώθηκαν, με πολλούς σταθμούς στην ιστορία τους όπως το 1964 όταν εμφανίστηκε η Μαρία Κάλλας, οι Γιορτές Λόγου και Τέχνης κάθε Αύγουστο συνεχίζουν να δίνουν το δικό τους τόνο στο νησί. Κατά την πολύχρονη λειτουργία τους έχουν εμφανισθεί μεγάλες ξένες ορχήστρες και χορωδίες, συνθέτες, σολίστες και σύνολα δωματίου, γνωστοί ελληνικοί θίασοι καθώς και κρατικές σκηνές, έλληνες δημιουργοί της ποίησης και της πεζογραφίας, κριτικοί τέχνης, επιστήμονες, ερευνητές ελληνικά και ξένα συγκροτήματα κ.ά. Τηλ. 26450 26635 , www. lefkasculturalcenter.gr

ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΦΟΚΛΟΡ: Χορευτές του κόσμου με τις εθνικές τους ενδυμασίες κατεβαίνουν στην κεντρική αγορά και το νησί γεμίζει χρώματα και μουσικές από κοντινές και μακρινές γειτονιές. Το Διεθνές Φεστιβάλ Φολκλόρ από την ίδρυσή του, το 1962, από τον Αντώνη Τζεβελέκη, ταξιδεύει μέχρι σήμερα με κεντρική ιδέα την προώθηση της ειρήνης, και της φιλίας των λαών του κόσμου μέσα κοινούς κώδικες έκφρασης και επικοινωνίας, το χορό, την μουσική, την φαντασία και την παράδοση. Την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου το νησί νοιώθει για λίγο ομφαλός της γης και εκατοντάδες ξένοι και Λευκαδίτες καλλιτέχνες συμμετέχουν σε μια μεγάλη γιορτή. Την πρώτη Κυριακή του Φεστιβάλ όλοι οι χορευτές συγκεντρώνονται στη Μονή Φανερωμένης και το απόγευμα η πολύχρωμη παρέλαση κατεβαίνει στην πόλη και παρελαύνει στην κεντρική αγορά.
ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΡΥΑΣ: Μακριά από κρύες αίθουσες. το Μουσείο Κεντημάτων, είναι ένας χώρος ζεστός, ένα σπίτι γεμάτο μεράκι και τεχνική σαν και αυτήν που ανέπτυξε η Μαρία η Κουτσοχέρω που αν και έχασε το δεξί της χέρι όταν δεν την εμπόδισε να γίνει η καλύτερη «κεντήστρα»του χωριού δίνοντας ζωή στην καρσάνικη βελονιά. Στην είσοδο της Καρυάς το μικρό λαογραφικό μουσείο, φιλοξενεί αυθεντικά κεντήματα της Κουτσοχέρως και πολλά άλλα εκθέματα. Στο χώρο που έχει κτίσει μόνος του ο κ. Θεόδωρος Κατωπόδης, κατεβαίνοντας τα ξύλινα σκαλιά θα δείτε τα στρωμένα κρεβάτια, το τραπέζι με τα πιάτα και τα μαχαιροπίρουνα δωματίων και διάφορα αντικείμενα της αγροτικής ζωής του
χωριού. Τηλ. 2645041590


ΚΟΝΤΟΜΙΧΕΙΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ Μια μεγάλη συλλογή από αντικείμενα και εργαλεία τσαγκάρηδων, χαλκωματάδων και άλλων παλαιών επαγγελμάτων καθώς και παραδοσιακές φορεσιές και αναπαραστάσεις χώρων του Λευκαδίτικού σπιτιού σας περιμένουν στο χωριό Κάβαλος, στο λαογραφικό μουσείο «Πανταζής Κοντομίχης» στο κτίριο του παλιού δημοτικού σχολείου. Τηλ.: Δήμος Σφακιωτών 26450 61210

Τέλος δυο σημαντικά μουσεία λειτουργουν στο Μοναστήρι της Παναγίας Φανερωμενης. Το εκκλησιαστικό μουσείο και το ναυτικό μουσειο του Νικου Θάνου-Μορίνα.


Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

EΝΑ ΒΙΒΛΙΟ-ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΔΩΡΟ





''ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ' (εκδόσεις 'ΑΓΚΥΡΑ')-Περιέχει δώρο CD(με τραγούδια για τη Λευκάδα σε στίχους του συγγραφέα).
Το “Χορεύουν τα κόκκινα” είναι η τέταρτη λογοτεχνική περιπλάνηση του βραβευμένου δημοσιογράφου ΗΛΙA Π. ΓΕΩΡΓAΚΗ. Oι ανθρώπινες σχέσεις, ο έρωτας, η περιπέτεια της ζωής, η μοναξιά, η καθημερινότητα ερχονται να προστεθούν στην αναζήτηση, στην αγωνία για ένα καλύτερο αύριο. Και πάντα –μόνιμος χορηγός ονείρων– η Λευκάδα.

ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΣΩ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΩΝ

www.agyra.gr

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΚΥΡΑ : Λ. Κατσώνη 271 Αγ. Ανάργυροι 210 2693800-210 2693806

ΑΓΚΥΡΑ ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ Σόλωνος 124 -Αθήνα 210 3837540 - 210 3837667-210 383706
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
''Χορεύουν τα Κόκκινα'' του Ηλία Π. Γεωργάκη

Γράφει η Αργυρώ Βερυκίου - Μπαλντά

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο του κ. Ηλία Γεωργάκη, που κυκλοφορεί εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα από τις εκδόσεις «Άγκυρα» μου ήρθαν στο μυαλό κάποιες φράσεις που διάβασα σε διήγημα του Μένη Κουμανταρέα από το βιβλίο του «Η γυναίκα που πετάει» (εκδόσεις «Κέδρος»). «Σε τι λοιπόν, σας ερωτώ, θα χρησίμευε η λογοτεχνία αν όχι στο να μας κάνει να σκεφτόμαστε, να μας κρατά σε εγρήγορση, να μας παρηγορεί και να φωτίζει τη ζωή μας, χωρίς απαραίτητα να την εξηγεί;».
Έτσι ακριβώς. Η φράση που αποτελεί και τίτλο του βιβλίου «Χορεύουν τα Κόκκινα», ίσως να προβληματίσει τον επίδοξο αναγνώστη που δεν είναι Λευκαδίτης, αλλά και Λευκαδίτης κάποιας ηλικίας, διότι στους νέους και πολύ νέους πάλι αυτός ο τίτλος δεν έχει κάτι να τους θυμίσει, δεν έχει κάτι να τους πει. Όμως ανοίγοντας τις μέσα σελίδες υπάρχει πάλι και ως τίτλος του πρώτου πεζού κειμένου που με αφηγηματικά γλαφυρό τρόπο δίνει το νόημα και τη σημασία της φράσης «χορεύουν τα κόκκινα». Ακουμπά σε αυτά που πιο πάνω αναφέρθηκαν: «... να μας κάνει να σκεπτόμαστε, να μας κρατά σε εγρήγορση...». Σκεπτόμαστε αυτομάτως το «Πάνθεο», την αίθουσα που «... επί πενήντα χρόνια στέγασε τους ρυθμούς της καρδιάς χιλιάδων ανθρώπων...» όπως γράφει ο ίδιος ο συγγραφέας. Αποτελούσε το σήμα κατατεθέν της παλιάς Λευκάδας. Ήταν η αίθουσα κινηματογράφου, χοροεσπερίδων, διαλέξεων, θεατρικών παραστάσεων μαθητικών, ερασιτεχνικών, αλλά και επαγγελματικών περιοδευόντων θιάσων που έρχονταν κατά καιρούς στην πόλη. Αναφέρω τις πέντε παραστάσεις σε μια μέρα με τον «Έμπορο της Βενετίας» του Σαίξπηρ από κλιμάκιο του Εθνικού Θεάτρου με πρωταγωνιστή στο ρόλο του Σάιλοκ τον αείμνηστο Νίκο Τζαβαλά Καρούσσο. «... έλα στο «Πάνθεον» / λοιπόν / στο πανηγύρι / των τρελών / μη μένεις έξω. / Σάμπα, μαζούρκα / και ταγκό / νύχτες που / σβήνουν στο χορό / θα λαχταρήσω... /... εδώ δε νοιώθεις / μοναχός / είναι το κέφι οδηγός / γύρισε πίσω... /... Κι όταν θα έρθει / το πρωί / των μπουρανέλων / η φυλή / θα σου μιλήσει...».
 Δημοσιογράφος μάχημος ο κ. Γεωργάκης, έχει στο βιβλίο του πεζά μα και ποιήματα. Διαβάζοντάς το συναντάς την πραγματικότητα του χτές και του σήμερα, αλλά και τ' όνειρο, τον ρομαντισμό και την αγάπη για τη γεννέτειρά του, το νησί του, τη Λευκάδα. Εικόνες της καθημερινής σημερινής πραγματικότητας που βγαίνουν μέσα από σύντομα αναγνώσματα, γεμάτα όμως συναίσθημα και αγωνία για τις δυσκολίες των απλών ανθρώπων, που ζουν με την ελπίδα, που δεν επικοινωνούν πια μεταξύ τους. Ο αείμνηστος Αντώνης Σαμαράκης χρόνια πριν, στο βιβλίο του «Ζητείται Ελπίς» είχε γράψει: «Τώρα που οι στέγες των σπιτιών των ανθρώπων είναι τόσο κοντά, οι καρδιές τους ειναι τόσο μακριά...». Αλλά και η έλειψη της ασφάλειας κάνει τους ανθρώπους να σταυροκοπιούνται: «Που είμαστε ακόμη ζωντανοί με τόσα που συμβαίνουν γύρω μας, με τις αρρώστιες, τους θανάτους, αλλά και την αβεβαιότητα που σκιάζει το μέλλον». Το πολύτιμο αγαθό της υγείας είναι αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης για χιλιάδες ασφαλισμένους από τα ιδιωτικά θεραπευτήρια, αφού και η πολιτεία με τη δωρεάν προσφορά στα δημόσια νοσοκομεία βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση λόγω τρομερών ελείψεων σε θέσεις στην εντατική, έλειψη προσωπικού, απαράδεκτα κτίρια. Η οδήγηση στους δρόμους καρμανιόλες και με οδηγούς ειδικούς ως Έλληνες όπως ο Στέλιος που είναι ειδικός σε όλα, από το ποδόσφαιρο μέχρι τ' αυτοκίνητα και από τους σεισμούς μέχρι τη θερμοκρασία του σώματος. Βρίζει τους πολιτικούς, αλλά φανατίζεται πριν από τις εκλογές και τρέχει να ψηφίσει και με τα δύο χέρια. Είναι προπονητής στο ποδόσφαιρο, ειδικός στις μηχανές και άριστος γνώστης στα πολιτικά δρώμενα. Ο μοναχικόςάνθρωπος, ο κυρ Μιχάλης - συνταξιούχος θυρωρός - καθισμένος στην κουνιστή του πολυθρόνα είχε μοναδικές απολαύσεις το φαγητό και τον ύπνο. Δεν είχε τηλεόραση, δεν άκουγε ραδιόφωνο, δεν έβλεπα τα θλιμένα ρεπορτάζ, τα ψέματα των πολιτικών, δεν άκουγε τις φρούδες υποσχέσεις των κομμάτων. Λίγα πάρε δώσε με τους περαστικούς, φαγητό και ύπνος και με την ελπίδα λιποτάκτη στ'όνειρό του λίγο πριν από τα χριστούγεννα πέθανε. Ακολουθούν: Ο απέναντι φίλος (ένας σκύλος) που καθημερινά πηγαινοέρχεται στο ερημικό μπαλκόνι τουτρίτου ορόφου. Εκεί έχει και το σπιτάκι του και δεν έχει ακούσει κανείς τογαυγισμά του. Μόνο καμιά φορά σηκώνει τα δυό του πόδια στα κάγκελα - ίσωςγια να ξεμουδιάσει, ποιός ξέρει... «Ίσως κάποια ώρα να του δίνουν λίγο φαγητό και νερό, ίσως να τον βγάζουν κάποια βόλτα, αλλά μου δίνει την αίσθηση του ξεχασμένου...».
Όλα τα κείμενα του κ. Γεωργάκη αποτελούν παρεμβάσεις στο δημόσιο βίο, είναιη δημοκρατική του συνείδηση, η συνείδηση του πολίτη και η έγνοια του γιατους πολιτειακούς και πολιτικούς θεσμούς. Είναι μιά ευθεία αναφορά στηΔημοκρατία των ιδεών, στους θεσμούς που αναδεικνύουν τη συμμετοχή στα κοινά και στην παιδεία των πολιτών. Παρατηρεί κανείς ότι λείπει ολωσδιόλου το ερωτικό στοιχείο. Μα σ' αυτή την καθημερινότητα την τόσο πεζη και αποπνιχτική, τι συμβαίνει;... Συμβαίνει ότι ακολουθούν στίχοι και ήχοι για τον έρωτα, τη ζωή, για τη Λευκάδα. Για τις καληνύχτες που χάσαμε και τις καλημέρες που ελπίζουμε.
Έρωτας ατελείωτος, αιώνιος, φλογερός είναι η Λευκάδα, η παλιά Λευκάδα, η νοσταλγία γι' αυτήν με τις κιθάρες, με τις καντάδες, με τις σοροκάδες, με τις καμάρες. Κάθε στιγμή μια Κυριακή, γέλια και φάρσες μα και του Ανδρέα οι πάστες. Ο «Γλάρος» το καράβι της γραμμής, ο Άη Γιάννης, η Μαδουρή, οι Μύλοι,η δύση στη Γύρα, το μπάνιο στο Κάστρο, αμπαλί στου Πάλα, η βόλτα στον Πόντε κι ο Βαλαμόντες φιλόσοφος, ποιητής, ζωγράφος καί από τζάκι - αφού ήταν Ντε Βαλαμόντε. Κι ο Βούλης με τις παρλάτες, κι ο Αθηνιώτης ο ευπατρίδης, ο καλλιτέχνης, ο ποιητής κι ο Μαλακάσης ο επιστήμονας, ο ζωγράφος, ο λογοτέχνης κι ο γιατρός ο Γρηγόρης ο σωτήρας, ο παραστάτης των φτωχων και των κατατρεγμένων, ο ιδεαλιστής, πυξίδα μέσα στην πίκρα και μια λαμπάδα στην κυρά Φανερωμένη, ψυχής λιακάδα. Κι ο Σπύρος Φίλιππας Πανάγος αρχηγός στο πνεύμα και στη σκέψη πρώτος. Ψάρεμα με πυροφάνι με τη βάρκα τη Μαριορή και κει στο Διαβασίδι, στου Άη Νικόλα το νησάκι τα νερά, τρέμει αργά το πυροφάνι. Κι ο ψαράς όρθιος στην πλώρη κάνει σκοπό την πίκρα του. Και πολλοί άλλοι στίχοι ακόμα ακολουθούν με μήνυμα στη μοναξιά από το κομπιούτερ και με πιοτό πάλι απόψε θα ξεχάσει γιατί ένα άδειο χαρτί είναι η ψυχή του, αλλά και πάντα ταξιδευτής ο νους τρέχει απ' το Λευκάτα στο Σκορπιό, και στη Μαδουρή, και στο Βλυχό, και στο Μεγανήσι και στον Άη Νικήτα τα χρέη θα ξοφλήσει στο Μαΐστρο. «Αυτή η νιότη που απομένει / στα όνειρά μου / λέγεται Λευκάδα». Λευκάδα μ' όλες τις εποχές, μ' όλους τους καιρούς.«Χειμωνιάτικη λιακάδα / βρίσκεις πάντα αφορμή / να γυρίσω στη Λευκάδα / όταν ήμουνα παιδί».
Κλείνοντας δεν παραλείπω να αναφερθώ στο καλαίσθητο εξώφυλλο του βιβλίου όπου μέσα σε φόντο κατακόκκινο δεσπόζει παλία φωτογραφία με το δάσκαλο Μορίνα να παίζει ακορντεόν και σε πρώτο πλάνο ο σπουδάιος ηθοποιός και Λευκαδίτης Ηλίας Λογοθέτης - μαθητής τότε του Γυμνασίου - με την παρτενέρ
του Γωγώ Γαντζία. Η αμφίεση είναι ανάλογη γιατί είναι απόκριες 7 Μαρτίου - είναι ο χορός του Ορφέα με αποκριάτικο διάκοσμο. Σ' αυτό το χορό ο Ηλίας με τη Γωγώ στο κωμικό ντουέτο «ο Πιπίνος και η Πιπίνα». Στον Ηλία Λογοθέτη - το νονό του - ο Ηλίας Γεωργάκης αφιερώνει ένα πολύ τρυφερό κι αισθαντικό ποίημα:

«Χωρίς Αυλαία»

«... Σε στίχους του Πανάγου οι εξετάσεις

Πέρασε ευθύς χωρίς συστάσεις

Είχε το ταλέντο και την τύχη

Κι ας σήκωσε τόσο ψηλά τον πήχη»- 

Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΕΖΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΓΕΩΡΓΑΚΗ

1. Ο ΦΙΛΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ: Γνώρισα ανθρώπους και αγάπησα ζώα. Ηταν ένα απόφθεγµα που µε συνάρπαζε στα παιδικά µου χρόνια, χωρίς ωστόσο να έχω συνειδητοποιήσει το νόηµά του. Πέρασαν τα χρόνια. Ο φθόνος, το ψέµα και η υποκρισία σηµαδεύουν τις σύγχρονες ανθρώπινες σχέσεις. Η αγάπη µεταλλάχθηκε σε µια ξεφτισµένη και ευτελή λέξη. Και η φιλία φλερτάρει όλο και περισσότερο µε την προδοσία αφού στηρίζεται πλέον στο χρήµα και στα προσωπικά συµφέροντα. Οµολογώ ότι δεν πήρα σκύλο παρά τη µεγάλη αγάπη – τη δική µου αλλάκαι των παιδιών µου – στα ζώα. Και πιστεύω ότι αυτή η επιλογή µε δικαίωσε, αν λάβω υπόψητα συνεχόµενα περιστατικά κακοποίησης ζώων από τους ανθρώπους. Ολοένα και πληθαίνουν οι καταγγελίες πολιτών για θανάτους αδέσποτων και µη ζώων. Το 1/3 του πληθυσµού των αδέσποτων πεθαίνει κάθε χρόνο από αιτίες που σχετίζονται µε τονάνθρωπο (από αυτοκίνητα, από φόλες...), ενώ περισσότερα από ταµισά πέφτουν θύµατα κακοποίησης. Οκαλύτερος φίλος του ανθρώπου, οι µικροί αλήτες του δρόµου, αναγκάζονται να δίνουν καθηµερινό αγώναγια να επιβιώσουν επειδή ο άνθρωπος τούς εγκατέλειψε. Και παρ’ όλο που εκείνοι δεν θα τον εγκατέλειπαν ποτέ. Η τελευταία µου επαφή µε τα συµπαθή τετράποδα είναι µε το απέναντι κόκερ. Στο µπαλκόνι µιας πολυκατοικίας. Δεν ξέρω ούτε καν το όνοµά του. Οπως άλλωστε δεν ξέρω τους ενοίκους τηςδικής µουπολυκατοικίας που φεύγουν σκυφτοί και σκυθρωποί για τις δουλειές τους. Χωρίς να ανταλλάσσουµε ούτε µια µατιά ούτε µια καληµέρα. Ο απέναντι φίλος, καθηµερινά, πηγαινοέρχεται, γαβγίζει και χαζεύειµε τα περιστέρια και τα σπουργίτια. Τον µαγεύει η βροχή, ίσως γιατί µοιάζει µε την ψυχή του. Τον πλανεύουν τα πουλιά, ίσως γιατί µοιάζουν µε τα όνειρα της ελευθερίας του. Θέλει να τρέξει, να παίξει µε τα πιτσιρίκια, αλλά δεν µπορεί. Παραµένει φυλακισµένος. Αιχµάλωτος, οπως και τα αφεντικά του, στη µοναξιά της µεγαλούπολης. Με τα κλεισµέναπαραθυρόφυλλα και τηνέλξη της έξυπνης δολοφόνου, της τηλεόρασης. Στ’ αλήθεια, τον νιώθω. Τον καταλαβαίνω. Είναι ο απέναντι φίλος µου. Ενας πιστός φίλος που είµαι σίγουρος ότι δεν θα µε προδώσει ποτέ. ("ΤΑ ΝΕΑ" 2 Φεβρουαρίου 2011). 


2: ΟΤΑΝ(ΔΕΝ) ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ. Ηταν δεν ηταν στα ‘80. Με το µικρό µουστάκι και το παλιό Καντέτ. Με την παραδοσιακή τραγιάσκα και την αυτοπεποίθηση µιας υπερήφανης αλλά µατωµένης γενιάς. Το κηδειόσηµο στη γέρικη µονοκατοικία µε συγκλόνισε. Ζούσαµε πάνω από 15χρόνια δίπλα αλλά δενµιλήσαµε ποτέ. Ούτε µια καληµέρα. Εγώ σε µια τεράστια πολυκατοικία µε τη µοναξιά και την τηλεόραση για χορηγούς και αυτός σε ένα χαµόσπιτο µε κληµαταριές και µπουκαµβίλιες. Στενοχωρήθηκα. Πικράθηκα στ’ αλήθεια. Η ζωή µας έχει περάσει πλέον στη διάσταση της αδιέξοδης ρουτίνας. Ξέρουµε ότι αντί για γράµµατα θα βρούµε λογαριασµούς. Φοβόµαστε τις ληστείες. Και όχι µόνον. «Τρέµουµε» τις αρρώστιες και τον θάνατο. Δεν έχουµε αντιστάσεις. Ούτε αντοχές. Η εθνική µας κατάθλιψη έχει σχέση µετο Μνηµόνιο, τις άγριες περικοπές σε µισθούς και συντάξεις, µε την ανεργία των παιδιών µας, µε τα ληγµένα «θέλω». Ζωή χωρίς προοπτική. Θυσίες χωρίς αντίκρυσµα σε ένα χρεοκοπηµένο πολιτικό σύστηµα. Οι επιθυµίες αντικαταστάθηκαν από τους εφιάλτες της καθηµερινότητας. Οµήρους µάς πήρανε τα χρόνια. Κοιµόµαστε και ξυπνάµε µε αδιέξοδα. Και προσποιούµαστε ότι ζούµε καλά για να µη µας σχολιάζει ο διπλανός. Ο φθόνος ριζωµένος στις ψυχές. Ο ένας βγάζει το µάτι του άλλου. Καλύτερα να ζούµε ένα όνειρο, γιατίαπό την αλήθεια και την πραγµατικότητα της καθηµερινής ζωής δεν µπορεί να γίνει πλέον κάποιος ευτυχισµένος. Και να πώς τελείωνα σε ένα σηµείωµα που έγραψα για τον ίδιο πριν από χρόνια, µε τίτλο: «Οταν ζεις για τη ζωή»: «Είµαι σίγουρος ότι ο συµπαθής συνταξιούχος της διπλανής µονοκατοικίας δεν έχει τέτοια προβλήµατα. Ξέρει να ζει ήρεµος, µε χαµόγελο, µε αξίες, µε αξιοπρέπεια, µε σεβασµό στο περιβάλλον. Ζει για τη ζωή. Αλλωστε, γι’ αυτό δεν ενδίδει στα εκατοµµύρια των µεγαλοεργολάβων για να γκρεµιστεί το σπίτι του. Γι’ αυτό είναι οάνθρωπος που όλοι ζηλεύουµε στην πολυκατοικία µας αλλά ποτέ δεν θα τον ακολουθήσουµε. Ποτέ δεν θα του µοιάσουµε». Καληνύχτα (για πάντα), αξέχαστε γείτονα.(" ΤΑ ΝΕΑ' 26-1-2011). 

3: ΧΑΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΤΕΧΟΛΟΓΙΑ. Η είδηση είναι εντυπωσιακή. Εως το τέλος του έτους θα είναι έτοιµη η κάρτα του πολίτη, στην οποία θα περιλαµβάνονται ο ΑΜΚΑ, τα στοιχεία ταυτότητας και του ΤΑΧΙS, καθώς και το δηµοτολόγιο. Με την κάρτα αυτή θα µπορεί ο πολίτης να πραγµατοποιεί ηλεκτρονικά όλες τις συναλλαγές του µε το δηµόσιο και να τη χρησιµοποιεί ως ταυτότητα. Πράγµατι, η τεχνολογία σε έναν µεγάλο βαθµό έχει βοηθήσει να είναι η ζωή µας καλύτερη. Οχι όµως για όλους. Η πλειονότητα των Ελλήνων βασανίζεται για να µυηθεί στα µυστικά της σύγχρονης τεχνολογίας. Για παράδειγµα, ο κυρ Χρήστος, ο οποίος νόµιζε ότι το «χαµηλ. µπατάρ.» στην οθόνη του κινητού του είχε σχέση µε άραβα τροµοκράτη και όχι µε τηνένδειξη «χαµηλή µπαταρία». Ο συµπαθήςσυνταξιούχος, εκτός από την οργή του για την περικοπή της σύνταξής του, συνεχίζει να ταλαιπωρείται µε τα τεχνολογικά επιτεύγµατα. Μετά την κάρτα του ΑΜΚΑ, υποχρεώθηκε να παίρνει µέσω τραπέζης την πενιχρή σύνταξή του. Και έτσι «φορτώθηκε» µε pin το οποίο µπερδεύει µε το pin του κινητού του. Με το οποίο έχει αποκτήσει µια σχέση µίσους, αφού δεν µπορεί µε καµία δύναµη να το... κουµαντάρει. Εχει βάλει στη διαπασών την ένταση για να το ακούει όταν χτυπάει, αλλά, µοιραία, ο θόρυβος ξεσηκώνει και τους διπλανούς. Και ο ίδιος φωνάζει δυνατά νοµίζοντας ότι ο συνοµιλητής του δεν τον ακούει. Ασε που για να πάρει τηλέφωνο ή για να απαντήσει σε κλήση πρέπει να αλλάξει τα γυαλιά του και η διαδικασία είναι χρονοβόρα σε σηµείο... εξοργισµού! Kαι σαν να µην έφτανε µόνο το κινητό, τελευταία – µε τα µέτρα ασφαλείας στις τράπεζες – παραµένει εγκλωβισµένος, θορυβηµένος και αγανακτισµένος ανάµεσα στις δύο πόρτες ασφαλείας, ακούγοντας οδηγίες από γυναικείες φωνές και βλέποντας λαµπάκια να αναβοσβήνουν. Εύλογη, λοιπόν, η αγανάκτησή του. Μια αγανάκτηση και άλλων συµπολιτών µας που µέσα στη σκληρή οικονοµική κρίση, µε τη λιτότητα και τα χρέη, παίρνει διαστάσεις εφιάλτη. Χαµένοι στην τεχνολογία, λοιπόν, σε µια τεχνολογία που αδυνατεί να συλλάβει πως τα κύτταρα του εγκεφάλου σ’ έναν 70χρονο είναι σαν τις καµένες αντιστάσεις. (TA NEA 20/1/2011 ). 

4. ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ Σηκώθηκα με διάθεση. Άνοιξα ραδιόφωνο, με χαρούμενη μουσική. Όλοι οι σταθμοί ειχαν κέφια. Ετοιμάστηκα. Στις ειδήσεις όλα ήταν χαρμόσυνα. Μειώθηκε το χρέος και τα ελλείμματα, έπεσαν τα σπρεντς, έπεσαν τα επιτόκια, σε υψη-ρεκορ το χρηματιστήριο, τέλος οι ουρές αναμονής στο ΙΚΑ, παρελθόν οι μίζες και η διαφθορά. Στο 2% η ανεργία. Στο ασανσέρ άκουσα μια μεγάλη καλημέρα απο τον αμίλητο του πέμπτου. Η πρώτη έκπληξη. 
Στο δρόμο δεν βρήκα κίνηση. Δεν άκουσα ούτε ενα κορνάρισμα. Δεν είδα ούτε μια μούντζα. Ούτε ενα σκουπίδι στους δρόμους. Ούτε ενας δεν μιλούσε στο κινητό. Και οι οδηγοί, με περισσή ευγένεια, σταματούσαν για να περάσουν οι πεζοί. Εξεπλάγην που ο ταξιτζής, μπροστά μου, με τα αλάρμ αναμενα ζήτησε συγγνώμη -με μια χειρονομία- γιατί καθυστέρησε για να πάρει πελάτη. Δεύτερη έκπληξη. 
Στο μετρό όλοι ήταν χαμογελαστοί, διάβαζαν λογοτεχνικά βιβλία και εφημερίδες. Και οι νεότεροι προσέφεραν τη θέση τους στους ηλικιωμένους. Ήμουν μάλιστα μάρτυρας ενός άγριου καβγά μεταξύ δυο νέων για το ποιός θα δώσει πρώτος τη θέση του σε μια ηλικιωμένη. Τσιμπήθηκα. Τρίτη έκπληξη. 
Στην Πανεπιστημίου κεφάτοι άνθρωποι στο δρόμο. Τα μαγαζιά γεμάτα. Γυναίκες φορτωμένες με τσάντες απο ψώνια. Κίνηση. Ρυθμός. Τα πρωτοσέλιδα διθυραμβικά για το θαύμα της ελληνικής οικονομίας με εξαγγελίες για σημαντικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων. Η τροικα παρελθόν. Τα πεζοδρόμια να αστράφτουν και χωρις να εχουν παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Τέταρτη έκπληξη. Τσιμπήθηκα. 
Στον ''Ευαγγελισμό', που πήγα για να επισκεφθώ συγγενή μου, ένοιωσα οτι δεν βρίσκομαι στην Ελλάδα. Τι χλιδή, τι καθαριότητα, τι οργάνωση. Να τα χαμογελα και οι φιλοφρονήσεις. Ούτε μια διαμαρτυρία. Μάλιστα ακομη και υγιέστατοι ζητούσαν να επισεφθουν το νοσοκομείο-πρότυπο. 

Στην Ομονοια(και στις γύρω περιοχές) 'εξαφανίστηκαν '' οι μετανάστες και οι ναρκομανείς. Και οι τουρίστες δεν προλαβαίνουν να τραβούν βίντεο και φωτογραφίες μπροστά σε αυτή την μοναδική ομορφιά. 

Ηταν μεσημέρι, οταν κοντά στην Κλαυθμώνος μια 25χρονη ξανθια με γούνα, μίνι και ψηλές μπότες, μου ''έκλεισε το μάτι ''. Κεραυνός. Σεισμός. Τσιμπήθηκα μέχρι.. μαυρίσματος. Γύρισα πίσω μου και ξαναγύρισα, μήπως κάνω λάθος. Και αυτη, φιλήδονα - με προκλητική ευθύτητα -μου ζήτησε να πάμε για καφέ. Καμία έκπληξη. Πάντα ζουσα στον κόσμο μου. (TA NEA-16/02/2011).

Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ-ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΔΩΡΟ




''ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ' (εκδόσεις 'ΑΓΚΥΡΑ')-Περιέχει δώρο CD(με τραγούδια για τη Λευκάδα σε στίχους του συγγραφέα).
Το “Χορεύουν τα κόκκινα” είναι η τέταρτη λογοτεχνική περιπλάνηση του βραβευμένου δημοσιογράφου ΗΛΙA Π. ΓΕΩΡΓAΚΗ. Oι ανθρώπινες σχέσεις, ο έρωτας, η περιπέτεια της ζωής, η μοναξιά, η καθημερινότητα ερχονται να προστεθούν στην αναζήτηση, στην αγωνία για ένα καλύτερο αύριο. Και πάντα –μόνιμος χορηγός ονείρων– η Λευκάδα.

ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΣΩ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΩΝ

www.agyra.gr

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΚΥΡΑ : Λ. Κατσώνη 271 Αγ. Ανάργυροι 210 2693800-210 2693806

ΑΓΚΥΡΑ ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ Σόλωνος 124 -Αθήνα 210 3837540 - 210 3837667-210 383706
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
''Χορεύουν τα Κόκκινα'' του Ηλία Π. Γεωργάκη

Γράφει η Αργυρώ Βερυκίου - Μπαλντά

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο του κ. Ηλία Γεωργάκη, που κυκλοφορεί εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα από τις εκδόσεις «Άγκυρα» μου ήρθαν στο μυαλό κάποιες φράσεις που διάβασα σε διήγημα του Μένη Κουμανταρέα από το βιβλίο του «Η γυναίκα που πετάει» (εκδόσεις «Κέδρος»). «Σε τι λοιπόν, σας ερωτώ, θα χρησίμευε η λογοτεχνία αν όχι στο να μας κάνει να σκεφτόμαστε, να μας κρατά σε εγρήγορση, να μας παρηγορεί και να φωτίζει τη ζωή μας, χωρίς απαραίτητα να την εξηγεί;».
Έτσι ακριβώς. Η φράση που αποτελεί και τίτλο του βιβλίου «Χορεύουν τα Κόκκινα», ίσως να προβληματίσει τον επίδοξο αναγνώστη που δεν είναι Λευκαδίτης, αλλά και Λευκαδίτης κάποιας ηλικίας, διότι στους νέους και πολύ νέους πάλι αυτός ο τίτλος δεν έχει κάτι να τους θυμίσει, δεν έχει κάτι να τους πει. Όμως ανοίγοντας τις μέσα σελίδες υπάρχει πάλι και ως τίτλος του πρώτου πεζού κειμένου που με αφηγηματικά γλαφυρό τρόπο δίνει το νόημα και τη σημασία της φράσης «χορεύουν τα κόκκινα». Ακουμπά σε αυτά που πιο πάνω αναφέρθηκαν: «... να μας κάνει να σκεπτόμαστε, να μας κρατά σε εγρήγορση...». Σκεπτόμαστε αυτομάτως το «Πάνθεο», την αίθουσα που «... επί πενήντα χρόνια στέγασε τους ρυθμούς της καρδιάς χιλιάδων ανθρώπων...» όπως γράφει ο ίδιος ο συγγραφέας. Αποτελούσε το σήμα κατατεθέν της παλιάς Λευκάδας. Ήταν η αίθουσα κινηματογράφου, χοροεσπερίδων, διαλέξεων, θεατρικών παραστάσεων μαθητικών, ερασιτεχνικών, αλλά και επαγγελματικών περιοδευόντων θιάσων που έρχονταν κατά καιρούς στην πόλη. Αναφέρω τις πέντε παραστάσεις σε μια μέρα με τον «Έμπορο της Βενετίας» του Σαίξπηρ από κλιμάκιο του Εθνικού Θεάτρου με πρωταγωνιστή στο ρόλο του Σάιλοκ τον αείμνηστο Νίκο Τζαβαλά Καρούσσο. «... έλα στο «Πάνθεον» / λοιπόν / στο πανηγύρι / των τρελών / μη μένεις έξω. / Σάμπα, μαζούρκα / και ταγκό / νύχτες που / σβήνουν στο χορό / θα λαχταρήσω... /... εδώ δε νοιώθεις / μοναχός / είναι το κέφι οδηγός / γύρισε πίσω... /... Κι όταν θα έρθει / το πρωί / των μπουρανέλων / η φυλή / θα σου μιλήσει...».
 Δημοσιογράφος μάχημος ο κ. Γεωργάκης, έχει στο βιβλίο του πεζά μα και ποιήματα. Διαβάζοντάς το συναντάς την πραγματικότητα του χτές και του σήμερα, αλλά και τ' όνειρο, τον ρομαντισμό και την αγάπη για τη γεννέτειρά του, το νησί του, τη Λευκάδα. Εικόνες της καθημερινής σημερινής πραγματικότητας που βγαίνουν μέσα από σύντομα αναγνώσματα, γεμάτα όμως συναίσθημα και αγωνία για τις δυσκολίες των απλών ανθρώπων, που ζουν με την ελπίδα, που δεν επικοινωνούν πια μεταξύ τους. Ο αείμνηστος Αντώνης Σαμαράκης χρόνια πριν, στο βιβλίο του «Ζητείται Ελπίς» είχε γράψει: «Τώρα που οι στέγες των σπιτιών των ανθρώπων είναι τόσο κοντά, οι καρδιές τους ειναι τόσο μακριά...». Αλλά και η έλειψη της ασφάλειας κάνει τους ανθρώπους να σταυροκοπιούνται: «Που είμαστε ακόμη ζωντανοί με τόσα που συμβαίνουν γύρω μας, με τις αρρώστιες, τους θανάτους, αλλά και την αβεβαιότητα που σκιάζει το μέλλον». Το πολύτιμο αγαθό της υγείας είναι αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης για χιλιάδες ασφαλισμένους από τα ιδιωτικά θεραπευτήρια, αφού και η πολιτεία με τη δωρεάν προσφορά στα δημόσια νοσοκομεία βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση λόγω τρομερών ελείψεων σε θέσεις στην εντατική, έλειψη προσωπικού, απαράδεκτα κτίρια. Η οδήγηση στους δρόμους καρμανιόλες και με οδηγούς ειδικούς ως Έλληνες όπως ο Στέλιος που είναι ειδικός σε όλα, από το ποδόσφαιρο μέχρι τ' αυτοκίνητα και από τους σεισμούς μέχρι τη θερμοκρασία του σώματος. Βρίζει τους πολιτικούς, αλλά φανατίζεται πριν από τις εκλογές και τρέχει να ψηφίσει και με τα δύο χέρια. Είναι προπονητής στο ποδόσφαιρο, ειδικός στις μηχανές και άριστος γνώστης στα πολιτικά δρώμενα. Ο μοναχικόςάνθρωπος, ο κυρ Μιχάλης - συνταξιούχος θυρωρός - καθισμένος στην κουνιστή του πολυθρόνα είχε μοναδικές απολαύσεις το φαγητό και τον ύπνο. Δεν είχε τηλεόραση, δεν άκουγε ραδιόφωνο, δεν έβλεπα τα θλιμένα ρεπορτάζ, τα ψέματα των πολιτικών, δεν άκουγε τις φρούδες υποσχέσεις των κομμάτων. Λίγα πάρε δώσε με τους περαστικούς, φαγητό και ύπνος και με την ελπίδα λιποτάκτη στ'όνειρό του λίγο πριν από τα χριστούγεννα πέθανε. Ακολουθούν: Ο απέναντι φίλος (ένας σκύλος) που καθημερινά πηγαινοέρχεται στο ερημικό μπαλκόνι τουτρίτου ορόφου. Εκεί έχει και το σπιτάκι του και δεν έχει ακούσει κανείς τογαυγισμά του. Μόνο καμιά φορά σηκώνει τα δυό του πόδια στα κάγκελα - ίσωςγια να ξεμουδιάσει, ποιός ξέρει... «Ίσως κάποια ώρα να του δίνουν λίγο φαγητό και νερό, ίσως να τον βγάζουν κάποια βόλτα, αλλά μου δίνει την αίσθηση του ξεχασμένου...».
Όλα τα κείμενα του κ. Γεωργάκη αποτελούν παρεμβάσεις στο δημόσιο βίο, είναιη δημοκρατική του συνείδηση, η συνείδηση του πολίτη και η έγνοια του γιατους πολιτειακούς και πολιτικούς θεσμούς. Είναι μιά ευθεία αναφορά στηΔημοκρατία των ιδεών, στους θεσμούς που αναδεικνύουν τη συμμετοχή στα κοινά και στην παιδεία των πολιτών. Παρατηρεί κανείς ότι λείπει ολωσδιόλου το ερωτικό στοιχείο. Μα σ' αυτή την καθημερινότητα την τόσο πεζη και αποπνιχτική, τι συμβαίνει;... Συμβαίνει ότι ακολουθούν στίχοι και ήχοι για τον έρωτα, τη ζωή, για τη Λευκάδα. Για τις καληνύχτες που χάσαμε και τις καλημέρες που ελπίζουμε.
Έρωτας ατελείωτος, αιώνιος, φλογερός είναι η Λευκάδα, η παλιά Λευκάδα, η νοσταλγία γι' αυτήν με τις κιθάρες, με τις καντάδες, με τις σοροκάδες, με τις καμάρες. Κάθε στιγμή μια Κυριακή, γέλια και φάρσες μα και του Ανδρέα οι πάστες. Ο «Γλάρος» το καράβι της γραμμής, ο Άη Γιάννης, η Μαδουρή, οι Μύλοι,η δύση στη Γύρα, το μπάνιο στο Κάστρο, αμπαλί στου Πάλα, η βόλτα στον Πόντε κι ο Βαλαμόντες φιλόσοφος, ποιητής, ζωγράφος καί από τζάκι - αφού ήταν Ντε Βαλαμόντε. Κι ο Βούλης με τις παρλάτες, κι ο Αθηνιώτης ο ευπατρίδης, ο καλλιτέχνης, ο ποιητής κι ο Μαλακάσης ο επιστήμονας, ο ζωγράφος, ο λογοτέχνης κι ο γιατρός ο Γρηγόρης ο σωτήρας, ο παραστάτης των φτωχων και των κατατρεγμένων, ο ιδεαλιστής, πυξίδα μέσα στην πίκρα και μια λαμπάδα στην κυρά Φανερωμένη, ψυχής λιακάδα. Κι ο Σπύρος Φίλιππας Πανάγος αρχηγός στο πνεύμα και στη σκέψη πρώτος. Ψάρεμα με πυροφάνι με τη βάρκα τη Μαριορή και κει στο Διαβασίδι, στου Άη Νικόλα το νησάκι τα νερά, τρέμει αργά το πυροφάνι. Κι ο ψαράς όρθιος στην πλώρη κάνει σκοπό την πίκρα του. Και πολλοί άλλοι στίχοι ακόμα ακολουθούν με μήνυμα στη μοναξιά από το κομπιούτερ και με πιοτό πάλι απόψε θα ξεχάσει γιατί ένα άδειο χαρτί είναι η ψυχή του, αλλά και πάντα ταξιδευτής ο νους τρέχει απ' το Λευκάτα στο Σκορπιό, και στη Μαδουρή, και στο Βλυχό, και στο Μεγανήσι και στον Άη Νικήτα τα χρέη θα ξοφλήσει στο Μαΐστρο. «Αυτή η νιότη που απομένει / στα όνειρά μου / λέγεται Λευκάδα». Λευκάδα μ' όλες τις εποχές, μ' όλους τους καιρούς.«Χειμωνιάτικη λιακάδα / βρίσκεις πάντα αφορμή / να γυρίσω στη Λευκάδα / όταν ήμουνα παιδί».
Κλείνοντας δεν παραλείπω να αναφερθώ στο καλαίσθητο εξώφυλλο του βιβλίου όπου μέσα σε φόντο κατακόκκινο δεσπόζει παλία φωτογραφία με το δάσκαλο Μορίνα να παίζει ακορντεόν και σε πρώτο πλάνο ο σπουδάιος ηθοποιός και Λευκαδίτης Ηλίας Λογοθέτης - μαθητής τότε του Γυμνασίου - με την παρτενέρ
του Γωγώ Γαντζία. Η αμφίεση είναι ανάλογη γιατί είναι απόκριες 7 Μαρτίου - είναι ο χορός του Ορφέα με αποκριάτικο διάκοσμο. Σ' αυτό το χορό ο Ηλίας με τη Γωγώ στο κωμικό ντουέτο «ο Πιπίνος και η Πιπίνα». Στον Ηλία Λογοθέτη - το νονό του - ο Ηλίας Γεωργάκης αφιερώνει ένα πολύ τρυφερό κι αισθαντικό ποίημα:

«Χωρίς Αυλαία»

«... Σε στίχους του Πανάγου οι εξετάσεις

Πέρασε ευθύς χωρίς συστάσεις

Είχε το ταλέντο και την τύχη

Κι ας σήκωσε τόσο ψηλά τον πήχη»- 


Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΓΕΩΡΓΑΚΗ

ΜΑΡΙΑ 

Μια θολή

Φωτογραφία

Βρήκα χτες

Απ΄’τα παλιά

Αγκαλιά με την

Μαρία

Γύρω στα

Δεκαεννιά,

Στο ένα χέρι

Το τσιγάρο

Ανδρας έγινα νωρίς

Πως περάσανε

Τα χρόνια

Σαν σταγόνες

Της βροχής.

Στης λεύκας

τη σκιά

σε περιμένω

τ’ αρχικά

που γράψαμε

παιδιά

το σ΄αγαπώ

στο δένδρο χαραγμένο

τότε που μούδινες

όρκους και φιλιά.

Κι αν χάνονται

Τα χρόνια

Σαν τους κλέφτες

Εμεις πάντα θα μείνουμε

Παιδιά,

Ψέματα μας λεμε

Οι καθρέφτες

Αυτό που μετράει

Είν’ η καρδιά.


--------------------------------------------------

ΣΗΜΑΙΑ


Μονάχη στον ιστό της

Κυμματίζει

Δοσμένη στου αγέρα

Την ορμή,

Σε πόλεμους λάβαρο

Ελπίζει

Στο αίμα του στρατιώτη

Να βαφθεί.

Ποτέ της δεν αισθάνθηκε

Το κρύο,

Ολοι την υμνούσαν

Με χαρά

Χαιρόταν τα παιδιά

Που στο σχολείο

Τη σήκωναν

Στα σύννεφα ψηλά.

Πέρασε βροχές και

Καταιγίδες

Μα πάντα εμενε ψηλά

Παράδειγμα σε ολες

Τις πατρίδες

Ποια είναι των λαών

Τα ιδανικά.

Μα τώρα

Απ΄την Ελλάδα

Προδομένη

Την ξέχασαν και θέλει

Να χαθεί

Ξεθώριασαν τα χρώματα,

Σχισμένη,

Για πάντα πιά

Θα μείνει ένα πανί….
--------------------------------------------------------------------

ΑΠΕΝΑΝΤΙ

Τόσα χρόνια με κοιτάζει

λές και θέλει να μου πεί

πως τα χρόνια είναι κύμα

που τελειώνουν στην ακτή.
Το κεφάλι της μου γνέθει

στη ζωή της λέει ναί

καλημέρες-καληνύχτες

που δεν είπαμε ποτέ.

Στο απέναντι μπαλκόνι

μια γριούλα με πληγώνει,

μιά καρδιά που είναι μόνη

στο απέναντι μπαλκόνι.

Με το χέρι της μου στέλνει

φιλικό χαιρετισμό

κι' αν καμιά φορά θα λείπει

νοιώθω πως ανησυχώ.

Δεν μιλήσαμε ποτέ μας

ούτε πρόκειται θαρρώ

μα τα λέμε στ΄ονειρά μας

κι ας υπάρχει το κενό.

Στο απέναντι μπαλκόνι

μια ελπίδα με ενώνει

μια γριούλα μένει μόνη
στο απέναντι μπαλκόνι.
------------------------------------------------------------

OΣΟ ΚΙ ΑΝ ΦΕΥΓΩ

Toν μαίστρο
θα προστάξω
το Μαγιάπριλο
θαρθώ,
τη ψυχή μου
να πετάξω,
στην Ελάτη
αετό.
Να ζητήσω
στο μελτέμι
να με φέρει
στο Νυδρί,
να πετάξω
σαν το γλάρο
Μεγανήσι,
Μαδουρή.
Να λυγίσω
σαν το πεύκο
σαν αλήτισσα ιτια,
στού Πουλιού
το τριανέμι
να κοιτάξω
τη Κυρα.
Οσο κι΄αν φεύγω
σε ζητώ
στο Ιβάρι
δειλινό
ενα βότσαλο
στο Πόρο
στη ζωή μου
είσαι δώρο,
πλατάνι
στη Καρυα
πηγάδι
στο Φρυά.
Οσο κι αν φεύγω
είμαι εδώ,
ένας γλάρος
στο Βλυχό,
στους Σκάρους
κυπαρίσσι,
στο Κάβαλο
μελίσσι,
κρινάκι στην ακτή
μια στροφή
στην Εγκλουβή,
ένας φάρος
στο Λευκάτα
προσευχή
στα Λαζαράτα,
μια αυλή
στο Σπαρτοχωρι,
' μυγδαλιά
στο Σπανοχωρι,
ενα δίχτυ
στη ντουγάνα
καλοκαίρι
στη Νικιάνα.
Λευκάδα μάνα
του πόθου σήμα.
πευκοβελόνα
στη Νηρά.
Λευκάδα μάνα
παραμάνα
στο πανωφόρι
τη χειμωνιά.
Λευκάδα κόρη
γλάρος
στην πλώρη,
στο ξεροβόρι
μια αγκαλιά
Λευκάδα πόνος
γυρίζω μόνος
με μιά κιθάρα
στην αμμουδιά.
------------------------------------------------------
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ
Λένε πως θα σε μαγέψει
την καρδιά σου θα την κλέψει
δεν μπορείς ν΄αντισταθείς
έλα και μην καρτερείς.
Της βαρκούλας το πανί
θα μας πάει Μαδουρή,
φεγγαράδα στο Βλυχό
πάμε Κάλαμο, Καστό.
Στο Νυδρί και στα Χορτάτα
βαρτζαμί στα Λαζαράτα
Πόρος, Σύβρος Βουρνικά
Κάθισμα για μιά βουτιά.
*Τα τοπία στη Λευκάδα
δεν υπάρχουν στην Ελλάδα
Της Λευκάδας τα τοπία
του Θεού η ευλογία.
Τ΄Αη Γιαννιού τα δειλινά
δεν θα βρίσκεις πουθενά
η Κυρά Φανερωμένη
στην καρδιά σου ριζωμένη.
Στα πλατάνια της Καρυάς
και στα βράχια της Νηράς
βόλτα στη Βασιλική
Μεγανήσι, Εγκλουβή.
Θα σε πιάσει απ΄το χέρι
μεθυσμένο καλοκαίρι
θα σου δείξει μυστικά
φρέσκο ψάρι στη Λυγιά.
*Της Λευκάδας τα τοπία
ειναι ποίημα, μαγεία.
Τα τοπία στη Λευκάδα
ομορφαίνουν την Ελλάδα.
————————————
Χρυσαφένιες αμμουδιές
και απάτητες κορφές
τα νερά της άλλο μπλέ
που δεν ειναι είδατε ποτέ.
Το γλυκό το μαϊστράλι
θα μας βγάλει Περιγιάλι,
μία στάση στη Νικιάνα
πυροφάνια στη ντουγάνα.
Έγινε στο κύμα δίκη
δια βοής Πόρτο Κατσίκι
πεύκα, ρείκια και θυμάρι
κορμοράνοι στο Ιβάρι.
*Τα τοπία στη Λευκάδα
δεν υπάρχουν στην Ελλάδα
Της Λευκάδας τα τοπία
του Θεού η ευλογία.
——————————————
Μια βραδιά στον Αι Νικήτα
οτι θα ποθήσεις ζήτα.
Εγκρεμνοί και Αγιοφίλι
Γύρα, Κάστρο να κι΄οι Μύλοι.
Με κιθάρες και καντάδες
στα καντούνια οι κυράδες
Καλαμίτσι και Δρυμώνας
δεν υπάρχει εδω χειμώνας.
Καταπράσινο νησί
στεναγμός του ποιητή
οταν έρθεις θα ενδώσεις
και με στίχους θα πληρώσεις.
*Της Λευκάδας τα τοπία
ειναι ποίημα, μαγεία.
Τα τοπία στη Λευκάδα
ομορφαίνουν την Ελλάδα.

----------------------------------------------------
AΥΤΟΊ ΠΟΥ ΦΕΎΓΟΥΝ 
(ΣΤΟΥΣ ΛΕΥΚΑΔΊΤΕΣ ΠΟΥ ΈΦΥΓΑΝ
ΓΙΑ ΠΆΝΤΑ ΑΠΌ ΚΟΝΤΆ ΜΑΣ)
Αυτοί που φεύγουν
ζούνε μέσα απο εμάς.
Μας μιλάνε
με το συλλαβιστό
θρόϊσμα
των ευκαλύπτων.
Με τους ήχους
της καμπάνας
τ’ Αη Νικόλα
και της καντάδας
στα καντούνια.
Μας γνέθουν
στα πυρωμένα
ηλιοβασιλέματα
στους Μύλους
στέλνοντας μελωδίες
με τον μαίστρο.
Αυτοι που φεύγουν
ζούνε μέσα απο εμάς.
Μας ακολουθούν
με τα γερασμένα μονόξυλα
στο μώλο.
Με τα κουρασμένα
κύματα
του Κάστρου.
Μας χαιρετάνε
με το αστραπόβροντο
τ΄Αη Γιαννιού
και με τον ήχο
της βροχής
στο τσίγκο.
Με το βρεγμένο χώμα
της Κουζούντελης
και το ”ω γλυκύ μου έαρ”
στην κατάνυξη του επιταφίου.
Με την οργισμένη μυρωδιά
του μάραθου
και τις μετάνοιες
στην Κυρα Φανερωμένη.
Αυτοι που φεύγουν ζούνε
μέσα απο εμάς.
Γιατί είμαστε εμείς….
--------------------
ΛΕΥΚΑΔΑ ΜΑΓΙΣΣΑ

Ντυμένο
ονειρο
στο μπλέ,
ψυχής
ακροθαλάσσι,
μια νύχτα
δεν θα φθάσει
για να
σ΄ονειρευτώ,
να τρέξω στα
καντούνια σου,
στις κάτασπρες
αυλες σου
και τις
ομορφιές σου
να κάνω
φυλακτό.
——————-
Λευκάδα
μάγισσα
τα χρόνια
χάλασα
στη ξενιτειά.
μα σε
νοστάλγησα,
κύματα
ναύλωσα
νάρθω κοντά
—————–
Να φύγω με
μονόξυλο
στα κύμματα
του Κάστρου
και στην τροχιά
του άστρου
να σε συναντώ,
να πλέξω
με αγιοκλιμα
μνήμες
να σου στείλω
και στης
Κυράς
το μύρο
να σωθώ.
—————-
Λευκάδα
μαγισσα
φεγγάρια
δάνεισα
για να
σε δω,
Λευκάδα
μαγισσα
τσιγάρα
μάζεψα
για το
φευγιό.


Δημοφιλείς αναρτήσεις